"WHAT are you doing here?" kasabay ng tanong na iyon ay ang pagbaha ng ilaw sa paligid.
Napapikit si Vodka nang masilaw sa liwanag, nang makahuma ay agad niyang hinanap ang may-ari ng boses. Gulat na sinundan niya ang galaw ng babaeng pababa na ngayon ng hagdan mula sa ikalawang palapag ng Tipsy Talk patungo sa kanyang direksiyon.
"Scarlet," wala sa loob niyang bulalas.
Nakikilala niya ang babae. Ilang beses na rin niya itong nakita sa loob ng nightclub. Sa pagkakaala niya ang ito ang may-ari ng Tipsy Talk. Kakaiba ito sa lahat dahil may suot itong maskara na natatakpan ang mga mata.
Matangkad ito at aral ang mga galaw. Nakasuot ito ng damit na hanggang sakong ang haba at mapula ang walang kangiti-ngiting mga labi.
Marami na siyang naririnig tungkol sa misteryosong babae ngunit hindi niya alam kung ano paniniwalaan sa mga iyon. Walang nakakakilala sa totoong katauhan ni Scarlet, maging ang kanyang kaibigan na si Isabella na nagtatrabaho sa night club ay walang ganoong alam dito.
"You are trespassing, Ms. Rodríguez," Scarlet muttered coldly when she stopped in front of her. Vodka was surprised that the woman knew her name. "What are you doing here?"
"I... I just miss the place. I want to know when will Tipsy Talk open again," Vodka answered and avoided eye contact with her, she roamed her eyes around the place instead.
Ngunit muli siyang napatingin kay Scarlet nang lumipas ang ilang sandali at hindi pa rin ito nagsasalita. Mataman siya nitong tinititigan na tila ba binabasa siya. Hindi niya maiwasang hindi mailang at kabahan dahil sa ginagawa nito. She had that mysterious and dangerous aura around her.
"You know something," Scarlet muttered surely. "Tell me, what happened that dawn, what did you saw? What are you hiding, Ms. Rodríguez?"
Sandaling hindi makapagsalita si Vodka at nakagat ang pang-ibabang labi upang pigilan iyon sa panginginig. "N-No... No... I don't know what you're talking about."
Vodka was taken aback when she saw the corner of her lips twitch in a dry smile. Wala sa loob na napaatras siya nang humakbang ito palapit sa kanya. Scarlet leaned closer and placed her lips over Vodka's ear and whispered, "You saw and heard things. You need to recover your memories that night Vodka."
Nakaawang ang mga labi na tinitigan niya sa mga mata ang babae na bahagya nang nakalayo sa kanya. Bago pa siya makahuma ay tinalukuran na siya nito at muling umakyat patungo sa ikalawang palapag ng Tipsy Talk.
Nanghihinang napaupo si Vodka sa sofang malapit sa kanya. Nanginginig ang kanyang mga labi at mga kamay dahil sa tensiyon. Sandali siyang nakatingin sa kawalan bago dumako ang mga mata sa direksiyon ng counter. Scarlet was right. She needed to get her memories back, intact and clear. But it was easier said than done. She was drunk and feeble-minded when Patrick Castillo was murdered and it was dark that time!
Wala sa loob na napatingin siya sa sahig ng nightclub kasabay nang pagkudlit nang ala-ala sa kanyang gunita.
Wala sa loob na napatingin sa isang bagay na nasa kanyang paanan. Kumikislap iyon kaya napansin niya sa kabila ng kadiliman. Sa nanginginig na kalamnan ay dinampot niya iyon. Sandali siyang natigilan nang bukod sa bagay na iyon ay may-isa pa siyang nakapang kung ano, hindi na siya nag-isip at kasama rin iyong kinuha bago tumayo upang makaalis na sa lugar na iyon.
Napatayo si Vodka sa kinauupuan at nanlaki ang mga mata. Naalala na niya, bukod sa kuwintas na ibinigay niya kay Isabella ay may isa pang bagay siyang nadampot at ang bagay na iyon ay ang basag na cellphone!
Sa nanginginig na kamay ay binuksan niya ang kanyang handbag, dinampot ang kanyang cellphone at may tinawagan. Nakadalawang ring na bago sumagot ang nasa kabilang linya.
"I want to ask something, Erick. Is Patrick Castillo's phone recovered at the crime scene?" agad niyang tanong sa kaibigang abogado ni Felix. Ito ang naglinis sa kanyang pangalan upang hindi siya madawit sa pagkamatay ng anak ng congressman. She was truly thankful to him for that.
Nagsalubong ang kilay ng abogado na nasa kabilang linya dahil sa pagtataka bagaman ay sinagot pa rin ang tanong ng dalaga. "Yes. Why did you ask? Is something going on?"
"N-Nothing... I'll hung up now." Lalo lang siyang naguluhan dahil sa nalaman. Kung nasa awtoridad na ang cellphone ni Patrick Castillo, kanino iyong nasa kanya? Bakit mukha ni Patrick ang kanyang nakita?
Nagpalakad-lakad siya habang nag-iisip, ang isang kamay ay nasa beywang nang tumunog ang kanyang cellphone tanda ng may nagpadala ng mensahe.
Nang makitang mula iyon kay Isabella ay mabilis niyang tinawagan ang kaibigan subalit gaya ng mga nakaraang araw ay hindi ito sumasagot. Nakatatlong dial siya ngunit walang tugon mula rito.
Mabilis na dinampot ni Vodka ang bag na nilapag niya kanina sa sofa at malalaki ang hakbang nalumabas sa lugar na iyon. Tinungo niya ang kanyang sasakyan at mabilis na pumasok. Muli niyang binasa ang mensaheng ipinadala ni Isabella bago pinaandar ang kanyang Lamborghini.
Isabella texted her that she wanted to meet with her and talk to her. The address she texted was at the outskirts of the city and she needed to drive for more or less an hour.
Mariin niyang inapakan ang silinyador at mariin ang pagkakahawak sa manibela. She badly needed to talk to Isabella. There's a lot of things that were bothering her, a lot of unanswered questions. She needed to know everything that happened that dawn. Did Isabella killed Patrick Castillo? Or she did not? She needed to know the truth or she'll go insane.
Ilang minuto pa ay nasa kalsada na siya kung saan walang masyadong bumabiyahe. Nasa hangganan iyon ng lungsod at kaunting sasakyan lang ang kanyang nakakasabayan. It was already ten in the evening, the road was clear that was why she's confident on running at full speed.
Nang makita alng dalawang truck sa kanyang unahan ay agad niyang inapakan ang preno upang bumagal ang kanyang takbo. Subalit sa kanyang panggigilalas ay hindi kumagat ang brake. Sinubukan niya ulit ngunit ayaw talaga.
"No!" Nanlaki ang kanyang mga mata nang malapit na siya sa truck na nasa unahan. Mabilis niyang ikinambiyo ang kanyang sasakyan pakaliwa.
She revved her car to the opposing lane or she'll crashed to the truck in front of her. Nauga ang kanyang utak nang tumalon ang kanyang sasakyan sa median strip na siyang naghahati sa magkabilang kalsada.
Tig-dalawang lane lang ang magkabilang kalsada, ang dalawang lane sa kanan ay okupado ng dalawang malalaking truck.
Vodka was now driving on the opposing lane. Mabuti nalang at wala siyang nakakasalubong na mga sasakyang papasok ng lungsod.
Kahit nanginginig ang kamay dahil sa takot ay hindi niya binitawan ang manibela. Sinubukan niya ulit ng makailang beses ang preno ngunit ayaw talaga niyong gumana.
Nang makitang maluwag na muli ang kabilang kalsada kung saan siya dapat nagmamaneho ay kinabig niya roon ang Lamborghini.
Kamuntikan na niyang mabangga ang poste ng ilaw na nasa gitna ng median strip.
Humahagibis ang kanyang sasakyan sa gitna ng daan. Nanlalabo na ang kanyang mga paningin dahil sa mga luhang namumuo sa kanyang mga mata at nananakit ang kanyang mga kamay dahil sa pagkakahawak sa manibela.
Nang masulyapan ang cellphone sa ibabaw ng dashboard ay agad siyang dumukwang doon at dinampot ang aparato. Hindi niya inaalis ang atensiyon sa daan ngunit nagawa pa rin niyang makatawag ng kung sino. Basta nalang niyang pinindot ang call button ngunit hindi niya alam kung sino ang kanyang natawagan.
"Help me!" bungad niya nang masulayapang sumagot ang nasa kabilang linya. "Help me... My car's brake was broken! I can't stop the car! I don't want to die... Shit!" Nabitawan niya ang aparato nang makitang may dalawang kotse na naman sa kanyang harapan at okupado ang magkabilang lane.
Sunod-sunod siyang bumusina upang patabihin ang isa sa mga ito. Mukhang nakuha naman ng BMW ang gusto niyang mangyari dahil lumipat ito sa kabilang lane.
Binuksan niya ang bintana ng kanyang sasakyan at sumigaw nang tumapat siya sa dalawang sasakyan. "My brake's broken!"
"Oh god, help me!" bulalas niya na muling umayos ng upo at nakatutok ang mga mata sa daan.
HINDI na alam ni Vodka kung ilang minuto na siyang tumatakbo. Tuluyang na siyang nakalabas ng lungsod at naraan na ang lugar na sinabi ni Isabella.Pinagdedesisyunan niya kung ibabangga ba ang kanyang sasakyan sa isang puno upang matigil iyon nang marinig ang sunod-sunod na busina. Napasulyap siya sa rearview mirror at nakita ang isang sasakyan na nakasunod sa kanya.Nang tumapat ang sasakyan sa kaliwa niya ay lalong lumakas ang tibok ng kanyang puso. Nabibingi siya sa lakas niyon at nahihirapang huminga.Isang pamilyar na Lexus na kulay asul ang umaagapay sa kanya sa kaparehong bilis. Nang bumukas ang pinto sa may passenger's seat at makita ang taong sumungaw mula roon ay tuluyang pumatak ang luha mula sa kanyang mga mata."Gin!" Para siyang nabuhayan ng loob nang makita ito. Bahagyang nakasungaw ang ulo nito sa labas ng sasakyan."Break the door of my car!" sigaw ng binata."What?" sigaw pabalik ni Vodka na hi
He was already preparing the table when she went out of his room. She was standing near the doorframe of the kitchen while playing with the hem of his shirt she was wearing and there was an uneasy smile on her lips. She had showered and dear lord, he can smell his soap from her body. She didn't know what she was doing to him going out of his room wearing only his shirt and boxer briefs. He had to look away before anything unnecessary happened."I bet you're hungry," he muttered. He felt her walking in his direction but he did not bother to look at her."Oh, I'm famished beyond words," Vodka answered drily before sitting in front of the dining table.Hinayaan ito ni Eugene na kumain at tinungo ang cupboard upang magtimpla ng kape. "Coffee?" he asked without looking."I'll appreciate it."Ibinigay niya rito ang isang tasa ng kape bago tumayo sa may island counter kaharap nito at sumandig. He
NAKAKUNOT pa rin ang kanyang noo hanggang sa makapasok siya sa loob ng kanyang unit. She wanted to punch Eugene for tempting her so bad. She was attracted to the man, yes, there's no point denying that, but she doesn't want to engage with him. Involving a man in her life means complication, she doesn't want that. She wanted to live peacefully, freely. Eugene was nothing but a nuisance. Kung tutuusin ay ito ang dahilan kung bakit siya nadawit sa pagkamatay ni Patrick Castillo. If it wasn't for him, she wouldn't drink herself to oblivion that night when they first met. It all started with Eugene Lorenzo! Ibinagsak niya ang katawan sa ibabaw ng sofa, pagkatapos ay pumikit nang mariin upang alisin sa isipan ang mga pinggagawa ni Eugene sa kanya, ang epekto nito sa kanya na hindi niya mahanapan ng kasagutan kung bakit siya nakakaramdam ng ganoon dito. All right, he's gorgeous. Ngunit hindi lang naman ito ang unang halos perpektong lalaking na
Hinila niya ang braso ngunit hindi siya nito pinakawalan at pakaladkad na tinungo ang direksiyon ng itim na van. Nagpupumiglas siya nang kuhanin siya ng kasamahan nito at ipasok sa loob ng sasakyan. Sa loob ay may-isa pa uling lalaki na nakaupo sa backseat. She kept on struggling but the man inside the car held her shoulders tightly. "Felix, nos envio." "H-ha?" Natigil sa pagpupumiglas si Vodka nang marinig ang sinabi ng lalaki. Inanggulo nito ang kanyang ulo sa bintana ng sasakyan. "Mirar." Napasinghap siya nang makita ang ginawa ng lalaking nasa labas sa driver ng taxing sinakyan niya. Walang kahirap-hirap nito iyong pinatumba gamit lang ang mga kamay. "Como se si son realmente los hombres de Felix?" tanong niya rito kung paano siya makakasiguro na ipinadala nga ang mga ito ni Felix. Nakahinga lang siya nang maluwag ng ipakita nito ang cufflink sa manggas
"Don't faint on me, again," Gin slurred. Hindi niya maipaliwanag ang takot na naramdaman niya kanina nang makita ang dalawang lalaking sakay ng motorsiklo na pinapaputukan ang shop. Naisipan ni Gin na puntahan si Vodka nang malaman ang nangyari rito kahapon na muntik nang madukot. Doon niya nakita ang mga sakay ng motorsiklo, pagkaparada niya ng sasakyan ay nakaalis na ang mga iyon. Hindi nagtagal ay umalingawngaw ang tunog mula sa mga mobile car ng pulisya. Marahil ay may tumuwag ng pulis sa mga taong nakakita nang nangyaring pamamaril. May mga tao pa sa labas ngunit walang nagtangkang awatin ang dalawang lalaki sa pamamaril dahil sa takot. "You're bleeding!" bulalas ni Gin nang makita ang mga dugong lumalabas sa balikat ng dalaga. Hinawi niya ang damit nito at tiningnan ang tama, walang bala ang bumaon marahil ay nadaplisan lamang iyon. "I'm okay," si Vodka na sumisinghot. Hindi na siya nagreklamo na
Pagkadating sa labas ng kanyang bahay ay ginamit niya ang remote na nasa loob ng sasakyan upang buksan ang malaking gate. Nang sabihin niya sa dalaga kaninang ang bahay niya ang pinakaligtas na lugar para rito ay hindi siya nagsisinungaling. Maliban sa hindi basta-bastang makakapasok ang sinuman sa gate na nabubuksan lang gamit ang remote at ang eye scanner na bilang ang mga taong may access ay napakataas ng bakod ng kanyang bahay at hindi basta-bastang maaakyat ng sinuman. Napapalibutan din ng mga spy cameras ang property niya. He was always been a security buff since his job wasn't easy. Laging may nakaambang panganib sa kanyang trabaho. Nang hawakan niya ang dalaga nang makalabas na siya ng sasakyan at gumilid sa gawi nito ay para siyang napaso sa init na inilalabas ng katawan nito. Dahan-dahan niya itong binuhat at dinala sa loob ng kanyang silid, ni hindi man lang ito nagising. Sinabihan na siya ni Tammy tungkol do
VODKA was holding the spoon and fork as if she was life dependent on it. Eugene was sitting in front of her at the dining table and the intensity of his gaze was making her weak and breathless. Ilang beses na siyang kamuntikan nang mabilaokan sa kinakain, agad naman itong magbibigay ng tubig sa kanya. Nang hindi na niya matagalan ang tingin ni Eugene ay ibinaba niya ang hawak na kubyertos at matapang na sinalubong ang mga mata nito. "Can you stop that?" She made it sound irritable, she didn't know if it worked though. He was still looking at her, with his chin on his knuckles and the side on his lips twitch amusedly. "Stop what?" Gamit ang mga daliri ay itinulak ni Vodka ang mukha ni Eugene palayo sa kanya. Hindi siya makakain ng maayos dahil dito, pati yata pagsubo niya ay binibilang nito. "Well, Mr. Lorenzo, if you don't know, it is rude to stare
Nanlaki ang mga mata ni Vodka, agad na naitulak si Eugene at tumayo. Kamuntikan na siyang matumba kung hindi siya nahawakan ni Eugene sa beywang. She looked at him in horror and with shaking limbs, she reached for the hook of her brassiere and redo it.Nakakunot ang noong binalingan ni Eugene ang kaibigan na ngayon ay nakaupo na sa sandalan ng sofa, sa bahagi kung nasaan ang malaking TV, at nakatalikod sa kanilang direksiyon habang nakatutok ang mga mata sa pader. Ngayon lang siya nakaramdam ng pagsisisi kung bakit binigyan niya ng access ang kaibigan sa kanyang security system. Sa likurang gate marahil ito dumaan dahil mas malapit iyon sa bahay nito.Kapagkuwan ay binalingan ni Eugene si Vodka na bahagya nang nabawasan ang panlalaki ng mga mata ngunit namumula ang mukha at leeg. Jasper caught them making out on the sofa. Hinila niya ito sa braso kaya muli itong napaupo sa kanyang kandungan."What are you doing?" Vodka h
NAIILING na pinanood ni Vodka ang dalawang lalaki na parehong nakaupo sa sahig malapit sa may salaming dingding at seryosong naglalaro ng chess. Kaninang matapos ang tanghalian ay nandoon na ang mga ito at ngayon ay maghahapunan na nga, madilim na sa labas. Lumapit siya sa dalawa at umupo sa sofa habang nanatiling nakatutok ang mga mata sa mga ito. Parehong nakacast ang mga balikat at pareho ring may natamong injury sa mga binti. Kahapon nang makauwi sila mula sa tatlong araw na pananatili sa loob ng ospital ay siya na ang umasikaso sa dalawang lalaki. Kung hindi lang ipinilit ni Eugene ay hindi pa ito papalabasin ng mga kapatid. "Dinner is ready," untag ni Vodka sa mga ito na tila may sariling mundo. Sa nakikita niya ay mamaya pa matatapos ang mga ito, walang gustong magpatalo alinman sa dalawa. "Fine! Bahala kayo riyan." Vodka, who was a little bit pissed, went to the kitchen all by herself. She was about to eat alone
"I think we lost them. Just keep on driving, we can get out of this cornfield. There's a plain at the back of this field, when we get there we can escape through the narrow road and get to my house." Ngunit iba ang kinahinatnan sa inaasahan ni Eugene. Pagkalabas na pagkalabas nila sa maisan ay agad na sumalubong ang siyam na mga kalalakihan at nakatutok ang baril sa kanilang sasakyan. Mahilo-hilo si Vodka nang tumama ang kanyang ulo sa steering wheel nang bigla niyang apakan ang preno. Pareho silang walang suot na seatbelt ni Eugene, mabuti na lang at nakahawak ito sa gilid ng sasakyan kung 'di ay nasubsob na sa dashboard. "Are you okay?" Eugene checked on Vodka. There's a concussion on her forehead but it wasn't that serious though it made Vodka dizzy. She groaned and touched that throbbing
Sandali siyang natigilan at pinagmasdan ang mukha ni Matthew. Ngayon niya napagtanto ang pagkakaiba nang dalawang lalaki kung ang pisikal na aspekto ang pagbabasehan habang tinititigan niya ito ng mabuti. Matthew was an inch, or maybe two, shorter than Eugene. Their eyes and lips were different though they both had that aristocrat straight nose like those of greeks.Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Vodka sa pagtataka nang bigla siyang higitin ni Eugene at itago sa likod nito."We have to go," said Eugene to Matthew, with a little tinge of hostility in his voice.Matthew nodded at the couple before going back to his job.Hinawakan ni Eugene ang dalaga sa bewang at iginiya papasok sa elevator. Vodka was still frowning, she looked at Eugene's face and it was grim.When t
"KAILAN natin sila papasukin, Russo? Naka-standby na ang mga bata, hudyat mo na lang ang kailangan nila." Kalmadong itinapon ni Russo ang hawak na stick ng sigarilyo sa lupa at inapakan. Mariin ang ginawa niyang pag-apak na para bang iyon ang taong target nila. "That house is a fortress. Bago pa tayo makalapit ay alam na nilang parating tayo, it will give them a chance to escape." Tiningnan ni Russo ang tauhan na natahimik dahil sa kanyang sinabi at mabigat ang kamay na tinapik ang balikat nito. Kapagkuwan ay umalis siya mula sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan na nakatigil sa gilid ng daan. "Let's go, may kailangan tayong puntahan." Isang hiling sulyap ang ginawa ni Russo sa daan patungo sa bahay ni Eugene Lorenzo. Alam niyang may mga nakatagong kamera sa mga punong nakapaligid sa bahay nito. And the house itself was a state of the art. Sa mataas na pader pa lang na mahirap tibagin, puwera na lang ku
Sumunod ang dalaga sa binata paakyat sa bahay, hanggang sa makalabas sila. Eugene sighed and stopped and looked at Vodka who was following him. He was about to tell her to stay inside the house but she beat him to it. "I'll go with you!" "Stay behind me, you stubborn woman." Kahit na kinakabahan ay hindi maiwasan ni Vodka na napangiti dahil sa tinuran nito. She was stubborn, alright. Sinenyasan siya ni Eugene na manatili sa loob nang buksan nito ang pangtaong gate. Vodka can hear Felix's voice and another voice from a woman outside, it was quite familiar to her ear. Felix's and Eugene talked for a split minute then the men gave the woman with a familiar voice the third degree. Hindi makatiis si Vodka at sumilip kung ano ang nangyayari sa labas. Isang matangkad na babae ang nakapagitan sa pader at sa katawan ni Felix. Pigil pigil ng
"P-Please... kiss me, Gin. Please," Vodka begged. Hot tears were forming in the corner of her eyes. "Please." Vodka needed distraction, she needed and wanted Eugene. He made her feel safe, his kisses chased all her worries away and his touch made her forget about the things that troubled her. She doesn't care if Felix was outside, she wanted him. Hindi matagalan ni Eugene ang mga mata ni Vodka na punong-puno ng iba't ibang emosyon. Naroon ang takot, kaguluhan, pagod at pagmamakaawa. Tinawid niya ang distansiyang nakapagitan sa kanilang mukha. He initiated the kiss this time, Vodka was still responding like how she kissed him earlier, frantic and rough. But the movements of his lips were softer and comforting, wanting her to feel at ease. Hindi kalaunan ay naging malumanay ang pagtugon ni Vodka sa mga halik ng binata. Isang ungol ang nakulong sa mga labi ni Eugene nang maramdaman ni Vodka ang marahang paghaplos ng m
"Does he make you happy?" "He makes me feel safe." Sandaling tinitigan ni Felix ang mukha ng kapatid na dalaga bago nagpakawala ng malalim na hininga. "Go to him, I'll have to call someone." Vodka nodded. Tumayo siya at lumakad patungo sa loob ng kusina. She leaned on the island counter and watched Eugene cooking. She felt the urge to embrace him and seek comfort from him, but she stopped herself from doing so. He caught her staring but she did not shy away. Instead, she smiled at him faintly. "Are you okay?" asked Eugene. "A little," she answered honestly. "Come here." Bahagyang hininaan ni Eugene ang apoy sa kalan at ipinaloob ang dalaga sa mga bisig nang makalapit ito. Vodka sighed contentedly when she felt the warmth he emitted. She was certain that she really liked Eugene. T
Napatili si Vodka dahil sa ginawa sa kapatid at nanlalaki ang mga matang napatingin sa gawi ni Eugene. Nakahinga lang siya ng maluwang nang makitang hindi ito tinamaan, tumama ang bala sa pader. "Felix, you're out of the line! You could've killed him, you could've killed him..." she cried in anger and fear. Her body racked with an onslaught of sobs and tears. Marahas na hinawi ni Felix ang kuwelyo ng damit ni Vodka. "Look at yourself!" Hinawi ni Vodka ang kamay ng kapatid at inayos ang kuwelyo ng kanyang damit. Nakita nito ang mga markang dulot ng mga halik ni Eugene habang sila'y nagniniig kagabi. "I hate you. I hate you, Felix!" She ran towards Eugene's room and went inside. She sat on the carpeted floor and cried. Eugene sighed while looking at the door of his room. He then looked at Felix whose anger turned into regret. He understands that he was just doing his role
Vodka slammed the door, hard, when she entered Eugene's room, then she locked it. Sumampa siya sa kama at marahas na pinahiran ang luhang pumapatak mula sa kanyang mga mata. She doesn't cry without a reason. She was so angry with Eugene, but she hated herself for being hurt because of what he did. Sa simula pa lang ay alam na nito kung sino siya, hindi niya alam kung hanggang saan ang nalalaman nito tungkol sa kanya pero nasisiguro niyang mlalim iyon. Malinaw niyang narinig ang sinabi ng lalaki sa kabilang linya, misyon lang siya ni Eugene. Marahil ay isa itong alagad ng batas at may kinalaman sa pagkakapatay kay Patrick Castillo ang tangi niyang naiisip na dahilan upang lapitan siya nito. Pagkalipas ng ilang sandali ay narinig ni Vodka ang mga katok at ang boses ni Eugene sa kabilang panig ng pinto. Subalit hindi niya ito pinansin at nagtalukbong ng kumot. She doesn't want to see him now, she was mad and in pain.