Home / All / Gin and Vodka / Chapter Twenty One

Share

Chapter Twenty One

last update Last Updated: 2021-10-13 07:30:29

An hour after breakfast, Jasper arrived, he and Eugene left home and went to the city. She wanted to ask Eugene what was happening but she couldn't find the timing and it always slipped her mind. She couldn't think of anything but him when he's with her. 

She had a hunch that Eugene's business had to do with the shooting incident that happened in her shop. Vodka can feel that Eugene knew something, now that she thinks about it, Eugene's not telling her a single detail about the threat in her life. He promised when he brought her to her house that he will take care of anything and that she doesn't need to worry much. 

Somethings not right with Eugene. He was supposed to be curious and bombard her with questions. 

With a troubled mind, she went inside Eugene's room and sat on the bed. Namula ang kanyang mukha maging ang kanyang leeg ng makitang iba na ang kulay ng sapin sa kama. Eugene must've changed the sheets, and she knew why. 

Vodka smiled bitterly. 

VODKA was determined to confront Eugene. She waited for him to arrive home and had late dinner with him at quarter to ten. 

"What did you do the whole day?" she asked while looking at him. She was currently sitting on top of the island counter while he was washing the dishes.

It took Eugene a minute to answer her question as if he was contemplating what to tell her. "Nothing much," he answered wearily.

Vodka sighed, he won't tell her anything. She decided to confront him tomorrow since it was already ten in the evening and he sounded and looked exhausted. Maybe tomorrow he'll tell her. 

She remained silent the next minutes until he was done doing the dishes. He stepped closer to her and settled himself between her parted thighs. 

Pumaikot ang braso ni Eugene sa beywang ng dalaga at pinatak-patakan ng malulutong na halik ang mga labi nito.

Hinawakan ni Vodka ang magkabilang pisngi ng binata at bahagya itong inilayo sa kanya. Tinitigan niya ito sa mga mata, though weary, his eyes were telling her he wanted her. 

Hindi niya alam kung ano iyong ginagawa nila, o kung tama ba. Though she can't deny the fact that she loved having sex with him, he made her felt so alive, so... ecstatic. 

"Don't think," Eugene uttered. Perhaps he saw the anxiety in her eyes. "I know you want it too, just let the tide decide where it brings us. Let it be, Hermosa."

Vodka was still contemplating what to respond to him when his mouth already delved on hers. Feeling his warmth on her body, she finally made up her mind. She wrapped her right arm around his neck, fondled his hair and pulled him closer as a response.

She decided to let the tide decide where it'll take them. Just go with the flow, for now. 

TUNOG ng cellphone ang nagpagising kay Vodka. Agad niyang kinapa ang kabilang bahagi ng kama ngunit wala na roon si Eugene. 

Umupo siya sa kama at hinanap ang pinanggalingan ng tunog. Sa ibabaw ng bedside table, naroon ang isang cellphone, napakunot ang kanyang noo ng makitang kanya iyon. Ang cellphone na iniwan ng tauhan ni Felix noong gabing muntik na siyang madukot. Bakit iyon na kay Eugene? Hindi na niya iyon nakita simula nang mangyari ang pamamaril sa kanyang shop. 

Dinampot niya ang aparato at agad na sinagot ang tawag nang makitang mula iyon sa kapatid. Napakagat labi siya nang malulutong na mura ang sumalubong sa kanya, ngunit agad namang humupa ang galit sa boses nito at napalitan ng pag-aalala. 

She wanted to bash her head on the nearest wall for forgetting about Felix. He must be very anxious during those times that he can't reach her. 

"Where are you? You didn't even text nor give me a ring!"

She sighed before answering, "I'm safe, don't worry my limbs are still complete," she said humorously. Ngunit tila hindi natutuwa ang nasa kabilang linya nang marahas itong maghugot ng hininga. "I'm sorry, hermano, for not calling you. I lost my phone and I only found it now."

"I'm going to get you from where you are right now, you have to- What?" singhal ni Felix sa kabilang linya at sandaling may kinausap sa wikang espanyol. Rinig ni Vodka ang inis sa boses nito habang kausap ang kung sinuman. "I'll call you back," paalam ni Felix sa kanya bago patayin ang tawag.

"Wait-" Ngunit tuluyan nang nawala ang nasa kabilang linya. 

Isang pagkalalim-lalim na buntung-hininga ang kanyang pinakawalan bago bumaba ng kama. Hindi na niya pinagkaabalahang magbihis at lumabas ng silid na ang tanging suot ay ang damit ni Eugene. Bitbit pa rin niya ang aparato habang hinahanap ang binata. 

She called his name but no one answered. She looked for him in the kitchen but he wasn't there. She was about to go back to the room when she saw the door of the bathroom ajar. She tried to look for Eugene inside but he wasn't there also.

Iyon ang unang beses niyang makapasok sa loob ng banyo na katabi ng silid. Walang pinagkaiba ang mga gamit at disenyo roon sa banyo na nasa loob ng silid ni Eugene, bagaman ay mas malaki ang una. 

Lalakad na sana siya palabas nang mapansing ang bahagi ng pader malapit sa shower faucet na hindi pantay. Tila may tinig sa kanyang tainga na nag-uudyok sa kanya na lumapit doon at itulak ang bahaging iyon ng pader. 

Vodka gasped loudly when that part of the wall moved. Like a turnstile, the wall turned one-eighty degrees, revealing a path to the underground. 

She used the flashlight of her phone and descend the stairs slowly. Her heart was pounding too fast. Anong meron doon?

Pag-apak ng kanyang mga paa sa sementadong sahig ay hindi na siya nagdalawang-isip at humakbang upang tuklasin kung ano ang meron sa lugar na iyon. The hallway she was walking in was quite narrow. Hindi pa man malayu-layo ang kanyang nahakbang ay naaninag niya ang ilaw na nagmumula sa tatlong naglalakihang monitor. 

Lumapit siya sa mga iyon habang mahigpit ang pagkakahawak sa kanyang cellphone. Umawang ang kanyang mga labi nang makita ang iba't ibang footage na nasa mga screen. May kuha sa loob ng silid ni Eugene, sa sala, sa kusina, sa labas ng bahay, sa may gate, sa likuran at maging sa madilim na bahagi na kagubatang nakapalibot sa kanila. 

Nang makarinig ng tunog ng telepono ay napukaw niyon ang kanyang pansin. Naalis ang kanyang mga mata sa mga monitor at hinanap ng aparato, hindi galing sa cellphone niya ang tuhog. 

Sinundan niya ang ingay hanggang sa mahanap niya kung saan iyon galing. She knew it was Eugene's phone, the caller Id was named superior. 

"Report to the headquarters at seven, Lorenzo," agad na bungad ng nasa kabilang linya nang sagutin ni Vodka ang tawag. "The briefing for your new assignment will be tomorrow. Stop obsessing with that woman, your assignment with her is already done. We already-"

Naagaw ang pansin ni Vodka nang bumaha ang ilaw sa loob at biglang hinablot ng kung sinuman ang aparatong hawak niya. Nang tingnan niya kung sino iyon ay agad na sumalubong sa kanya ang pamilyar na lalaki. 

Magkasalubong ang kilay ni Eugene at puno ng emosyon ang mga mata, naroon ang galit, pagsisi at takot. Ibinuka nito ang bibig ngunit walang tinig na lumabas. 

Vodka looked at him with disbelief and anger. Then she chuckled hollowly. She kept on chuckling while roaming her eyes inside the underground. 

Bukod sa tatlong naglalakihang monitor na ginagamit sa surveillance ay mayroong isang maliit na kama doon na may isang unan at kumot, mayroon ding mesita na may nakapatong na isang klase ng baril. 

Pinahiran niya ang luha na namuo sa kanyang mga mata dahil sa pagtawa. She looked at Eugene and she saw regrets in his eyes. 

"Wow!" Iyon lang ang nasabi niya at nawala ang ngiti sa mga labi. She made her expression colder and stared at him for a while then turned her back to get out of that place. It was suffocating her. "Let go of me!" piksi niya nang hawakn ni Eugene ang kanyang braso. 

"Please..." pagsusumamo ni Eugene.

Malakas na hinila ni Vodka ang braso at itinulak ang binata palayo sa kanya. "Don't," mariing aniya at nakaduro ang isang daliri rito. "Don't touch me!" She then clenched her hands into a tight fist to stop herself from trembling in anger and the feeling of being betrayed. He knew her all this time, she was his mission. He fooled her. "Come to think of it, I don't really know you, Mr. Lorenzo. Now I regret trusting you! Bastardo!" 

Vodka turned her back at him harshly and stormed out. She was so mad that she might hurt him and cry at the same time. 

"Won't you let me explain?" sigaw ni Eugene na nakatingin sa dalagang paakyat na ng hagdan. But she did not listened at him. Eugene let out a weary sigh and tousled his hair roughly. "Screw it!"

Related chapters

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Two

    Vodka slammed the door, hard, when she entered Eugene's room, then she locked it. Sumampa siya sa kama at marahas na pinahiran ang luhang pumapatak mula sa kanyang mga mata. She doesn't cry without a reason. She was so angry with Eugene, but she hated herself for being hurt because of what he did. Sa simula pa lang ay alam na nito kung sino siya, hindi niya alam kung hanggang saan ang nalalaman nito tungkol sa kanya pero nasisiguro niyang mlalim iyon. Malinaw niyang narinig ang sinabi ng lalaki sa kabilang linya, misyon lang siya ni Eugene. Marahil ay isa itong alagad ng batas at may kinalaman sa pagkakapatay kay Patrick Castillo ang tangi niyang naiisip na dahilan upang lapitan siya nito. Pagkalipas ng ilang sandali ay narinig ni Vodka ang mga katok at ang boses ni Eugene sa kabilang panig ng pinto. Subalit hindi niya ito pinansin at nagtalukbong ng kumot. She doesn't want to see him now, she was mad and in pain.

    Last Updated : 2021-10-14
  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Three

    Napatili si Vodka dahil sa ginawa sa kapatid at nanlalaki ang mga matang napatingin sa gawi ni Eugene. Nakahinga lang siya ng maluwang nang makitang hindi ito tinamaan, tumama ang bala sa pader. "Felix, you're out of the line! You could've killed him, you could've killed him..." she cried in anger and fear. Her body racked with an onslaught of sobs and tears. Marahas na hinawi ni Felix ang kuwelyo ng damit ni Vodka. "Look at yourself!" Hinawi ni Vodka ang kamay ng kapatid at inayos ang kuwelyo ng kanyang damit. Nakita nito ang mga markang dulot ng mga halik ni Eugene habang sila'y nagniniig kagabi. "I hate you. I hate you, Felix!" She ran towards Eugene's room and went inside. She sat on the carpeted floor and cried. Eugene sighed while looking at the door of his room. He then looked at Felix whose anger turned into regret. He understands that he was just doing his role

    Last Updated : 2021-10-14
  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Four

    "Does he make you happy?" "He makes me feel safe." Sandaling tinitigan ni Felix ang mukha ng kapatid na dalaga bago nagpakawala ng malalim na hininga. "Go to him, I'll have to call someone." Vodka nodded. Tumayo siya at lumakad patungo sa loob ng kusina. She leaned on the island counter and watched Eugene cooking. She felt the urge to embrace him and seek comfort from him, but she stopped herself from doing so. He caught her staring but she did not shy away. Instead, she smiled at him faintly. "Are you okay?" asked Eugene. "A little," she answered honestly. "Come here." Bahagyang hininaan ni Eugene ang apoy sa kalan at ipinaloob ang dalaga sa mga bisig nang makalapit ito. Vodka sighed contentedly when she felt the warmth he emitted. She was certain that she really liked Eugene. T

    Last Updated : 2021-10-14
  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Five

    "P-Please... kiss me, Gin. Please," Vodka begged. Hot tears were forming in the corner of her eyes. "Please." Vodka needed distraction, she needed and wanted Eugene. He made her feel safe, his kisses chased all her worries away and his touch made her forget about the things that troubled her. She doesn't care if Felix was outside, she wanted him. Hindi matagalan ni Eugene ang mga mata ni Vodka na punong-puno ng iba't ibang emosyon. Naroon ang takot, kaguluhan, pagod at pagmamakaawa. Tinawid niya ang distansiyang nakapagitan sa kanilang mukha. He initiated the kiss this time, Vodka was still responding like how she kissed him earlier, frantic and rough. But the movements of his lips were softer and comforting, wanting her to feel at ease. Hindi kalaunan ay naging malumanay ang pagtugon ni Vodka sa mga halik ng binata. Isang ungol ang nakulong sa mga labi ni Eugene nang maramdaman ni Vodka ang marahang paghaplos ng m

    Last Updated : 2021-10-14
  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Six

    Sumunod ang dalaga sa binata paakyat sa bahay, hanggang sa makalabas sila. Eugene sighed and stopped and looked at Vodka who was following him. He was about to tell her to stay inside the house but she beat him to it. "I'll go with you!" "Stay behind me, you stubborn woman." Kahit na kinakabahan ay hindi maiwasan ni Vodka na napangiti dahil sa tinuran nito. She was stubborn, alright. Sinenyasan siya ni Eugene na manatili sa loob nang buksan nito ang pangtaong gate. Vodka can hear Felix's voice and another voice from a woman outside, it was quite familiar to her ear. Felix's and Eugene talked for a split minute then the men gave the woman with a familiar voice the third degree. Hindi makatiis si Vodka at sumilip kung ano ang nangyayari sa labas. Isang matangkad na babae ang nakapagitan sa pader at sa katawan ni Felix. Pigil pigil ng

    Last Updated : 2021-10-15
  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Seven

    "KAILAN natin sila papasukin, Russo? Naka-standby na ang mga bata, hudyat mo na lang ang kailangan nila." Kalmadong itinapon ni Russo ang hawak na stick ng sigarilyo sa lupa at inapakan. Mariin ang ginawa niyang pag-apak na para bang iyon ang taong target nila. "That house is a fortress. Bago pa tayo makalapit ay alam na nilang parating tayo, it will give them a chance to escape." Tiningnan ni Russo ang tauhan na natahimik dahil sa kanyang sinabi at mabigat ang kamay na tinapik ang balikat nito. Kapagkuwan ay umalis siya mula sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan na nakatigil sa gilid ng daan. "Let's go, may kailangan tayong puntahan." Isang hiling sulyap ang ginawa ni Russo sa daan patungo sa bahay ni Eugene Lorenzo. Alam niyang may mga nakatagong kamera sa mga punong nakapaligid sa bahay nito. And the house itself was a state of the art. Sa mataas na pader pa lang na mahirap tibagin, puwera na lang ku

    Last Updated : 2021-10-15
  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Eight

    Sandali siyang natigilan at pinagmasdan ang mukha ni Matthew. Ngayon niya napagtanto ang pagkakaiba nang dalawang lalaki kung ang pisikal na aspekto ang pagbabasehan habang tinititigan niya ito ng mabuti. Matthew was an inch, or maybe two, shorter than Eugene. Their eyes and lips were different though they both had that aristocrat straight nose like those of greeks.Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Vodka sa pagtataka nang bigla siyang higitin ni Eugene at itago sa likod nito."We have to go," said Eugene to Matthew, with a little tinge of hostility in his voice.Matthew nodded at the couple before going back to his job.Hinawakan ni Eugene ang dalaga sa bewang at iginiya papasok sa elevator. Vodka was still frowning, she looked at Eugene's face and it was grim.When t

    Last Updated : 2021-10-15
  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Nine

    "I think we lost them. Just keep on driving, we can get out of this cornfield. There's a plain at the back of this field, when we get there we can escape through the narrow road and get to my house." Ngunit iba ang kinahinatnan sa inaasahan ni Eugene. Pagkalabas na pagkalabas nila sa maisan ay agad na sumalubong ang siyam na mga kalalakihan at nakatutok ang baril sa kanilang sasakyan. Mahilo-hilo si Vodka nang tumama ang kanyang ulo sa steering wheel nang bigla niyang apakan ang preno. Pareho silang walang suot na seatbelt ni Eugene, mabuti na lang at nakahawak ito sa gilid ng sasakyan kung 'di ay nasubsob na sa dashboard. "Are you okay?" Eugene checked on Vodka. There's a concussion on her forehead but it wasn't that serious though it made Vodka dizzy. She groaned and touched that throbbing

    Last Updated : 2021-10-15

Latest chapter

  • Gin and Vodka   Chapter Thirty

    NAIILING na pinanood ni Vodka ang dalawang lalaki na parehong nakaupo sa sahig malapit sa may salaming dingding at seryosong naglalaro ng chess. Kaninang matapos ang tanghalian ay nandoon na ang mga ito at ngayon ay maghahapunan na nga, madilim na sa labas. Lumapit siya sa dalawa at umupo sa sofa habang nanatiling nakatutok ang mga mata sa mga ito. Parehong nakacast ang mga balikat at pareho ring may natamong injury sa mga binti. Kahapon nang makauwi sila mula sa tatlong araw na pananatili sa loob ng ospital ay siya na ang umasikaso sa dalawang lalaki. Kung hindi lang ipinilit ni Eugene ay hindi pa ito papalabasin ng mga kapatid. "Dinner is ready," untag ni Vodka sa mga ito na tila may sariling mundo. Sa nakikita niya ay mamaya pa matatapos ang mga ito, walang gustong magpatalo alinman sa dalawa. "Fine! Bahala kayo riyan." Vodka, who was a little bit pissed, went to the kitchen all by herself. She was about to eat alone

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Nine

    "I think we lost them. Just keep on driving, we can get out of this cornfield. There's a plain at the back of this field, when we get there we can escape through the narrow road and get to my house." Ngunit iba ang kinahinatnan sa inaasahan ni Eugene. Pagkalabas na pagkalabas nila sa maisan ay agad na sumalubong ang siyam na mga kalalakihan at nakatutok ang baril sa kanilang sasakyan. Mahilo-hilo si Vodka nang tumama ang kanyang ulo sa steering wheel nang bigla niyang apakan ang preno. Pareho silang walang suot na seatbelt ni Eugene, mabuti na lang at nakahawak ito sa gilid ng sasakyan kung 'di ay nasubsob na sa dashboard. "Are you okay?" Eugene checked on Vodka. There's a concussion on her forehead but it wasn't that serious though it made Vodka dizzy. She groaned and touched that throbbing

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Eight

    Sandali siyang natigilan at pinagmasdan ang mukha ni Matthew. Ngayon niya napagtanto ang pagkakaiba nang dalawang lalaki kung ang pisikal na aspekto ang pagbabasehan habang tinititigan niya ito ng mabuti. Matthew was an inch, or maybe two, shorter than Eugene. Their eyes and lips were different though they both had that aristocrat straight nose like those of greeks.Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Vodka sa pagtataka nang bigla siyang higitin ni Eugene at itago sa likod nito."We have to go," said Eugene to Matthew, with a little tinge of hostility in his voice.Matthew nodded at the couple before going back to his job.Hinawakan ni Eugene ang dalaga sa bewang at iginiya papasok sa elevator. Vodka was still frowning, she looked at Eugene's face and it was grim.When t

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Seven

    "KAILAN natin sila papasukin, Russo? Naka-standby na ang mga bata, hudyat mo na lang ang kailangan nila." Kalmadong itinapon ni Russo ang hawak na stick ng sigarilyo sa lupa at inapakan. Mariin ang ginawa niyang pag-apak na para bang iyon ang taong target nila. "That house is a fortress. Bago pa tayo makalapit ay alam na nilang parating tayo, it will give them a chance to escape." Tiningnan ni Russo ang tauhan na natahimik dahil sa kanyang sinabi at mabigat ang kamay na tinapik ang balikat nito. Kapagkuwan ay umalis siya mula sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan na nakatigil sa gilid ng daan. "Let's go, may kailangan tayong puntahan." Isang hiling sulyap ang ginawa ni Russo sa daan patungo sa bahay ni Eugene Lorenzo. Alam niyang may mga nakatagong kamera sa mga punong nakapaligid sa bahay nito. And the house itself was a state of the art. Sa mataas na pader pa lang na mahirap tibagin, puwera na lang ku

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Six

    Sumunod ang dalaga sa binata paakyat sa bahay, hanggang sa makalabas sila. Eugene sighed and stopped and looked at Vodka who was following him. He was about to tell her to stay inside the house but she beat him to it. "I'll go with you!" "Stay behind me, you stubborn woman." Kahit na kinakabahan ay hindi maiwasan ni Vodka na napangiti dahil sa tinuran nito. She was stubborn, alright. Sinenyasan siya ni Eugene na manatili sa loob nang buksan nito ang pangtaong gate. Vodka can hear Felix's voice and another voice from a woman outside, it was quite familiar to her ear. Felix's and Eugene talked for a split minute then the men gave the woman with a familiar voice the third degree. Hindi makatiis si Vodka at sumilip kung ano ang nangyayari sa labas. Isang matangkad na babae ang nakapagitan sa pader at sa katawan ni Felix. Pigil pigil ng

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Five

    "P-Please... kiss me, Gin. Please," Vodka begged. Hot tears were forming in the corner of her eyes. "Please." Vodka needed distraction, she needed and wanted Eugene. He made her feel safe, his kisses chased all her worries away and his touch made her forget about the things that troubled her. She doesn't care if Felix was outside, she wanted him. Hindi matagalan ni Eugene ang mga mata ni Vodka na punong-puno ng iba't ibang emosyon. Naroon ang takot, kaguluhan, pagod at pagmamakaawa. Tinawid niya ang distansiyang nakapagitan sa kanilang mukha. He initiated the kiss this time, Vodka was still responding like how she kissed him earlier, frantic and rough. But the movements of his lips were softer and comforting, wanting her to feel at ease. Hindi kalaunan ay naging malumanay ang pagtugon ni Vodka sa mga halik ng binata. Isang ungol ang nakulong sa mga labi ni Eugene nang maramdaman ni Vodka ang marahang paghaplos ng m

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Four

    "Does he make you happy?" "He makes me feel safe." Sandaling tinitigan ni Felix ang mukha ng kapatid na dalaga bago nagpakawala ng malalim na hininga. "Go to him, I'll have to call someone." Vodka nodded. Tumayo siya at lumakad patungo sa loob ng kusina. She leaned on the island counter and watched Eugene cooking. She felt the urge to embrace him and seek comfort from him, but she stopped herself from doing so. He caught her staring but she did not shy away. Instead, she smiled at him faintly. "Are you okay?" asked Eugene. "A little," she answered honestly. "Come here." Bahagyang hininaan ni Eugene ang apoy sa kalan at ipinaloob ang dalaga sa mga bisig nang makalapit ito. Vodka sighed contentedly when she felt the warmth he emitted. She was certain that she really liked Eugene. T

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Three

    Napatili si Vodka dahil sa ginawa sa kapatid at nanlalaki ang mga matang napatingin sa gawi ni Eugene. Nakahinga lang siya ng maluwang nang makitang hindi ito tinamaan, tumama ang bala sa pader. "Felix, you're out of the line! You could've killed him, you could've killed him..." she cried in anger and fear. Her body racked with an onslaught of sobs and tears. Marahas na hinawi ni Felix ang kuwelyo ng damit ni Vodka. "Look at yourself!" Hinawi ni Vodka ang kamay ng kapatid at inayos ang kuwelyo ng kanyang damit. Nakita nito ang mga markang dulot ng mga halik ni Eugene habang sila'y nagniniig kagabi. "I hate you. I hate you, Felix!" She ran towards Eugene's room and went inside. She sat on the carpeted floor and cried. Eugene sighed while looking at the door of his room. He then looked at Felix whose anger turned into regret. He understands that he was just doing his role

  • Gin and Vodka   Chapter Twenty Two

    Vodka slammed the door, hard, when she entered Eugene's room, then she locked it. Sumampa siya sa kama at marahas na pinahiran ang luhang pumapatak mula sa kanyang mga mata. She doesn't cry without a reason. She was so angry with Eugene, but she hated herself for being hurt because of what he did. Sa simula pa lang ay alam na nito kung sino siya, hindi niya alam kung hanggang saan ang nalalaman nito tungkol sa kanya pero nasisiguro niyang mlalim iyon. Malinaw niyang narinig ang sinabi ng lalaki sa kabilang linya, misyon lang siya ni Eugene. Marahil ay isa itong alagad ng batas at may kinalaman sa pagkakapatay kay Patrick Castillo ang tangi niyang naiisip na dahilan upang lapitan siya nito. Pagkalipas ng ilang sandali ay narinig ni Vodka ang mga katok at ang boses ni Eugene sa kabilang panig ng pinto. Subalit hindi niya ito pinansin at nagtalukbong ng kumot. She doesn't want to see him now, she was mad and in pain.

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status