"P-Please... kiss me, Gin. Please," Vodka begged. Hot tears were forming in the corner of her eyes. "Please."
Vodka needed distraction, she needed and wanted Eugene. He made her feel safe, his kisses chased all her worries away and his touch made her forget about the things that troubled her. She doesn't care if Felix was outside, she wanted him.
Hindi matagalan ni Eugene ang mga mata ni Vodka na punong-puno ng iba't ibang emosyon. Naroon ang takot, kaguluhan, pagod at pagmamakaawa. Tinawid niya ang distansiyang nakapagitan sa kanilang mukha. He initiated the kiss this time, Vodka was still responding like how she kissed him earlier, frantic and rough. But the movements of his lips were softer and comforting, wanting her to feel at ease.
Hindi kalaunan ay naging malumanay ang pagtugon ni Vodka sa mga halik ng binata. Isang ungol ang nakulong sa mga labi ni Eugene nang maramdaman ni Vodka ang marahang paghaplos ng mga palad nito sa kanyang katawan. Napakasuyo ng bawat haplos ng mga kamay at hagod ng mga labi ni Eugene. Tuluyan niyang nakalimutan ang mga alalahanin at agad na natangay sa nakakaliyong damdaming ipinapadama nito sa kanya.
Her lungs were about to give up when Eugene released her lips and started kissing her jaw to the hollow of her neck. He was taking his time exploring her sweet places, his movements were soft and slow. Making Vodka whimpered with pure bliss and sweet torment at the same time.
It takes minutes for her to get fully naked with his slow movements. His hand and finger on her sensitive flesh were killing her, she begged him to go faster but her pleas were landed on deaf ears. She moved her body instead to meet every thrust and stroke of his fingers. "Please, Eugene," she cried, literally.
Eugene stopped kissing her breasts and meet her now drunken with lusts and pleading eyes. He kissed the tears from her eyes and dropped kisses to every part of her face. Then, he stared at her again as he took her fully, owning her.
A soft moan both came out of their lips as they became united. Ipinalibot ni Vodka ang mga braso sa leeg ni Eugene at ikinapit ang mga binti sa bewang nito. She was meeting his every thrust while their gazes were still connected. The way his eyes stared at her was making her heart pound too fast. Making every fiber of her being yearned for him.
Walang pagmamadali sa mga galaw ni Eugene, tila ba ninanamnam nito ang sandaling iyon. It felt so intimate for Vodka, it was not sex, it was making love. That night, they made slow passionate love like never before.
VODKA'S heart was pounding too hard against her chest, from that faint light, which she doesn't know where it came from, she can see the silhouettes and she's certain that those were owned by a man and a woman.
"N-no!" Napatigil si Vodka sa paglalakad at napatakip sa bibig nang marinig ang pamilyar na boses na iyon kasabay ng pagdaing mula sa isa pang boses.
She was frozen in place as she witnessed how the person fell on the cold marbled floor while the other ran away. Narinig niya ang pagsinghap ng taong nasa sahig at ang pag-ungol nito na tila nahihirapan hanggang sa natahimik ito.
Tumulo ang mga luha mula sa mga mata ni Vodka habang wala sa loob na napatingin sa isang bagay na nasa kanyang paanan. Kumikislap iyon kaya napansin niya sa kabila ng kadiliman. Sa nanginginig na kalamnan ay dinampot niya iyon. Sandali siyang natigilan nang bukod sa bagay na iyon ay may-isa pa siyang nakapang kung ano, hindi na siya nag-isip at kasama rin iyong kinuha bago tumayo at mabilis na tumalikod upang lumabas na sa Tipsy Talk.
Sandali niyang nilingon ang kinaroroonan ng lalaki habang walang tigil ang kanyang luha. Kapagkuwan ay nabitin ang kanyang mga luha at napalitan ng sindak ang kanyang mga mata.
"H-help..." mahinang daing ng lalaking nasa sahig habang nakabaling ang ulo sa direksiyon ng dalaga.
Tila nanlaki ang ulo ni Vodka sa nasasaksihan. Hindi na dapat siya lumingon pa.
Wala sa sariling naiatras niya ang mga paa habang nakatingin sa dalawang bulto na ilang metro ang layo mula sa kanya. She was shaking her head violently while staring at the silhouette of the man who was standing beside the man on the floor. Nasisiguro niya hindi iyon si Isabella na siyang tumakbo kanina.
Vodka was scared beyond words. Ang may-ari ng hulma ng katawang iyon na biglang sumulpot ay alam niyang nakatingin sa kanyang direksiyon. Malaki ang pangangatawan nito at may katangkaran. She was sure it was a man.
When she saw the man took a step in her direction, she abruptly turned her back at them, holding her bag and the things she picked on the floor as if her life depended on it, and ran as fast as she could.
Wala siyang nakasalubong na ibang tao hanggang sa makalabas siya at makarating sa kanyang kinapaparadahan.
With shaking limbs and tears flowing down her cheeks, she maneuvered her car away from her favorite place and stepped on the gas as if she was being chased by seven demons.
MGA tapik sa pisngi ang nagpagising kay Vodka. Pawisang ang katawan at lumuluhang nagmulat ng mga mata ang dalaga, agad na nakasalubong niya ng tingin si Eugene na nakatunghay sa kanya.
"Are you okay?" tanong ni Eugene sa dalaga habang pinapahiran ang basa nitong mukha.
Vodka was still in a state of shock and just stared at Eugene for a couple of seconds. Kapagkuwan ay wala sa sariling umiling siya.
"I'll get you some water first."
Pagkalabas ni Eugene sa loob ng silid ay binaklas ni Vodka ang comforter at dahan-dahang umalis mula sa kama. Though her limbs were shaking and her heart was still pounding painfully.
Suot ang damit ni Eugene na mahaba sa kanya, na marahil ay isinuot nito sa kanya kanina, ay sumunod siya rito palabas.
Palabas na ng kusina ang binata nang salubungin niya ito ng yakap at isubsob ang mukha sa leeg nito. Ang tubig nitong dala ay bahagya pang natapon.
Vodka can remember it now, everything that happened in Tipsy Talk that dawn when Patrick Castillo was murmured, she remembered it now.
"I'm here," Eugene murmured to her ear while gently combing her hair with his free hand.
DALA ang tinimplang kape ay tumungo siya sa underground kung nasaan naroon si Eugene. Tulong ito sa naroong kama nang datnan niya kaya inilapag niya ang dala sa ibabaw ng lamesa na may nakapatong na baril at mga bala.
Umupo siya sa gilid at tinitigan ang natutulog na binata. She felt sorry for dragging him to her situation, he doesn't need to do all these stuffs for her but he still did. How can't she not believe that he liked her if he was doing things to make her safe?
Mula nang dumating doon ang nakatatandang kapatid, tatlong araw na ang nakakaraan ay naging abala na ang dalawang lalaki sa paghahanap ng paraan upang maprotektahan siya. Felix went to the big city the next day after he arrived at Eugene's house. Whilst Eugene was staying a lot of times in the underground and doing his research. Kahit na magkalayo ang dalawa ay alam niyang nag-uusap ang mga ito sa telepono. She wouldn't be surprise if they'll become the best of friends in no time.
Felix and Eugene knew about the man he saw at the nightclub when Patrick Castillo was murdered, she told them everything. At malakas ang paniniwala ng dalawa na may kinalaman doon ang pagtatangka sa buhay niya. That maybe, that man in the nightclub was the one who was desperate to get her killed, she was a witness after all.
And about her friend, Isabella, she still couldn't get hold of her. She watched the news everytime, she might've see Isabella in them, she did but it's not very often. Nakapagtataka dahil matunog sa medya ang pagkamatay ng anak ng congressman ngunit kaunti lang ang mga artikulo o balita na naghahayag ng pagsuko ni Isabella at pag-amin sa ginawa nito. Before Felix left, she asked him to visit Isabella for her but she still hadn't heard from Felix.
"Hey."
Natigilan si Vodka nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. Ngumiti siya kay Eugene na ngayon ay nakatingin na sa kanya habang magkasalubong ang kilay dahil sa pagtataka. Hindi niya namalayan na kanina pa siya nakatingin dito ngunit wala rito ang kanyang pansin.
"Hi. Buenas dias," she greeted in Spanish.
"Good morning, Hermosa. Besame."
Napangiti si Vodka dahil sa huling salitang sinabi ni Eugene. She uttered the word sexily and huskily, asking her to kiss him.
Sa halip na tumalima ay tumayo siya mula sa pagkakaupo sa gilid ng kama. "I brought you coffee, I already made breakfast if you're hungry."
Bumangon si Eugene at umupo sa gilid ng kama kapagkuwan ay hinila ang dalaga kaya napaupo ito sa kanyang kandungan.
Hindi mapigilan ni Vodka na mamangha habang nakatingin sa mukha ni Eugene. Magulo ang buhok nito mula sa pagtulog at kakagising lang ngunit napakapresko pa rin ng dating. He wasn't conscious about how he look in the morning and that made him more attractive.
Vodka saw it coming and she waited for it like a babe, she waited for Eugene's lips to capture hers. She answered his kisses but she stopped after a minute or two, she had too or else they will get dirty on the bed in that underground the next moments. It's still too early for that, though she missed him, he had been very busy the past two days and they hadn't made love since then, there's a time and place for that and now's not the time, knowing that Felix will be coming in any minute from now from his two day escapade of some sort in the city.
He trailed kissed on her cheek, jaw and neck but she ignored the prickling sensation it caused her. "The coffee will be cold." Sabay tulak ng bahagya rito at dampot sa tasa ng kape. Ibinigay niya iyon kay Eugene at umayos ng upo sa tabi nito kapagkuwan ay inihilig ang ulo sa balikat ng binata.
Habang umiinom ng kape si Eugene ay tahimik siyang nakahilig dito. Naagaw lang ang kanilang pansin nang marinig ang pagtunog ng cellphone ng binata na nasa ibabaw ng lamesa. Agad naman iyong sinagot ni Vodka at inilagay sa loudspeaker.
"Hermano, donde estas?" tanong niya kung nasaan na ito.
"We have a situation here. Outside the house," saad ni Felix mula sa kabilang linya sa halip na sagutin ang tanong ng dalaga.
Dahil sa sinabi ng nasa kabilang linya ay sabay na napatingin sina Vodka at Eugene sa monitor kung saan makikita ang mga kuha ng CCTV cameras sa ibat ibang panig ng property ni Eugene.
Sa isang kuha sa labas mula sa isa sa mga CCTVs ay makikita si Felix at hindi ito nag-iisa.
"Stay here," utos ni Eugene kay Vodka bago kinuha ang baril na nasa lamesa.
"Who is that?" kinakabahang tanong ni Vodka.
"I don't know."
Sumunod ang dalaga sa binata paakyat sa bahay, hanggang sa makalabas sila. Eugene sighed and stopped and looked at Vodka who was following him. He was about to tell her to stay inside the house but she beat him to it. "I'll go with you!" "Stay behind me, you stubborn woman." Kahit na kinakabahan ay hindi maiwasan ni Vodka na napangiti dahil sa tinuran nito. She was stubborn, alright. Sinenyasan siya ni Eugene na manatili sa loob nang buksan nito ang pangtaong gate. Vodka can hear Felix's voice and another voice from a woman outside, it was quite familiar to her ear. Felix's and Eugene talked for a split minute then the men gave the woman with a familiar voice the third degree. Hindi makatiis si Vodka at sumilip kung ano ang nangyayari sa labas. Isang matangkad na babae ang nakapagitan sa pader at sa katawan ni Felix. Pigil pigil ng
"KAILAN natin sila papasukin, Russo? Naka-standby na ang mga bata, hudyat mo na lang ang kailangan nila." Kalmadong itinapon ni Russo ang hawak na stick ng sigarilyo sa lupa at inapakan. Mariin ang ginawa niyang pag-apak na para bang iyon ang taong target nila. "That house is a fortress. Bago pa tayo makalapit ay alam na nilang parating tayo, it will give them a chance to escape." Tiningnan ni Russo ang tauhan na natahimik dahil sa kanyang sinabi at mabigat ang kamay na tinapik ang balikat nito. Kapagkuwan ay umalis siya mula sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan na nakatigil sa gilid ng daan. "Let's go, may kailangan tayong puntahan." Isang hiling sulyap ang ginawa ni Russo sa daan patungo sa bahay ni Eugene Lorenzo. Alam niyang may mga nakatagong kamera sa mga punong nakapaligid sa bahay nito. And the house itself was a state of the art. Sa mataas na pader pa lang na mahirap tibagin, puwera na lang ku
Sandali siyang natigilan at pinagmasdan ang mukha ni Matthew. Ngayon niya napagtanto ang pagkakaiba nang dalawang lalaki kung ang pisikal na aspekto ang pagbabasehan habang tinititigan niya ito ng mabuti. Matthew was an inch, or maybe two, shorter than Eugene. Their eyes and lips were different though they both had that aristocrat straight nose like those of greeks.Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Vodka sa pagtataka nang bigla siyang higitin ni Eugene at itago sa likod nito."We have to go," said Eugene to Matthew, with a little tinge of hostility in his voice.Matthew nodded at the couple before going back to his job.Hinawakan ni Eugene ang dalaga sa bewang at iginiya papasok sa elevator. Vodka was still frowning, she looked at Eugene's face and it was grim.When t
"I think we lost them. Just keep on driving, we can get out of this cornfield. There's a plain at the back of this field, when we get there we can escape through the narrow road and get to my house." Ngunit iba ang kinahinatnan sa inaasahan ni Eugene. Pagkalabas na pagkalabas nila sa maisan ay agad na sumalubong ang siyam na mga kalalakihan at nakatutok ang baril sa kanilang sasakyan. Mahilo-hilo si Vodka nang tumama ang kanyang ulo sa steering wheel nang bigla niyang apakan ang preno. Pareho silang walang suot na seatbelt ni Eugene, mabuti na lang at nakahawak ito sa gilid ng sasakyan kung 'di ay nasubsob na sa dashboard. "Are you okay?" Eugene checked on Vodka. There's a concussion on her forehead but it wasn't that serious though it made Vodka dizzy. She groaned and touched that throbbing
NAIILING na pinanood ni Vodka ang dalawang lalaki na parehong nakaupo sa sahig malapit sa may salaming dingding at seryosong naglalaro ng chess. Kaninang matapos ang tanghalian ay nandoon na ang mga ito at ngayon ay maghahapunan na nga, madilim na sa labas. Lumapit siya sa dalawa at umupo sa sofa habang nanatiling nakatutok ang mga mata sa mga ito. Parehong nakacast ang mga balikat at pareho ring may natamong injury sa mga binti. Kahapon nang makauwi sila mula sa tatlong araw na pananatili sa loob ng ospital ay siya na ang umasikaso sa dalawang lalaki. Kung hindi lang ipinilit ni Eugene ay hindi pa ito papalabasin ng mga kapatid. "Dinner is ready," untag ni Vodka sa mga ito na tila may sariling mundo. Sa nakikita niya ay mamaya pa matatapos ang mga ito, walang gustong magpatalo alinman sa dalawa. "Fine! Bahala kayo riyan." Vodka, who was a little bit pissed, went to the kitchen all by herself. She was about to eat alone
SHE squeaked when she felt something hit the back of her car, she was about to unfasten her seatbelt when that impact almost split her skull in two as her head hit the steering wheel. She touched the upper part of her forehead gingerly when she felt the swelling on that part of her body. Lucky her, the hit wasn't that bad because of the seatbelt, it saved her life.Kinapa niya ang ibang bahagi ng katawan ngunit wala na siyang ibang makitang pinsala maliban sa bukol niya sa ibabaw na bahagi ng kanyang noo. Hindi lang yata ang sasakyan niya ang nauga dahil sa pagkakabangga, maging ang kanyang utak."Mierda! Mierda!" she cursed using her mother tongue. "Te voy a matar, bastardo!" she muttered how she wanted to kill the bastard who was behind the wheel of the car that hit her car's bumper.She kep
SHE groaned when she felt the soreness of her back and neck. She slowly opened her eyes and blinked disorientingly and tried to figure where she was.Napasapo siya ng ulo at muling napaungol nang sa wakas ay mapagtantong nasa loob siya ng CR. Her eyes squinted as she took a gaze at her wristwatch. It was almost three in the morning and she couldn't recall why she was in that place.Iinot-inot na tumayo siya mula sa pagkakaupo sa nakasarang toilet bowl at lumabas. Nagmumog siya at sandaling tiningnan ang sarili sa malaking salamin na naroon. Nakakunot ang kanyang noo sa pagtataka. After a few seconds, she shrugged at herself in the mirror and went outside the bathroom.Madilim na at halos wala siyang maaninag. Marahil ay nasarado na ang nightclub at walang nakapansin sa kanya na nakatulog sa loob ng banyo."Did I sleep that long?" she murmured and groaned in frustration. She sobered up a little but her head
When Vodka woke up the next day, it was one in the afternoon. She felt recharged and good as new.She took a shower and clean herself. Then she went out from her room and search for something to eat in her refrigerator. She was famished beyond words. Though she ate at the police station yesterday, she did not eat well because she had no appetite knowing that she was summoned because of a murder.Vodka was about to order food online when she saw the message her lawyer send to her. He was telling her not to go outside the house the whole day and do not entertain texts and messages nor having food deliveries. He also told her that her brother will call her tomorrow.She turned off her phone and had no choice but to cook her own food. She found some pasta on her cupboard and decided to make carbonara.After eating, Vodka take a notepad and pen and sat on the carpet of her living room. She laid her things on to
NAIILING na pinanood ni Vodka ang dalawang lalaki na parehong nakaupo sa sahig malapit sa may salaming dingding at seryosong naglalaro ng chess. Kaninang matapos ang tanghalian ay nandoon na ang mga ito at ngayon ay maghahapunan na nga, madilim na sa labas. Lumapit siya sa dalawa at umupo sa sofa habang nanatiling nakatutok ang mga mata sa mga ito. Parehong nakacast ang mga balikat at pareho ring may natamong injury sa mga binti. Kahapon nang makauwi sila mula sa tatlong araw na pananatili sa loob ng ospital ay siya na ang umasikaso sa dalawang lalaki. Kung hindi lang ipinilit ni Eugene ay hindi pa ito papalabasin ng mga kapatid. "Dinner is ready," untag ni Vodka sa mga ito na tila may sariling mundo. Sa nakikita niya ay mamaya pa matatapos ang mga ito, walang gustong magpatalo alinman sa dalawa. "Fine! Bahala kayo riyan." Vodka, who was a little bit pissed, went to the kitchen all by herself. She was about to eat alone
"I think we lost them. Just keep on driving, we can get out of this cornfield. There's a plain at the back of this field, when we get there we can escape through the narrow road and get to my house." Ngunit iba ang kinahinatnan sa inaasahan ni Eugene. Pagkalabas na pagkalabas nila sa maisan ay agad na sumalubong ang siyam na mga kalalakihan at nakatutok ang baril sa kanilang sasakyan. Mahilo-hilo si Vodka nang tumama ang kanyang ulo sa steering wheel nang bigla niyang apakan ang preno. Pareho silang walang suot na seatbelt ni Eugene, mabuti na lang at nakahawak ito sa gilid ng sasakyan kung 'di ay nasubsob na sa dashboard. "Are you okay?" Eugene checked on Vodka. There's a concussion on her forehead but it wasn't that serious though it made Vodka dizzy. She groaned and touched that throbbing
Sandali siyang natigilan at pinagmasdan ang mukha ni Matthew. Ngayon niya napagtanto ang pagkakaiba nang dalawang lalaki kung ang pisikal na aspekto ang pagbabasehan habang tinititigan niya ito ng mabuti. Matthew was an inch, or maybe two, shorter than Eugene. Their eyes and lips were different though they both had that aristocrat straight nose like those of greeks.Biglang nagsalubong ang mga kilay ni Vodka sa pagtataka nang bigla siyang higitin ni Eugene at itago sa likod nito."We have to go," said Eugene to Matthew, with a little tinge of hostility in his voice.Matthew nodded at the couple before going back to his job.Hinawakan ni Eugene ang dalaga sa bewang at iginiya papasok sa elevator. Vodka was still frowning, she looked at Eugene's face and it was grim.When t
"KAILAN natin sila papasukin, Russo? Naka-standby na ang mga bata, hudyat mo na lang ang kailangan nila." Kalmadong itinapon ni Russo ang hawak na stick ng sigarilyo sa lupa at inapakan. Mariin ang ginawa niyang pag-apak na para bang iyon ang taong target nila. "That house is a fortress. Bago pa tayo makalapit ay alam na nilang parating tayo, it will give them a chance to escape." Tiningnan ni Russo ang tauhan na natahimik dahil sa kanyang sinabi at mabigat ang kamay na tinapik ang balikat nito. Kapagkuwan ay umalis siya mula sa pagkakasandal sa hood ng sasakyan na nakatigil sa gilid ng daan. "Let's go, may kailangan tayong puntahan." Isang hiling sulyap ang ginawa ni Russo sa daan patungo sa bahay ni Eugene Lorenzo. Alam niyang may mga nakatagong kamera sa mga punong nakapaligid sa bahay nito. And the house itself was a state of the art. Sa mataas na pader pa lang na mahirap tibagin, puwera na lang ku
Sumunod ang dalaga sa binata paakyat sa bahay, hanggang sa makalabas sila. Eugene sighed and stopped and looked at Vodka who was following him. He was about to tell her to stay inside the house but she beat him to it. "I'll go with you!" "Stay behind me, you stubborn woman." Kahit na kinakabahan ay hindi maiwasan ni Vodka na napangiti dahil sa tinuran nito. She was stubborn, alright. Sinenyasan siya ni Eugene na manatili sa loob nang buksan nito ang pangtaong gate. Vodka can hear Felix's voice and another voice from a woman outside, it was quite familiar to her ear. Felix's and Eugene talked for a split minute then the men gave the woman with a familiar voice the third degree. Hindi makatiis si Vodka at sumilip kung ano ang nangyayari sa labas. Isang matangkad na babae ang nakapagitan sa pader at sa katawan ni Felix. Pigil pigil ng
"P-Please... kiss me, Gin. Please," Vodka begged. Hot tears were forming in the corner of her eyes. "Please." Vodka needed distraction, she needed and wanted Eugene. He made her feel safe, his kisses chased all her worries away and his touch made her forget about the things that troubled her. She doesn't care if Felix was outside, she wanted him. Hindi matagalan ni Eugene ang mga mata ni Vodka na punong-puno ng iba't ibang emosyon. Naroon ang takot, kaguluhan, pagod at pagmamakaawa. Tinawid niya ang distansiyang nakapagitan sa kanilang mukha. He initiated the kiss this time, Vodka was still responding like how she kissed him earlier, frantic and rough. But the movements of his lips were softer and comforting, wanting her to feel at ease. Hindi kalaunan ay naging malumanay ang pagtugon ni Vodka sa mga halik ng binata. Isang ungol ang nakulong sa mga labi ni Eugene nang maramdaman ni Vodka ang marahang paghaplos ng m
"Does he make you happy?" "He makes me feel safe." Sandaling tinitigan ni Felix ang mukha ng kapatid na dalaga bago nagpakawala ng malalim na hininga. "Go to him, I'll have to call someone." Vodka nodded. Tumayo siya at lumakad patungo sa loob ng kusina. She leaned on the island counter and watched Eugene cooking. She felt the urge to embrace him and seek comfort from him, but she stopped herself from doing so. He caught her staring but she did not shy away. Instead, she smiled at him faintly. "Are you okay?" asked Eugene. "A little," she answered honestly. "Come here." Bahagyang hininaan ni Eugene ang apoy sa kalan at ipinaloob ang dalaga sa mga bisig nang makalapit ito. Vodka sighed contentedly when she felt the warmth he emitted. She was certain that she really liked Eugene. T
Napatili si Vodka dahil sa ginawa sa kapatid at nanlalaki ang mga matang napatingin sa gawi ni Eugene. Nakahinga lang siya ng maluwang nang makitang hindi ito tinamaan, tumama ang bala sa pader. "Felix, you're out of the line! You could've killed him, you could've killed him..." she cried in anger and fear. Her body racked with an onslaught of sobs and tears. Marahas na hinawi ni Felix ang kuwelyo ng damit ni Vodka. "Look at yourself!" Hinawi ni Vodka ang kamay ng kapatid at inayos ang kuwelyo ng kanyang damit. Nakita nito ang mga markang dulot ng mga halik ni Eugene habang sila'y nagniniig kagabi. "I hate you. I hate you, Felix!" She ran towards Eugene's room and went inside. She sat on the carpeted floor and cried. Eugene sighed while looking at the door of his room. He then looked at Felix whose anger turned into regret. He understands that he was just doing his role
Vodka slammed the door, hard, when she entered Eugene's room, then she locked it. Sumampa siya sa kama at marahas na pinahiran ang luhang pumapatak mula sa kanyang mga mata. She doesn't cry without a reason. She was so angry with Eugene, but she hated herself for being hurt because of what he did. Sa simula pa lang ay alam na nito kung sino siya, hindi niya alam kung hanggang saan ang nalalaman nito tungkol sa kanya pero nasisiguro niyang mlalim iyon. Malinaw niyang narinig ang sinabi ng lalaki sa kabilang linya, misyon lang siya ni Eugene. Marahil ay isa itong alagad ng batas at may kinalaman sa pagkakapatay kay Patrick Castillo ang tangi niyang naiisip na dahilan upang lapitan siya nito. Pagkalipas ng ilang sandali ay narinig ni Vodka ang mga katok at ang boses ni Eugene sa kabilang panig ng pinto. Subalit hindi niya ito pinansin at nagtalukbong ng kumot. She doesn't want to see him now, she was mad and in pain.