“SO PALPAK ka!” Nanunuyang sabi ni Samantha nang magkaharap silang dalawa ni Elise at malaman mula dito na nabisto ito ni Gabriel. Hindi niya alam kung matatawa o maawa sa itsura nito. Itsura nito ang isang talunan sa giyera. “Sabi ko naman saiyo, kapag nailab si Gabriel talagang focus lang. Hindi uubra yang mga pa-style mo!”
Parang batang humaba ang nguso nito, “Mas lalo lang akong na-cha-challenge sa kanya,” nangigigil na sabi nito sa kanya, “Kailangan ko ng tulong mo, Samantha.”
“Ginawa ko na ang part ko. Ayoko ng masyadong ma-involve. Malilintikan ako kay Gabriel kapag nalaman nyang may kinalaman ako dito. Ngayon pa lang sinasabi ko na saiyo, Elise, kakaibang magalit ang lalaking iyon.”
&nbs
“M-MAY nangyari ba satin?” Ramdam ni Tonet ang kaba at pagkataranta sa tinig ni Anika habang kausap niya ito sa phone. “Ano bang definition mo ng salitang nangyari?” Tanong niya dito habang nangingiti. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya makalimutan ang nangyari sa kanila ni Anika nuong isang araw. “What do you mean?” “Ano bang naalala mo?” Tipid na tanong niya dito. “Wala nga akong maalala eh,” parang naiinis nang sabi nito, “Magtatanong ba ko saiyo kung naalala ko iyong. . .” atubili itong sundan ang sasabihin. “Na hinalikan mo ko?&rd
ISANG mamahaling kwintas ang isinuot ni Gabriel sa leeg ni Olivia, “Ingatan mo ang kwintas na ‘to. Mahalaga to sakin.” “Mahalaga pala, b-bakit binibigay mo sakin?” Tanong niya dito pero ang totoo’y kilig na kilig siya sa sinabi nito. Nang ma-ilock ang kwintas sa leeg niya ay iniharap siya nito halos nakadikit sa mukha nito. God, bakit ba hanggang ngayon ay parang nakukuryente pa rin ako sa tuwing magtatama ang aming mga paningin? “Kailangan pa bang itanong yan?” Nakatitig na sabi nito sa kanya saka siniil siya ng halik sa mga labi. Buong pagmamahal naman niya iyong tinugon. Kahit yata paulit-ulit siyang maghalikan b
“WHAT IS happening to you Samantha?” Sigaw ni Donya Mila, waring nashock ito nang makita ang mga basag na gamit sa sahig, “Oh My God, Samantha?” Tili nito sa kanya, “Alam mo ba kung magkano ang mga binasag mo?” Hindi makapaniwalang sabi nito, parang maiiyak na dinampot ang basag na vase sa sahig, “No!” Parang wala siyang naririnig. Galit na galit siya at wala siyang pakialam kung anuman ang masira niya sa bahay nila. “Stop it!” Sigaw ng matanda sa kanya, ngunit patuloy pa rin siya sa pagwawala kaya lumapit ito at sinampal siya ng ubod lakas, “What the hell is wrong with you?” Nataigilan siya. Nanghihinang napasalpak siya
“TITO ROMAN, para nyo na pong awa. . .” umiiyak na pakiusap ni Olivia sa matandang lalaki ngunit ayaw pa rin nitong tigilan ang paghipo sa maseselang parte ng kanyang katawan. Napaiyak siya. Para itong demonyong bingi sa iyak at paghihirap na nararamdaman niya, mapagbigyan lamang ang tawag ng laman. Napakapit siya sa unan nang mahigpit sa unan ng maramdaman ang katawan nitong tila bumabaon sa kanyang murang katawan. Ang sakit. Pakiramdam niya ay winawarak ang buong pagkatao niya ng mga sandaling iyon. May araw ka rin saking matanda ka. Pag dumating ang araw na makatakas ako dito, isinusumpa ko, pagbabayaran moa ng lahat ng ginawa mong ito sa akin. .
“I’M SORRY,” niyakap ni Gabriel nang mahigpit si Olivia nang makarating sila sa bahay, “Masyado akong na-excite nang mahanap ko ang mother mo, ni hindi ko muna tinanong saiyo kung. . .” “Wala kang kasalanan, Gab. It’s just. . .ewan pero sa totoo lang, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa kanya kaninang kaharap ko sya.” Paliwanag nito sa kanya, “Feeling ko, nabalik lahat ng mga masasakit kong alaala. Lahat nung hinanakit ko sa kanya. Hindi pa ko handang i-confront ang nakaraan ko.” “Naiintindihan kita. At sorry kung pinangunahan kita.” Tumango ito sa kanya. “By the way, gusto ko lang ipaalam saiy
MULING NANUMBALIK ang mga alaala kay Olivia. . .Ipinikit niya ang kanyang mga mata. Ramdam niya ang pangangatal ng kanyang buong kalamnan dala ng matinding takot na nararamdaman. Diring-diri siya habang hinihipo ng kanyang step-father ang kanyang katawan. Actually gusto niyang masuka. Gusto niyang sumigaw at umiyak. Pero punong-puno siya ng takot. Bawat haplos ng mga kamay nito sa kanyang katawan ay nagdudulot ng isang nakakasukang pakiramdam para kay Olivia. Diring-diri siya. Pakiramdam niya ay napakarumi niya. “Maawa na po kayo sa akin, Tito Roman. Akala ko po ba sabi nyo ka
“IIYAK ka?” sita ni Olivia sa patpating bata na si Beth. Kagaya niya ay naglayas din ito ng bahay dahil minamaltrato ng magulang, “Walang puwang dito sa mundo ang mga taong iyakin! Kung gusto mong mabuhay, dapat lumaban ka.” Humikbi si Beth, “Parang hindi ko na yata kaya. . .” takot na sabi nito sa kanya. “Kalokohan. Nakaya mo nga kahapon, makakaya mo rin ngayon. Wala namang pinagkaiba iyong ngayon saka iyong kahapon, di ba?” yamot na sabi niya kay beth saka dinukot ang nakatagong isang daan sa loob ng kanyang rubber shoes, “Palagay mo kung nagpasindak ako sa ibang bata, magkakapera ako ngayon?” Namilog ang mga mata nito, “May pambili na tayo ng pagkain?”&n
“KANINA pa kita pinagnanasaan,” nakangising sabi ni Gabriel kay Olivia nang nasa kuwarto na sila. Napangiti si Olivia. Ako rin naman Gabriel, anang isip niya ngunit mas pinili na lamang niyang huwag isatinig iyon. Lumapit ito sa kanya at parang ilang taong hindi nakakahalik sa kanya kung halikan siya. Bahagya siyang natawa pero kinikilig siya. Animo’y isang hayup na gutom na gutom si Gabriel na nakakita ng pagkain. “Why are you in a hurry?” tanong niya rito, “As if naman mauubos. . .” “Dahil gusto kong makarami bago sumulpot ang araw,” may katuwa