“WHAT THE HELL. . .”
“Hindi ka na nakakatuwa,” nanggalaiti ang mga mata ni Gabriel habang mariin niyang hawak sa braso si Elise. Talagang sinadya niyang punatahan si Elise sa opisina nito para kausapin tungkol sa mga kalokohan nito. Napansin niyang nakatingin ang mga empleyado nito sa kanya kaya binitiwan na niya si Elise.
Tila napapahiya inayos ni Elise ang suot na blouse, “Duon tayo mag-usap sa private office ko, huwag dito,” mahinang sabi nito saka naglakad papasok sa kuwarto nito. Tiniyak nitong nakapinid ang pinto nang nasa loob na sila.
“Ano ba itong kalokohan mo, Gabriel? Can’t you see I’m busy. . .”
“N
“SO PALPAK ka!” Nanunuyang sabi ni Samantha nang magkaharap silang dalawa ni Elise at malaman mula dito na nabisto ito ni Gabriel. Hindi niya alam kung matatawa o maawa sa itsura nito. Itsura nito ang isang talunan sa giyera. “Sabi ko naman saiyo, kapag nailab si Gabriel talagang focus lang. Hindi uubra yang mga pa-style mo!” Parang batang humaba ang nguso nito, “Mas lalo lang akong na-cha-challenge sa kanya,” nangigigil na sabi nito sa kanya, “Kailangan ko ng tulong mo, Samantha.” “Ginawa ko na ang part ko. Ayoko ng masyadong ma-involve. Malilintikan ako kay Gabriel kapag nalaman nyang may kinalaman ako dito. Ngayon pa lang sinasabi ko na saiyo, Elise, kakaibang magalit ang lalaking iyon.”&nbs
“M-MAY nangyari ba satin?” Ramdam ni Tonet ang kaba at pagkataranta sa tinig ni Anika habang kausap niya ito sa phone. “Ano bang definition mo ng salitang nangyari?” Tanong niya dito habang nangingiti. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya makalimutan ang nangyari sa kanila ni Anika nuong isang araw. “What do you mean?” “Ano bang naalala mo?” Tipid na tanong niya dito. “Wala nga akong maalala eh,” parang naiinis nang sabi nito, “Magtatanong ba ko saiyo kung naalala ko iyong. . .” atubili itong sundan ang sasabihin. “Na hinalikan mo ko?&rd
ISANG mamahaling kwintas ang isinuot ni Gabriel sa leeg ni Olivia, “Ingatan mo ang kwintas na ‘to. Mahalaga to sakin.” “Mahalaga pala, b-bakit binibigay mo sakin?” Tanong niya dito pero ang totoo’y kilig na kilig siya sa sinabi nito. Nang ma-ilock ang kwintas sa leeg niya ay iniharap siya nito halos nakadikit sa mukha nito. God, bakit ba hanggang ngayon ay parang nakukuryente pa rin ako sa tuwing magtatama ang aming mga paningin? “Kailangan pa bang itanong yan?” Nakatitig na sabi nito sa kanya saka siniil siya ng halik sa mga labi. Buong pagmamahal naman niya iyong tinugon. Kahit yata paulit-ulit siyang maghalikan b
“WHAT IS happening to you Samantha?” Sigaw ni Donya Mila, waring nashock ito nang makita ang mga basag na gamit sa sahig, “Oh My God, Samantha?” Tili nito sa kanya, “Alam mo ba kung magkano ang mga binasag mo?” Hindi makapaniwalang sabi nito, parang maiiyak na dinampot ang basag na vase sa sahig, “No!” Parang wala siyang naririnig. Galit na galit siya at wala siyang pakialam kung anuman ang masira niya sa bahay nila. “Stop it!” Sigaw ng matanda sa kanya, ngunit patuloy pa rin siya sa pagwawala kaya lumapit ito at sinampal siya ng ubod lakas, “What the hell is wrong with you?” Nataigilan siya. Nanghihinang napasalpak siya
“TITO ROMAN, para nyo na pong awa. . .” umiiyak na pakiusap ni Olivia sa matandang lalaki ngunit ayaw pa rin nitong tigilan ang paghipo sa maseselang parte ng kanyang katawan. Napaiyak siya. Para itong demonyong bingi sa iyak at paghihirap na nararamdaman niya, mapagbigyan lamang ang tawag ng laman. Napakapit siya sa unan nang mahigpit sa unan ng maramdaman ang katawan nitong tila bumabaon sa kanyang murang katawan. Ang sakit. Pakiramdam niya ay winawarak ang buong pagkatao niya ng mga sandaling iyon. May araw ka rin saking matanda ka. Pag dumating ang araw na makatakas ako dito, isinusumpa ko, pagbabayaran moa ng lahat ng ginawa mong ito sa akin. .
“I’M SORRY,” niyakap ni Gabriel nang mahigpit si Olivia nang makarating sila sa bahay, “Masyado akong na-excite nang mahanap ko ang mother mo, ni hindi ko muna tinanong saiyo kung. . .” “Wala kang kasalanan, Gab. It’s just. . .ewan pero sa totoo lang, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa kanya kaninang kaharap ko sya.” Paliwanag nito sa kanya, “Feeling ko, nabalik lahat ng mga masasakit kong alaala. Lahat nung hinanakit ko sa kanya. Hindi pa ko handang i-confront ang nakaraan ko.” “Naiintindihan kita. At sorry kung pinangunahan kita.” Tumango ito sa kanya. “By the way, gusto ko lang ipaalam saiy
MULING NANUMBALIK ang mga alaala kay Olivia. . .Ipinikit niya ang kanyang mga mata. Ramdam niya ang pangangatal ng kanyang buong kalamnan dala ng matinding takot na nararamdaman. Diring-diri siya habang hinihipo ng kanyang step-father ang kanyang katawan. Actually gusto niyang masuka. Gusto niyang sumigaw at umiyak. Pero punong-puno siya ng takot. Bawat haplos ng mga kamay nito sa kanyang katawan ay nagdudulot ng isang nakakasukang pakiramdam para kay Olivia. Diring-diri siya. Pakiramdam niya ay napakarumi niya. “Maawa na po kayo sa akin, Tito Roman. Akala ko po ba sabi nyo ka
“IIYAK ka?” sita ni Olivia sa patpating bata na si Beth. Kagaya niya ay naglayas din ito ng bahay dahil minamaltrato ng magulang, “Walang puwang dito sa mundo ang mga taong iyakin! Kung gusto mong mabuhay, dapat lumaban ka.” Humikbi si Beth, “Parang hindi ko na yata kaya. . .” takot na sabi nito sa kanya. “Kalokohan. Nakaya mo nga kahapon, makakaya mo rin ngayon. Wala namang pinagkaiba iyong ngayon saka iyong kahapon, di ba?” yamot na sabi niya kay beth saka dinukot ang nakatagong isang daan sa loob ng kanyang rubber shoes, “Palagay mo kung nagpasindak ako sa ibang bata, magkakapera ako ngayon?” Namilog ang mga mata nito, “May pambili na tayo ng pagkain?”&n
“NIKS. . .” Masayang-masayang niyakap ni Tonet ang kasintahan. Hindi na naman niya mapigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha. Akala talaga niya ay hindi na niya ito makikita pa. Nuong huli silang magkasama ay ang hina-hina na nitong tingnan ngunit nagulat siya nang makita niya itong muli, medyo bumalik na sa dati ang porma nito. Kulay rosas na rin ang mga pisngi nito hindi paris nuon na ang putla-putla. “Nung sabihin sakin ni Gabriel na nakapag-book na siya ng ticket para sa inyong lahat, iyak ako ng iyak sa sobrang saya. God, I missed you so much!” Sabi ni Anika sa kanya. “Hmm, mamaya na ang loving-loving. Saan ba me masarap na kainan dito, duon tayo mag-lunch!” Sabat ni Nanay Becca sa dalawa
“SIGURO naman kaya mo na?” Pilyang tanong ni Olivia kay Gabriel habang naka-angkla ang kanyang mga kamay sa leeg nito, may katuwaan sa kanyang mga mata habang nakatitig siya sa guwapong mukha nito. Hinding-hindi niya pagsasawaang titigan ang kanyang si Gabriel. “Hindi ka na ba makapaghintay?” Tanong nito saka hinapit ang kanyang katawan para madama niya ang naghuhumiyaw nitong pagkalalaki. Napangisi siya. Pinisil-pisil ni Gabriel ang puwitan niya, “Namiss koi to,” malambing na sabi nito sa kanya, naghinang ang kanilang mga labi. Dalawang buwan rin ang hinintay nila bago tuluyang gumaling ang mga sugat ni Gabriel. Ngayong nasa maayos na ang lahat
“SIGURADO ka bang kaya ap a?” Makailang ulit na tanong ni Olivia kay Gabriel nang magpilit na itong lumabas ng ospital. Hinapit siya nito, “Mas malakas pa ako sa kalabaw.” Nakangising sagot nito sa kanya. Napanguso siya, “Nakakapagtrabaho ka naman dito habang naka-confine ka, bakit nagmamadali ka naman atang lumabas?” “Alam mo namang hindi ako sanay na nakahilata lang maghapon dito sa hospital bed,” anito, “Besides, I can’t wait to see Arlyn in jail. Kailangan ko nang pairmahan sa kanya ang mga documents.” “Basta, huwag kang masyadong magpapagaod, hindi pa gaanong magaling ang mga sugat mo,” paalala niya dito.
“I LOVE YOU,” paulit ulit na sambit ni Tonet kay Anika nang mag-video call siya. Nagsisikip ang dibdib niya habang nakikita si Anika sa kalagayan nito. Ramdam niyang hirap na hirap na ito at pinipilit lang maging masigla kapag kausap siya. Minsan tuloy ay gusto na niyang sabihin ditto na okay na siya. Na kaya na niyang tanggapin ang kung anumang kahihinatnan nito dahil hindi na niya kayang makita pa itong nahihirapan. Ngunit gusto pa niya itong lumaban. Alam niyang makapangyarihan ang utak ng tao. Mas lalong makapangyarihan ang Diyos kaya ang gusto niya ay lumaban pa ito hangga’t kaya nito. Hindi sa pagiging selfish, ngunit alam niyang kapag ginusto ng utak nito, kakayanin rin ng katawan nito. Kaya hangga’
“ANIKA, mabuti naman at napatawag ka? Kumusta ka na?” “I’m okay. My God, hindi ko alam na muntik ka na palang mapatay ng babaeng iyon!” Sabi ni Anika kay Gabriel nang magvideo call ito sa kanya. “Wala ito, malayo sa bituka!” Sabi niya ditto, “How about you? Kumusta ka na? Babalik kami nina Olivia dyan, may mga documents lang akong aayusin ditto. Susurpresahin namin si Tonet. Saka na naming ipapaalam sa kanya na babalik kaming lahat dyan para masamahan ka namin. . .” “Hindi pa nga gaanong magaling ang sugat mo, magpalakas ka na muna. Saka bakit trabaho kagad ang inaasikaso mo?” “Habang nagpapa
“ANAK, nang dahil sa akin nalagay ka sa ganitong sitwasyon,” Halata ang guilt sa mukha ng Mama ni Gabriel nang tingnan siya, “Hindi ko siguro mapapatawad ang sarili ko kung may nangyaring masama saiyo. Thank God, walang natamaang vital parts sa katawan mo kahit na nga ang daming saksak na tinamo mo,” sabi nitong biglang napatiim bagang, “Baliw talaga ang Arlyn na iyon. I can’t believe ako pa mismo ang nagtulak saiyo na pakasalan ang babaeng iyon!” Kita niya ang pagsisisi sa mga mata nito habang nagsasalita. “Nangyari na ito, Ma. Ang tanging magagawa na lang natin ay magtulungan para masentensyahan sila ni Ninong Jaypee nang habambuhay na pagkabilanggo.” Aniya sa ina. “Salamat at sa
“ANAK. . .” Umiiyak na niyakap ni Arlyn ang kanyang anak saka tumingin sa kanyang ina, “Salamat at pinagbigyan ninyo ang kahilingan ko.” Aniya ditto. “Kung ako lang ang masusunod, ayoko na sanang makita ka pa,” Galit na sabi nito sa kanya, “Pero naisip kong karapatan pa rin naman ng anak mo na makilala ka. H-hindi ko lang alam kapag nagkaisip na siya k-kung ikatutuwa niyang malaman ang dahilan kung bakit ka narito sa bilangguan. Hindi ka na nahiya sa mga kalokohang ginawa mo!” “Kaya nagawa ninyo akong tikisin?” Punong-puno ng hinanakit na tanong niya ditto. Tiningnan siya nito ng masama, “Anong gusto mong gawin namin? Yang katigasan ng ulo moa ng nagdala saiyo sa kapahamakan.
“ANONG GINAGAWA MO DITO?” Walang kaemo-emosyon na tanong ni Arlyn kay Olivia nang dalawin siya nito. “Gusto ko lang makasiguradong nasa bilangguan ka nan gang talaga at hindi na makakatakas pa!” Sagot nito sa kanya. Ngumiti siya, “Who knows, baka bukas makatakas ulit ko?” Nang-aasar na sabi niya rito. “Iyon ang hinding-hindi na mangyayari. I’ll make sure makukulong ka na ng habang buhay dito.” Tiningnan niya ito ng masama, “Kung meron mang dapat mabulok sa bilangguan, ikaw iyon dahil inagaw mo ang asawa ko. Ninakaw moa ng karapatan ng anak ko!” Napa
NAPAKISLOT si Arlyn nang matanawan si Olivia papalabas ng airport kasama ng anak nito at ng Yaya. Sa unahan at sa likuran ng mga ito ay mga body guards. Napaismid siya saka inihanda ang sarili. Susugurin niya si Olivia. Iyon lamang ang tanging paraan para mawala na ito sa buhay niya. Huminga siya ng malalim. Wala ng atrasan ito. Kailangan niya itong mapatay. Susugod na siya nang makita niya si Gabriel na bumaba ng sasakyan at tila sabik na sabik na sinalubong ang mag-ina. Parang biniyak ang dibdib niya nang halikan at yakapin nito nang mahigpit si Olivia. Kitang-kita niya sa anyo ni Gabriel ang excitement at ang katuwaan habang kasama si Olivia. Kaila