Never in his life, Kraius believed in love. Para sa kaniya, laruan lamang ang mga babae at parausan sa kama. He was an attorney. He was successful. And, it was enough for him. But, fate played with him when he met a fat and not so his type of girl. Mataba na pinakaayaw niya sa lahat. Ngunit, kahit anong limot niya rito sadyang sinusundan siya nito. Tila nanuno siya sa punso na umuukilkil ito sa kaniyang isip at puso. Kraius fell for the little girl's charm. Iyon nga lang, iniwan siya nito ng mga panahong kaya na niyang sabihing mahal niya ito. After ten years, she came back. Different from the fat girl he loved. Different from the Rhezi he wanted to spend the rest of his life with. Betrayal. Hatred. Longing. Kraius wouldn't fall for her trap again. NEVER. Or, so he thought...
View MoreRhezi instantly closed her eyes as Kraius lips touched hers. Hindi kayang ipaliwanag ng dalaga ang pakiramdam na muling mahalikan nito. It has been a long time since she wished to be kissed by him. Iyon nga lang, fate wasn't on their side. Kailangan niyang lumayo para patunayan ang sarili at ang pagmamahal para kay Kraius.They were missing like no one was watching them. Savouring each other's lips like their life depend on it. Ang araw na humahalik sa dagat ay tila ba masaya sa nangyayari sa dalawa. Maging ang hampas ng alon sa buhanginan ay nakikiisa sa damdaming namamayani sa kanilang bawat puso. Habang ang mga matang nakatutok sa mga ito ay pawang masasaya at may ngiti sa labi.Nang tapusin ni Kraius ang halik ay halos habulin ni Rhezi ang mga labi nito upang halikang muli. Batid ng kaniyang puso ang labis na pangungulila dito kaya nang makita niyang nasa harap ito ng altar at naghihintay sa babaeng naglalakad patungo rito ay halos ika
Seven years laterWhere do broken hearts go?Iyon ang laging tanong ni Kraius sa sarili ilang taon na rin ang nakararaan. Love and it's consequences. Was it really have to be so painful and lonely that he couldn't even determine why he was still breathing? Was it really have to be unfair that it still kept on hurting him like hell?Habang nakatanaw sa malawak na karagatan ng Surigao ay hindi mapigilan ng binata na mapamura nang paulit-ulit. The emptiness and torment that he was feeling was just too much that he wished to stop breathing at all. However, he also wished that the thing that was keeping him sane would grant, sooner. That the impossible would be possible.Kilala siya ng lahat bilang makulit at masayahing abogado, ngunit sa likod ng mapagkunwari niyang pagkatao ay isang walang kamatayang kahungkagan na nanirahan nang matagal na panahon sa puso nito. Katulad ng malawak at walang katapusan
Rhezi had the most beautiful dream that night. She dreamed that Kraius and her got married in private. Pawang sila lang at mga malalapit na kaibigan. It was a beach wedding and she was just wearing her usual jeans while Kraius was wearing his khaki shorts. Iyon nga marahil ang dahilan kung bakit hindi mawala sa mukha ng dalaga ang isang matamis na ngiti. It seemed true that her heart flutter in happiness.Nang tuluyang ibuka ng dalaga ang mga mata ay mas lalong naghurumentado ang puso nito. Mas lalo ring lumapad ang nakapaskil na ngiti nito sa labi nang maramdaman ang mabigat na bagay na nakadagan sa may beywang nito. Kinapa iyon ng dalaga at hinila para mas humigpit pa ang pagkakayapos nito sa kaniya. Then she turned to face him, and saw the most handsome man she had ever laid eyes on.Ang mabagal na paghinga nito ay tumatama sa mukha ng dalaga. Ngunit, hindi nito alintana iyon. She stared at him intently as if her life and death depends
Hindi sinayang ni Kraius ang sandali. He released Rhezi from his tight hug and cupped her beautiful face. There were still tears in her eyes and he didn't waste time to remove it. Pinunasan nito iyon gamit ang likod ng mga palad nito ng dahan-dahan. Siniguro nitong hindi na masasaktan ang dalaga sa ginagawa. Pagkatapos ay ibinaba nito ang mukha papalapit sa mukha ni Rhezi at hinalikan nito ang mga mata ng dalaga ng banayad.Ipinikit naman kaagad ni Rhezi ang mga mata nito nang maramdaman ang ginawa ni Kraius. Damang-dama ng puso nito ang ibat-ibang emosyon na nagpapahurumentado sa pagtibok niyon. Nasasaktan ito sa mga nalaman at nagsisisi rin ito, ngunit sadyang kakaiba ang hatid ng bawat mga halik ni Kraius sa mukha nito pababa sa labi.Ang banayad na pagdampi ng mga labi ng binata ay para bang sinasabing magiging maayos din ang lahat. Na hindi na dapat ito mag-alala dahil nandito ito, ipaglalaban siya nito. Na hindi na siya masasaktang m
Abala si Kraius sa pagbabasa ng papeles nang pumasok ang sekretarya nito. Kaagad ang pagbaling ng tingin ni Kraius dito habang nakakunot ang noo. Katulad ng dati, pormal na pormal pa rin ang hitsura ng sekretarya habang patuloy ang lakad nito patungo sa lamesang kinaroroonan.Nang nasa tapat na ito ng lamesa ay tumigil ito at tinaasan ng kilay ang binata. "Someone wants to talk to you Mr. Montreal," wika nito.Kraius forehead creased. Wala itong inaasahang bisita kaya't mababakas sa mukha nito ang pagtataka. He looked at his Piaget watch afterwards, and smiled lightly. He felt excited and happy at the same time. Bigla ay nawala ang nararamdaman nitong pagod mula sa maghapong pagtatrabaho.The truth was, he was very eager to went home. Ilang linggo na rin mula nang makasama nito ang mga anak, at masasabi nitong walang naging problema sa sitwasyon. Naninibago man ang mga ito sa una ngunit hindi iyon hinayaan ng binata na mag
Hindi alam ni Rhezi kung paano ito nakarating sa Monterio Hotel. Ang tanging alam ng dalaga ay gusto nitong lumayo mula sa mansion ni Jericho matapos sabihing mahal siya nito higit pa sa isang kaibigan lamang. She didn't saw that coming. Nagimbal siya sa sinabi nito kasabay noon ay ang pait ng pakiramdam na lumukob sa puso ng dalaga dahil sa panlilinlang ng taong itinuring niyang sandalan sa mahabang panahon.She never thought that Jericho would trick her like that. Paniwalang-paniwala si Rhezi na bakla ito. She was lost when he was with her. She was vulnerable and broken. She ran away after he found her. Sa sobrang sakit ng puso niya nakalimutan ng dalaga ang inis dito. Then, she ran away with him and ended all of her connection to her friends and family.Rhezi sighed as she remembered the memories. She was still unwell but she needed to keep her sane. Ilang minuto na rin itong tulala habang nakatitig sa button ng elevator sa loob ng gusa
Nakangiting tinatanaw ni Rhezi ang mga anak na naglalaro sa malawak na harden ng Bailey mansion. Dos was swimming into their huge inflatable pool while his brother's were sliding in huge slide that was connected to it. Masaya itong nagtatawanan habang nagtatapunan naman ng bubbles kung minsan."Momma!" tawag ni Dos dito.The boy was already fine and treated after Kraius offered his bone marrow for him. Matapos makumpirmang may leukemia nga ito hindi nagsayang nag oras ang binata para gawin ang dapat gawin. Sinalinan na rin ito ng dugo mula sa lalaki na ipinagpapasalamat ng dalaga. She owed him a lot even though they were still not in good terms after they devoured each other that night.It has been two months since everything happened. Two months since Kraius and her have talked about what happened from the past. Dalawang buwan na rin silang hindi nagpapansinan at kaswal lamang sa isat-isa. Dalawang buwan nang pagtanggap a
Tila itinulos sa kinatatayuan si Rhezi habang ang mga mata ay nakatuon kay Kraius na nakatitig din dito. She wanted to say words for him but her mind seemed shut that she couldn't even think straight. Hindi nito alam kung ano ang dapat na gawin o sabihin. Lalopa't mabilis din ang pagtibok ng puso nito sa hindi mawaring dahilan. Kaya sa huli, hinayaan na lamang nito ang sariling mahulog sa mga malalalim at makahulugan tingin ng binata.Ilang taon na rin mula nang huli silang magsama sa espesyal na lugar na iyon. Sabay pa ng mga itong sinulat sa pader ang mga katagang namumukod-tanging dekorasyon sa lugar. Katagang halos sambahin ni Rhezi kapag naririnig nito iyon mula sa lalaki. Katagang tanging nagniningning sa lugar.SENI SEVIYORUM"It's been a while," wika ni Kraius na nagpabalik kay Rhezi sa kasalukuyan.Rhezi blinked and shook her head. Tumango rin ito bilang pagsang-ayon sa sinabi ng binata. "Yeah," s
Tahimik na binabaybay nina Rhezi at Jericho ang daan pauwi sa Bailey mansion. Magaan at payapa ang kalsada kaya matulin ang pagpapatakbo ng lalaki habang sumusulyap paminsan-minsan sa dalaga na nakatanaw lamang sa kanilang nadaraanan.Gustong magpaliwanag ni Jericho tungkol sa nakita ni Rhezi ngunit pinigilan ito ng dalaga. She didn't want to heard a word from him not until they reached their own home. Ayaw nitong makita ng iba na hindi sila nagkakasundo. Gayunpaman, hinding-hindi nakakalimutan ang nangyaring eksena.Hasmet Montreal smirked and left after she asked the both of them. Ni hindi man lamang ito nag-abalang sumagot sa tanong ni Rhezi. Tinapik pa nito ang balikat ng dalaga at iniwan ang dalawa na tila walang pakialam. Naglakad itong tila kagalang-galang habang suot ang mamahaling coat and tie nito.Rhezi's mind was clouded with lots of thoughts. Alam ng dalaga na mayaman ang pamilya ni Jericho. They were actually
Isa... Dalawa... Tatlo...Hindi na alam ni Kraius kung ilang babae na ang nagpunta sa opisina niya ng araw na ‘yon. Hindi na rin nito alam kung ilang palad na ang sumayad sa mukha nito. Ang tanging alam ng binata ay nasasaktan ito sa sampal ng mga babae. Alam din nitong kasalanan nito kung bakit galit ang mga ito dito.Napailing ang binata. Sadyang gwapong nilalang ito na ginawa para sa mga babae. Babaeng marurupok na kaagad bumibigay kahit pa kindatan niya lang ang mga ito. Nakakalaglag panga ang hitsura niya at alam niyang totoo iyon.Hinawakan ng binata ang pisngi. Masakit at mahapdi pa rin iyon kahit ilang minuto na rin ang lumipas nang umalis ang huling babaeng sumampal sa kaniya. Hindi rin niya akalaing mabibigat ang kamay ng mga ito. Lalo na rin ang magalit sa kaniya dahil pinagsabay niya ang mga ito.“Mr. Montreal?”“What?!” asik niya sa sekretarya. Nakakunot ang noo niya nang balingan ito.Pumasok ang s
Comments