"Mag-ina mo? Talaga ba? Kailan pa?" Iyon ang hindi makapaniwala na tanong ni Elon kay Aldrick matapos na mapaalis ni Nathan si Blue Alegre at bahagya na humupa ang tensyon sa mansyon. "Mayroon ka bang hindi inaamin sa akin?"
Hindi na rin nakatiiis pa si Elon na kimkimin ang mga katanungan na iyon dahil kanina pa rin siya gulong-gulo sa nakita niya na senaryo. Hindi niya maintindihan kung bakit pilit na pinipigilan ni Aldrick ang pag-uusap ni Sia at ni Blue. Hindi niya alam kung bakit nito kailangan na hadlangan ang lalaki na umaako sa responsibilidad sa babaeng nag-aakusa sa kan’ya. Nagugulahan siya na iba ang sinasabi ng kan’yang amo sa mga nagiging aksyon nito. Hindi niya mawari kung bakit nito sinabi na mag-ina niya sina Sia at ang bata, gano’n patuloy rin naman nito na itinatanggi ang bagay na iyon sa kanila.
"Walang ibang ibig sabihin ang sinabi ko." Alam
"Mag-ina niya? Talaga ba? Kailan pa?" Iyon ang kanina pa rin na paulit-ulit na tinatanong ni Russia sa kan’yang sarili na hanggang ngayon ay hindi niya mabigyan ng kasagutan. "Bakit niya sinabi iyon? Hindi ba at galit nga siya sa akin, pero bakit bigla na inaako na niya ang anak ko? Ano ba ang ibig niya na sabihin? Tinatanggap na ba niya kami? Bakit? Ano bang pumasok sa isipan ng lalaki na iyon para sabihin niya na mag-ina niya kami ng anak ko?"Gulong-gulo siya at hindi talaga makapag-isip ng matuwid. Hindi niya alam kung matutuwa at ipapagpasalamat ba niya ang ginawa ni Aldrick o lalo lamang na matatakot dahil sigurado siya na hindi nito palalampasin ang eksena na iyon.Ano ba kasi ang naisip ni Blue at nagbalik pa rito sa mansyon? At ang mas malaki na katanungan sa kan'yang isip ay kung ano nga ba ang plano ng lalaki na iyon at ayaw siya na tantanan sa ngayo
"You owe me a lot of explanations, Sisa. As in a lot of explanations. Hindi lamang dahil sa mga kasinungalingan na pinagsasasabi mo na naman kay Colton kung hindi maging sa mga kasinungalingan na pinagsasasabi mo sa amin patungkol sa Blue Alegre na iyan." Kaibahan man sa nakagawian na tono ni Aldrick sa kan’ya dahil mas mukhang mahinahon ang lalaki kumpara sa mga nakaraan nila na paghaharap, ramdam na ramdam pa rin ni Russia ang emosyon nito sa bawat salita nito sa kan’ya."And I won’t let you get away without the explanations this time. Kahit na hindi ka makatulog magdamag wala akong pakialam, basta mag-uusap tayo at aaminin mo sa akin ngayon ang lahat ng mga katotohanan."And once again, her mind is in a state of chaos. Naguguluhan siya sa opsyon na pipliin niya sa pagkakataon na ito. It’s like the universe, and Aldrick is giving her an option at this moment:
"He is not the father, but you are!"Hanggang ngayon ay nakatatak pa rin sa kan’yang isipan ang reaksyon ni Aldrick nang sabihin niya ang mga kataga na iyon. She was not supposed to say that, but ultimately she did, out of nowhere. Hindi niya alam kung bakit niya nagawa, pero namalayan na lamang niya na muli na naman na pinapanindigan ng sarili niya ang mga kasinungalingan niya."Ang tanga mo talaga, Russia!" Nasabi na lamang niya sa kan’yang sarili habang tinatapik ang kan’yang noo. Pagkakataon na sana niya iyon para umamin at itama ang mga kalokohan niya, pero sa huling sandali ay hindi niya nagawa at lalo pa niya na nilubog ang sarili sa mga pagkukunyari.Totoo naman na nilulukuban siya ng takot dahil hindi niya mabasa kay Aldrick kung ano nga ba ang magiging reaksyon nito kapag sinabi niya ang lahat sa lalaki. S
"Good morning! Kanina pa kita hinihintay na magising. Mukhang tinanghali ka yata ngayon?"Gulat na gulat si Russia nang pagdaan niya sa dining area ay isang pagbati ang narinig niya. Hindi niya iyon inaasahan dahil nasanay na siya na parang hangin lamang siya rito sa mansyon na dinadaan-daanan lamang. Idagdag pa roon na maayos ang pagkakasabi ng mga salita, at siyempre, mas lalo na hindi kapani-paniwala na manggagaling iyon kay Aldrick."A-ano? Hinihintay mo ako? Bakit?""Maupo ka na at mag-almusal na tayo. Kanina pa ako nagpahanda ng breakfast at kanina pa rin ako naghihintay sa’yo rito." Iminuwestra pa nito sa kan’ya ang upuan sa tabi nito at mukhang doon pa siya pinapapuwesto. Nangungunot na ang noo niya sa pagtataka dahil sa inaasal nito sa kan’ya. Hindi ba at kagabi lamang ay hindi sila magkasundo sa kung
"Eunice, what is this? Ano ang akala mo sa pamamahay ko, bahay ampunan? Hindi porke’t tinanggap kita rito ay puwede ka nang magdala ng kahit na sino rito. I still own this house, and you can’t just bring anybody here. Hindi ako nagkakawanggawa at wala akong plano na umabot sa langit dahil lamang sa pagkakawanggawa na iyan." Galit ang tinig na iyon ng kausap ni Eunice kaya naman lalo na nahintatakutan si Russia habang nakaupo at naghihintay sa kan’yang kaibigan. Nais na niyang umalis pero wala siyang ibang patutunguhan. Naisin man niya na bawiin ang pakiusap niya sa kaibigan niya ay hindi rin naman niya magawa dahil saan pa nga ba siya pupunta? She had nothing. All she had was herself, and the only person that she could turn to was Eunice. Alam niya na gaya rin niya ay malaki rin ang problema na kinakaharap ni Eunice, pero wala na siyang ibang matatakbuhan pa kaya kahit nahihiya siya dahil dumadagdag pa siya sa marami na rin na problema ng kaibigan niya ay wala siyang ibang mapagpil
"Aldrick!" Boses ng babae ang agad na sumalubong sa kan’ya pagbaba pa lamang niya ng sasakyan at bago pa man siya makahuma ay sinalubong na rin siya nito ng mahigpit na yakap. "We miss you! I miss you!"Halata sa boses ng babae ang kasiyahan sa kan’yang pagdating at bagama’t walang salita siya na nauusal sapat na ang pagganti niya sa yakap nito upang maiparamdam na masaya rin siya sa muli nila na pagkikita."Mabuti naman at hindi mo ako tinanggihan sa hiling ko. I missed you so much, Aldrick."Ilang taon na rin ang nakakalipas simula nang tuluyan siya na magpaalam sa kapatid niya na si Colton at kay Atasha. Nais niyang lumayo upang makalimot kaya kahit nga sa kasal ng dalawa ay hindi na siya dumalo pa at wala na sana siyang plano na bumalik pa kung hindi lamang ang babae mismo ang tumawag sa kan’ya. And Atasha is still the Atasha that he knows. Walang pinagbago ang babae na minahal niya noon at minamahal pa rin niya ng patago hanggang sa ngayon kahit na alam niya na mali.Fuck Akiro’s
"It’s time. Matagal-tagal ka na rin naman na nasa poder ko, Russia, kaya panahon na rin naman siguro para suklian mo ang kabutihan ko sa’yo."Sa tuwing nakakaharap niya ang Tita ni Eunice ay lagi na lamang na may takot si Russia na nararamdaman. Naging mabuti naman ang pakikitungo nito sa kan’ya pero hindi niya magawa na mapalagay ang loob sa babae dahil sa napakasungit na awra nito parati. "P-pasensiya na, Tita, alam ko na matagal-tagal mo na akong sinusuportahan kaya pasensya na sa panggugulo ko at pagiging dagdag na problema sa inyo. Pangako na maghahanap ako ng permanenteng trabaho para maging regular din ang pagbibigay ko para sa mga gastusin dito." Sa totoo lamang ay pinipilit naman niya na makapagbigay ng share niya sa mga gastusin pero hindi nga lang madalas dahil wala rin naman siyang makuha na permanenteng trabaho sa ngayon. Bukod pa roon ay nahihiya rin siya na makiusap sa mga kaibigan ng pamilya nila dahil ayaw niya na makaabot sa mga magulang niya ang buhay na sinapit ni
"Kailangan natin na mag-usap dahil buntis ako at ikaw ang ama!"Puno ng emosyon ang pagkakasabi ni Russia ng mga salita na iyon sa kan’yang target na si Aldrick. Pinapanindigan niya ang kathang-isip na istorya na ginawa nila at hindi man lamang siya nagpakita ng kahit na ano na pag-aalinlangan sa pagbigkas ng mga salita na iyon. Mayroon siyang misyon at iyon ang kan’yang ipaglalaban.And everyone who would see her would no doubt believe her because of the superb acting skills that she was showing at that moment. Everyone except Aldrick and Nathan. Mga lalaking sanay na sanay yata sa mga babae na sine-set up sila kaya balewala na lamang sa dalawa ang sinabi niya. Hiyang-hiya siya lalo pa at sabay siya na tiningnan mula ulo hanggang paa ng dalawa, tapos ay nagpalitan ng mga nakakaloko na tingin at saka bumunghalit ng tawa sa harapan niya.