Ilang sandali pa ay unti-unting bumaba ang bintana ng kotse at agad niyang nakita ang nakakasurang mukha ni Reid. “tingnan mo nga naman, hindi ko inaasahang makikita ko ang isang napakagandang dilag na gaya mo rito ngayon.” sabi nito at pagkatapos ay bumaba ito ng kotse.Agad naman na sumimangot si Serene at pagkatapos ay hindi niya ito pinansin. Tinalikuran niya ito at pagkatapos ay humakbang. Sa daki ng taong pwede niyang makita ng mga oras na iyon ay ito pa talaga. Nakakadalawang hakbang pa lamang siya nang maramdaman na niyang hinawakan nito ang kanyang pulso. “Saan ka ba pupunta at mukhang nagmamadali ka?” tanong nito sa kaniya.Dali-dali niyang hinila ang kamay niya mula rito ngunit nanatiling mahigpit ang hawak nito doon. Ayaw niya sana itong kausapin ngunit wala siyang choice. Umikot ang kanyang mga mata sa sobrang inis. “Wala kang pakialam.” malamig na sagot niya rito. “At isa pa, pwede bang bitawan mo ako at kung hindi ay sisigaw ako rito.” sabi niya.Ngunit sa halip na bita
Bago pa man maibuka ni Pierce ang bibig ay mabilis na nagsalita si Reid. “Pierce, nagkataon na lang na nandito ako para sana kitain ang isang tao.” sabi niya kahit na hindi pa siya nito tinatanong. “Mauuna na ako.” sabi niya at pagkatapos ay dali-daling nilampasan sina Serene at Pierce at nagtungo sa nursing home. Nasisiguro niya na hindi makakatakas si Serene.Nang makaalis si Reid ay biglang naging tahimik ang paligid. Ibinaba ni Pierce ang kanyang ulo at tiningnan ang babae na nakayuko sa kanyang harapan. Alam niyang ayaw siya nitong makita o ni masalubong man lang kaya ayaw niya rin itong makita. Dali-dali niyang iniiwas ang kanyang tingin rito at naglakad pasulong upang lampasan sana ito nang bigla na lamang siyang mapatigil nang maramdaman niya ang sulok ng damit niya.Nilunok ni Serene ang lahat. Pakiramdam niya ay tuyong-tuyo ang kanyang lalamunan at pagkatapos ay hirap na hirap na ibinuka ang kanyang bibig. “O-okay lang ba na sumama ako sayo?” halos nauutal at mahinang sabi n
Nang magising si Serene ay isang malamlam na ilaw ang nakita niya sa kanyang uluhan at pakiramdam niya ay para bang nasa pamilyar siyang lugar ng mga oras na iyon. Bigla siyang napahawak sa kanyang ulo at napatanong sa kanyang isip kung nasaan ba siya nang bigla na lamang niyang maalala na naghihintay pala sa nursing home ang kanyang ama kaya nagmamadali siyang bumangon. Dali-dali siyang bumaba ng kama at nagtungo sa pinto ngunit nang buksan niya ito ay isang bulto ng tao ang humarang sa kaniya at halos mapatalon pa siya sa labis na pagkagulat. “Saan mo balak pumunta?” malamig na tanong sa kaniya ni Pierce. Saglit naman na natigilan si Serene nang makita niya ito at pagkatapos ay bigla niyang naisip kung bakit parang pamilyar ang lugar. Iyon ang condo nito sa Solace International.Umatras siya at pagkatapos ay nagtanong. “Bakit ako nandito at paano ako napunta rito? Isa pa ay gaano na ako katagal na nakatulog?” sunod-sunod na tanong niya rito.“Nahimatay ka at dalawang oras kang naka
Bumilis kaagad ang tibok ng kanyang puso nang marinig niya ang sinabi nito at ilang segundo siyang hindi gumalaw mula sa kanyang kinauupuan at hanggang sa huminga siya ng malalim upang ipunin ang lakas ng loob niya ngunit bigla na lamang siya nitong pinigilan at pagkatapos ay pinababa siya nito mula sa kandungan nito at inakay siya.Ilang sandali pa ay nilingon siya nito at medyo iritable ang tono. “Hanggang ngayon ba naman hindi ka pa rin marunong?” tanong nito sa kaniya at dahil doon ay bigla siyang natigilan. Napalunok siya lalo na at nakita niya kung paano siya nito tingnan, umahon ang takot sa kanyang dibdib at namula ang kanyang mga mata. Ilang sandali pa ay tumulo na mula doon ang kanyang luha. Umupo ito sa may kama samantalang siya ay nakatayo sa harapan nito.Ilang saglit pa ay hinawakan ni Pierce ang balakang niya gamit ang kanyang mga kamay na may kasamang kaunting pwersa at pagkatapos ay idiniin siya nito sa katawan nito. “Bakit ka umiiyak? Hindi ba ito ang gusto mo?” tan
“Hi-hindi… hindi ganun…” nauutal naman na sagot ni Serene rito. Isa pa ay takot na takot siya itsura nito ng mga oras na iyon dahil kitang-kita niya ang galit sa mga mata nito.“Ga-gabi na…” sabi niya rito.“Sa malamang.” sabi nito sa kaniya. Ilang sandali pa ay mas hinigpitan pa nito ang pagdiin sa kaniya na halos hindi na siya makahinga pa. Ang kanyang mukha ay putlang-putla ng mga oras na iyon dahil sa sakit at takot na nararamdaman niya. Pilit niyang niyakap ang kanyang sarili at nag-umpisang umiyak. “Huwag… huwag… masakit…” sabi niya rito na puno ng pagmamakaawa.“Masakit?” malamig na tanong ni Pierce sa kanya. “Hindi ito ang unang pagkakataon na may mangyayari sa atin kaya bakit natatakot ka ha?” tanong nito sa kaniya.Ilang sandali pa ay muli na namang tumunog ang kanyang cellphone at dahil doon ay mas lalo pa siyang nagpumiglas mula sa ilalim nito. “Umalis ka sa ibabaw ko!” nahihirapang sabi niya rito at pilit na itinutulak ito ngunit sadyang napakalakas nito. Tumulo na rin an
Kinabukasan, nang magising si Serene ay agad siyang napabangon. Nakita niya ang kanyang cellphone sa tabi ng kama kung saan ay dali-dali niya iyong dinampot at tiningnan. Nakita niya na alas sais y medya pa lang pala ng umaga. Akmang gagalaw na sana siya nang maramdaman niya ang sakit ng katawan niya na para bang binugbug ito at doon niya lang naalala kung ano ang mga ginawa niya kagabi. Sa isang iglap ay tila ba sinindihan ang kanyang mukha maging ang buo niyang katawan dahil hindi niya akalain na magagawa niya ang mga bagay na iyon.Sa sobrang pagod niya kagabi ay halos makatulog na siya habang umuulos pa ito sa ibabaw niya kaya wala siyang ideya kung anong oras ito natapos. Nakatulugan niya ito. Dahan-dahan siya umupo at nakita niya na malinis ang kanyang katawan, dahil doon ay bigla siyang natigila at halos hindi makapaniwala. Hindi kaya nilinis siya ni Pierce kagabi nang makatulog siya?Luminga-linga siya sa paligid at hindi niya ito nakita. Nilingon niya rin ang tabi niya at wal
Napakagat labi si Serene at pagkatapos ay nagsalita. “Okay sige. Isang daang beses pero kailangan mong magbayad ng isahan.” sabi niya rito.“Okay, walang problema.” pagsang-ayon naman nito sa kaniya bigla kung saan ay saglit siyang natigilan dahil kung kanina ay halos kutyain siya nito pero ngayon ay pumayag na rin ito sa wakas. Ilang sandali pa ay bigla na lamang itong may inaabot na papel sa kaniya.“Pirmahan mo ito.” sabi nito sa kaniya. Naguguluhan naman niyang inabot iyon at pagkatapos ay pinasadahan niya iyon ng tingin at syempre ay binasa na rin niya kung ano ang nakapaloob sa papel na iyon at bakit nito iyon pinapipiprmahan sa kaniya.Nang mabasa niya iyon ay isa pala iyong kasunduan kung saan ay kailangan niyang ilihim ang tungkol sa relasyon nilang iyon at hindi siya nito pinapapayagang makipagtalik sa ibang lalaki kahit na siya ay may regla. Iyon ang nakalagay doon. Hindi siya makapaniwalang napatingin rito. Aabot pa pala sila sa punto na may pipirmahan pa silang kasunduan.
Agad na namula ang mukha ni Serene na para bang hinog na kamatis. Gusto na lang niyang lamunin ng lupa ng mga oras na iyon. “Kagabi, nakatatlong beses lang ako.” sabi nito sa kaniya.“Ah…” sabi niya na hiyang-hiya mula ulo hanggang paa. Hindi niya alam kung bakit nito inumpisahang pag-usapan ang mga bagay na iyon. “Yung pera…” sabi niya at ipinaalala iyon dahil baka makalimutan pa nito, isa pa ay para na rin maiba na ang usapan nila.Ngunit pagkatapos lang niyang magsalita ay bigla na lamang niyang nakita ang titig nito at kasunod nito ay bigla na lamang nitong kinakalas ang sintron nito. Nanlalaki ang mga mata niyang napatayo at napaatras nang makita niya ang ginagawa nito. “A-anong binabalak mo?” halos nauutal na tanong niya rito.“Hindi pa sapat ang mga ginawa natin kagabi.” mabilis na sagot ni Pierce at pagkatapos ay nagtaas baba ang kanyang adam’s apple at mas lalo pang gumapang ang init sa katawan niya. “Now make up for it.” sabi niya pa at pagkatapos ay humakbang palapit rito.