CHAPTER 103

“TITO ROMAN, para nyo na pong awa. . .” umiiyak na pakiusap ni Olivia sa matandang lalaki ngunit ayaw pa rin nitong tigilan ang paghipo sa maseselang parte ng kanyang katawan.  Napaiyak siya.

            Para itong demonyong bingi sa iyak at paghihirap na nararamdaman niya, mapagbigyan lamang ang tawag ng laman.

            Napakapit siya sa unan nang mahigpit sa unan ng maramdaman ang katawan nitong tila bumabaon sa kanyang murang katawan.  Ang sakit.  Pakiramdam niya ay winawarak ang buong pagkatao niya ng mga sandaling iyon.

            May araw ka rin saking matanda ka.

            Pag dumating ang araw na makatakas ako dito, isinusumpa ko, pagbabayaran moa ng lahat ng ginawa mong ito sa akin. .