Patuloy ako sa pag-aayos ng aking sarili, pilit na nilulubos ang oras bago ako lumabas ng bahay. Ngunit sa kabila ng aking paghahanda, hindi ko maiwasang mapatingin kay Lincon. Pasimple ko siyang pinagmamasdan mula sa aking kinauupuan. Sa tagal ko ng namamasukan sa kaniya ay ngayon ko lang nakita ang good side ng amo kong ito. Habang inaayos niya ang kanyang kurbata, naramdama ko ang bigat ng katahimikan sa pagitan namin. “Ok ka na ba?” malamig niyang tanong, ngunit may bahagyang pag-aalala sa kanyang tinig. “Okay naman na ako. Kaya ko na pong pumasok,” sagot ko, pilit na nagpapakatatag sa kabila ng panghihina. Nagulat siya sa sagot ko. “Huwag ka nang pumasok ngayon,” sagot niya, mas mahigpit ang tono kaysa inaasahan ko. “Halos tumirik na ang mga mata mo kahapon sa taas ng lagnat mo. Sulitin mo muna ang pagpapahinga rito sa bahay." Napatitig ako sa kanya, puno ng pagtataka. “Pero paano yung mga reports, Mr. Moore? Wala namang ibang gagawa niyon, at ako lang ang nakakaalam sa mga
“Gusto kong ipakilala ang asawa ko,” patuloy niya, at hinawakan ang kamay ko. Parang tumigil ang oras; lahat ng mata ay nakatingin sa amin, at ako naman, halos hindi makahinga sa dami ng emosyong nararamdaman. “Asawa ko, si Tiffany,” pagpapatuloy niya, may kasiguraduhan sa boses. “Simula ngayon, siya rin ang magiging bagong CEO ng Moore Corporation. Hinihingi ko ang cooperasyon ng lahat para suportahan ninyo si Tiffany?!” Halos hindi makapaniwala ang lahat sa narinig. Nakikita ko ang gulat at pagtataka sa kanilang mga mukha, at may iilan pang tila hindi natutuwa. May isang opisyal na napanganga at may halong pag-aalinlangan sa kanyang mga mata, habang ang iba naman ay nagpigil ng pagkurap, tila iniisip kung tama nga ba ang narinig nila. “Lincon, sigurado ka ba dito?” tanong ng isang board member na halatang hindi makapaniwala. “Oo. Alam kong may kakayahan si Tiffany at hindi lang siya basta asawa ko. Sa nakalipas na mga taon, pinatunayan niya ang kanyang dedikasyon at sipag
TIFFANY CHUA POV Ilang buwan na nga ba ang nakalipas mula nang tumuntong ako sa posisyon na ito? Ilang buwan na din ang nagdaan mula nang ipahayag ni Lincon ang magiging bagong papel ko bilang CEO ng Moore Corporation. Para bang isang mahabang panaginip—hindi ko alam kung nagtagumpay na ba ako o nagising sa bangungot. Pero, sa isip ko alam kong kahit anong mangyari hindi ako puwedeng magpatalo. Hindi puwedeng umatras sa kahit na anong laban ang iharang nila sa daan ko. Habang nakaupo ako sa swivel chair ay napapaisip ako, bakit ba ganito ang ngyari sa buhay ko bawat araw na nagdadaan ay isang hamon. Bawat desisyon, bawat pagpirma, bawat meeting lahat iyon ay may bigat, at minsan nga parang sinasanay ko na lang ang sarili kong hindi mabuwal. Nang pumunta ako sa finance department para mag check ng mga files. Hindi ko maiwasan ang hindi masaktan sa mga mapang husgang mga empleyado. Hindi ko sinasadyang marinig ang mga bulungan ng mga tao sa opisina. malalakas na halakhakan ang mari
LINCON POV Habang patuloy na nagtatagumpay si Tiffany, tila lalo akong nahuhulog sa isang sitwasyon na hindi ko kayang kontrolin. Sa opisina, siya na ang tinuturing na boss ang bagong CEO na humahawak sa helm ng kumpanya. Pero sa likod ng mga ngiti at pagbati, mayroong init na umuusok sa akin, isang tensyon na nahahawakan sa pagitan namin. Madalas, naiisip ko kung ano ang talagang nararamdaman ni Tiffany at Napapaisip na din ako sa aking sarili sa kung ano ba talaga ang totoong nararamdaman ko para kay Tiffany. Nakita ko siyang naging mahusay, at sa bawat tagumpay, mas lalo akong natatakot. Ngunit sa mga pag-uusap namin ni Hanz, nararamdaman kong unti-unti akong nahuhulog sa kanyang pang-aasar. “Lincon, honestly, mukhang nahuhulog ka na kay Tiffany,” sabi niya sa tono ng panunukso. “Ikaw na ang pinaka-proud na asawa sa buong mundo, huh?” “Tumigil ka na, Hanz,” sagot ko nang may pagkadismaya, ngunit may bahid na ng katotohanan ang kanyang sinasabi. “Walang ganun. Alam mo ang dahila
AFTER 1 WEEK LINCON MOORE POV Pumasok ako sa opisina na may mabigat na pakiramdam. Habang binabaybay ko ang pasilyo, sinalubong ako ni Hanz na may nakakalokong ngiti sa mukha. “Bro, malapit na palang ikasal si Jillian!” aniya, puno ng excitement. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Ang pangalan ni Jillian ay tila nag-uudyok ng mga alaala at emosyon na gusto kong kalimutan. “Wala akong pakialam,” medyo masungit kong sagot, dahil ayaw kong mapag-usapan ang mga bagay na iyon. “Hindi pa kami nagkakaayos ni Bruce kaya wag ka ng umasang pupunta ako duon, at mas mabuti pang iwasan na lang ang mga usapan tungkol sa kanya nakakasira lang ng araw.” “Bakit, ayaw mo bang makilala ang mga magiging in-laws mo?” pang-uuyam niya. "Tumigil ka na! I said i'm not interested okay." sagot ko sa kaniya "okay sige. Mamaya gigimik ako sasama ka ba?" tanong niya sa akin “Hindi na, ikaw na lang muna. Uuwi ako ng maaga mamaya dahil maghahanda si Tiffany ng pagkain sa bahay,” sagot ko, tumalikod n
Pwes wala naman na akong pakielam dun. Mabuhay ka sa madilim na mundong gusto mong tahakin mag isa.” Sagot pa niiya sa akin. Nagulat ako sa sinabi niya. “Hindi mo alam ang sinasabi mo,” sagot ko, tila takot na takot. “Hindi mo alam kung gaano kasakit ang mga pinagdaanan ko.” “Pwes hayaan mo akong alamin ang mga pinagdaan mo. Hindi ako tau-tauhan dito not unless wala ka tlaagang naramdaman na pagmamahal sa ating dalawa” sagot niya. Sa bawat sagot niya, ang kanyang mga mata ay tila nag-aapoy, puno ng determinasyon. “Hindi na kailangan. Hindi mo kailangang malaman ang lahat lahat tungkol sa magulo kong buhay,” sagot ko, ngunit ang damdamin ko ay unti-unting nagiging mas matindi. “Bakit? Dahil takot kang masaktan ulit? Takot kang umibig?” tanong niya, at naramdaman ko ang bigat ng bawat salita. “Wala akong takot. Takot akong magkamali,” tugon ko, pero sa loob loob ko hindi ko na kayang pigilan ang aking nararamdaman. Ngunit sa huli, hindi ko kayang sabihin lahat ng saloobin ko sa ka
TIFFANY CHUA POV Napayuko na lang ako ng iwan ako ni Licon sa kusina. Papaiyak na ako ng magulat ako. Mabilis na naglakad pasulong sa akin si Lincon. Seryoso ang mga mata at tila handang sumunggab ano mang oras. Nang dumating siya sa aking tapat ay agad niyang hinapit ang aking balakang. "ito lang naman ang gusto mo hindi ba?" ang kaniyang mga mata ay naniningkit sa galit. Pulang pula ang kaniyang mukha sa poot na kaniyang nararamdaman. Pilit akong nagpupumiglas ng sunggaban niya ng marahas na halik ang aking mga labi. Halik na nakakapaso, halik na mapanakit. Bahagya kong kinagat ang kaniyang labi dahilan para magdugo ito. "ahhhh" malakas na sigaw niya sabay tingin sa kaniyang palad na pinangkapit niya sa duguan niyang labi. "wag please Lincon wag ganito." sagot ko sa kaniya ng makita kong walang awa ito sa gagawin niya sa akin. Ngunit parang isang tigreng nakakita ng oportunidad para kainin ako ng buong buo. Muli niyang inangkin ang aking labi sa pagkakataong ito ay mas
Hindi ko mapigilang hindi mapaatras sa hapdi ng ipasok niya ito sa loob ng aking pagkababae. Muli na naman itong umindayo ng pagbayo sa aking ibabaw. Parang hayok sa laman si Lincon . Naguguluhan na ako sa pinapakita sa akin ni Lincon. Panay ang kaniyang halik sa aking noo. “OH TIFANNY! ANG SIKIP SIKIP MO TALAGA. AHHHH ANG SARAP.... NAKAKABALIW KA! I WANT TO FVCK YOU MORE" kinapitan niya ang isa kong daliri at sinubo ito habang patuloy ang paglalaro niya sa loob ng aking pagkababae gamit ang kaniyang pagkalalake na walang tigil sa pagtigas. Parang bakal itong kumikiskis sa loob ng aking perlas. Inangat niya ako sa at siya naman ang umilalim., hinayaan niya akong gumiling mula sa kaniyang ibabaw. Dahil sa mas maliit ako kaysa kay Lincon ay naging para akong bata. Mas ramdam na ramdam ko ang pag-ulos ng matigas niyang pagkalalake. Hinawi ko ang aking mahabang buhok. At hinayaan ko ang aking sarili na magtaas baba sa kaniyang ibabaw. "ahhh..... ahhhh... " napakapit siya sa kaniyang
AT THE NIGHT OF THE PARTY "It's okay, Mom. Kaya ko na pong mag-isa. Mauna na po kayo—nakakahiya naman sa mga guests na paparating. Susunod na rin ako," sabi ni Karen na nakangiti kay Tiffany. "Kung ganun, sige anak. Hay naku, kinakabahan ako," sagot ni Tiffany habang bahagyang huminga nang malalim. "Don’t be, Mom! Ang ganda-ganda mo kaya. Ikaw ang pinaka-magandang babae sa event," lambing ni Karen sa ina. "Hays, ikaw talaga. Miss na miss kita nung umalis ka. Pero ikaw pa rin ang pinakamaganda. Oh, sige na, mauna na kami ng mga kapatid mo. Sumunod ka agad ha?" sabi ni Tiffany bago maglakad paalis. "Yes, Mom! Susunod na rin po ako," tugon ni Karen. Nauna na sina Lincon sa event place kasama ang kambal na sina Arthur at Madison. Bago tuluyang umalis, dumaan muna si Karen sa silid ng kanyang mga anak. Nagpaalam siya at nangakong bibilhan sila ng laruan sa kanyang pagbalik. Matapos tiyaking okay na ang mga bata, naglakad na siya palabas. Sumabay naman si Trina, agad na nang-aa
"Anak, natutuwa kami at naisipan mong magpakita sa amin," bungad ni Daddy na may ngiti sa labi. Maya-maya'y naging seryoso ang kanyang mukha. "Ngayon na nandito ka na ulit sa bahay, gusto naming ipaalam sa iyo na magkakaroon ng Charity Ball ang ating kompanya. Ito ay isang auction kung saan lahat ng kikitain ay mapupunta sa mga charity na sinusuportahan ng ating pamilya. Gaganapin ito sa susunod na araw. Tamang-tama ang dating mo, pero siyempre, desisyon mo kung a-attend ka. Hindi ka namin pipilitin; maiintindihan namin kung hindi ka pa handa. Mayroon din kaming mahalagang anunsyo na ibabahagi ng Mommy mo pagkatapos ng event," dagdag niya. "Pero anak, bago ka magdesisyon, gusto naming malaman mo na imbitado ang pamilya ni Theo sa event na iyon. Simula nang mawala ka, kahit anong gawin kong pagputol ng ugnayan natin sa kanilang pamilya, hindi tumigil si Theo sa pagsuyo at pagsusumikap na makuha ang aming loob. Patawarin mo kami, anak, kung napatawad namin siya makalipas ang ilang tao
Tiffany POVAno ba naman itong si Manang kanina pa tawag ng tawag para lang patikman ang bago niyang menu na ihahanda niya para sa gaganapin na charity event namin para sa orphanage.“Hay Manang bakit kailangan kumpleto pa kami?!” Pagmamaktol na tanong ni Jennifer. “Saglit lang po ako aah pupunta pa po ako ng BGC para sa photoshoot ko!”“Oo sandali lang ito. Wag kang mag-alala” nakangising sagot ni Manang kay Jennifer. Samantalang si Arthur ay busyng busy sa kaniyang cellphone. Ang weird ni Manang ngayong araw. Nagkakatinginan na lang kami ni Lincon dahil hindi namin maintindihan kung gano ba ka espesyal ang hinain nitong si Manang. Ayaw naman naming questionin dahil halos mag 3 dekada ng nagtatrabaho sa amin si Manang. Parang nanay na nga namin siya. Dahil din sa may edad na siya ay matampuhin na.“Wait lang po kuhain ko lang po hinanda ko sa kusina!” Sabi ni Manang habang kami ay nakaupo na sa dining table at naghihintay.“TADAAANNN SURPRISE !!!!” Malakas na sigaw ni Manang“Ate Ka
KAREN POVMula sa himpapawid tanaw na agad ang dikit-dikit na bahay at maiilaw na kabahayan. Nang malapit ng bumaba ang eroplano ay narinig ko na ang palakpakan ng mga tao. Alam kong nasa Pinas na kami. “Ahmm… welcome to Philippines!” anas ko sa aking mga anak. Ito ang unang beses na makakauwi sila ng Pinas at the same time unang beses na makikita nila ito. Nilanghap ko ang malamig na simoy ng hangin ng makababa ang eroplano na aming sinasakyan sa Ninoy Aquino International Airport. Matapos ang ilang libong beses na pag-iisip ay pumayag na din akong magbalik bayan. Kasama ko si Trina at ang kambal. Sa ancestral home kasama namin ng kambal manunuluyan si Trina dahil wala siyang ibang mauuwian kaya naman ako na ang nag offer na sa sa bahay na siya tumuloy kaysa mag hotel. Kagaya ng aking kahilingan kay Trina. Gagawin naming surprise sa aking pamilya ang aking pagbabalik sa bahay Makalipas ang 5 taong walang komunikasyon. Excited na ako sa magiging reaksyon nila Mommy lalo na pag nak
AFTER 5 YEARSSa bilis ng panahon at dahil nag enjoy na din ako sa aking buhay doon sa Dubai ay hindi ko namalayan na ngayong araw ay nagmarka ang ika limang taong pagtatago ko at pag detox sa aking sarili sa lahat ng social media platform. Kaya naman napagdesisyunan ko na finally na muli kong buksan ang aking cellphone sa unang pagkakataon. Madaming mapapait na ala-ala ang nangyari sa akin na ayaw ko ng balikan . Madami din akong naging pagsubok this past few days sa aking buhay dahil sa pagkakaruon ng sakit ni Allen at April dala na din ng kanilang kalikutan at pabago bagong panahon. Sila ang 5 taong gulang na mga anak ni namin ni Theo. Mabuti na lamang at laging nakaalalay sa amin si Trina. Hindi na din kasi ako kumuha ng taga alaga na full time sa kambal dahil kakaunti lang din naman ang pasok ko. Kumuha lang ako ng partimer para tumingin sa kanila habang nasa trabaho ako. Mabuti na lang at nakakita ako ng isang pinoy na malapit lang sa bahay namin na naging kaibigan ko na din kal
KAREN PROLONGUEPitong buwan na mabilis na nagdaan sa buhay ko. Magmula ng i declare ko sa aking company ang tungkol sa pagbubuntis ko ay binigyan na ako ng sickleave ng aking doctor. Binawasan na ng aking company ang aking pasok. Buwan-buwan ay kailangan ko lang magpa check up sa aking OB-GYNE at automatic na binibigyan nila ako ng sicknote. May mga pagkakataong pinapa-tigil na din ako sa pagtatrabaho ng aking management pero ayokong masyadong tumambay lang sa bahay since dito ko napagdesisyunang manganak. Dahil sa tulong ng kaibigan kong may asawang lokal ay madali na naming gawan ng paraan ang lahat. Alam naman niyang in terms of financial ay walang problema sa akin. Sa aking final ultrasound nakita na kambal ang aking pinagbubuntis , isang babae at isang lalaking sanggol.Magpasa hanggang ngayon ay kinakaya ko ang hindi gumamit ng social media. Ginawa kong abala ang aking sarili sa pag-aaral ng lengwahe dito sa Dubai upang mag-apply ako ng higher position. Hindi ko iiwan ang Pin
“Magtigil ka! Kaaga aga ang ingay ingay mo! Ano bang pinagpupuputok ng butsi mo?!” Malakas na sigaw ni Master. “Ilabas mo si Theo! Pag hindi ko nakita ang anak ko ngayon pagsisisihan mo ang lahat ng ito.” Sabi ni Tito Philip kay Master. Itinutok ni Tito ang baril kay Master na agad namang hinarangan ng kaniyang mga tauhan. Tinutukan din ng mga ito ng baril si Tito Philip. Nanginig ang aming mga katawan sa ngyayari. “Tito tara na please! Hahanapin na lang natin si Theo” pagmamakaawa namin kay Tito Philip. Nagdatingan na din sila Daddy at iba pang member ng family. Inaawat ng mga ito si Tito Philip sa kaniyang pagwawala. Sinenyasan ni Master ang kaniyang mga tauhan na ibaba ang kanilang mga baril at pinaalis niya ang mga ito. Nagulat kaming lahat sa inakto ni Master. “Halika Philip pumasok ka sa opisina ko!” Tumalikod na ito at sumunod naman si Tito Philip binaba na din niya ang kapit niyang baril ngunit dala niya iyon sa loob ng opisina ni Master. Aawatin pa sana namin ito pero pin
MICHAEL POV 1 MONTH AGO SA BAHAY NILA TITO PHILIP Matapos ang ilang beses na pag urong sulong na pagsasabi kay Tito Philip sa totoong ngyari. Ngayon ay nakahanap na rin ako ng tamang tiyempo para kausapin siya. Hinarap ko ng buong tapang si Tito Philip. Alam kong magagalit ito sa akin pero pilit kong nilakasan ang aking loob. Nabulag lang ako sa sinuhol sakin ni Master pero hindi ko naman hinangad na mapahamak si Theo. Pinagsisisihan ko ang pagpayag na ginawa ko kay Master. Habang naghihintay sa pagbaba nila Tito mula sa kanilang sala. Matiyaga kaming naghihintay nila Mae at John na ang sama ng tingin sakin dahil sa galit sila sa akin. Kahit ilang ulit akong humingi ng tawad sa kanila ay hindi nila ako pinapakinggan. "Sabi ng sorry okay?! lalo akong kinakabahan sa mga ganyang tingin niyo." sabi ko sa kanila dahil sa mapanakit nilang tingin ng tignan ko ang gawi ng mga pinsan kong ito. “Ikaw! Naku humanda ka talaga samin pag hindi nakita si Theo ng dahil sa pagiging materyalistic
“Chef Trina, samahan mo na si Karen sa ospital. Tapos na rin naman ang shift mo. Ipapaligpit ko na lang kay Anthon ang natitirang plato na i-bu-bus out ni Karen. Sige na, kunin mo na ang gamit mo,” utos ng kanilang manager.Pagdating sa ospital, agad na sinuri si Karen. Ilang minuto lamang ang itinagal niya sa loob ng emergency room. Paglabas ng doktor, kinausap nito si Trina, na siyang naghatid sa ospital.“Doc, ano po ang nangyari sa kaibigan ko? Bakit siya hinimatay?” tanong ni Trina. Sa Dubai, dalawang wika lamang ang karaniwang ginagamit — Arabic o English. Walang mga pinoy workers sa ospital mayroon man ay hindi mga doktor. “Walang seryosong problema ang kaibigan mo, pero kailangan niya ng pahinga. Nasan na nga pala ang partner o asawa ng pasyente?” tanong ng doktor, na ikinagulat ni Trina. Hindi kasi nababanggit ni Karen ang tungkol sa lovelife nito. Ang alam lang niya, nakipagsapalaran si Karen sa ibang bansa para patunayan na kaya nitong tumayo sa sariling paa. Hindi rin nil