Sumunod ang dalaga sa binata paakyat sa bahay, hanggang sa makalabas sila. Eugene sighed and stopped and looked at Vodka who was following him. He was about to tell her to stay inside the house but she beat him to it.
"I'll go with you!""Stay behind me, you stubborn woman."Kahit na kinakabahan ay hindi maiwasan ni Vodka na napangiti dahil sa tinuran nito. She was stubborn, alright. Sinenyasan siya ni Eugene na manatili sa loob nang buksan nito ang pangtaong gate. Vodka can hear Felix's voice and another voice from a woman outside, it was quite familiar to her ear. Felix's and Eugene talked for a split minute then the men gave the woman with a familiar voice the third degree. Hindi makatiis si Vodka at sumilip kung ano ang nangyayari sa labas. Isang matangkad na babae ang nakapagitan sa pader at sa katawan ni Felix. Pigil pigil ng huli ang mga kamay ng babae sa likuran gamit ang isang kamay habang ang isa pa ay may hawak na baril at nakatutok sa ulo ng babae. Eugene also had his gun pointed at the woman's face. Hindi makita ni Vodka ang mukha ng intruder dahil nakabaling sa kabilang direksiyon ang ulo nito na nakadiin sa pader. "I... I think I know her," she interjected and walked closer to them. "Finally, nandito na ang sadya ko. I told you I want to see her," kalmadong wika ng babae. "I know her, she's harmless... I guess."Bahagyang lumuwag ang pagkakahawak ni Felix sa estranghera at sandaling tumingin sa kapatid kaya nagawang makawala ng babae at maagaw ang baril mula rito. "Drop it or I'll shoot you!" Eugene uttered dangerously because the woman pointed the gun to Felix's whose eyes were provoking the woman to pull the trigger. "Drop the gun, Scarlet. You said you want to talk to see me, let's talk, civilly," Vodka who then glared at her idiot of a brother for being so infuriating. He doesn't care a bit if there's a gun pointed at his head that could blow anytime. The side of his lips slightly twitched tauntingly at scarlet. "If we're in a different situation, I won't hesitate to blow your head off," Scarlet said angrily at Felix. "I regret showing mercy the moment I saw you here earlier," Felix then witnessed how her lips curved in a mysterious smile. Nakahinga lang ng maluwag si Vodka nang ibaba ni Scarlet ang baril at inumang pabalik kay Felix. "Tell your boyfriend to put his gun down," baling nito kay Vodka gamit ang sarkastikong boses. "It's okay," saad ni Vodka na nakatingin kay Eugene. Nang hindi ito tumalima ay lumapit siya rito at marahang ibinaba ang braso nito. Hindi niya alam pero malakas ang kutob niya na hindi masamang tao ang may-ari ng nightclub na palagi niyang pinupuntahan noon, halos gabi-gabi, noong hindi pa nangyayari ang pagpatay sa anak ng isang congressman sa loob ng nightclub. She saw couple of times, though they only talked once, she was sure that this mysterious woman in front of her was a friend. "Let's do the introduction inside, it's dangerous here, who knows there might be snipers around."Dahil sa sinabing iyon ni Eugene ay agad silang pumasok sa loob ng gate, subalit alerto pa rin ang dalawang lalaki sa maaaring gawin ng bagong dating. Pagkasara ng gate ay agad muling idiniin ni Felix si Scarlet sa pader at kinapkapan. "Asshole!" mura ng dalaga sa binata dahil sa ginawa nito. Bahagya pang napangiwi dahil sa pagkakadiin ng kanyang dibdib sa pader. "Let go of me!""Stay still!"Napabuntung-hininga si Vodka na pinapanood ang kapatid at ang may-ari ng nightclub. Pinakawalan na ni Felix si Scarlet ngunit makikita pa rin ang pagiging alerto sa mga mata nito. Si Felix ang tipo ng tao na hindi madaling magtiwala. It will take time to gain his trust and respect, he wasn't cold but he's close to stern and authoritarian. Pagkapasok sa loob ng bahay ni Eugene ay nagpakomportable ng upo ang kanilang bisita habang si Felix ay nakahalukipkip na nakatayo sa harapan nito at muling isinailalim sa third degree ang dalaga. Hinawakan ni Vodka ang braso ng kapatid at sinamaan ito ng tingin nang magkasalubong ang kanilang mga mata. Ilang katanungan na ang ibinato nito kay Scarlet ngunit wala naman itong tugon na nakukuha sa dalaga na prenteg nakaupo sa ibabaw ng sofa at nakatingin kay Felix ng may pang-uuyam. At mukhang malapit nang maubusan ng pasensiya ang kapatid niya. "I'm the one she wants to talk to, calm your ass down and let me handle this. She's harmless," Vodka firmly asserted to Felix and then took a quick glance at Eugene's direction, who was leaning on the glass and was observing their visitor, he nodded at her in approval. "No I'm not!" Sabay na muling napatingin ang magkapatid kay Scarlet nang magsalita ito, parehong nakakunot ang noo. "Harmless, I mean.""You-""Shut up!" asik ni Vodka sa nakakatandang kapatid nang muli na naman itong bubuwelta. Marahas na napabuntung-hininga na lang si Felix at napahagod sa buhok bago umupo at walang magawa kung 'di matamang magmasid sa dalawang babae. "You're, Scarlet, right? I've seen you a lot of times in the nightclub, and we've talked once," panimula ni Vodka. Hindi siya mapanatag ng isangdaang porsiyento dahil sa presensiya ng misteryosong babaeng ito na nagtatago sa ilalim ng maskara. "What do you want from me? Why are you here? Are you with the people who are trying to get me killed?"Sandaling natahimik ang kaharap ni Vodka at hindi kaagad sumagot, tinitigan siya nito ng ilang minuto. "Yes, you're right, I am Scarlet.""Scarlet what?" Felix's interjected. "Just Scarlet," the woman answered flatly. "Why are you here and what do you want from me?" muling tanong ni Vodka bago pa makabuwelta muli ang kanyang nakakatandang kapatid at pagmulan na naman ng argumento ng dalawa. "I'm the owner of Tipsy Talk, what else? I need to know the truth and I know you could give me that.""Not enough reason," Eugene who was not convinced with her answer. "Stop beating around the bush and get to the point, what are your intentions?""Impatient are we, Mr. secret agent of the NBI.""How... how did you know?" Vodka asked, she was shocked. Nagkibit lang ito ng mga balikat at muling itinuon ang seryosong tingin kay Vodka. Kapagkuwan ay dumukwang ito palapit kay Vodka at may ibinulong sa tainga nito.Napasinghap si Vodka. "How... you are her!" Vodka blurted incoherently. Nang hindi sumagot si Scarlet ay nakumpirma ang kanyang hinala. "You are Isabella's older sister? How did it happened?" Scarlet whispered to her ear some sort of a phrase that Isabella once told her. Bella bell together forever. Only Isabella and her long lost older sister know that, it was their sister's code, Isabella told her. "You could say that. I only wanted to make her safe and to clear her name. She might've stabbed Patrick Castillo once, but she is not the killer."Vodka nodded in approval. Bahagya na siyang nakarecover sa gulat dahil sa natuklasan. "I... I trust you," Vodka said. She doesn't know what hits her but she really trusted the woman in front of her. She heard Felix's complaint and she gave her brother a warning look. "Let's hear her out. I trust her and you should trust me on this one."Natahimik muli ang kapatid at tila sumusukong itinaas ang dalawang kamay. Ngunit kasalungat niyon ang ekspresyon sa mukha nito. Ipinagpasalamat ni Vodka na walang sinabi si Eugene, it means he trusted her decisions. "I have an idea why they were hunting you. As you know, I am the owner of Tipsy Talk, but I am also good in gathering information just like Mr. Secret Agent here, and I heard and see things.""What's that supposed to mean?" naguguluhang tanong ni Vodka na hindi agad nakuha ang sinabi nito. "And he's not Mr. Secret Agent, he has a name, Eugene!" dagdag niya na nilangkapan ng inis ang boses. Making Eugene smile in one corner. "Oh, I see," Scarlet exclaimed blandly. "Anyways, you have, in your possession, a thing that is valuable to them. They wanted to get that item back and kill everyone who knows its existence.""What is that item?" si Felix na kalmado na ngayon. "I don't know, you tell me." Ngunit dahil sa isinagot ng dalaga ay muli na namang nag-init ang ulo ni Felix. Hindi pinansin ni Vodka ang dalawa at nag-isip. Isang bagay na hindi niya pagmamay-ari ang nasa kanya at hinahanap ng mga taong iyon. Could it be? Nag-angat siya ng tingin at nakasalubong ang mga mata ni Eugene na nakatingin sa kanya. Ang kislap sa mga mata nito ay nagtatanong at nagtataka. "The phone!" Natigil sa pagpapalitan ng tingin sina Felix at Scarlet dahil sa sinabi ni Vodka. "Foolish me, I forgot to tell you about the phone I picked on the nightclub's floor. I didn't even tell the police about it because I was scared and confused and I don't want Isabella to be involve in that case by surrendering to the police the necklace I saw that dawn." Ipinaliwanag niya ang nakuha niya noong madaling araw na pinatay si Patrick at ang muling pagkakadiskobre ng mga iyon sa ilalim ng upuan ng kanyang sasakyan. "Where is it now? Did they get it the moment they searched your house?" si Eugene. Umiling si Vodka at tiningnan ang tatlo na naghihintay sa kanyang sagot. "I hid it somewhere.""KAILAN natin sila papasukin, Russo? Naka-standby na ang mga bata, hudyat mo na lang ang kailangan nila." Kalmadong itinapon ni Russo ang hawak na stick ng sigarilyo sa lupa at inapakan. Mariin ang ginawa niyang pag-apak na para bang iyon ang taong target nila. "That house is a fortress. Bago pa tayo makalapit ay alam na nilang parating tayo, it will give them a chance to escape." Tiningnan ni Russo ang tauhan na natahimik dahil sa kanyang sinabi at mabigat ang kamay na tinapik ang balikat nito. Kapagkuwan ay umalis siya mula sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan na nakatigil sa gilid ng daan. "Let's go, may kailangan tayong puntahan." Isang hiling sulyap ang ginawa ni Russo sa daan patungo sa bahay ni Eugene Lorenzo. Alam niyang may mga nakatagong kamera sa mga punong nakapaligid sa bahay nito. And the house itself was a state of the art. Sa mataas na pader pa lang na mahirap tibagin, puwera na lang ku
Sandali siyang natigilan at pinagmasdan ang mukha ni Matthew. Ngayon niya napagtanto ang pagkakaiba nang dalawang lalaki kung ang pisikal na aspekto ang pagbabasehan habang tinititigan niya ito ng mabuti. Matthew was an inch, or maybe two, shorter than Eugene. Their eyes and lips were different though they both had that aristocrat straight nose like those of greeks.Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Vodka sa pagtataka nang bigla siyang higitin ni Eugene at itago sa likod nito."We have to go," said Eugene to Matthew, with a little tinge of hostility in his voice.Matthew nodded at the couple before going back to his job.Hinawakan ni Eugene ang dalaga sa bewang at iginiya papasok sa elevator. Vodka was still frowning, she looked at Eugene's face and it was grim.When t
"I think we lost them. Just keep on driving, we can get out of this cornfield. There's a plain at the back of this field, when we get there we can escape through the narrow road and get to my house." Ngunit iba ang kinahinatnan sa inaasahan ni Eugene. Pagkalabas na pagkalabas nila sa maisan ay agad na sumalubong ang siyam na mga kalalakihan at nakatutok ang baril sa kanilang sasakyan. Mahilo-hilo si Vodka nang tumama ang kanyang ulo sa steering wheel nang bigla niyang apakan ang preno. Pareho silang walang suot na seatbelt ni Eugene, mabuti na lang at nakahawak ito sa gilid ng sasakyan kung 'di ay nasubsob na sa dashboard. "Are you okay?" Eugene checked on Vodka. There's a concussion on her forehead but it wasn't that serious though it made Vodka dizzy. She groaned and touched that throbbing
NAIILING na pinanood ni Vodka ang dalawang lalaki na parehong nakaupo sa sahig malapit sa may salaming dingding at seryosong naglalaro ng chess. Kaninang matapos ang tanghalian ay nandoon na ang mga ito at ngayon ay maghahapunan na nga, madilim na sa labas. Lumapit siya sa dalawa at umupo sa sofa habang nanatiling nakatutok ang mga mata sa mga ito. Parehong nakacast ang mga balikat at pareho ring may natamong injury sa mga binti. Kahapon nang makauwi sila mula sa tatlong araw na pananatili sa loob ng ospital ay siya na ang umasikaso sa dalawang lalaki. Kung hindi lang ipinilit ni Eugene ay hindi pa ito papalabasin ng mga kapatid. "Dinner is ready," untag ni Vodka sa mga ito na tila may sariling mundo. Sa nakikita niya ay mamaya pa matatapos ang mga ito, walang gustong magpatalo alinman sa dalawa. "Fine! Bahala kayo riyan." Vodka, who was a little bit pissed, went to the kitchen all by herself. She was about to eat alone
SHE squeaked when she felt something hit the back of her car, she was about to unfasten her seatbelt when that impact almost split her skull in two as her head hit the steering wheel. She touched the upper part of her forehead gingerly when she felt the swelling on that part of her body. Lucky her, the hit wasn't that bad because of the seatbelt, it saved her life.Kinapa niya ang ibang bahagi ng katawan ngunit wala na siyang ibang makitang pinsala maliban sa bukol niya sa ibabaw na bahagi ng kanyang noo. Hindi lang yata ang sasakyan niya ang nauga dahil sa pagkakabangga, maging ang kanyang utak."Mierda! Mierda!" she cursed using her mother tongue. "Te voy a matar, bastardo!" she muttered how she wanted to kill the bastard who was behind the wheel of the car that hit her car's bumper.She kep
SHE groaned when she felt the soreness of her back and neck. She slowly opened her eyes and blinked disorientingly and tried to figure where she was.Napasapo siya ng ulo at muling napaungol nang sa wakas ay mapagtantong nasa loob siya ng CR. Her eyes squinted as she took a gaze at her wristwatch. It was almost three in the morning and she couldn't recall why she was in that place.Iinot-inot na tumayo siya mula sa pagkakaupo sa nakasarang toilet bowl at lumabas. Nagmumog siya at sandaling tiningnan ang sarili sa malaking salamin na naroon. Nakakunot ang kanyang noo sa pagtataka. After a few seconds, she shrugged at herself in the mirror and went outside the bathroom.Madilim na at halos wala siyang maaninag. Marahil ay nasarado na ang nightclub at walang nakapansin sa kanya na nakatulog sa loob ng banyo."Did I sleep that long?" she murmured and groaned in frustration. She sobered up a little but her head
When Vodka woke up the next day, it was one in the afternoon. She felt recharged and good as new.She took a shower and clean herself. Then she went out from her room and search for something to eat in her refrigerator. She was famished beyond words. Though she ate at the police station yesterday, she did not eat well because she had no appetite knowing that she was summoned because of a murder.Vodka was about to order food online when she saw the message her lawyer send to her. He was telling her not to go outside the house the whole day and do not entertain texts and messages nor having food deliveries. He also told her that her brother will call her tomorrow.She turned off her phone and had no choice but to cook her own food. She found some pasta on her cupboard and decided to make carbonara.After eating, Vodka take a notepad and pen and sat on the carpet of her living room. She laid her things on to
"Are you really fine there? No one's harassing you? Does the police keep on coming back? Tell me and I'll take care of them. Or better yet, go back here in Colombia."Vodka rolled her eyes and spat on the sink. "You have your men on my tail. Kailan mo pa ako pinapasundan? Don't tell me that the moment I set foot in this country I have my bodyguards with me?" she muttered in a mixture of sarcasm and annoyance. Deliberately avoiding the last thing he said about her going back to Colombia."You're oceans and mountains away. What do you expect me to do?" "Should I say thank you for helping me out of the prison? And how sure are you that I am not the killer? I'm a criminal's daughter, remember?" she muttered bitterly."Vodka Rodriguez!" Napangiwi si Vodka nang marinig ang pagbabanta sa matigas nitong boses. "Cuida tus palabras y vuelve aqui en Colombia.""No
NAIILING na pinanood ni Vodka ang dalawang lalaki na parehong nakaupo sa sahig malapit sa may salaming dingding at seryosong naglalaro ng chess. Kaninang matapos ang tanghalian ay nandoon na ang mga ito at ngayon ay maghahapunan na nga, madilim na sa labas. Lumapit siya sa dalawa at umupo sa sofa habang nanatiling nakatutok ang mga mata sa mga ito. Parehong nakacast ang mga balikat at pareho ring may natamong injury sa mga binti. Kahapon nang makauwi sila mula sa tatlong araw na pananatili sa loob ng ospital ay siya na ang umasikaso sa dalawang lalaki. Kung hindi lang ipinilit ni Eugene ay hindi pa ito papalabasin ng mga kapatid. "Dinner is ready," untag ni Vodka sa mga ito na tila may sariling mundo. Sa nakikita niya ay mamaya pa matatapos ang mga ito, walang gustong magpatalo alinman sa dalawa. "Fine! Bahala kayo riyan." Vodka, who was a little bit pissed, went to the kitchen all by herself. She was about to eat alone
"I think we lost them. Just keep on driving, we can get out of this cornfield. There's a plain at the back of this field, when we get there we can escape through the narrow road and get to my house." Ngunit iba ang kinahinatnan sa inaasahan ni Eugene. Pagkalabas na pagkalabas nila sa maisan ay agad na sumalubong ang siyam na mga kalalakihan at nakatutok ang baril sa kanilang sasakyan. Mahilo-hilo si Vodka nang tumama ang kanyang ulo sa steering wheel nang bigla niyang apakan ang preno. Pareho silang walang suot na seatbelt ni Eugene, mabuti na lang at nakahawak ito sa gilid ng sasakyan kung 'di ay nasubsob na sa dashboard. "Are you okay?" Eugene checked on Vodka. There's a concussion on her forehead but it wasn't that serious though it made Vodka dizzy. She groaned and touched that throbbing
Sandali siyang natigilan at pinagmasdan ang mukha ni Matthew. Ngayon niya napagtanto ang pagkakaiba nang dalawang lalaki kung ang pisikal na aspekto ang pagbabasehan habang tinititigan niya ito ng mabuti. Matthew was an inch, or maybe two, shorter than Eugene. Their eyes and lips were different though they both had that aristocrat straight nose like those of greeks.Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Vodka sa pagtataka nang bigla siyang higitin ni Eugene at itago sa likod nito."We have to go," said Eugene to Matthew, with a little tinge of hostility in his voice.Matthew nodded at the couple before going back to his job.Hinawakan ni Eugene ang dalaga sa bewang at iginiya papasok sa elevator. Vodka was still frowning, she looked at Eugene's face and it was grim.When t
"KAILAN natin sila papasukin, Russo? Naka-standby na ang mga bata, hudyat mo na lang ang kailangan nila." Kalmadong itinapon ni Russo ang hawak na stick ng sigarilyo sa lupa at inapakan. Mariin ang ginawa niyang pag-apak na para bang iyon ang taong target nila. "That house is a fortress. Bago pa tayo makalapit ay alam na nilang parating tayo, it will give them a chance to escape." Tiningnan ni Russo ang tauhan na natahimik dahil sa kanyang sinabi at mabigat ang kamay na tinapik ang balikat nito. Kapagkuwan ay umalis siya mula sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan na nakatigil sa gilid ng daan. "Let's go, may kailangan tayong puntahan." Isang hiling sulyap ang ginawa ni Russo sa daan patungo sa bahay ni Eugene Lorenzo. Alam niyang may mga nakatagong kamera sa mga punong nakapaligid sa bahay nito. And the house itself was a state of the art. Sa mataas na pader pa lang na mahirap tibagin, puwera na lang ku
Sumunod ang dalaga sa binata paakyat sa bahay, hanggang sa makalabas sila. Eugene sighed and stopped and looked at Vodka who was following him. He was about to tell her to stay inside the house but she beat him to it. "I'll go with you!" "Stay behind me, you stubborn woman." Kahit na kinakabahan ay hindi maiwasan ni Vodka na napangiti dahil sa tinuran nito. She was stubborn, alright. Sinenyasan siya ni Eugene na manatili sa loob nang buksan nito ang pangtaong gate. Vodka can hear Felix's voice and another voice from a woman outside, it was quite familiar to her ear. Felix's and Eugene talked for a split minute then the men gave the woman with a familiar voice the third degree. Hindi makatiis si Vodka at sumilip kung ano ang nangyayari sa labas. Isang matangkad na babae ang nakapagitan sa pader at sa katawan ni Felix. Pigil pigil ng
"P-Please... kiss me, Gin. Please," Vodka begged. Hot tears were forming in the corner of her eyes. "Please." Vodka needed distraction, she needed and wanted Eugene. He made her feel safe, his kisses chased all her worries away and his touch made her forget about the things that troubled her. She doesn't care if Felix was outside, she wanted him. Hindi matagalan ni Eugene ang mga mata ni Vodka na punong-puno ng iba't ibang emosyon. Naroon ang takot, kaguluhan, pagod at pagmamakaawa. Tinawid niya ang distansiyang nakapagitan sa kanilang mukha. He initiated the kiss this time, Vodka was still responding like how she kissed him earlier, frantic and rough. But the movements of his lips were softer and comforting, wanting her to feel at ease. Hindi kalaunan ay naging malumanay ang pagtugon ni Vodka sa mga halik ng binata. Isang ungol ang nakulong sa mga labi ni Eugene nang maramdaman ni Vodka ang marahang paghaplos ng m
"Does he make you happy?" "He makes me feel safe." Sandaling tinitigan ni Felix ang mukha ng kapatid na dalaga bago nagpakawala ng malalim na hininga. "Go to him, I'll have to call someone." Vodka nodded. Tumayo siya at lumakad patungo sa loob ng kusina. She leaned on the island counter and watched Eugene cooking. She felt the urge to embrace him and seek comfort from him, but she stopped herself from doing so. He caught her staring but she did not shy away. Instead, she smiled at him faintly. "Are you okay?" asked Eugene. "A little," she answered honestly. "Come here." Bahagyang hininaan ni Eugene ang apoy sa kalan at ipinaloob ang dalaga sa mga bisig nang makalapit ito. Vodka sighed contentedly when she felt the warmth he emitted. She was certain that she really liked Eugene. T
Napatili si Vodka dahil sa ginawa sa kapatid at nanlalaki ang mga matang napatingin sa gawi ni Eugene. Nakahinga lang siya ng maluwang nang makitang hindi ito tinamaan, tumama ang bala sa pader. "Felix, you're out of the line! You could've killed him, you could've killed him..." she cried in anger and fear. Her body racked with an onslaught of sobs and tears. Marahas na hinawi ni Felix ang kuwelyo ng damit ni Vodka. "Look at yourself!" Hinawi ni Vodka ang kamay ng kapatid at inayos ang kuwelyo ng kanyang damit. Nakita nito ang mga markang dulot ng mga halik ni Eugene habang sila'y nagniniig kagabi. "I hate you. I hate you, Felix!" She ran towards Eugene's room and went inside. She sat on the carpeted floor and cried. Eugene sighed while looking at the door of his room. He then looked at Felix whose anger turned into regret. He understands that he was just doing his role
Vodka slammed the door, hard, when she entered Eugene's room, then she locked it. Sumampa siya sa kama at marahas na pinahiran ang luhang pumapatak mula sa kanyang mga mata. She doesn't cry without a reason. She was so angry with Eugene, but she hated herself for being hurt because of what he did. Sa simula pa lang ay alam na nito kung sino siya, hindi niya alam kung hanggang saan ang nalalaman nito tungkol sa kanya pero nasisiguro niyang mlalim iyon. Malinaw niyang narinig ang sinabi ng lalaki sa kabilang linya, misyon lang siya ni Eugene. Marahil ay isa itong alagad ng batas at may kinalaman sa pagkakapatay kay Patrick Castillo ang tangi niyang naiisip na dahilan upang lapitan siya nito. Pagkalipas ng ilang sandali ay narinig ni Vodka ang mga katok at ang boses ni Eugene sa kabilang panig ng pinto. Subalit hindi niya ito pinansin at nagtalukbong ng kumot. She doesn't want to see him now, she was mad and in pain.