“WHAT IS happening to you Samantha?” Sigaw ni Donya Mila, waring nashock ito nang makita ang mga basag na gamit sa sahig, “Oh My God, Samantha?” Tili nito sa kanya, “Alam mo ba kung magkano ang mga binasag mo?” Hindi makapaniwalang sabi nito, parang maiiyak na dinampot ang basag na vase sa sahig, “No!”
Parang wala siyang naririnig. Galit na galit siya at wala siyang pakialam kung anuman ang masira niya sa bahay nila.
“Stop it!” Sigaw ng matanda sa kanya, ngunit patuloy pa rin siya sa pagwawala kaya lumapit ito at sinampal siya ng ubod lakas, “What the hell is wrong with you?”
Nataigilan siya.
Nanghihinang napasalpak siya
“TITO ROMAN, para nyo na pong awa. . .” umiiyak na pakiusap ni Olivia sa matandang lalaki ngunit ayaw pa rin nitong tigilan ang paghipo sa maseselang parte ng kanyang katawan. Napaiyak siya. Para itong demonyong bingi sa iyak at paghihirap na nararamdaman niya, mapagbigyan lamang ang tawag ng laman. Napakapit siya sa unan nang mahigpit sa unan ng maramdaman ang katawan nitong tila bumabaon sa kanyang murang katawan. Ang sakit. Pakiramdam niya ay winawarak ang buong pagkatao niya ng mga sandaling iyon. May araw ka rin saking matanda ka. Pag dumating ang araw na makatakas ako dito, isinusumpa ko, pagbabayaran moa ng lahat ng ginawa mong ito sa akin. .
“I’M SORRY,” niyakap ni Gabriel nang mahigpit si Olivia nang makarating sila sa bahay, “Masyado akong na-excite nang mahanap ko ang mother mo, ni hindi ko muna tinanong saiyo kung. . .” “Wala kang kasalanan, Gab. It’s just. . .ewan pero sa totoo lang, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa kanya kaninang kaharap ko sya.” Paliwanag nito sa kanya, “Feeling ko, nabalik lahat ng mga masasakit kong alaala. Lahat nung hinanakit ko sa kanya. Hindi pa ko handang i-confront ang nakaraan ko.” “Naiintindihan kita. At sorry kung pinangunahan kita.” Tumango ito sa kanya. “By the way, gusto ko lang ipaalam saiy
MULING NANUMBALIK ang mga alaala kay Olivia. . .Ipinikit niya ang kanyang mga mata. Ramdam niya ang pangangatal ng kanyang buong kalamnan dala ng matinding takot na nararamdaman. Diring-diri siya habang hinihipo ng kanyang step-father ang kanyang katawan. Actually gusto niyang masuka. Gusto niyang sumigaw at umiyak. Pero punong-puno siya ng takot. Bawat haplos ng mga kamay nito sa kanyang katawan ay nagdudulot ng isang nakakasukang pakiramdam para kay Olivia. Diring-diri siya. Pakiramdam niya ay napakarumi niya. “Maawa na po kayo sa akin, Tito Roman. Akala ko po ba sabi nyo ka
“IIYAK ka?” sita ni Olivia sa patpating bata na si Beth. Kagaya niya ay naglayas din ito ng bahay dahil minamaltrato ng magulang, “Walang puwang dito sa mundo ang mga taong iyakin! Kung gusto mong mabuhay, dapat lumaban ka.” Humikbi si Beth, “Parang hindi ko na yata kaya. . .” takot na sabi nito sa kanya. “Kalokohan. Nakaya mo nga kahapon, makakaya mo rin ngayon. Wala namang pinagkaiba iyong ngayon saka iyong kahapon, di ba?” yamot na sabi niya kay beth saka dinukot ang nakatagong isang daan sa loob ng kanyang rubber shoes, “Palagay mo kung nagpasindak ako sa ibang bata, magkakapera ako ngayon?” Namilog ang mga mata nito, “May pambili na tayo ng pagkain?”&n
“KANINA pa kita pinagnanasaan,” nakangising sabi ni Gabriel kay Olivia nang nasa kuwarto na sila. Napangiti si Olivia. Ako rin naman Gabriel, anang isip niya ngunit mas pinili na lamang niyang huwag isatinig iyon. Lumapit ito sa kanya at parang ilang taong hindi nakakahalik sa kanya kung halikan siya. Bahagya siyang natawa pero kinikilig siya. Animo’y isang hayup na gutom na gutom si Gabriel na nakakita ng pagkain. “Why are you in a hurry?” tanong niya rito, “As if naman mauubos. . .” “Dahil gusto kong makarami bago sumulpot ang araw,” may katuwa
“I DID NOT INTEND this to happen, Tita. Ang buong akala ni Samantha, ibang babae ang dahilan kaya ako nakipaghiwalay sa kanya. Aaminin ko po, natukso ako. Pero hindi iyon ang rason kung bakit umatras ako sa kasal namin.” Paliwanag ni Edward nang ipatawag siya ng ina ni Samantha para magkausap sila ng maayos. Naging maayos ang pakikitungo ng pamilya ni Samantha sa kanya kaya deserve nitong mapakinggan ang paliwanag niya. “Ang totoo, masyado akong naging bulag nuon ng labis kong pagmamahal sa anak ninyo, Tita. Naging eye opener na lang siguro na natukso ako sa iba kaya bigla akong natauhan,” sabi niyang hindi alam kung paano ipagtatapat sa matanda ang natuklasan, huminga siya ng malalim at sinalubong ang mga mata ng matanda, “Tita, matagal na akong naghihinala pero nito ko lang na-confirm na
“GAB, kung okay lang sana saiyo, gusto kong makausap si Don Miguel?” Sabi ni Olivia kay Gabriel habang kumakain sila ng almusal, “Hindi naman siguro kaila saiyo na parang tatay na ang turing ko sa kanya. At kahit na sabihin pang pera ang dahilan kung bakit kami nagkaroon ng kaugnayan, malaking bagay pa rin siya sa buhay ko. . .gusto ko lang makitang okay siya?” “I understand. Tatawagan ko siya mamaya para sabihing gusto mo syang makausap.” “Salamat.” Isa-isa na niyang haharapin ang kanyang nakaraan. Gusto niyang simulan ang kanyang buhay nang wala siyang itinatago. Ayaw na niyang mabuhay sa kanyang nakaraan. Naniniwala siyang kung anuman ang naging kamalian at kahinaan niya nuon ay hindi nangangahulugang habang buhay na
“TULUNGAN MO ko, di ko na alam kung anong gagawin ko. Gulong-gulo na ang utak ko,” sabi ni Tonet kay Olivia nang tawagan siya nito umagang-umaga. Ni hindi pa nga siya nakaka-tooth brush at hilamos nang tumunog ang kanyang telepono. Sigurado siyang hindi na naman nakatulog si Tonet kaya an gaga nitong tumawag sa kanya. Sigurado rin siyang love life na naman ang problema nito. At tiyak niyang hindi si Rocco iyon. “Babae?” curious na tanong niya dito. “Kelan ba ako nagkaron ng issue sa lalaki?” Napabuntong hininga siya ng malalim. “Magkita tayo sa Glorietta.