Simula pagkabata, si Shayne ay kilala sa pagiging mabait at maingat. Ngunit ang mga taong tahimik at masunurin ay karaniwang mas nakakatakot kapag sumabog ang galit. Paano kung makita ni Shayne ang kontrata, magalit, at umatras sa kasal? Ano na ang mangyayari?Walang pakialam na nagkibit-balikat si Andeline. "Siyempre, nahalata ko lang. At saka pagkatapos ng ilang araw na pakikitungo kay Eldreed, mapapansin mong may bahagyang bakas ng ambisyon na nakatago sa mga mata niyang kasing-lalim ng dagat. Lalo na kapag tinitingnan niya si Shayne, mas halata ang layunin niya.” Bumuntong hininga siya at tumingin muli sa hawak niyang aklta pero nagsasalita pa rin. “Huwag n’yo na akong tanungin kung paano ko nalaman. Kung kaya kong mabasa si Shayne, na napakahusay magtago ng tunay na damdamin, mas lalo na si Eldreed. Kahit hindi sila pareho ng istilo, inabot lang ako ng kalahating araw para mabasa si Shayne, pero halos isang linggo bago ko lubos na maintindihan si Eldreed. Sa kabila ng tagal, sapa
"Shayne, tapos ka na ba? Wala akong sapat na oras para makipagtalo sa'yo dito!" Ang boses ni Eldreed mula sa labas ay mababa, parang tunog ng cello na puno ng magnetikong alindog.Napakagat-labi si Shayne, galit na hinatak ang laylayan ng wedding dress na suot niya. Lumabas siya nang may apoy sa mga mata, pero may pilit na ngiti sa kanyang labi. "Hay naku, saglit ka lang naman nag-aantay! Sandali lang akong nawala, bakit ka naman nagmamadali?"Ang pabirong hiya at pakunwaring lambing sa kanyang tinig ay nagdulot kay Eldreed ng kakaibang kilabot. Napaatras siya ng ilang hakbang at palihim na hinagod ang kanyang braso, tila gusto niyang mawala ang mga goosebumps."Anong kalokohan na naman ang pinaplano mo?" Itinaas niya ang kilay, at lumitaw ang mapanuksong ngiti sa kanyang mga labi.Para bang nag-eenjoy si Shayne sa kanyang laro, tumawa siya nang malandi, tinakpan ang kanyang bibig, sabay hawak sa braso ni Eldreed. Tumitig siya sa lalaki nang may kumikislap na mga mata, "Yan, mukhang n
Tiningnan ni Shayne ang babae nang may pagtataka, at nang mapansin niya ang inggit, selos, at inis sa mga mata nito, bahagyang nanigas ang kanyang mga labi. Inggit ka pa? Gusto mo, ibigay ko na lang sayo ang pwesto ko? Pero syempre, sa isip lang niya masasabi ang mga ganitong bagay."See you later!" Ang malalaking karakter na isinulat nang parang likhang sining ng isang dragon at phoenix sa puting papel ay nagsasaad ng pagiging walang pakialam at dominante ng nag-iwan nito. Napakunot ang noo ni Shayne, mariing pinikit ang mga labi, saka walang pakundangang itinapon ang papel sa basurahan. Akala mo ba mahalaga ka? Akala mo rare ka? Eh isa ka lang namang tuso’t mabangis na lobo sa anyo ng tao!Kinuha niya ang kanyang cellphone at nag-text kay Andeline.To Adeline:Wedding dress shop, within ten minutes, bilisan mo!Pagkatapos ay ibinaba niya ang telepono at nagpunta na para magbihis. Ito na ang huling beses na isusukat niya ang kanyang wedding dress. Gusto niyang makasigurong walang m
Napatitig si Shayne sa likidong bumabagsak sa kanyang ulo habang natutulala nang bigla niyang marinig ang sigaw ni Andeline malapit sa kanyang tainga. Kumislap ang mga mata ni Andeline, at sa likas na reaksyon niya, yumuko siya at gumulong sa lupa, hindi alintana ang pink na damit na suot niya. Sa isang iglap, nakalabas siya sa peligro.Tumingala si Andeline at tumingin sa paligid. Ang malalaki niyang mata ay bahagyang sumingkit, at nang umiwas ng tingin ang lalaki sa kanya, mabilis siyang bumangon mula sa lupa at tumakbo patungo sa lalaki."Andeline,go on!" sigaw ni Shayne sabay ihagis ng handbag na hawak niya kay Andeline, na nasa layong dalawa o tatlong metro mula sa kanya. Nakasuot pa ng high heels, nagmadali siyang tumakbo papunta sa misteryosong lalaki."Tumigil ka!" sigaw ni Shayne habang hinahabol ang lalaki, dumadaan sila sa siksikan ng tao. Habang pilit nagtatago ang lalaki, lalo naman siyang nag-alab na abutin ito. Gusto niyang tanungin kung sino ang may lakas ng loob na gaw
Shayne pursed her red lips, glaring at the man with a dark expression and fiery eyes. Hindi niya maiwasang makaramdam ng pagkadismaya.Sa isipan niya, siya na nga ang nasaktan tila siya pa ang sinisisi ni Eldreed.Habang naglalaro ang mga mata ni Andeline sa pagitan nilang dalawa, bigla siyang ngumiti at nagbigay ng mungkahi kay Shayne, "Shayne, since hindi mo rin naman makukuha ang sagot sa kanya, bakit hindi na lang ipaubaya ito sa magiging asawa mo?"Napahinto si Shayne saglit, pagkatapos ay ngumiti ng bahagya. "Ewan ko lang kung hindi busy si Eldreed ngayon? Paano kung maistorbo natin ang mga plano at schedule niya kapag ginawa natin ito?" Malinaw na gusto niyang ungkatin ang biglaang pag-alis ni Eldreed.Ngumiti si Eldreed kay Andeline, bahagyang iniangat ang gilid ng kanyang mga labi. Ang kanyang mga mata ay madilim, parang tahimik na balon. "Miss Adeline, baka naman pwedeng makiusap na rin na ikaw na rin ang maglinis ng lugar?" Sabay tumingin sa lalaking nasa tabi niya.Agad nam
Hindi na nagtagal si Eldreed para sagutin ang mga tanong ni Shayne. Marami pa siyang kailangang asikasuhin sa kumpanya. Pero bago umalis, sinigurado niyang ilayo ang lalaki upang maiwasan ang komplikasyon. "Tandaan mo ang sinabi ko kanina, kung hindi, baka kailanganin ko pang bumisita sa mansyon niyo," babala niya.Ang lantad na pagbabanta sa boses nito ay nagdulot ng matinding inis kay Shayne, ngunit pilit pa rin niyang pinanatili ang ngiti sa kanyang mukha. Pinadaan niya ang mahahaba at mapuputi niyang daliri sa suit ni Eldreed, na parang tinatanggal ang alikabok na wala naman talaga doon. Sa malamig pero may bahid ng inis na boses, sinabi niya, "Oo na, naiintindihan ko.""Mabuti naman kung ganun! Salamat!" Tumawa si Eldreed bago tumalikod at sumakay sa kotse. Mukhang mas lalo siyang nasisiyahan kapag nakikita niyang naiinis si Shayne ngunit walang magawa.Nang tuluyan nang mawala ang matangkad na pigura ni Eldreed, mariing tumapak sa lupa si Shayne sa inis at naglakad papunta sa s
Medyo naawa si Andeline nang makita ang lungkot sa mukha ni Shayne, kaya’t sinabi niyang may halong pag-aalo, "Kung nasira na ang relasyon niyo, mas mabuting tapusin na lang ito ng tuluyan."Umupo si Shayne sa sofa na puno ng pagsisisi at pagkadismaya. May mga malalalim pa rin siyang katanungan sa isipan: Nasaan na ang Jane Weilan na nakilala niya noon? Totoo bang mas mahalaga ang isang lalaki kaysa sa samahan nilang magkaibigan?Ngunit sa huli, tanggap niya ang katotohanan. Natalo siya. Habang inaalala ang sinabi ni Cassy noong huli silang nagkita, nanlamig ang kanyang puso. Mapait siyang ngumiti kay Andeline. "Tama ka. Tapos na ang lahat sa pagitan namin, pero noon pa ‘yun."Kahit siya, kailangan niyang aminin na simula noong gabing iyon, naging mortal na kaaway na niya si Cassy. Tila hindi na sila magkakaayos kailanman."Andiyan ka na naman, masyado kang nakatingin sa malapit. Napakaraming tao sa mundo! Kapag lumabas ka at naghanap ng mga bagong kakilala, sigurado akong marami ang
Napakunot ang noo ni Shayne at humarap, na tila nawalan ng suporta nang mawala ang mga malalaking kamay sa kanyang baywang. Parang may kung anong kulang."Ano 'yang ekspresyon mo? Iniwan?" tanong niya.May bahagyang kirot siyang naramdaman sa kanyang puso. Naku naman, ikaw pa nga ang naunang lumayo, tapos ngayon ganyan ang tingin mo? Di ba huli na para magpaka-suplado? Si Eldreed ay hindi sumagot at diretsong naglakad papunta sa kanyang sasakyan. Matangkad at guwapo, ang anino niya ay humaba sa lupa, hanggang umabot sa paanan ni Shayne. "Kung tatambay ka pa diyan, umuwi ka na lang," sabi ni Eldreed mula sa malayo.Tiningnan ni Shayne ang kanyang likuran, tapos ang anino niya sa lupa. Napangiti siya, bahagyang nagulangan ng malisyosong ngiti ang kanyang mukha.Apakan ko 'to, apakan ko 'to, parang patay ka na sa akin!Tahimik siyang naglakad kasunod ng mga yapak ni Eldreed. Bawat hakbang niya ay laging natapat sa ulo ng anino ni Eldreed sa lupa. Habang naglalakad, napansin niyang ang
“Dito ang kwarto ko, kaya dito na lang ako matutulog. Kung wala na kayong kailangan, dapat siguro umalis na rin kayo, hindi ba?” matapang na sabi ni Shayne habang taas-noong tumingin kina Eldreed at Divina. Halatang gusto na niyang paalisin ang dalawa.Napakamot sa ulo si Eldreed. Nasa alanganin siya—nangako siya kay Divina na siya ang gagamit ng master bedroom, pero bigla na lang dumating si Shayne at ngayo’y inaangkin ang kwarto.Bago pa man siya makaisip ng sagot, nagsalita na si Divina at ngumiti pa, "Shayne, sinabi na ni Eldreed kanina na ako ang gagamit ng master bedroom ngayong gabi. Sanay kasi akong matulog sa malalaking kwarto, lalo na noong nasa States pa ako. Kung sa ibang kwarto ako matutulog, baka hindi ako makatulog ng maayos.” Bigla naman siyang kunwari’y nagpakumbaba, “Pero kung ayaw mo talaga, okay lang. After all, bahay mo ito. Baka nakakahiya naman na humiling pa ako.”Kitang-kita ang pagpapalabtim ni Divina, para bang kapag hindi siya pinagbigyan, magiging masama a
Para kay Shayne, wala namang “misunderstanding” na nangyari. Kung ‘yung eksenang nakita niya kanina ay isa raw hindi pagkakaintindihan lang, paano naman ‘yung mga litrato noon? Lahat ba ng ‘yon ay aksidente rin?Tumitig siya kay Divina, malamig ang boses habang nagsalita. “Okay, Miss Divina. I don’t want to waste time explaining anything to fake people. Kung mahal mo talaga siya, I don’t mind giving him up. I sincerely wish you both happiness.”Ang tinig niya ay kalmado, pero tagos ang sakit.Biglang napakunot ang noo ni Eldreed. Give him up?Hindi ba siya man lang pinagsisihan ni Shayne? Wala man lang ba itong konting pagseselos o panghihinayang?Ang inakala niyang galit ng isang babaeng nagmamahal ay nauwi lang pala sa isang simpleng pagtalikod.Pakiramdam ni Eldreed ay parang sinampal siya sa mukha. Hindi niya matanggap na ganun lang siya kalamig tignan ni Shayne. Biglang pumasok sa isip niya si Jerome. Hindi ba’t magkasama ang dalawa halos araw-araw habang wala siya sa bansa?Bigl
Bigla na lang siyang niyakap ni Divina. Nahirapan si Eldreed—hindi niya alam kung paano kikilos. Ilang segundo siyang natigilan bago niya maingat na hinawi si Divina palayo, kunwari’y para tulungan itong tanggalin ang bra.Bitin na bitin si Divina sa sandaling pagkakayakap, kaya’t bahagya siyang nagtampo.“Eldreed, can I hug you a little longer? Matagal na simula nung huli kitang nayakap…”Hindi pa man nakakasagot si Eldreed, sumiksik na agad si Divina sa kanyang dibdib at mahigpit na yumakap. Para siyang lubid na nakapulupot sa baywang ng lalaki.“Late na. You should get some rest,” mahina niyang sabi.“Please, kahit sandali lang…”Nahulog ang loob ni Eldreed sa tinig ni Divina. Gusto niyang itulak ito palayo, pero parang hindi niya rin kayang bitawan. Nasa gitna siya ng gulo ng damdamin.Ngunit bago pa siya makapagdesisyon, bumukas ang pinto sa tapat na guest room. Lumabas si Shayne, naka-bathrobe, at mabilis na tumakbo papunta sa master bedroom.Sanay si Shayne matulog na naka-cott
Napilitan si Eldreed na itago ang tensyon sa sarili nang marinig ang sinabi ni Divina. Alam niyang hindi niya kayang mahalin si Divina, lalo na’t hindi niya kayang suklian ang inaasahan nitong damdamin. Kaya’t pinilit niyang panatilihin ang mahinahong tono.“Divina, gabi na. Hayaan mong ihatid na kita sa kwarto mo para makapagpahinga ka,” alok niya.“Okay,” mabilis na sagot ni Divina. “Pero samahan mo muna ako.”Napatigil si Eldreed at agad napansin ni Divina ang pagkailang nito. Napangiti siya, tila nagustuhan ang reaksiyon ng lalaki.“Don’t worry, I’m not asking you to sleep beside me,” sabi ni Divina, sabay tawa. “Besides, this is your house. May asawa ka. I wouldn’t ask you to ruin your image for me.”Bahagyang nakahinga ng maluwag si Eldreed. Ngunit agad na nadagdagan muli ang tensyon nang magsalita ulit si Divina.“Pero siyempre, kung gusto mo akong samahan… I won’t mind.”“Divina, it’s really late. Your health is fragile. You need rest,” mabilis na tugon ni Eldreed, pilit iniiw
Pagkaabot ni Eldreed ng susi at bubuksan na sana ang pinto, napansin niyang hindi ito naka-lock. Nang hawakan niya ang doorknob, kusa itong bumukas.Bakit bukas ang pinto? May tao ba sa loob? Nagtaka siya.Habang nag-iisip, biglang may lumabas na babae mula sa loob—nakabalot lang sa towel si Shayne, basang-basa pa ang buhok. Nagmamadali itong lumapit at aksidenteng nabangga si Eldreed, na buhat-buhat si Divina.“Shayne, hindi mo na naman nilock ang pinto? Delikado ’yan! What if some stranger came in? You could’ve been in danger,” sermon agad ni Eldreed habang pumapasok.Pero hindi siya pinansin ni Shayne. Nakatingin lang ito sa babae sa kanyang mga bisig—mahimbing na natutulog si Divina sa balikat ng lalaki.Nainis si Eldreed sa pagkakabaling ng atensyon ni Shayne. Medyo mas mabigat na ang tono niya nang ulitin ang sinabi.“Shayne, bakit ka ganyan? Ang tanda mo na, pero hindi ka pa rin marunong mag-ingat sa sarili. Sometimes I wonder how I even fell in love with you in the first place
Nang marinig ni Dr. Robles ang tarantang boses ni Eldreed, napatawa siya. Akala ni Eldreed ay pinagtatawanan siya nito kaya agad siyang umalma.“Hoy, Stinky Stone, anong pinagtatawanan mo d’yan? Akala mo hindi ko alam ha?” inis niyang tanong.“Kung alam mo naman pala, bakit ka pa nagtatanong?” sagot ni Dr. Robles habang natatawa pa rin. Nakakatuwa para sa kanya si Eldreed sa ganoong itsura.“Eh kasi naman, hilo na ako sa stress dito! Imbes na tulungan mo ako, pinagtatawanan mo pa ako? Sabihin mo na lang kung tutulungan mo ako o hindi. Kung hindi, hahanap na lang ako ng iba!”“Relax ka lang, Young Master. Sa sobrang pagka-agresibo mo, baka pati ‘yung babaeng mahal mo, hindi mo na kayang hawakan,” tugon ni Dr. Robles, sabay ngiting may laman.Napaisip bigla si Eldreed. May iba ba itong tinutukoy? Parang may alam si Dr. Robles na hindi niya alam. Hindi niya mapakali.“Stone, may nangyari ba diyan sa Pilipinas? Sabihin mo nga!”“Ha? Wala naman…” umiwas si Dr. Robles. Ayaw niyang magsinung
“Jerome, tama na. Huwag mo na akong pilitin. Sa ngayon, ang mahalaga ay gumaling ka. Yung tungkol sa kanya—bahala na,” mariing sabi ni Shayne. Mas importante sa kanya ngayon ang kalagayan ni Jerome kaysa sa alitan nila ni Eldreed.“Pero Shayne, alam mo namang ang gusto ko lang ay ang maging masaya ka. Ako, huwag mo na akong intindihin,” sagot ni Jerome, na tila sinadya ang pagpapakababa para magtuluy-tuloy ang pagkonsensya ni Shayne. Ginamit niya ang sariling kalagayan para manatili ito sa tabi niya.At epektibo ito—lalo lang nalungkot si Shayne. Bumalik sa alaala niya ang tagpong duguan at walang malay si Jerome sa ospital. Hindi niya kayang kalimutan ang sakit na nakita niya sa mga mata nito, at ang kaba habang hinihintay niyang magising ito.Sa puntong iyon, nagpasya si Shayne. Hahayaan na muna niya ang tungkol kay Eldreed. Ang mahalaga ngayon ay si Jerome—ang responsibilidad niya sa taong nasaktan para sa kanya. Hindi niya mapapatawad ang sarili kung pababayaan niya ito.Sa mga su
Ayaw sagutin ni Shayne ang tanong ni Andeline. Sa halip, nilampasan niya ito at diretsong lumabas ng mall. Balak niyang puntahan agad ang ospital para tingnan ang kalagayan ni Jerome."Ay, dahan-dahan lang, hintayin mo ako!" sigaw ni Andeline nang mapansing bigla na lang nawala si Shayne. Agad siyang nagmadaling humabol.Pero hindi bumagal si Shayne kahit pa patuloy na tinatawag siya ni Andeline. Sa halip, mas lalo pa siyang bumilis. Pagkalabas niya ng mall, agad siyang sumakay ng taxi at nagpahatid sa ospital, iniwang tuluyan si Andeline.Habang nasa biyahe, mabigat ang pakiramdam ni Shayne. Hindi niya alam kung ano ang madadatnan niya kay Jerome. Kapag nagising ba ito, magiging katulad pa rin ba ng dati—dominante at maangas? O nagbago na?Pagdating sa ospital, sinundan niya ang direksyon ng staff at natunton ang ward ni Jerome. Sa tapat ng pintuan ng Room 605, bigla siyang napatigil nang makarinig ng malakas na tunog ng nabasag na salamin mula sa loob.Napatingin siya sa numero ng s
“Lorraine! Akala mo ba palalagpasin kita? Matagal na kitang gustong turuan ng leksyon. Tignan natin ngayon kung sino ang mas matapang,” galit na sigaw ni Andeline habang inaambang sugurin si Lorraine para ipagtanggol ang ate niyang si Shayne.Pero si Lorraine, na sanay lang sa arte at sosyal na pamumuhay, hindi niya kayang tapatan si Andeline na may alam sa self-defense. Ilang saglit lang, bagsak na siya sa sahig, hingal at walang kalaban-laban. Pakiramdam ni Andeline, parang bata lang ang kinaya niya.Nang makita ni Shayne si Lorraine na nakaupo sa sahig at naghahabol ng hininga, dali-daling hinawakan ang kamay ni Andeline para pigilan siya. “Andeline, damit lang ‘yan, hayaan mo na!”Pero sumingit si Lorraine at ngumisi pa, “Heh. Kanina, galit na galit ka, tapos ngayon pa-angel ka na naman? Ang arte mo rin minsan.”Tahimik lang si Shayne, pero si Andeline, di na nakatiis sa pang-iinsulto. Pilit siyang kumawala sa pagkakahawak ng ate niya, lumapit kay Lorraine, saka ito tinadyakan. “W