CHAPTER 218

“SI ROCCO ITO, Olivia,” gumagaralgal ang tinig na sagot ni Rocco kay Olivia.

            “Rocco, ikaw iyong tumatawag na hindi nagsasalita?” Gulat na tanong ni Olivia sa kausap sa telepono, “God, pinag-isip mo ako ng husto.”

            “Pasensya ka na.  Nahihiya kasi ako saiyo kaya umuurong ang dila ko sa tuwing naririnig ko na iyong boses mo.  Alam kong nagpapahinga ka na, pasensya talaga,” nagsimula itong umiyak, “Pero alam kong ikaw lang ang makakatulong sakin.”

            “Ano ba iyon?  Rocco, hindi ko maiintindihan ang sinasabi mo kung uunahan mo ko ng iyak mo.”

            “Hiyang hiya na kasi ako saiyo.  Halos ikaw na ang bumubuhay sa