Napakunot ang noo ni Shayne at humarap, na tila nawalan ng suporta nang mawala ang mga malalaking kamay sa kanyang baywang. Parang may kung anong kulang."Ano 'yang ekspresyon mo? Iniwan?" tanong niya.May bahagyang kirot siyang naramdaman sa kanyang puso. Naku naman, ikaw pa nga ang naunang lumayo, tapos ngayon ganyan ang tingin mo? Di ba huli na para magpaka-suplado? Si Eldreed ay hindi sumagot at diretsong naglakad papunta sa kanyang sasakyan. Matangkad at guwapo, ang anino niya ay humaba sa lupa, hanggang umabot sa paanan ni Shayne. "Kung tatambay ka pa diyan, umuwi ka na lang," sabi ni Eldreed mula sa malayo.Tiningnan ni Shayne ang kanyang likuran, tapos ang anino niya sa lupa. Napangiti siya, bahagyang nagulangan ng malisyosong ngiti ang kanyang mukha.Apakan ko 'to, apakan ko 'to, parang patay ka na sa akin!Tahimik siyang naglakad kasunod ng mga yapak ni Eldreed. Bawat hakbang niya ay laging natapat sa ulo ng anino ni Eldreed sa lupa. Habang naglalakad, napansin niyang ang
"Kung ayaw mong umupo dito sa harap, bumaba ka na lang." Malamig na sinabi ni Eldreed.Napangiwi si Shayne, at sinamaan ng tingin si Eldreed na nakaupo sa driver’s seat. Pinilipit niya ang kanyang maliit na ilong, halatang naiinis. Ito lang ang kaya mong gawin, takutin ako?Pero kung bababa siya, siguradong tatanungin siya ni Lolo at ng Papa niya, kaya wala rin siyang magagawa.Nang sumakay na siya sa passenger seat nang walang reklamo, ini-start ni Eldreed ang makina ng kotse. Ang bagong itim na Ferrari sports car ay marahang lumabas sa garahe.Habang mabilis na naiiwan ang tanawin sa labas, nilingon ni Shayne si Eldreed, na seryosong nagmamaneho. Curiosong nagtanong siya, "Teka, hindi ko pa pala naitanong—saan mo ba ako dadalhin?"Saglit siyang sinulyapan ni Eldreed gamit ang malamig niyang tingin. May bahagyang ngiti sa gilid ng kanyang labi habang nakatingin pa rin sa daan. "Akala ko hindi ka na magtatanong.""Anong akala? Siyempre magtatanong ako! Hindi ko lang nahanap ang taman
Pagbukas ni Eldreed ng pinto ng kotse, itinapon muna niya ang sapatos sa backseat bago itinulak si Shayne papunta sa passenger seat. Umikot siya papunta sa driver’s seat, naupo, at dahan-dahang bumuntong-hininga na parang pagod. Sa totoo lang, may duda siya sa sarili—kung magpapatuloy siyang makasama ang babaeng ito, baka mawalan pa siya ng sampung taon ng buhay.Naiinis si Shayne habang hinihimas ang kanyang leeg, namumula ang kanyang mukha. "Hindi mo ba alam kung ano ang ibig sabihin na be gentleman?"Tiningnan lang siya ni Eldreed habang iniikot ang susi ng kotse at ngumisi ng may kalokohan. "Alam ko naman ang pagiging gentleman, pero pinipili ko lang taong paggamitan ng pagiging gentleman ko. Hindi ba halata?"Huminga nang malalim si Shayne, parang hinahanap ang pasensya mula sa kailaliman ng kanyang loob. "Eldreed..." sigaw niya nang galit.Dahan-dahang sinabi ni Eldreed, "Ano? Ano'ng problema?"Hindi na siya nakapagsalita pa. Pakiramdam niya ay para siyang isang lobo na tinusok
Ang kotse ay mabilis na tumatakbo, mas mabilis pa kaysa noong una silang lumabas. Ipinagpag ni Shayne ang buhok na tumatakip sa kanyang mukha dahil sa hangin, at hinawi ito sa likod ng kanyang tainga. Magaan ang kanyang pakiramdam at kumanta pa siya ng masayang tono. Para sa kanya, ang makapanakit sa kalaban ay isang uri ng tagumpay.Pasimpleng tumingin si Eldreed sa kanya, at bahagyang ngumiti. Kahit siya ay tila hindi napapansin ang kakaibang kalma at banayad na init ng kanyang pakiramdam na matagal na niyang hindi nararanasan."Salamat sa paghatid sa akin." Bumaba si Shayne sa kotse at tumayo sa tabi nito. Nakangiti niyang tinitigan si Eldreed na nasa loob pa ng sasakyan, ngunit hindi maikakaila ang kislap ng kasiyahan sa kanyang mga mata.Bahagyang tinaas ni Eldreed ang kilay, binuksan ang pinto, at bumaba rin. "Sa totoo lang, kung ihahatid kita nang hindi nagpapakita sa mga nakatatanda, parang hindi magalang."Natigilan ang ngiti ni Shayne at mabilis na nag-isip ng dahilan. Nguni
Si Jerome ay bumalik sa kanyang ulirat, tumingin kay Shayne, sa malalaking mata nito na puno ng pag-aalala at pagkamausisa. Hindi niya napigilang makaramdam ng kilig sa puso. Ang mga alaala nila ay nagsimulang maglaro sa kanyang isipan na parang mga slide show.Karamihan sa mga alaala ay si Shayne na nakangiti. Napabuntong-hininga si Jerome, at ang kanyang mga mata ay puno ng damdaming hindi maitago. "Shayne, masaya ka ba?" tanong niya nang puno ng lambing.Biglang natigil ang ngiti ni Shayne, yumuko ito, at matapos ang ilang sandali ay muli siyang tumingin kay Jerome. Nginitian niya ito ngunit may bahid ng pag-aalinlangan. "Kuya Jerome, may problema ba? Mukhang kakaiba ka ngayong gabi," tugon niya nang may halong pagtataka.Ngumiti si Jerome, iniabot ang kamay at hinaplos ang buhok ni Shayne. Habang nararamdaman ang lambot nito sa kanyang palad, tila nabuhay muli ang kanyang puso, na dati’y parang nalulumbay at puno ng bigat.“Wala naman, naisip ko lang, parang kahapon lang, ang bata
Ang hapunan ay inayos ni Eldreed sa chain hotel ng Sandronal. Bilang pagpapakita ng respeto sa pamilya ng magkabilang panig at ng kahalagahan ng okasyong ito, ni-reserve ni Eldreed ang buong gusali. Sa laki ng hotel, tanging ilang mga waiter na lamang ang naiwan upang magserbisyo."Grabe naman, ang galante talaga ng future brother-in-law ko," sambit ni Andeline habang pinagmamasdan ang malawak ngunit walang katao-taong lugar sa paligid.Ito ang pinakamalaking five-star hotel sa buong lungsod, at palaging mayroong 60-70 percent occupancy rate araw-araw. Bukod pa roon, ang mga kliyente na nais kumain dito ay kailangang magpareserba nang maaga. Kaya naman, makikita sa ginawa ni Eldreed ang sinseridad niya.Napairap si Shayne at medyo walang interes na nagsalita, "Hmm, masyado ka namang amazed. Mukha lang siyang nalugi ngayon, pero mamaya, kung ano ang makukuha niya, doble o higit pa sa ginastos niya. Kaya bakit naman hindi siya magiging masaya sa ganitong klaseng pakulo?"Napangiti si An
Bahagyang nanigas ang katawan ni Shayne at ibinaba ang tingin kay Benjamin, ngunit sa loob-loob niya, may lungkot at sama ng loob. Lahat ng ito, kasalanan ng patay na sorong ito! Sa isip niya.“Pasensya na po, lolo,” mahina niyang sabi.“Hmph, alam mo bang dapat kang humingi ng tawad? Kanina lang pinuri kita kay Mr. Sandronal na ikaw ay magalang at marunong umintindi, pero ganyan ang ipinakita mo ngayon? Nakakadismaya.” Napasinghal si Benjamin, pinalawak ang kanyang awtoridad, malamig na tinitigan si Shayne, at nagsalita nang malakas.Napukaw ang damdamin ni Shayne. Alam niya ang ibig sabihin ng matanda at agad na yumuko kay Arellano. Seryoso niyang sinabi, “Mr. Sandronal, pasensya na po talaga. Napaka-bastos ko kanina.” Yumuko siya at humingi ng paumanhin. Ang maliit niyang mukha ay bahagyang natakpan ng anino, kaya’t di gaanong makita ang ekspresyon niya.Sa kanyang payat na katawan, magalang na tindig, at bahagyang kaawa-awang postura, madaling mahulog ang loob ng sinuman. Lalo p
Napakapit si Shayne sa kung ano mang nasa tabi niya, tumayo mula kay Eldreed, at tiningnan si Andeline na nanlalaki ang mga mata. Hindi niya alam kung bakit ganoon ang reaksyon nito.Napasinghap nang malalim si Eldreed nang tumayo si Shayne. Nagpalit ang kulay ng mukha niya—namumutla. Napapikit siya nang mariin, nangitim ang mukha, at sa tonong halos pinipigil ang galit, sinabi niya, “Shayne, bitawan mo ang kamay ko!”Sa narinig, parang napakilos si Shayne nang walang malay at binitiwan ang pagkakahawak niya. Ngunit sa pagbitiw niya, bigla na namang tumama ang katawan niya sa binti ni Eldreed, dahilan para mapa-igik ito ulit.“Andeline, tulungan mo ang ate mo tumayo,” sabat ni Jessa nang makita niyang walang gumagalaw sa kwarto.Sa sandaling nagsalita siya, saka lamang sumang-ayon ang iba pang nasa silid.“Oo nga naman, bakit ba ang babangga-bangga ng dalawa?” sabi ni Benjamin, parang nagrereklamo ngunit may bakas ng kasiyahan sa mata. Hindi niya inasahan na magkaintindihan agad si Sh
Kinabukasan, mataas na ang araw nang magising sina Eldreed at Shayne. Dahil sa sobrang dami ng nainom kagabi, nananatili pa ring hilo si Eldreed. Samantalang si Shayne naman, dahil sa abalang inabot sa pag-aalaga kay Eldreed, napagod nang husto kaya napasarap din ang tulog.Bahagyang gumalaw ang mga pilik-mata ni Eldreed, kumunot ang kanyang noo, at instinctively niyang inabot ang sentido niya para masahihin ito. Ngunit, bago pa man niya maigalaw nang maayos ang kanyang kamay, napansin niyang may mahigpit siyang yakap—hindi unan, kundi isang tao.Ano?! May niyayakap ako?! Gulat niya sa kanyang isipan.Gulat na iminulat ni Eldreed ang kanyang mga mata. Ang una niyang nakita ay isang maliit na ulo na may mahahabang hibla ng buhok, kasabay ng pamilyar na mabangong amoy. Shayne...Hindi niya maintindihan kung bakit, pero nang marealize niyang si Shayne iyon, bigla siyang nakahinga nang maluwag. Parang may bumagsak na malaking pabigat mula sa kanyang dibdib.Buti na lang… Buti na lang si
Pero si Eldreed, na halos wala nang malay, ay parang isang malaking baka—hindi siya matulak ni Shayne. Sa halip na lumayo, lalo pa itong dumikit sa kanya, at mas hinigpitan pa ang pagkakayakap. Ang magandang mukha niya ay nakasubsob na ngayon sa dibdib ni Shayne habang mahina itong nagbulong, "Ang init..."Habang nagsasalita, tinanggal niya ang kanyang kurbata at sinimulang hubarin ang kanyang damit.Napanganga si Shayne sa gulat habang nakikita ang lalaking nasa harapan niya na tila nagsasagawa ng isang strip show. Mabilis niyang hinawakan ang kamay nito para pigilan.Alam niyang walang silbi ang pagsaway sa taong lasing, kaya naisip niyang kailangang gumamit ng puwersa. Sinamantala niya ang sandali habang si Eldreed ay abala sa pagbubukas ng damit at nakarelaks nang bahagya. Bigla siyang pumihit at nakawala sa ilalim nito, pagkatapos ay mabilis na pinigilan ang lalaki sa tubig.Nang lumubog ang katawan ni Eldreed sa malamig na tubig ng bathtub, unti-unti itong kumalma at tumigil sa
Nang marinig ni Eldreed ang sagot ni Shayne, bigla siyang natigilan, ang ngiti niya bahagyang nanigas sa mukha.Napansin ito ni Shayne at sa wakas ay nakahinga siya nang maluwag. Hinila niya si Andeline na nakatayo sa tabi niya at agad na nagsalita,"Hon, hindi pa ako kumakain maghapon. Kakain muna ako kasama si Andeline. Ikaw na bahala sa mga bisita, siguraduhin mong pasalamatan sila sa pagdalo sa ating 100th days."Narinig ito ng mga negosyanteng nasa paligid at ngumiti ang mga ito."Walang problema, Mrs. Sandronal. Kumain na po kayo, huwag kayong mag-alala sa amin."Ngumiti si Shayne at tumango bilang pasasalamat. Bago siya tuluyang lumakad palayo, tinapunan niya si Eldreed ng pilyong sulyap at kumindat pa, saka hinila si Andeline papunta sa food area.Naninigas ang pisngi ni Eldreed, bahagyang kumibot ang kanyang labi, pero pinigilan niyang ipakita ito sa iba. Akala ng lahat, ito ay isang special na paraan ng "paalam" sa pagitan ng mag-asawa, kaya nagtawanan na lang ang mga bisita
Hindi na maipaliwanag ang saya ni Shayne, sa sobrang tuwa ay gumulong-gulong pa siya sa sofa. Kung wala lang sigurong mga tao sa labas, baka napasigaw na siya sa sobrang tuwa. "Ang sarap sa pakiramdam! Sa wakas, natalo rin kita, Eldreed!"Habang abala siya sa pagdiriwang ng kanyang tagumpay, biglang bumukas ang pinto. Nagulat siya at dali-daling tumayo mula sa sofa, mabilis na inayos ang buhok, hinagod ang palda, at agad na nagpanggap na parang isang mabait at kagalang-galang na dalaga. Isang pormal na ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha, handa nang bumati sa bisita—Pero nang makita niya kung sino ang pumasok, nanginginig sa kakatawa si Andeline."Shayne, sa wakas nahuli rin kita sa ganitong ayos! Ang laki ng pinagkaiba ng itsura mo kanina at ngayon!"Bago pa matapos ang tawa ni Andeline, mabilis na dinampot ni Shayne ang unan sa sofa at ibinato ito sa kanya.Dahil si Andeline naman pala ang pumasok, wala na siyang kailangang itago. Umupo siya pabalik sa sofa, nagdekwatro, at nakasim
Medyo nagulat si Jessa nang makita ang dalawa na walang pag-aalinlangang nagpapakita ng pagiging malapit sa publiko, pero nang tumingin siya kay Eldreed, ngumiti lang siya nang bahagya at hindi na nagsalita pa.Sa pamilyang ito, ang paraan para mabuhay ay ang hindi magpakita ng kahit anong emosyon—kahit alam mo sa puso mo ang totoo, kahit gusto mo man o hindi. Kailangang panatilihin ang isang mahinahong ngiti, dahil sa pamilyang Morsel, ang isang ngiti ay parang susi na magbubukas ng pinto sa maayos na pakikitungo.Hindi lang si Shayne ang nakakaunawa ng katotohanang ito, alam din ito ni Jessa.Samantala, labis naman ang tuwa ni Benjamin at Samuel nang makita ang pagiging malapit nina Shayne at Eldreed."Eldreed, Shayne, natutuwa ako na kitang-kita ang pagiging malapit niyo sa isa't isa. Eldreed, bata pa si Shayne, marami pa siyang hindi naiintindihan. Kung sakali mang magkamali siya, pagsabihan mo lang siya. Ang pagdidisiplina—kahit pisikal o salita—ay para rin sa ikabubuti niya, kay
Habang patuloy na nagpapakiramdaman sina Shayne at Cassy, nakangiti ngunit kapwa may itinatagong matatalas na kutsilyo sa kanilang mga titig, biglang lumingon si Eldreed mula sa hindi kalayuan. Abala ito sa pakikisalamuha, ngunit tila hindi sinasadyang napatingin sa direksyon ni Shayne. Nang makita niya ang peke nitong ngiti, may kung anong gumalaw sa kanyang puso.Sa nakalipas na mga araw, unti-unti na niyang nauunawaan ang mga nakasanayan ni Shayne. Alam niyang tuwing may pinagdadaanan ito o hindi masaya, lalo itong nagpapanggap na okay. Kapag mas malungkot ito, mas matamis ang kanyang ngiti—para bang iyon ang tanging sandata niya sa mundo."I’m sorry, please let me excuse myself. May pupuntahan lang ako," paalam ni Eldreed sa kanyang mga kasamang kausap bago siya naglakad papunta kay Shayne.Napansin ng mga kasama niyang negosyante ang direksyon ng kanyang tingin at agad silang nagtawanan. "Aba, kung mapapangasawa ko nga naman ang kagaya ni Miss Shayne Morsel, araw-araw din akong h
Habang lahat ay nakatingin kina Shayne at Eldreed nang may matinding inggit, alam ni Shayne sa sarili niya na kung ibang babae lang ang nasa kanyang lugar, sapat nang tanggapin ang bouquet ng rosas.Ang ingay sa paligid ay lumakas nang lumakas, tila nalunod na siya rito at hindi na makarinig ng iba pa. Tanging ang paulit-ulit na sigaw ng mga tao ang naririnig niya—“Kiss! Kiss!”Hindi na niya narinig ang mga reklamo ni Cassy, at habang ang iba ay tuwang-tuwa, may ilan ding hindi masaya.“Ang gusto ng karamihan, mahirap talagang hindi pagbigyan,” bulong ni Eldreed. Kasabay nito, niyakap na niya ang reyna ng gabing iyon—si Shayne.“Bakit bigla kang nagbigay ng rosas? Hindi naman ‘yan ang estilo mo.” Pabulong na tanong ni Shayne sa tainga ni Eldreed, ramdam niya ang mahigpit na pagkakayakap nito sa kanyang baywang.Hindi naman siya tatakbo, bakit parang hindi siya pakakawalan?Sa paligid, palakpakan at hiyawan ang maririnig. Kahit hindi siya komportable, nagawa pa rin ni Shayne na ipakita
Hindi mahilig si Shayne sa makeup, kaya kakaunti lang ang gamit niyang pampaganda. Bilang anak ng pamilya Morsel, hindi maiiwasan na kailangan niyang dumalo sa ilang mga party. Dahil dito, partikular na kumuha si Jessa ng isang propesyonal na stylist at makeup artist para alagaan ang itsura ni Shayne sa mga okasyon.Ang mga taong nasa harapan niya ngayon ay pawang mga miyembro ng kanyang styling at makeup team."A-Ano'ng ginagawa ninyo rito?" Itinuro ni Shayne ang mga ito, halatang naguguluhan. Wala siyang natatandaang okasyon na kailangang daluhan sa mga darating na araw. Bukod pa rito, simula nang ikasal siya kay Eldreed, hindi na siya dumadalo sa anumang party, maliit man o malaki. Si Eldreed na lang ang humaharap sa mga sosyal na pagtitipon, kaya wala na siyang pakialam sa mga ganitong bagay.Ngumiti si Eldreed at sinabing, "Maaari ka namang pumunta. Gusto kong makita kung paano ka magmukhang elegante sa isang evening dress.""Hindi ba nakita mo na? Nakita mo na noong suot ko ang
Matapos ang isa na namang almusal—tinapay na may palaman at gatas na inihanda ni Eldreed—hindi maiwasan ni Shayne na magkaroon ng kakaibang ekspresyon.Hindi niya talaga maintindihan ang iniisip ni Eldreed. Ilang araw lang ang nakalipas, halos hindi sila magkasundo, pero nitong mga nakaraang araw, biglang naging napakaalagain at malambing niya.Habang nag-iisip nang kung anu-ano si Shayne, biglang tumunog ang kanyang cellphone. Pagtingin niya, nakita niyang si Andeline ang tumatawag.“Ano?” sagot niya, halatang naiinis.“Bakit ang sungit mo? May nang-asar ba sa kapatid kong mabait? Sabihin mo lang, babanatan ko siya!” biro ni Andeline, na agad napansin ang tono ni Shayne.Pumihit ang mga mata ni Shayne. “Ikaw lang naman palagi ang nang-aasar sa akin.” Pagkatapos, idinugtong niya, “Sige, magkita tayo sa dati nating tagpuan sa loob ng sampung minuto.” At agad niyang binaba ang tawag.Nang makarating siya sa Wantai Club, sa parehong pribadong kwarto na palagi nilang ginagamit, naabutan n