Nanlaki ang mga mata ni Vodka, agad na naitulak si Eugene at tumayo. Kamuntikan na siyang matumba kung hindi siya nahawakan ni Eugene sa beywang. She looked at him in horror and with shaking limbs, she reached for the hook of her brassiere and redo it.
Nakakunot ang noong binalingan ni Eugene ang kaibigan na ngayon ay nakaupo na sa sandalan ng sofa, sa bahagi kung nasaan ang malaking TV, at nakatalikod sa kanilang direksiyon habang nakatutok ang mga mata sa pader. Ngayon lang siya nakaramdam ng pagsisisi kung bakit binigyan niya ng access ang kaibigan sa kanyang security system. Sa likurang gate marahil ito dumaan dahil mas malapit iyon sa bahay nito.
Kapagkuwan ay binalingan ni Eugene si Vodka na bahagya nang nabawasan ang panlalaki ng mga mata ngunit namumula ang mukha at leeg. Jasper caught them making out on the sofa. Hinila niya ito sa braso kaya muli itong napaupo sa kanyang kandungan.
"What are you doing?" Vodka hissed between her teeth, she tensely glanced in Jasper's direction and tried to free herself from Eugene's arms at the same time.
Hindi pinakawalan ni Eugene ang dalaga at hinaplos ang mga labi nitong halata pa ang pinagsaluhan nilang halik. "I need to go to the city," he said though he doesn't want to leave her there alone. He had to take care of some things back in the big city, his job, and things about her. "I'll be back before the day ends."
Tumango nalang si Vodka dahil nahihiya pa rin siya kay Jasper, gusto niyang mawala sa paningin nito ora mismo. He must've seen her face and heard her whimpers. It's embarrassing!
Hinalikan ni Eugene ang kanyang noo bago siya nito inilipat paupo sa sofa at tumayo. He touched her cheek using his thumb gingerly before calling Jasper's name. Eugene walked towards the front door.
"I didn't see anything," sabi ni Jasper na nakasunod kay Eugene palabas ng bahay. Jasper smiled at Vodka reassuringly and waved his hand before the two men vanished behind the door.
Pinanood ni Vodka ang dalawa na sumakay sa pick-up truck ni Eugene hanggang sa makalabas ang mga ito sa gate. Vodka sighed shakily and reclined herself on the seat.
She escaped the people who was trying to kill her for the meantime. Subalit sa pananatili niya sa bahay na iyon ay ibang panganib na naman ang kanyang kinakaharap. Ang panganib na tuluyang mahulog ang kanyang loob sa isang Eugene Lorenzo.
She was afraid that he would not just affect her sensuality, she was scared of the possibility that he might own her whole.
Hopefully not.
NAPAPITLAG sa gulat ang sekretarya saktong pagpasok niya ay siya namang pagsalpok ng flower vase sa dingding na inihagis ng galit na lalaki. Sa nanginginig na kamay ay muli niyang inabot ang seradura at walang ingay na lumabas, iniwan ang dalawang lalaki sa loob ng silid.
"I don't care who has it, I want it in my hands as soonest as possible!" Humakbang ang may katandaang lalaki, na matikas pa rin ang tindig, palapit kay Russo. Mariing hinawakan niya ang panga ni Russo na walang emosyon ang mukha sa kabila nang ginawa niya. "Kill everyone who knows the existence of that damn thing!" mahina ngunit mariing saad ng matanda.
Kapagkuwan ay nawala na ang bagsik sa mukha ng matanda at tinapik ang balikat ni Russo. Para bang hindi ito nagalit sa tauhan at kamuntikan nang tamaan ng ibinato niyang vase. "I trust you, son. Make me proud." His voice was warm and commanding at the same time.
"Yes, sir," Russo answered and bowed his head slightly.
Muling bumalik ang matanda sa likod ng swivel at binuksan ang papeles na inilapag doon ni Russo kanina.
"Lorenzano Medical Center?"
"He's the director's, son, Sir, Mr. Zacharias Lorenzo and the head of surgery Bernadeth Manzano-Lorenzo," Russo supplied.
Napakuyom sa kamao ang matanda, an evil smile plastered his lips. "Biruin mo nga naman ang pagkakataon Zacharias Lorenzo." He knew the director of one of the prestigious hospital in the country, he once asked Zacharias' support when he was still running the senatorial election years ago, but the mighty doctor refused. Isinarado niyang muli ang folder at tumingin sa tauhan. "Anyways, we can't do anything to remove him from the list of casualties, do we?" Russo nodded. "Do what you have to do, get rid of all those people involved."
Nang makaalis si Russo at inikot ng matanda ang swivel paharap sa salaming dingding. "Dead or alive, isa ka pa ring bangaw na nanggagambala, Patrick. Is this the price of my generosity, Teresa?"
Naputol ang pag-iisip at pagbabalik-tanaw ng matanda nang bumukas ang pinto at sumungaw ang ulo ng nag-aalangang sekretarya. "Sir, you have a meeting iná ten minutes."
"FELIZ, hermano, where are you? I can't see you." Wala siyang maaninag sa dilim at nakakabingi ang katahimikan.
Nang makarinig ng mga putok ng baril ay agad siyang napatakip sa magkabilang tainga at naipikit ang mga mata. Umusal siya ng panalangin sa wikang Pilipino na laging itinuturo sa kanila ng kanilang mamá. Nang tumigil ang tunog ng mga putok ng baril at ang tunog nang pagkabasag ng mga kagamitan ay muli siyang dumilat.
Sa pagkakataong iyon ay may naaaninag ng ilaw si Vodka. Her limbs were shaking as she kept on walking towards that faint light. "H-hello? Is anybody there?" Ngunit walang sumagot, sa halip ay narinig niya ang daing ng isang tao.
Napabilis ang paghakbang ni Vodka at nang makita mula sa kakarampot na ilaw ang kanyang mamá na nakahiga sa sahig at bumubulwak ang dugo sa bibig ay napasigaw siya at napaatras. Nawalan ng lakas ang kanyang mga binti at napasalampak sa malamig na sahig. "M-mamá..." She shook her head frantically and gut-wrenching sobs tore her chest. "Mamá, n-no..."
Mula sa kanyang mama na nakahandusay sa lapag ay tumaas ang mga mata ni Vodka sa lalaking may hawak na baril at nakatutok sa kanyang mamá. "P-papá... what did you do?" Naghalo ang galit at pighati sa kanyang dibdib. "You killed my mamá... No, m-mamá, no..."
"It's okay."
Nanlalaki ang basang mga mata ni Vodka ng pabiglang magmulat. Hindi agad rumehistro sa kanya ang nangyayari dahil sa una ay malabo ang kanyang pandinig at paningin. She can feel that warm thing caressing her cheek and brushing her hair.
"It's okay, you're just dreaming," bulong muli ni Eugene na nakatunghay sa dalaga habang nakaupo sa gilid ng kama. He brushed the tears off her cheek, he wanted to kiss them away and he did. He leaned closer to her and wiped her damp cheeks using his lips.
Vodka became aware of Eugene's presence when she felt his lips on her face. She was fully conscious now and base on what Eugene said, she was having a dream, no, it's a nightmare for her.
Isang malalim na buntung-hininga ang pinakawalan ni Vodka at napatingin kay Eugene na ngayon ay maayos nang nakaupo sa ibabaw ng kama ngunit nakatunghay pa rin sa kanya.
"You're watching me sleep," sabi niya, walang akusasyon sa malat na boses. "Kanina ka pa ba dumating?" Nakasuot na ito ng isang sando at boxer shorts at mukhang handa na sa pagtulog.
"Do you want water?" Eugene asked instead of answering her question. He was not comfortable telling her that he's watching her sleep for quite some time now. It was almost one in the morning and he arrived home at ten.
Vodka shook her head. She clutched the comforter to her body and stared at his eyes, and he stared back. She forgot about the dream that woke her up while looking at him and got lost in his orbs.
Tumaas ang kamay ni Eugene patungo sa mukha ng dalaga at muling hinaplos ng napakasuyo ang pinsgi nito. He saw how she cried in her sleep while murmuring and screaming names, just like what happened that time when he was nursing her while she was burning up.
"Go back to sleep, it's still twelve in the morning." He caressed her lips gently using his thumb one more time before getting off the bed.
Humakbang si Eugene patungo sa pinto upang lumabas nang silid, mas komportable siyang matulog sa sofa na nasa labas kaysa sa sahig ng kanyang silid.
"Stay," Vodka murmured and sat on the bed before Eugene twist the doorknob. It was almost a whisper but it reached Eugene's ears. He glanced back in her direction, his hand on the knob loosen its grip when he saw her begging eyes. "P-please."
She doesn't need to beg, he will willingly oblige. And he knew that staying in the room was dangerous for her. A man could only take less when it concerned a vixen.
He walked towards the bed and climb on top of it.
Tumalikod si Vodka kay Eugene at bahagyang umusog upang bigyan ito ng espayo, bagaman ay malaki ang kama para sa kanilang dalawa. Napakagat labi siya nang pumulupot ang braso nito sa kanyang beywang at inilapat ang malapad na dibdib sa kanyang likuran. She can feel the tautness of his body and the heat it emitted.
Vodka's grip on the pillow tightened when he nuzzled her hair and her neck. He was sniffing her.
She was supposed to push him when she felt his length on her back, half aroused. There's that warning sign again, poking her back painfully. But she knew she can't push him away, she asked for this the moment she stopped him from going outside the room. One way or another something will happen between them. He showered light kisses on her neck and shoulder, slowly and carefully, making sure that he won't harm her wound, though it wasn't painful now as to how it was when she woke up. His arm around her body tightened. "You smell sweet," he uttered roughly. "Sweet?" "Like vanilla," he whispered making Vodka shuddered and breathless. Mula sa pagkakadaklot sa unan ay tumungo ang kamay ni Vodka sa buhok ni Eugene upang doon mang-amot ng lakas. His hand went inside the pajama top she was wearing. Every touch and kiss on her skin was burning her little by little. Her rational thoughts and th
An hour after breakfast, Jasper arrived, he and Eugene left home and went to the city. She wanted to ask Eugene what was happening but she couldn't find the timing and it always slipped her mind. She couldn't think of anything but him when he's with her. She had a hunch that Eugene's business had to do with the shooting incident that happened in her shop. Vodka can feel that Eugene knew something, now that she thinks about it, Eugene's not telling her a single detail about the threat in her life. He promised when he brought her to her house that he will take care of anything and that she doesn't need to worry much. Somethings not right with Eugene. He was supposed to be curious and bombard her with questions. With a troubled mind, she went inside Eugene's room and sat on the bed. Namula ang kanyang mukha maging ang kanyang leeg ng makitang iba na ang kulay ng sapin sa kama. Eugene must've changed
Vodka slammed the door, hard, when she entered Eugene's room, then she locked it. Sumampa siya sa kama at marahas na pinahiran ang luhang pumapatak mula sa kanyang mga mata. She doesn't cry without a reason. She was so angry with Eugene, but she hated herself for being hurt because of what he did. Sa simula pa lang ay alam na nito kung sino siya, hindi niya alam kung hanggang saan ang nalalaman nito tungkol sa kanya pero nasisiguro niyang mlalim iyon. Malinaw niyang narinig ang sinabi ng lalaki sa kabilang linya, misyon lang siya ni Eugene. Marahil ay isa itong alagad ng batas at may kinalaman sa pagkakapatay kay Patrick Castillo ang tangi niyang naiisip na dahilan upang lapitan siya nito. Pagkalipas ng ilang sandali ay narinig ni Vodka ang mga katok at ang boses ni Eugene sa kabilang panig ng pinto. Subalit hindi niya ito pinansin at nagtalukbong ng kumot. She doesn't want to see him now, she was mad and in pain.
Napatili si Vodka dahil sa ginawa sa kapatid at nanlalaki ang mga matang napatingin sa gawi ni Eugene. Nakahinga lang siya ng maluwang nang makitang hindi ito tinamaan, tumama ang bala sa pader. "Felix, you're out of the line! You could've killed him, you could've killed him..." she cried in anger and fear. Her body racked with an onslaught of sobs and tears. Marahas na hinawi ni Felix ang kuwelyo ng damit ni Vodka. "Look at yourself!" Hinawi ni Vodka ang kamay ng kapatid at inayos ang kuwelyo ng kanyang damit. Nakita nito ang mga markang dulot ng mga halik ni Eugene habang sila'y nagniniig kagabi. "I hate you. I hate you, Felix!" She ran towards Eugene's room and went inside. She sat on the carpeted floor and cried. Eugene sighed while looking at the door of his room. He then looked at Felix whose anger turned into regret. He understands that he was just doing his role
"Does he make you happy?" "He makes me feel safe." Sandaling tinitigan ni Felix ang mukha ng kapatid na dalaga bago nagpakawala ng malalim na hininga. "Go to him, I'll have to call someone." Vodka nodded. Tumayo siya at lumakad patungo sa loob ng kusina. She leaned on the island counter and watched Eugene cooking. She felt the urge to embrace him and seek comfort from him, but she stopped herself from doing so. He caught her staring but she did not shy away. Instead, she smiled at him faintly. "Are you okay?" asked Eugene. "A little," she answered honestly. "Come here." Bahagyang hininaan ni Eugene ang apoy sa kalan at ipinaloob ang dalaga sa mga bisig nang makalapit ito. Vodka sighed contentedly when she felt the warmth he emitted. She was certain that she really liked Eugene. T
"P-Please... kiss me, Gin. Please," Vodka begged. Hot tears were forming in the corner of her eyes. "Please." Vodka needed distraction, she needed and wanted Eugene. He made her feel safe, his kisses chased all her worries away and his touch made her forget about the things that troubled her. She doesn't care if Felix was outside, she wanted him. Hindi matagalan ni Eugene ang mga mata ni Vodka na punong-puno ng iba't ibang emosyon. Naroon ang takot, kaguluhan, pagod at pagmamakaawa. Tinawid niya ang distansiyang nakapagitan sa kanilang mukha. He initiated the kiss this time, Vodka was still responding like how she kissed him earlier, frantic and rough. But the movements of his lips were softer and comforting, wanting her to feel at ease. Hindi kalaunan ay naging malumanay ang pagtugon ni Vodka sa mga halik ng binata. Isang ungol ang nakulong sa mga labi ni Eugene nang maramdaman ni Vodka ang marahang paghaplos ng m
Sumunod ang dalaga sa binata paakyat sa bahay, hanggang sa makalabas sila. Eugene sighed and stopped and looked at Vodka who was following him. He was about to tell her to stay inside the house but she beat him to it. "I'll go with you!" "Stay behind me, you stubborn woman." Kahit na kinakabahan ay hindi maiwasan ni Vodka na napangiti dahil sa tinuran nito. She was stubborn, alright. Sinenyasan siya ni Eugene na manatili sa loob nang buksan nito ang pangtaong gate. Vodka can hear Felix's voice and another voice from a woman outside, it was quite familiar to her ear. Felix's and Eugene talked for a split minute then the men gave the woman with a familiar voice the third degree. Hindi makatiis si Vodka at sumilip kung ano ang nangyayari sa labas. Isang matangkad na babae ang nakapagitan sa pader at sa katawan ni Felix. Pigil pigil ng
"KAILAN natin sila papasukin, Russo? Naka-standby na ang mga bata, hudyat mo na lang ang kailangan nila." Kalmadong itinapon ni Russo ang hawak na stick ng sigarilyo sa lupa at inapakan. Mariin ang ginawa niyang pag-apak na para bang iyon ang taong target nila. "That house is a fortress. Bago pa tayo makalapit ay alam na nilang parating tayo, it will give them a chance to escape." Tiningnan ni Russo ang tauhan na natahimik dahil sa kanyang sinabi at mabigat ang kamay na tinapik ang balikat nito. Kapagkuwan ay umalis siya mula sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan na nakatigil sa gilid ng daan. "Let's go, may kailangan tayong puntahan." Isang hiling sulyap ang ginawa ni Russo sa daan patungo sa bahay ni Eugene Lorenzo. Alam niyang may mga nakatagong kamera sa mga punong nakapaligid sa bahay nito. And the house itself was a state of the art. Sa mataas na pader pa lang na mahirap tibagin, puwera na lang ku
NAIILING na pinanood ni Vodka ang dalawang lalaki na parehong nakaupo sa sahig malapit sa may salaming dingding at seryosong naglalaro ng chess. Kaninang matapos ang tanghalian ay nandoon na ang mga ito at ngayon ay maghahapunan na nga, madilim na sa labas. Lumapit siya sa dalawa at umupo sa sofa habang nanatiling nakatutok ang mga mata sa mga ito. Parehong nakacast ang mga balikat at pareho ring may natamong injury sa mga binti. Kahapon nang makauwi sila mula sa tatlong araw na pananatili sa loob ng ospital ay siya na ang umasikaso sa dalawang lalaki. Kung hindi lang ipinilit ni Eugene ay hindi pa ito papalabasin ng mga kapatid. "Dinner is ready," untag ni Vodka sa mga ito na tila may sariling mundo. Sa nakikita niya ay mamaya pa matatapos ang mga ito, walang gustong magpatalo alinman sa dalawa. "Fine! Bahala kayo riyan." Vodka, who was a little bit pissed, went to the kitchen all by herself. She was about to eat alone
"I think we lost them. Just keep on driving, we can get out of this cornfield. There's a plain at the back of this field, when we get there we can escape through the narrow road and get to my house." Ngunit iba ang kinahinatnan sa inaasahan ni Eugene. Pagkalabas na pagkalabas nila sa maisan ay agad na sumalubong ang siyam na mga kalalakihan at nakatutok ang baril sa kanilang sasakyan. Mahilo-hilo si Vodka nang tumama ang kanyang ulo sa steering wheel nang bigla niyang apakan ang preno. Pareho silang walang suot na seatbelt ni Eugene, mabuti na lang at nakahawak ito sa gilid ng sasakyan kung 'di ay nasubsob na sa dashboard. "Are you okay?" Eugene checked on Vodka. There's a concussion on her forehead but it wasn't that serious though it made Vodka dizzy. She groaned and touched that throbbing
Sandali siyang natigilan at pinagmasdan ang mukha ni Matthew. Ngayon niya napagtanto ang pagkakaiba nang dalawang lalaki kung ang pisikal na aspekto ang pagbabasehan habang tinititigan niya ito ng mabuti. Matthew was an inch, or maybe two, shorter than Eugene. Their eyes and lips were different though they both had that aristocrat straight nose like those of greeks.Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Vodka sa pagtataka nang bigla siyang higitin ni Eugene at itago sa likod nito."We have to go," said Eugene to Matthew, with a little tinge of hostility in his voice.Matthew nodded at the couple before going back to his job.Hinawakan ni Eugene ang dalaga sa bewang at iginiya papasok sa elevator. Vodka was still frowning, she looked at Eugene's face and it was grim.When t
"KAILAN natin sila papasukin, Russo? Naka-standby na ang mga bata, hudyat mo na lang ang kailangan nila." Kalmadong itinapon ni Russo ang hawak na stick ng sigarilyo sa lupa at inapakan. Mariin ang ginawa niyang pag-apak na para bang iyon ang taong target nila. "That house is a fortress. Bago pa tayo makalapit ay alam na nilang parating tayo, it will give them a chance to escape." Tiningnan ni Russo ang tauhan na natahimik dahil sa kanyang sinabi at mabigat ang kamay na tinapik ang balikat nito. Kapagkuwan ay umalis siya mula sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan na nakatigil sa gilid ng daan. "Let's go, may kailangan tayong puntahan." Isang hiling sulyap ang ginawa ni Russo sa daan patungo sa bahay ni Eugene Lorenzo. Alam niyang may mga nakatagong kamera sa mga punong nakapaligid sa bahay nito. And the house itself was a state of the art. Sa mataas na pader pa lang na mahirap tibagin, puwera na lang ku
Sumunod ang dalaga sa binata paakyat sa bahay, hanggang sa makalabas sila. Eugene sighed and stopped and looked at Vodka who was following him. He was about to tell her to stay inside the house but she beat him to it. "I'll go with you!" "Stay behind me, you stubborn woman." Kahit na kinakabahan ay hindi maiwasan ni Vodka na napangiti dahil sa tinuran nito. She was stubborn, alright. Sinenyasan siya ni Eugene na manatili sa loob nang buksan nito ang pangtaong gate. Vodka can hear Felix's voice and another voice from a woman outside, it was quite familiar to her ear. Felix's and Eugene talked for a split minute then the men gave the woman with a familiar voice the third degree. Hindi makatiis si Vodka at sumilip kung ano ang nangyayari sa labas. Isang matangkad na babae ang nakapagitan sa pader at sa katawan ni Felix. Pigil pigil ng
"P-Please... kiss me, Gin. Please," Vodka begged. Hot tears were forming in the corner of her eyes. "Please." Vodka needed distraction, she needed and wanted Eugene. He made her feel safe, his kisses chased all her worries away and his touch made her forget about the things that troubled her. She doesn't care if Felix was outside, she wanted him. Hindi matagalan ni Eugene ang mga mata ni Vodka na punong-puno ng iba't ibang emosyon. Naroon ang takot, kaguluhan, pagod at pagmamakaawa. Tinawid niya ang distansiyang nakapagitan sa kanilang mukha. He initiated the kiss this time, Vodka was still responding like how she kissed him earlier, frantic and rough. But the movements of his lips were softer and comforting, wanting her to feel at ease. Hindi kalaunan ay naging malumanay ang pagtugon ni Vodka sa mga halik ng binata. Isang ungol ang nakulong sa mga labi ni Eugene nang maramdaman ni Vodka ang marahang paghaplos ng m
"Does he make you happy?" "He makes me feel safe." Sandaling tinitigan ni Felix ang mukha ng kapatid na dalaga bago nagpakawala ng malalim na hininga. "Go to him, I'll have to call someone." Vodka nodded. Tumayo siya at lumakad patungo sa loob ng kusina. She leaned on the island counter and watched Eugene cooking. She felt the urge to embrace him and seek comfort from him, but she stopped herself from doing so. He caught her staring but she did not shy away. Instead, she smiled at him faintly. "Are you okay?" asked Eugene. "A little," she answered honestly. "Come here." Bahagyang hininaan ni Eugene ang apoy sa kalan at ipinaloob ang dalaga sa mga bisig nang makalapit ito. Vodka sighed contentedly when she felt the warmth he emitted. She was certain that she really liked Eugene. T
Napatili si Vodka dahil sa ginawa sa kapatid at nanlalaki ang mga matang napatingin sa gawi ni Eugene. Nakahinga lang siya ng maluwang nang makitang hindi ito tinamaan, tumama ang bala sa pader. "Felix, you're out of the line! You could've killed him, you could've killed him..." she cried in anger and fear. Her body racked with an onslaught of sobs and tears. Marahas na hinawi ni Felix ang kuwelyo ng damit ni Vodka. "Look at yourself!" Hinawi ni Vodka ang kamay ng kapatid at inayos ang kuwelyo ng kanyang damit. Nakita nito ang mga markang dulot ng mga halik ni Eugene habang sila'y nagniniig kagabi. "I hate you. I hate you, Felix!" She ran towards Eugene's room and went inside. She sat on the carpeted floor and cried. Eugene sighed while looking at the door of his room. He then looked at Felix whose anger turned into regret. He understands that he was just doing his role
Vodka slammed the door, hard, when she entered Eugene's room, then she locked it. Sumampa siya sa kama at marahas na pinahiran ang luhang pumapatak mula sa kanyang mga mata. She doesn't cry without a reason. She was so angry with Eugene, but she hated herself for being hurt because of what he did. Sa simula pa lang ay alam na nito kung sino siya, hindi niya alam kung hanggang saan ang nalalaman nito tungkol sa kanya pero nasisiguro niyang mlalim iyon. Malinaw niyang narinig ang sinabi ng lalaki sa kabilang linya, misyon lang siya ni Eugene. Marahil ay isa itong alagad ng batas at may kinalaman sa pagkakapatay kay Patrick Castillo ang tangi niyang naiisip na dahilan upang lapitan siya nito. Pagkalipas ng ilang sandali ay narinig ni Vodka ang mga katok at ang boses ni Eugene sa kabilang panig ng pinto. Subalit hindi niya ito pinansin at nagtalukbong ng kumot. She doesn't want to see him now, she was mad and in pain.