FAKE LOVE 8

ระหว่างทางกวินขับรถอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับมีพิพลอยที่วิดีโอคอลกันอยู่ตลอด

หญิงสาวมองชายหนุ่มที่อยู่ในหน้าจออย่างตั้งใจและเป็นห่วงในเวลาเดียวกัน เธอมองเขาแทบไม่ละสายตาเลยก็ว่าได้

ส่วนเสือร้ายก็คิดและวางแผนในหัวเอาไว้ ถ้าไปถึงห้องเขาจะต้องเริ่มจากตรงไหนและทำอะไรก่อนดี ยังไงวันนี้เขาก็ไม่มีทางปล่อยเหยื่อให้หลุดมือไป และคงได้จัดหนักจัดเต็มอย่างสมใจแน่นอน

(พี่ถึงแล้วนะครับ กำลังจะขึ้นไป) ไม่ว่าจะถึงไหน หรือว่าทำอะไรกวินก็จะบอกหญิงสาวที่อยู่ในสายเสมอ

พิพลอยลุกขึ้นยืนและเดินมารอเปิดประตูให้ชายหนุ่ม หัวใจดวงน้อยเต้นรัวทุกวินาที ไม่รู้ว่าทำไมเธอใจอ่อนและยอมให้กวินมานอนที่ห้องได้

นี่เป็นครั้งแรกที่เธออนุญาตให้แฟนมานอนด้วย และเป็นครั้งแรกที่เธอจะได้อยู่ใกล้ผู้ชายแบบสองต่อสองนานๆ หลายชั่วโมงในห้องนอน ทำเอาร่างสวยเกิดอาการประหม่าทำตัวไม่ถูกขึ้นมาทันที

ก๊อก!! ก๊อก!!

เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นซึ่งเรียกสติพิพลอยได้เป็นอย่างดี

(ถึงหน้าห้องแล้วครับ) กวินเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้มก่อนจะวางสายไป

หญิงสาวยืนนิ่งสูดลมหายใจเข้าออกเพื่อเรียกสติตัวเองที่หลุดลอยไปให้กลับมา มือบางยกขึ้นมาแนบอกด้วยความตื่นเต้น

เมื่อประตูเปิดออกใบหน้าสวยก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ชายหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อยืดพร้อมนอนที่มาพร้อมกระเป๋าเล็กๆ เพียงหนึ่งใบ

บรรยากาศภายในห้องถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ เจ้าของห้องก็ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะนั่งตรงไหน จะอยู่ตรงไหนดี

“หนูง่วงยังครับ” กวินวางกระเป๋าไว้ที่โซฟาแล้วเอ่ยถามเจ้าของห้อง

“ยังค่ะ” พิพลอยตอบพร้อมกับส่ายหน้าไปมา

“งั้นเราดูหนังกันไหม วันนั้นยังดูไม่จบเลย” เสือร้ายวางแผนมาเป็นอย่างดี ถ้าไม่รู้จะเริ่มยังไงก็แค่ชวนนอนดูหนังด้วยกัน เดี๋ยวทุกอย่างก็เป็นไปตามแผน

“ดูตรงไหนดีคะ” หญิงสาวที่ไร้เดียงสาถามออกมาด้วยความใสซื่อ

“บนเตียงก็ได้ครับ เผื่อหนูง่วงจะได้นอนเลย” ก็บอกแล้วว่าเสือร้ายวางแผนมาเป็นอย่างดี

ร่างบางขึ้นไปนอนบนเตียงอย่างว่าง่าย ตามด้วยกวินที่ตามไปนอนอยู่ข้างๆ ทำเอาหัวใจดวงน้อยสั่นไหวทุกวินาที

เครื่องปรับอากาศเย็นๆ ทำให้พิพลอยต้องสอดตัวเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ ห้องนอนที่อยู่สบายและคุ้นเคย ตอนนี้ทำเอาหญิงสาวไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวไปไหน

กวินเปิดหนังที่ดูค้างไว้ในโทรศัพท์ แต่พอนอนดูหนังด้วยกันสักพักแจ้งเตือนในไลน์ก็ดังขึ้นมาไม่หยุด

“พี่วินตอบแชทก่อนก็ได้ค่ะ” พิพลอยบอกชายหนุ่มตามมารยาท

“ครับ”

LINE

D-day : มึงอยู่ไหน

D-day : ออกมาที่ผับด่วน!!

D-day : กำลังสนุกเลย สาวๆ ก็เยอะ

กวินอ่านข้อความด้วยท่าทางสุดเซ็ง ก่อนจะหันไปมองพิพลอยที่นอนอยู่ในอ้อมแขน

“พี่วินอยากไปไหมคะ” พิพลอยถามเสียงเบา เมื่อรู้ตัวแล้วว่าชายหนุ่มกำลังใช้สายตาขอคำตอบจากเธอ

“แล้วหนูอยากให้พี่ไปไหม” กวินมองใบหน้าสวยก่อนจะเอ่ยถามออกมาราวกับเป็นการขออนุญาต

“ไม่ค่ะ” ร่างบางในอ้อมแขนตอบออกมาตามตรง ยิ่งเธอได้อยู่ใกล้เขาความอบอุ่นก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น และเธอก็อยากจะอยู่แบบนี้กับเขาไปนานๆ

GAVIN : กูไม่ว่าง

ชายหนุ่มรีบส่งข้อความปฏิเสธเพื่อน แต่เมื่อเพื่อนได้อ่านก็รีบโทรวิดีโอคอลหากวินทันที

“อะไรของมึง” กวินกดรับแล้วถามคนในสายด้วยท่าทางหงุดหงิด

(กูแค่จะชวนมึงมาเที่ยว) ดีเดย์ไม่พูดเปล่า หันกล้องให้กวินได้ดูบรรยากาศภายในผับที่มีสาวๆ สวยๆ เยอะแยะเต็มไปหมด

“กูไม่ไป” กวินปฏิเสธเสียงแข็ง

(มึงอยู่กับใครวะ ทำไมน่ารักจังเลย) เพื่อนถามขึ้นด้วยความสงสัยเมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงอยู่ข้างๆ กวิน

พิพลอยที่ได้ยินคำชมจากเพื่อนของแฟนหนุ่มก็ถึงกับทำตัวไม่ถูกรีบมุดหน้าเข้าผ้าห่มด้วยความเขินอายทันที

“กูอยู่กับแฟน แล้วก็ห้ามส่งอะไรมากวนตีนกูอีกนะ” กวินพูดเสียงแข็ง

(มึงมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ) เพื่อนยังคงแกล้งถามต่อ และไม่ยอมวางสายง่ายๆ

“กูจะไล่มึงออกจากกลุ่ม ข้อหาทำให้แฟนกูเขิน” ชายหนุ่มคาดโทษเพื่อนเอาไว้ก่อนจะกดวางสายไปอย่างไร้เยื่อใย

เมื่อวางสายไปแล้วกวินก็สอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ มือหนาลูบไล้เรือนร่างขาวเนียน ความเนียนนุ่มทำให้กวินอดใจแทบไม่ไหว

“หนูอยากเล่นผีผ้าห่มเหรอ” น้ำเสียงแหบพล่านเอ่ยถามหญิงสาวที่อยู่ใต้ผ้าห่ม

“ไม่ใช่ค่ะ” คนตัวเล็กปฏิเสธแต่ก็ยังไม่ยอมออกจากใต้ผ้าห่ม

“แล้วหนูเป็นอะไร” กวินยังคงถามต่อมือหนาก็ยังคงลูบไล้และสัมผัสเรือนร่างเนียนนุ่ม

“หนูอายค่ะ” พิพลอยตอบเสียงเบาด้วยความเขินอาย

“อายที่เป็นแฟนกับพี่เหรอ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ แล้วออกจากผ้าห่มมาเปิดดูหนังต่อ

ทว่าความจริงแล้วมันเป็นเพียงแค่แผนของเสือร้ายที่แกล้งงอน หวังจะให้พิพลอยเป็นฝ่ายง้อต่างหาก คิดจะเป็นเสือก็ต้องมีแผนเยอะๆ หน่อย เหยื่อจะได้ตายใจ

เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปพิพลอยก็รีบดันตัวออกจากผ้าห่ม แล้วมองชายหนุ่มที่กำลังนอนหันหลังให้เธออยู่

‘งอนจริงเหรอเนี่ย’ คำถามนี้ยังคงดังก้องอยู่ในหัวของหญิงสาว ก่อนจะคิดหาวิธีง้อผู้ชายในเวลาต่อมา

“หนูขอโทษนะคะ หนูไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆ” พิพลอยกอดกวินเอาไว้หลวมๆ ก่อนจะขอโทษที่เธอเป็นฝ่ายทำให้เขาเข้าใจผิดคิดไปแบบนั้น

“เรานอนกันเถอะ” กวินเปลี่ยนเรื่องด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปจนหญิงสาวรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ

“ไม่ดูหนังต่อเหรอคะ” พิพลอยรีบพูดเรื่องหนังขึ้นมาอ้าง เผื่อว่าชายหนุ่มจะเปลี่ยนใจดูหนังกับเธอต่อ

“พี่ง่วงแล้ว”

ประโยคสุดท้ายก่อนที่กวินจะวางโทรศัพท์เอาไว้ข้างเตียงนอน มือหนากำลังจะเอื้อมไปปิดไฟที่หัวเตียง แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเขานึกขึ้นได้ว่าพิพลอยกลัวผีและเธอไม่ชอบปิดไฟนอน

ร่างหนาทิ้งตัวลงนอนที่เดิม พร้อมกับนอนหันหลังให้กับเจ้าของห้อง ไหนๆ ก็แกล้งงอนแล้ว ก็ต้องแกล้งให้สุด ยังไงเธอก็ต้องเป็นฝ่ายง้อเขาอยู่ดี

..

อิพี่กวินนี่ก็แผนเยอะเกิน

แบบนี้น้องจะรอดหรือเปล่าเนี่ย!!