Ang kotse ay mabilis na tumatakbo, mas mabilis pa kaysa noong una silang lumabas. Ipinagpag ni Shayne ang buhok na tumatakip sa kanyang mukha dahil sa hangin, at hinawi ito sa likod ng kanyang tainga. Magaan ang kanyang pakiramdam at kumanta pa siya ng masayang tono. Para sa kanya, ang makapanakit sa kalaban ay isang uri ng tagumpay.Pasimpleng tumingin si Eldreed sa kanya, at bahagyang ngumiti. Kahit siya ay tila hindi napapansin ang kakaibang kalma at banayad na init ng kanyang pakiramdam na matagal na niyang hindi nararanasan."Salamat sa paghatid sa akin." Bumaba si Shayne sa kotse at tumayo sa tabi nito. Nakangiti niyang tinitigan si Eldreed na nasa loob pa ng sasakyan, ngunit hindi maikakaila ang kislap ng kasiyahan sa kanyang mga mata.Bahagyang tinaas ni Eldreed ang kilay, binuksan ang pinto, at bumaba rin. "Sa totoo lang, kung ihahatid kita nang hindi nagpapakita sa mga nakatatanda, parang hindi magalang."Natigilan ang ngiti ni Shayne at mabilis na nag-isip ng dahilan. Nguni
Si Jerome ay bumalik sa kanyang ulirat, tumingin kay Shayne, sa malalaking mata nito na puno ng pag-aalala at pagkamausisa. Hindi niya napigilang makaramdam ng kilig sa puso. Ang mga alaala nila ay nagsimulang maglaro sa kanyang isipan na parang mga slide show.Karamihan sa mga alaala ay si Shayne na nakangiti. Napabuntong-hininga si Jerome, at ang kanyang mga mata ay puno ng damdaming hindi maitago. "Shayne, masaya ka ba?" tanong niya nang puno ng lambing.Biglang natigil ang ngiti ni Shayne, yumuko ito, at matapos ang ilang sandali ay muli siyang tumingin kay Jerome. Nginitian niya ito ngunit may bahid ng pag-aalinlangan. "Kuya Jerome, may problema ba? Mukhang kakaiba ka ngayong gabi," tugon niya nang may halong pagtataka.Ngumiti si Jerome, iniabot ang kamay at hinaplos ang buhok ni Shayne. Habang nararamdaman ang lambot nito sa kanyang palad, tila nabuhay muli ang kanyang puso, na dati’y parang nalulumbay at puno ng bigat.“Wala naman, naisip ko lang, parang kahapon lang, ang bata
Ang hapunan ay inayos ni Eldreed sa chain hotel ng Sandronal. Bilang pagpapakita ng respeto sa pamilya ng magkabilang panig at ng kahalagahan ng okasyong ito, ni-reserve ni Eldreed ang buong gusali. Sa laki ng hotel, tanging ilang mga waiter na lamang ang naiwan upang magserbisyo."Grabe naman, ang galante talaga ng future brother-in-law ko," sambit ni Andeline habang pinagmamasdan ang malawak ngunit walang katao-taong lugar sa paligid.Ito ang pinakamalaking five-star hotel sa buong lungsod, at palaging mayroong 60-70 percent occupancy rate araw-araw. Bukod pa roon, ang mga kliyente na nais kumain dito ay kailangang magpareserba nang maaga. Kaya naman, makikita sa ginawa ni Eldreed ang sinseridad niya.Napairap si Shayne at medyo walang interes na nagsalita, "Hmm, masyado ka namang amazed. Mukha lang siyang nalugi ngayon, pero mamaya, kung ano ang makukuha niya, doble o higit pa sa ginastos niya. Kaya bakit naman hindi siya magiging masaya sa ganitong klaseng pakulo?"Napangiti si An
Bahagyang nanigas ang katawan ni Shayne at ibinaba ang tingin kay Benjamin, ngunit sa loob-loob niya, may lungkot at sama ng loob. Lahat ng ito, kasalanan ng patay na sorong ito! Sa isip niya.“Pasensya na po, lolo,” mahina niyang sabi.“Hmph, alam mo bang dapat kang humingi ng tawad? Kanina lang pinuri kita kay Mr. Sandronal na ikaw ay magalang at marunong umintindi, pero ganyan ang ipinakita mo ngayon? Nakakadismaya.” Napasinghal si Benjamin, pinalawak ang kanyang awtoridad, malamig na tinitigan si Shayne, at nagsalita nang malakas.Napukaw ang damdamin ni Shayne. Alam niya ang ibig sabihin ng matanda at agad na yumuko kay Arellano. Seryoso niyang sinabi, “Mr. Sandronal, pasensya na po talaga. Napaka-bastos ko kanina.” Yumuko siya at humingi ng paumanhin. Ang maliit niyang mukha ay bahagyang natakpan ng anino, kaya’t di gaanong makita ang ekspresyon niya.Sa kanyang payat na katawan, magalang na tindig, at bahagyang kaawa-awang postura, madaling mahulog ang loob ng sinuman. Lalo p
Napakapit si Shayne sa kung ano mang nasa tabi niya, tumayo mula kay Eldreed, at tiningnan si Andeline na nanlalaki ang mga mata. Hindi niya alam kung bakit ganoon ang reaksyon nito.Napasinghap nang malalim si Eldreed nang tumayo si Shayne. Nagpalit ang kulay ng mukha niya—namumutla. Napapikit siya nang mariin, nangitim ang mukha, at sa tonong halos pinipigil ang galit, sinabi niya, “Shayne, bitawan mo ang kamay ko!”Sa narinig, parang napakilos si Shayne nang walang malay at binitiwan ang pagkakahawak niya. Ngunit sa pagbitiw niya, bigla na namang tumama ang katawan niya sa binti ni Eldreed, dahilan para mapa-igik ito ulit.“Andeline, tulungan mo ang ate mo tumayo,” sabat ni Jessa nang makita niyang walang gumagalaw sa kwarto.Sa sandaling nagsalita siya, saka lamang sumang-ayon ang iba pang nasa silid.“Oo nga naman, bakit ba ang babangga-bangga ng dalawa?” sabi ni Benjamin, parang nagrereklamo ngunit may bakas ng kasiyahan sa mata. Hindi niya inasahan na magkaintindihan agad si Sh
Hinatak ni Jessa si Shayne mula sa kama, "Shayne, may mga masahista at makeup artist na naghihintay sa labas. Isa-isa nating gawin ang mga kailangan para masigurong maganda kang ikakasal ngayon."Tinakpan ni Shayne ang kanyang ulo gamit ang unan at sumagot nang may mahinang boses, "Kahit hindi ako mag-ayos, maganda pa rin ako."Hindi iyon pinansin ni Jessa. Karaniwan, kapag naglalambing si Shayne, madali siyang bumibigay. Pero sa espesyal na araw na ito, hindi niya hahayaang maging matigas ang ulo ni Shayne.Sanay na si Shayne sa masahe, at kilala rin niya ang masahista. Pamilyar ito sa kanyang katawan, kaya inanyayahan na rin para siguraduhing nasa maayos na kondisyon si Shayne sa kasal.Habang nilalabanan ang antok, hinayaan na lang ni Shayne ang masahista na idiin dito at doon sa kanyang katawan. Pagkalipas ng ilang sandali, nawala na ang antok niya, at bigla siyang naging masigla.Nakahinga nang maluwag si Jessa nang makita ang pagbabago. Matapos ipaliwanag sa masahista at makeup
Nang marinig iyon ni Jessa, tumango siya nang may kasiyahan at tuluyang nawala ang mga alalahanin niya tungkol sa kasal nina Shayne at Eldreed.Ang abalang oras ay tila palaging mabilis lumipas. Sa isang iglap, tahimik na nakaupo si Shayne sa silid habang kasama ang apat na bridesmaids, hinihintay ang pagdating ng float ni Eldreed.Ngunit ang kakaiba sa kanilang kasal ay walang roadblock para sa groom, kaya’t makukuha niya si Shayne nang walang hadlang.Nakaupo si Shayne sa kama, halatang naiinip, habang nakatingin sa paligid ng silid na pinalamutian ni Jessa ng mga pulang rosas. Hindi niya maiwasang makaramdam ng kaunting kalungkutan.Parang kahapon lang ang unang beses nilang magkita, pero ngayon, suot na niya ang puting belo ng kasal at naghihintay sa pagdating ng lalaki.Bilang isang babae, natural lamang na mangarap tungkol sa hinaharap na kasal at ang magiging kapareha sa altar. Hindi rin naiiba si Shayne, pero ang pangarap ay nananatiling pangarap lamang, at kadalasan ay nauuwi
Nang makita ng driver sina Shayne at Eldreed na paparating, agad nitong binuksan ang pinto ng kotse nang may liwanag sa mga mata at magalang na naghintay sa kanilang paglapit.Maingat na inabot ni Eldreed ang kamay ni Shayne upang alalayan ito papunta sa likurang upuan. Matapos isara ang pinto, mabilis niyang nilibot ang kabilang bahagi ng sasakyan upang sumakay. Halata ang pagmamadali sa kilos nito.Dahan-dahang umandar ang sasakyan. Samantala, mas lalo pang kinabahan si Shayne. Mahigpit niyang hinawakan ang hawak na bouquet, bahagyang pinipisil ang mga labi, at nanatiling tahimik.Ang kanilang kasal ay iniatas sa isang espesyal na kumpanya ng kasalan, kaya’t naiwasan ang maraming abala. Basta’t may sapat na pera, lahat ay naasikaso. Sa puntong ito, ang pamilya Morsel at pamilya Sandronal ay hindi nagdalawang-isip sa paggastos.Malaki ang kasalan. Kitang-kita ito sa dami ng taong dumalo sa lugar ng kasal, pabalik-balik ang mga bisita. Ibinaba ni Shayne ang kanyang tingin sa bouquet n
"Dahil... masyadong mahal iyon. Baka may magnakaw kapag suot ko, at ayokong mangyari iyon," kaswal na palusot ni Shayne.Mukhang hindi alam ni Eldreed na hindi niya isinusuot ang wedding ring nila. Dahil hindi naman ito nahahalata, mas mabuting huwag na lang niyang sabihin para hindi siya magalit nang wala sa oras.Pagkarinig nito, hinila ni Eldreed si Shayne mula sa pagkakahiga sa kanyang dibdib at itinapat ang kanyang tingin."Simula bukas—hindi, mamaya pag-uwi natin—isuot mo na ang singsing mo. Wala namang mang-aagaw niyan dito. At kung sakali mang may magtangkang kunin, may paraan ako para mabawi ito."Napatungo si Shayne, ngunit nasulyapan niya ang singsing sa daliri ni Eldreed—ang singsing na siya mismo ang nagbigay. Biglang bumilis ang tibok ng puso niya, at tumango siya nang marahan. "O-okay, isusuot ko pag-uwi."Saka lamang lumuwag ang ekspresyon ni Eldreed at binitiwan ang kanyang kamay. Agad naman niyang iniatras ito."Sige na, bumalik ka na sa trabaho. Ubusin mo ang yogurt
Pagkatapos niyang sabihin 'yon, agad siyang lumipat sa sofa at humiga. Dahil maikli ang sofa, wala siyang mapaglagyan ng mga binti niya kaya nag-alinlangan siya ng sandali bago ipatong iyon sa kandungan ni Shayne.Nanlaki ang mata ni Shayne, "Hoy! Anong ginagawa mo?" bulong niya, pero nakita niyang nakapikit na si Eldreed at mukhang wala na talaga sa sarili."Hayop ka talaga," pabulong na bulong ni Shayne habang kinagat ang labi, pero hindi niya na rin inalis ang binti nito sa kanyang hita.Habang unti-unting nakatulog si Eldreed, ramdam niya ang amoy ni Shayne sa paligid — mabango, nakakarelax, at nagbibigay ng kakaibang kapayapaan sa kanya. Nakakatawa dahil hindi niya maintindihan kung bakit kapag si Shayne ang kasama niya, parang nawawala lahat ng bigat sa mundo niya.Walang kaingay-ingay ang buong opisina. Tahimik na pinagmamasdan ni Shayne si Eldreed — tahimik, mahimbing, at parang napakapayapa ng mukha nito habang natutulog. Habang tinitingnan niya ito, bigla siyang nakaramdam n
Habang iniisip pa ni Shayne ang lahat ng ito, biglang tumingala si Eldreed. Nagtagpo ang kanilang mga mata, at sa isang iglap, parang natulala si Shayne sa lalim ng tingin niya—seryoso, puno ng determinasyon, at may kakaibang aura bilang isang abala at responsableng tao.Pero agad ding bumalik si Shayne sa katinuan. Ang kabog ng puso niya ay sandali lang, mabilis na naglaho na parang wala siyang naramdaman. Napangiti siya ng bahagya at matamis na ngumiti kay Eldreed. Gumanti rin ito ng ngiti, saka tumayo mula sa kanyang mesa at lumapit sa kanya."Anong ginagawa mo?" tanong nito."Ah, nagluto ako ng paborito mong pork ribs, may isda rin, at ilang gulay."Matapos magsalita, kinuha ni Shayne ang isang bote ng yogurt mula sa kanyang bag. "Dinalhan din kita nito. Masarap 'to, marerelax ka."Tinapunan lang ni Eldreed ng tingin ang yogurt at malamig na sinabing, "Hindi ako kumakain ng ganyan."Agad na bumagsak ang mukha ni Shayne. "Wala kang choice! Kainin mo 'yan! Gusto kong makita kitang k
Matapos ang lahat ng paghahanda, maingat niyang binalot ang ginawa niyang bento, hinawakan ito nang mahigpit sa kanyang dibdib, at lumakad patungo sa kumpanya ni Eldreed.Samantala, kahit kulang sa tulog si Eldreed—dahil halos dalawa o tatlong oras lang ang tulog niya kagabi—hindi ito naging hadlang sa kanyang sigasig sa trabaho. Pagkagaling sa bahay ni Mayor Vasquez, agad siyang nagsimula sa trabaho at hindi na nag-aksaya ng oras.Napatingin lang siya sa relo nang pumasok ang kanyang sekretarya para tanungin kung ano ang gusto niyang kainin ngayong tanghali.Doon lang niya naalala ang usapan nila ni Shayne kaninang umaga. Napangiti siya ng bahagya, at biglang gumaan ang pakiramdam niya kahit saglit."Hindi na kailangan, kumain na kayo," sagot niya."Ha? Hindi po kayo kakain, Sir? Kung magpapatuloy kayong magtrabaho nang walang kain, baka masira ang inyong tiyan..." nag-aalalang sagot ng sekretarya. Bilang mga empleyado, hinahangaan nila ang sipag ng kanilang boss, pero naaawa rin sil
“Anong kalokohan ‘yang sinasabi mo?”Biglang nagbago ang ekspresyon ni Mayor Vasquez. Ang dating elegante at mahinahong mukha niya ay biglang nagmistulang madilim at baluktot, lalo pang nadagdagan ng kakaibang kaseryosohan.“Matagal mo na akong kasama, halos buong buhay mo. Kailan mo akong nakita na may ginawa nang kusang-loob?”"A-Anong ibig mong sabihin…?" Nagdududang tinignan siya ng kanyang ina, ngunit ang sagot lang na nakuha niya ay isang hindi mabasang ekspresyon, nakatago sa malalim at malamlam nitong tingin.“Huwag mo nang alamin. Tungkol sa nangyayari kina Eldreed at Shayne, pansamantala kayong umatras ni Cassy. Sabi nga nila, ‘paitalin ang espada sa loob ng sampung taon.’ Masyado kayong nagmadali, kaya ako na ang magpaplano ng natitirang hakbang. Lahat ng hinanakit na naranasan n’yo ni Cassy, babawiin ko.”Ang dating sunud-sunuran at mahina ang loob na si Mayor Vasquez ay biglang nagpakita ng matigas at determinadong ugali. Nagkatinginan sina Carla at Cassy, ngunit sa huli,
Nanginginig pa rin ang katawan ni Mayor Vasquez sa matinding galit. Ang mga mata niya'y nanlilisik habang matalim na nakatitig sa dalawa.Hindi makasagot si Carla at Cassy. Alam nilang may punto si Mayor Vasquez — naging pabaya sila. Dapat ay naging maingat sila para hindi sila mahuli, ngunit dahil sa kagustuhan nilang agawin si Eldreed, naging palpak ang lahat.Si Cassy na duguan ang noo, na kadalasan ay nagrereklamo kahit simpleng sugat lang, ngayon ay tahimik na nakayakap kay Carla. Takot na takot siyang magsalita o humikbi man lang. Alam niyang galit na galit ang ama niya — at sa oras na ito, wala siyang karapatang magsumbong o umangal.Matapos ang ilang minutong katahimikan, naglakas-loob si Carla na magsalita habang patuloy na niyayakap si Cassy. "M-mahal... aminado kaming nagkamali. Pero wala kaming choice noong mga oras na 'yon. Kailangan naming kumilos agad, kung hindi, tuluyan nang magpapatuloy ang kasal nina Eldreed at Shayne."Nanatili lang na nakatitig si Mayor Vasquez, p
Tumayo si Eldreed, kinuha ang coat niya at dire-diretsong lumabas ng bahay, iniwang nanghihina ang pamilya Vasquez.Sa isip niya, wala na siyang ibang iniintindi. Dahil si Shayne lang ang babae na gusto niyang protektahan habambuhay.Ang narinig na iyon ni Mayor Vasquez ay nagpatibay lalo sa kanyang desisyon na magpaikot ng usapan na tila isang mabangis na tigre na nakangiti."Wala akong ganong balak." Ngunit laking gulat niya nang mariing sumagot si Eldreed, hindi man lang siya binigyan ng kahit anong pabor. "Pero sana, Mayor Vasquez, iparating n'yo sa anak n'yo na huwag na huwag na niyang gagambalain ang asawa ko. Kung may plano pa siyang manggulo, o kukuha pa siya ng tao para guluhin si Shayne, ipinapangako kong hindi ko siya patatawarin. Hindi ko na poprotektahan ang negosyo n'yo.”Habang sinasabi iyon ni Eldreed, nilingon niya ng malamig na tingin si Cassy — isang tinging nagpanginig sa katawan ng dalaga. Para bang kahit anong oras ay kayang-kaya siyang basagin ni Eldreed."Miss
Narinig ni Eldreed ang sinabi ni Mayor Vasquez, ngunit imbes na matuwa, bigla niyang naramdaman na parang lumubog ang puso niya. Napansin niya ang sariling kamay na kanina'y naglalaro sa kanyang singsing, ngunit ngayon ay bigla itong napahinto. Unti-unti niyang ibinalik ang sarili sa katinuan at may malamig na ngiti sa kanyang labi nang magtanong siya."Paano n'yo po nalaman na magbibusiness trip ako, Mayor Vasquez?"Bigla itong nagbigay ng tensyon sa paligid. Alam ni Eldreed na hindi pa niya ipinapahayag ang tungkol sa pagkasunog ng kanilang warehouse sa American branch, at kakaunti lamang sa Pilipinas ang may kaalaman tungkol dito. Kaya't ang tanong niya ngayon ay — paano nalaman ni Mayor Vasquez na aalis siya?Sa kabila ng malamig na tono ni Eldreed, tila hindi napansin ni Mayor Vasquez ang bigat ng kanyang salita. Ngumiti ito ng bahagya at mayabang na sumagot, "Ah, wala naman. Syempre, dahil malapit ako sa pamilya niyo at nagkataon lang na may narinig akong balita, naisip ko lang
Matapos inumin ni Eldreed ang tsaa, marahan niyang ibinaba ang tasa at ngumiti ng bahagya. "Masarap nga. Kaya pala napakamahal." Sandali siyang tumigil bago idinugtong ang mga salitang tila may tusok, "Nakakagulat lang na ang isang opisyal ng gobyerno tulad ni Mayor Vasquez ay nakakabili ng ganito kamahal na tsaa. Nakakatuwang malaman na may panggastos pala kayo para sa mga bagay na ito."Biglang nanigas ang ngiti ni Mayor Vasquez. Parang may mabigat na bagay na bumagsak sa balikat niya. Si Carla naman ay lalong naging alerto — pakiramdam niya'y may kakaibang pakay si Eldreed sa pagpunta rito.Samantalang si Cassy ay tila wala sa sarili, lubos na nahumaling pa rin kay Eldreed. Hindi niya man lang naintindihan ang ibig ipahiwatig ng sinabi nito.Kung ibang tao lang ang nasa pwesto ni Mayor Vasquez, tiyak na matitigilan siya sa matalim na salita ni Eldreed. Pero dahil sanay na si Mayor Vasquez sa politika, mabilis siyang nakaisip ng palusot. Ngumiti ito ng peke at pilit na inayos ang si