FAKE LOVE 6

“หนูช่วยทำค่ะ” พิพลอยพูดขึ้นก่อนจะเดินไปเกาะแขนไอรินผู้หญิงคนที่ดูใจดีที่สุดในกลุ่มเอาไว้

“ถ้าพี่เป็นน้องนะ พี่จะหนีไปให้ไกลจากผู้ชายคนนี้เลย” นาเดียช่วยพูด แต่เป็นการช่วยพูดที่ซ้ำเติมกวินสุดๆ มองจากดาวอังคารก็รู้ว่าเพื่อนจะหลอกกินเด็ก

“สวยๆ แบบนี้ผู้ชายคงจะมาจีบเยอะ พี่แนะนำให้หาผู้ชายดีๆ กว่านี้จะดีกว่านะ” ตามด้วยเสียงของฮันน่าที่พูดเข้ากันกับนาเดียเป็นปี่เป็นขลุ่ย

“นี่พวกมึงแน่ใจนะว่าช่วย” กวินถามย้ำอีกครั้ง เพราะยิ่งพูดภาพลักษณ์เขาก็ยิ่งดูแย่

“ช่วยสิ ช่วยให้น้องเขาเปลี่ยนใจจากมึงไง” นาเดียตอบมาอย่างชัดเจน

“แล้วกูไม่ดีตรงไหน ถ้าพูดแบบนี้อย่าพูดเลยดีกว่า” กวินเริ่มอารมณ์เสียขึ้นมา เพราะนอกจากเพื่อนๆ จะไม่ช่วยแล้วยังพูดซ้ำเติมกันอีกต่างหาก

นาเดียมองบนให้กับคำพูดและท่าทางปลอมๆ ของกวิน ก่อนจะพาไอรินกับพิพลอยเข้าไปทำอาหารในห้องครัว

กวินไม่ยอมแพ้ รีบเดินตามพิพลอยเข้ามาทันที ยังไงเขาก็ต้องง้อให้สำเร็จ

“เมื่อก่อนพี่เจ้าชู้ก็จริง แต่ตอนนี้พี่เลิกแล้วนะครับ” กวินพูดง้อพิพลอยสุดกำลัง โดยที่ไม่อายใครเลย

ถึงในใจจะโกรธแต่พอได้ยินชายหนุ่มพูดออกมาแบบนี้ หัวใจก็แอบสดใสขึ้นมาบ้าง

“ออกไปรอข้างนอกเลยไป” นาเดียไล่กวินออกไปแบบไม่ต้องคิดอะไรเลย

“กูจะช่วยทำอาหาร” กวินเอาเรื่องอาหารมาอ้างและบอกว่าจะช่วย

“เกะกะเปล่าๆ ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง” นาเดียบ่นต่อถึงแม้เธอเองจะทำอาหารไม่เป็น แต่อย่างน้อยก็ช่วยไล่คนอื่นได้

“พี่วินออกไปรอข้างนอกก่อนนะคะ ถ้าทำเสร็จเดี๋ยวหนูจะตามออกไป”

เมื่อกวินดื้อไม่ยอมออกไป พิพลอยจึงยอมพูดด้วยจะได้ไม่เสียเวลาช่วยคนอื่นๆ ทำอาหาร

“ครับ” กวินตอบรับอย่างว่าง่าย เมื่อได้ยินประโยคที่แฟนสาวบอก

สาวๆ ทำอาหารไม่นาน ก่อนที่จะถือออกมาวางบนโต๊ะ จากนั้นทุกคนก็เริ่มนั่งทานข้าวด้วยกัน และดื่มกันไปเหมือนทุกวัน

ใช้เวลาไม่นานก็ทานข้าวกันเสร็จ ทุกคนก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ พิพลอยตัดสินใจเดินขึ้นไปนั่งบนโซฟาที่อยู่ไม่ไกล

พรึบ!!

ร่างหนาทิ้งตัวลงนอนหนุนตักหญิงสาวด้วยท่าทางออดอ้อนราวกับลูกแมวที่กำลังอ้อนเจ้าของ

“เอามาให้หนูทำไมคะ” พิพลอยถามขึ้นด้วยความสงสัยเมื่อกวินยื่นโทรศัพท์มาตรงหน้าเธอ

“พี่มีหนูแค่คนเดียว ถ้าหนูไม่อยากให้พี่คุยกับใครก็ลบออกได้เลย พี่ตามใจหนูทุกอย่างครับ” กวินบอกอย่างใส่ใจ ใบหน้าหล่อยิ้มให้ด้วยความบริสุทธิ์ใจ

พิพลอยรับโทรศัพท์มาถือเอาไว้ด้วยท่าทางที่คิดหนัก ถ้าจะทำก็กลัวว่าจะเสียมารยาท แต่เขาก็เป็นคนอนุญาตให้เธอลบ คงจะไม่เป็นการเสียมารยาทอะไร

สายตาเฉี่ยวคมตั้งใจเลื่อนดูรายชื่อก่อนจะกดลบผู้หญิงคนอื่นๆ ออกจากไลน์ของแฟนหนุ่มทันที เหลือไว้เฉพาะเพื่อนในกลุ่ม และคนในครอบครัวเท่านั้น

“พี่จริงจังกับหนูคนเดียวครับ”

กวินเอ่ยบอกก่อนจะขยับตัวหันหน้าเข้าหาหน้าท้องแบนราบ มือหนากอดเอวบางเอาไว้แน่นโดยที่ไม่อายสายตาของเพื่อนๆ ที่มองมา

พิพลอยถึงกับทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนกอดต่อหน้าเพื่อนของแฟนหนุ่ม ทั้งคำพูดและการกระทำที่กวินแสดงออกมาทำให้เธอหายโกรธและลืมเรื่องราวทั้งหมด

ส่วนเพื่อนๆ ก็ได้แต่มองบนให้กับเสือร้ายอย่างกวินที่เล่นละครหลอกเด็กได้จนสำเร็จ คงจะมีแค่เพื่อนๆ นี่แหละที่มองออก ดูจากดาวอังคารก็รู้ว่าปลอม

“หนูอยากกลับหรือยังครับ” กวินถามขึ้นอย่างใส่ใจ เพราะตอนนี้ก็ดึกแล้ว

“แล้วพี่วินล่ะคะ” พิพลอยไม่กล้าตอบเพราะเกรงใจ เธอจึงเลือกที่จะถามแฟนหนุ่มกลับ

“อยากกลับแล้วครับ” กวินตอบด้วยท่าทางออดอ้อน และหวังจะให้แฟนสาวหายโกรธ

“งั้นกลับกันเลยก็ได้ค่ะ” หญิงสาวตอบอย่างเอาใจแฟนหนุ่มบ้าง

“กูกลับก่อนนะ” กวินลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วหันไปบอกเพื่อนๆ ที่ต่างก็นั่งคุย นั่งดื่มกันอย่างสนุกสนาน

“มึงจะรีบไปไหน” ไทเกอร์ถามขึ้นก่อนใคร เพราะปกติกวินไม่เคยจะรีบกลับ

“กูจะไปส่งแฟน” กวินตอบไปตามตรง แต่คำตอบของเขาทำเอาหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เขินจนไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง

“หนูกลับก่อนนะคะ” พิพลอยบอกเพื่อนๆ ของกวินตามมารยาท ก่อนจะเดินตามชายหนุ่มออกไป

ถึงแม้ทุกอย่างจะปกติแล้ว แต่เมื่อขึ้นมาบนรถยนต์คันหรูบรรยากาศก็ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบอีกครั้ง

พิพลอยยังคงสงสัยและค้างคาใจเกี่ยวกับผู้หญิงที่อยู่ในภาพ เธออยากจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นมีความสัมพันธ์ยังไงกับกวิน

“ง่วงหรือยังครับ” กวินถามขึ้นท่ามกลางความเงียบที่ปกคลุมภายในรถยนต์คันหรู

“ยังค่ะ”

“หนูหายงอนพี่แล้วใช่ไหม” ชายหนุ่มถามออกมาตามตรง จะได้รู้คำตอบชัดๆ ไปเลย

“ยังค่ะ” พิพลอยตอบเสียงเบา ถึงจะยังไม่หายงอนแต่ตอนนี้อาการงอนก็ลดลงไปบ้างแล้ว

“ทำไมล่ะครับ หายงอนพี่ได้แล้วนะ” กวินอ้อนเสียงหวาน แต่สายตายังคงจับจ้องถนนเพื่อความปลอดภัยในการขับขี่

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครคะ” ความรู้สึกสงสัยและค้างคาใจทำให้พิพลอยตัดสินใจถามออกมาตามตรง

“รุ่นน้องในคณะที่อยู่คอนโดเดียวกันครับ” ในเรื่องของคำตอบแทบจะไม่ต้องเป็นห่วง เพราะเสือร้ายอย่างกวินได้เตรียมคำตอบเอาไว้แล้ว

“สนิทกันเหรอคะ” พิพลอยยังคงถามต่อด้วยความสงสัยไม่หาย

“เปล่าครับ” เสือร้ายรีบปฏิเสธ

“แล้วทำไมพี่วินถึงได้พาขึ้นคอนโดคะ”

และนี่คงเป็นคำถามที่พิพลอยอยากรู้มากที่สุด

“วันนั้นน้องเขาเมา พี่ก็เลยช่วยประคองไปหาเพื่อนน้องเขาที่ลิฟต์ครับ” เรียกได้ว่าเป็นสกิลการแถที่แนบเนียนที่สุด

“จริงเหรอคะ”

“จริงครับ พอส่งที่ลิฟต์หาเพื่อนน้องเขาเสร็จพี่ก็รีบเดินออกจากน้องเขาเลย” ชายหนุ่มยังคงพูดแถไปเรื่อยเพื่อให้ตัวเองดูดีและไร้ความผิด

“….” พิพลอยถึงกับเงียบไป

“ไม่ได้มีอะไรเกินเลยพี่สาบานได้ครับ”

เมื่อพูดเฉยๆ แล้วไม่ได้ผล ก็คงต้องพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วยการสาบาน แต่เป็นการสาบานเพียงแค่คำพูด เพราะถ้าสาบานกันจริงๆ มีหวังได้ตายภายในสามวันเจ็ดวันแน่นอน

“หายงอนพี่นะครับ”

“ค่ะ”

ใบหน้าสวยหันมองบรรยากาศที่อยู่ข้างทางอย่างใช้ความคิด บางทีทุกอย่างอาจจะเป็นไปตามที่ชายหนุ่มบอกเธอก็ได้ มันอาจจะไม่มีอะไรเกินเลย มีแต่คนอื่นที่เห็นภาพนั้นแล้วคิดมากกันไปเอง

“ส่งหนูตรงนี้ก็พอค่ะ”

เมื่อเข้ามาถึงภายในคอนโดพิพลอยก็หันไปบอกแฟนหนุ่มด้วยความเกรงใจ

“เดี๋ยวพี่เดินขึ้นไปส่งครับ มันอันตราย” กวินเอ่ยบอกหญิงสาวอย่างใส่ใจในทุกๆ รายละเอียด

“ขอบคุณนะคะ” ใบหน้าสวยเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้มเมื่อชายหนุ่มเดินมาส่งเธอถึงหน้าห้องเหมือนกับทุกครั้ง

“ถ้าถึงห้องเดี๋ยวพี่จะโทรหานะครับ”

ตอนนี้พิพลอยพึ่งจะหายงอน ชายหนุ่มก็ต้องทำตัวดีๆ เพื่อให้เธอเข้าใจและมั่นใจว่าเขาเป็นคนดีจริงๆ

“ค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ”

การกระทำของชายหนุ่มทำให้พิพลอยเริ่มรู้สึกกลับมาหัวใจเต้นแรงอีกครั้ง และมั่นใจว่าเขาไม่ได้นอกกายนอกใจเธออย่างที่ทุกคนคิดกัน

แต่บางทีความใสซื่อไม่ทันคนของพิพลอยอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดในความรักครั้งนี้…

..

คอมเมนท์ = กำลังใจ