Hindi na nagtagal si Eldreed para sagutin ang mga tanong ni Shayne. Marami pa siyang kailangang asikasuhin sa kumpanya. Pero bago umalis, sinigurado niyang ilayo ang lalaki upang maiwasan ang komplikasyon. "Tandaan mo ang sinabi ko kanina, kung hindi, baka kailanganin ko pang bumisita sa mansyon niyo," babala niya.Ang lantad na pagbabanta sa boses nito ay nagdulot ng matinding inis kay Shayne, ngunit pilit pa rin niyang pinanatili ang ngiti sa kanyang mukha. Pinadaan niya ang mahahaba at mapuputi niyang daliri sa suit ni Eldreed, na parang tinatanggal ang alikabok na wala naman talaga doon. Sa malamig pero may bahid ng inis na boses, sinabi niya, "Oo na, naiintindihan ko.""Mabuti naman kung ganun! Salamat!" Tumawa si Eldreed bago tumalikod at sumakay sa kotse. Mukhang mas lalo siyang nasisiyahan kapag nakikita niyang naiinis si Shayne ngunit walang magawa.Nang tuluyan nang mawala ang matangkad na pigura ni Eldreed, mariing tumapak sa lupa si Shayne sa inis at naglakad papunta sa s
Medyo naawa si Andeline nang makita ang lungkot sa mukha ni Shayne, kaya’t sinabi niyang may halong pag-aalo, "Kung nasira na ang relasyon niyo, mas mabuting tapusin na lang ito ng tuluyan."Umupo si Shayne sa sofa na puno ng pagsisisi at pagkadismaya. May mga malalalim pa rin siyang katanungan sa isipan: Nasaan na ang Jane Weilan na nakilala niya noon? Totoo bang mas mahalaga ang isang lalaki kaysa sa samahan nilang magkaibigan?Ngunit sa huli, tanggap niya ang katotohanan. Natalo siya. Habang inaalala ang sinabi ni Cassy noong huli silang nagkita, nanlamig ang kanyang puso. Mapait siyang ngumiti kay Andeline. "Tama ka. Tapos na ang lahat sa pagitan namin, pero noon pa ‘yun."Kahit siya, kailangan niyang aminin na simula noong gabing iyon, naging mortal na kaaway na niya si Cassy. Tila hindi na sila magkakaayos kailanman."Andiyan ka na naman, masyado kang nakatingin sa malapit. Napakaraming tao sa mundo! Kapag lumabas ka at naghanap ng mga bagong kakilala, sigurado akong marami ang
Napakunot ang noo ni Shayne at humarap, na tila nawalan ng suporta nang mawala ang mga malalaking kamay sa kanyang baywang. Parang may kung anong kulang."Ano 'yang ekspresyon mo? Iniwan?" tanong niya.May bahagyang kirot siyang naramdaman sa kanyang puso. Naku naman, ikaw pa nga ang naunang lumayo, tapos ngayon ganyan ang tingin mo? Di ba huli na para magpaka-suplado? Si Eldreed ay hindi sumagot at diretsong naglakad papunta sa kanyang sasakyan. Matangkad at guwapo, ang anino niya ay humaba sa lupa, hanggang umabot sa paanan ni Shayne. "Kung tatambay ka pa diyan, umuwi ka na lang," sabi ni Eldreed mula sa malayo.Tiningnan ni Shayne ang kanyang likuran, tapos ang anino niya sa lupa. Napangiti siya, bahagyang nagulangan ng malisyosong ngiti ang kanyang mukha.Apakan ko 'to, apakan ko 'to, parang patay ka na sa akin!Tahimik siyang naglakad kasunod ng mga yapak ni Eldreed. Bawat hakbang niya ay laging natapat sa ulo ng anino ni Eldreed sa lupa. Habang naglalakad, napansin niyang ang
"Kung ayaw mong umupo dito sa harap, bumaba ka na lang." Malamig na sinabi ni Eldreed.Napangiwi si Shayne, at sinamaan ng tingin si Eldreed na nakaupo sa driver’s seat. Pinilipit niya ang kanyang maliit na ilong, halatang naiinis. Ito lang ang kaya mong gawin, takutin ako?Pero kung bababa siya, siguradong tatanungin siya ni Lolo at ng Papa niya, kaya wala rin siyang magagawa.Nang sumakay na siya sa passenger seat nang walang reklamo, ini-start ni Eldreed ang makina ng kotse. Ang bagong itim na Ferrari sports car ay marahang lumabas sa garahe.Habang mabilis na naiiwan ang tanawin sa labas, nilingon ni Shayne si Eldreed, na seryosong nagmamaneho. Curiosong nagtanong siya, "Teka, hindi ko pa pala naitanong—saan mo ba ako dadalhin?"Saglit siyang sinulyapan ni Eldreed gamit ang malamig niyang tingin. May bahagyang ngiti sa gilid ng kanyang labi habang nakatingin pa rin sa daan. "Akala ko hindi ka na magtatanong.""Anong akala? Siyempre magtatanong ako! Hindi ko lang nahanap ang taman
Pagbukas ni Eldreed ng pinto ng kotse, itinapon muna niya ang sapatos sa backseat bago itinulak si Shayne papunta sa passenger seat. Umikot siya papunta sa driver’s seat, naupo, at dahan-dahang bumuntong-hininga na parang pagod. Sa totoo lang, may duda siya sa sarili—kung magpapatuloy siyang makasama ang babaeng ito, baka mawalan pa siya ng sampung taon ng buhay.Naiinis si Shayne habang hinihimas ang kanyang leeg, namumula ang kanyang mukha. "Hindi mo ba alam kung ano ang ibig sabihin na be gentleman?"Tiningnan lang siya ni Eldreed habang iniikot ang susi ng kotse at ngumisi ng may kalokohan. "Alam ko naman ang pagiging gentleman, pero pinipili ko lang taong paggamitan ng pagiging gentleman ko. Hindi ba halata?"Huminga nang malalim si Shayne, parang hinahanap ang pasensya mula sa kailaliman ng kanyang loob. "Eldreed..." sigaw niya nang galit.Dahan-dahang sinabi ni Eldreed, "Ano? Ano'ng problema?"Hindi na siya nakapagsalita pa. Pakiramdam niya ay para siyang isang lobo na tinusok
Ang kotse ay mabilis na tumatakbo, mas mabilis pa kaysa noong una silang lumabas. Ipinagpag ni Shayne ang buhok na tumatakip sa kanyang mukha dahil sa hangin, at hinawi ito sa likod ng kanyang tainga. Magaan ang kanyang pakiramdam at kumanta pa siya ng masayang tono. Para sa kanya, ang makapanakit sa kalaban ay isang uri ng tagumpay.Pasimpleng tumingin si Eldreed sa kanya, at bahagyang ngumiti. Kahit siya ay tila hindi napapansin ang kakaibang kalma at banayad na init ng kanyang pakiramdam na matagal na niyang hindi nararanasan."Salamat sa paghatid sa akin." Bumaba si Shayne sa kotse at tumayo sa tabi nito. Nakangiti niyang tinitigan si Eldreed na nasa loob pa ng sasakyan, ngunit hindi maikakaila ang kislap ng kasiyahan sa kanyang mga mata.Bahagyang tinaas ni Eldreed ang kilay, binuksan ang pinto, at bumaba rin. "Sa totoo lang, kung ihahatid kita nang hindi nagpapakita sa mga nakatatanda, parang hindi magalang."Natigilan ang ngiti ni Shayne at mabilis na nag-isip ng dahilan. Nguni
Si Jerome ay bumalik sa kanyang ulirat, tumingin kay Shayne, sa malalaking mata nito na puno ng pag-aalala at pagkamausisa. Hindi niya napigilang makaramdam ng kilig sa puso. Ang mga alaala nila ay nagsimulang maglaro sa kanyang isipan na parang mga slide show.Karamihan sa mga alaala ay si Shayne na nakangiti. Napabuntong-hininga si Jerome, at ang kanyang mga mata ay puno ng damdaming hindi maitago. "Shayne, masaya ka ba?" tanong niya nang puno ng lambing.Biglang natigil ang ngiti ni Shayne, yumuko ito, at matapos ang ilang sandali ay muli siyang tumingin kay Jerome. Nginitian niya ito ngunit may bahid ng pag-aalinlangan. "Kuya Jerome, may problema ba? Mukhang kakaiba ka ngayong gabi," tugon niya nang may halong pagtataka.Ngumiti si Jerome, iniabot ang kamay at hinaplos ang buhok ni Shayne. Habang nararamdaman ang lambot nito sa kanyang palad, tila nabuhay muli ang kanyang puso, na dati’y parang nalulumbay at puno ng bigat.“Wala naman, naisip ko lang, parang kahapon lang, ang bata
Ang hapunan ay inayos ni Eldreed sa chain hotel ng Sandronal. Bilang pagpapakita ng respeto sa pamilya ng magkabilang panig at ng kahalagahan ng okasyong ito, ni-reserve ni Eldreed ang buong gusali. Sa laki ng hotel, tanging ilang mga waiter na lamang ang naiwan upang magserbisyo."Grabe naman, ang galante talaga ng future brother-in-law ko," sambit ni Andeline habang pinagmamasdan ang malawak ngunit walang katao-taong lugar sa paligid.Ito ang pinakamalaking five-star hotel sa buong lungsod, at palaging mayroong 60-70 percent occupancy rate araw-araw. Bukod pa roon, ang mga kliyente na nais kumain dito ay kailangang magpareserba nang maaga. Kaya naman, makikita sa ginawa ni Eldreed ang sinseridad niya.Napairap si Shayne at medyo walang interes na nagsalita, "Hmm, masyado ka namang amazed. Mukha lang siyang nalugi ngayon, pero mamaya, kung ano ang makukuha niya, doble o higit pa sa ginastos niya. Kaya bakit naman hindi siya magiging masaya sa ganitong klaseng pakulo?"Napangiti si An
Nararamdaman ni Eldreed ang mga titig ng lahat, kaya ngumiti siya. Ngunit sa hindi malamang dahilan, biglang sumagi sa isip niya ang ilang alaala ng gabing iyon kasama si Shayne, dahilan para bahagyang manginig ang kanyang puso. Gayunpaman, hindi niya ito pinahalata at tahimik na tumingin kay Shayne bago mahinahong magsalita. “Kung ganun, pag-uwi natin mamaya, mag-test tayo. Baka nga may nangyari.”Napangisi si Shayne. Naisip niya ulit dalawang buwan na ang lumipas sa nangyari sa kanilang dalawa ni Eldreed. Kahit pa may nangyari nung gabing ‘yon dahil sa kapabayaan ko, matagal na rin ang lumipas. Imposible namang may mangyari.Pero sa harap ng lahat, nagpanggap siyang medyo nahihiya at mahinahong tumango.Ngumiti si Eldreed, kumuha ng piraso ng braised pork, at inilagay sa plato ni Shayne. “Kumain ka pa ng karne,” aniya na may lambing.Ngumiti si Shayne at dahan-dahang kumain ng karne habang ngumunguya nang mabagal.Dahil sa ka-sweetan nilang dalawa, nagbiro ang ilan na gusto na rin n
Nararamdaman ni Eldreed ang tensyon sa pagitan nila, kaya ngumiti siya, ngunit may bahid ng matigas na pananalita sa kanyang tinig. “Masaya ba ang dinner ninyong dalawa, Mr. Valencia, at ng aking asawa?”Biglang nanigas ang ngiti sa mukha ni Eason. Agad namang tumayo si Shayne at nagmadaling nagpaliwanag. “Ako ang nag-imbita sa kanya. Noong nakaraang beses, tinulungan niya ako nang inaapi ako sa skwelahan. Dapat lang na pasalamatan ko siya.”“Natural lang naman iyon. Pero bakit hindi mo sinabi sa akin?” sagot ni Eldreed na may nakapintang ngiti sa labi. Yumuko siya at bumulong kay Shayne, tila napaka-intimate ng kilos niya sa paningin ng iba."Kung ayaw mong mapahiya tayo pareho, sumunod ka na lang. Hindi ko iniintindi kung sino ang kasama mong kumain ngayon, pero hindi ko rin gugustuhing makita ito ng aking mga kasosyo at empleyado. Ayaw mo namang magkaroon ng problema, hindi ba?"Sa narinig niyang iyon, parang biglang nanlamig ang pakiramdam ni Shayne. Marahan siyang tumango, tila h
"Ayan na!" Matapos bigyan ng gamot ang sugat ni Eason, maingat na binalutan ito ni Shayne ng benda. Maganda ang pagkakabalot, kaya't bahagyang namangha si Eason habang tinitingnan ang kanyang sugat. "Shayne, hindi ko inakala na ang galing mo pala rito!""Wala lang ‘yon," sagot ni Shayne na may ngiti bago muling bumalik sa kanyang upuan. "Naisip ko lang na kung sakaling ako o ang mga taong mahalaga sa akin ay masaktan balang araw, kailangan kong may sapat na kaalaman para matulungan sila. Kaya nagbasa ako ng ilang libro tungkol sa first aid at natuto ng kaunti."Habang nagsasalita, uminom siya ng kaunting tsaa. "Ikaw naman, bakit may dala-dala kang first aid kit kahit saan ka magpunta? Ang sipag mo namang maghanda!"Bahagyang napahiya si Eason at ngumiti. "Pareho lang tayo. Gusto ko ring makasigurado na kung sakali mang may mangyari sa akin o sa mga nasa paligid ko, may magagawa ako agad."Nagkatinginan sila at sabay na natawa. Pareho nilang naisip na tila huli na ang kanilang pagkaka
Pumunta sila sa isang high-end na restaurant. Kung ang coffee shop kanina ay may simple at preskong ambiance, ang restaurant na ito naman ay lantad na lantad ang pagiging mayaman ni Eason.Gaya ng dati, maginoong hinila ni Eason ang upuan para kay Shayne. Nang makaupo na siya, saka lamang ito naupo at tinawag ang waiter para umorder. Kitang-kita sa kilos niya ang pagiging edukado at kagalang-galang. Ngunit hindi naman nagpapahuli si Shayne, dahil alam niyang hindi siya magpapatalo kahit sa mga anak-mayaman pagdating sa mabuting asal at tamang pag-uugali.Matapos mag-order ng ilang putahe, ipinagpatuloy nila ang naunang usapan."Shayne, kailan mo unang natutunan ang photography? At bakit mo ito iniwan? Ngayon, business ang pinag-aaralan mo, pero pakiramdam ko hindi ito bagay sa personalidad mo," tanong ni Eason habang inaabutan siya ng isang baso ng tubig."Oh?" Bahagyang ngumiti si Shayne at uminom ng kaunti mula sa kanyang baso. Napansin niyang tila hindi maalis ni Eason ang tingin s
Namula agad si Shayne nang marinig niya iyon. Maging si Eason ay napatingin din sa kanya, at bahagyang nag-init ang kanyang mukha. Agad niyang kinawayan ang clerk at nagmadaling nagpalinawag."Hindi... Hindi, magkaibigan lang kami."Pagkasabi nito, parang bigla siyang kinabahan. Magkaibigan na ba talaga sila ni Shayne? Sa pagkakaalam niya, ngayon pa lang dapat sila nagkita sa unang pagkakataon.Hindi pa nga sila lubos na magkakilala, pero napaka-kumpiyansa niyang sinabi ito. Bigla siyang nakaramdam ng pag-aalinlangan kaya lihim niyang sinulyapan si Shayne.Ngunit ngumiti lang ito nang magaan at tumango sa mga clerk."Oo, magkaibigan lang kami ni Eason. Saan naman ako makakahanap ng swerte para magkaroon ng boyfriend na kasing-gwapo niya, hehe."Nang marinig ito ng mga clerk, napatingin silang lahat kay Eason at kinantiyawan siya."Eason, kita mo? Ang dami mong puntos ngayon! Mabait ang dalaga, huwag mong pakakawalan."Kahit biro lang iyon, hindi pa rin napigilan ni Eason na mapahiya.
Biglang nagliwanag ang mga mata ni Shayne. Eason? Agad niyang kinuha ang kanyang cellphone at muling binasa ang pangalawang text message na ipinadala ni Andeline. Tama nga! Siya nga! Eason Valencia, anak ng isang famous chief prosecutor . Isang iginagalang na pamilya! Matagal na niya itong kilala. Minsan na silang ipinakilala ng kanyang ama at lolo sa isang engrandeng pagtitipon. Noong panahong iyon, labing-apat o labing-limang taong gulang pa lamang sila. Bata pa lang si Eason, nangingibabaw na ito sa karamihan. Dahil sa kanyang pambihirang katalinuhan at talento, matindi ang naging impresyon ni Shayne sa kanya noon. Ngunit siya noon ay payat pa at hindi pa lubusang nagdadalaga, kaya malamang, hindi naman siya binigyang pansin ni Eason. Dahil ayaw niyang mapahiya ang kanilang pamilya, nagsumikap siyang mag-aral nang mabuti upang makapasok sa isang prestihiyosong paaralan. Unti-unti siyang lumayo sa mundo ng tsismis. Kahit na naging magka-eskwela sila ni Eason, hindi niya ito sinub
Si Manang Lorna ay mabilis na sumunod sa utos ni Eldreed at agad na umakyat sa itaas upang ayusin ang kwarto para kay Shayne. Samantala, nakaupo si Eldreed sa sofa sa sala, bahagyang nakakunot ang noo, at panay ang sulyap sa kwarto sa ikalawang palapag.Kahit naiinis siya sa inasal ni Shayne, hindi niya maitanggi na wala pang sinumang nangahas na kagatin siya—Pero ang mas nakakapagtaka, hindi siya naiinis. Sa halip, parang natutuwa pa siya na inaapi siya nito.Napailing si Eldreed. "Mukhang nahawa na rin ako sa pagkabaliw niya, ah."Habang walang gana siyang nanonood ng TV, napansin niyang panay ang paglitaw ng mga babaeng artista na makapal ang make-up. Sa hindi maipaliwanag na dahilan, naisip niyang mas maganda pa rin si Shayne kaysa sa kanila."Ano ‘tong iniisip ko?!" Napabalikwas siya at dali-daling pinatay ang TV. Pasimpleng tumingin siya sa taas, at saktong nakita niyang palabas na si Manang Lorna mula sa kwarto ni Shayne. Napabuntong-hininga siya at agad na umakyat.Pagpasok ni
Narinig ni Eldreed ang galabog ng pinto habang binubuksan niya ito, ngunit wala siyang nakitang bakas ni Shayne sa loob ng silid. Ang dating magaan niyang pakiramdam ay agad na naglaho. Kumunot ang kanyang noo, bumalik siya sa ibaba at agad na nagtanong."Nasaan si Shayne?" tanong niya nang malamig."Ah... hindi ko po alam... Umalis po si Madame bandang alas-tres o alas-kuwatro ng hapon, pero... hindi pa po siya bumabalik," sagot ng isa sa mga kasambahay nang may pag-aalinlangan.Biglang dumilim ang mukha ni Eldreed. Hindi na siya nagdalawang-isip at agad na lumabas ng bahay.‘Ano na namang kalokohan 'to? Gabi na pero hindi pa rin siya umuuwi! Paano kung may nangyari sa kanya? Hindi pa ba sapat ang mga delikadong sitwasyong napasukan niya? Kung hindi siya naiipit sa isang plano, may ibang taong nagtatangkang lokohin siya. Masyado ba siyang inosente o sadyang hindi niya iniisip ang mga maaaring mangyari?’ sunod-sunod na sabi niya sa isipan. Mabilis siyang sumakay sa sasakyan at tinawa
Si Eldreed ay naupo sa hapag-kainan at nagsimulang kumain, ngunit ang nasa isip lang niya ay ang ekspresyon ni Shayne na parang isang mabangis na pusa, kaya’t hindi niya napigilang mapangiti.Hindi niya namalayan na ang pang-aasar sa kanya ay naging isang hindi na maaaring mawala sa kanyang buhay.Napansin ng mga tagasilbi ang saya ni Eldreed at lihim silang nagkangitian. Mula nang dumating si Shayne, naging mas masayahin na si Eldreed. Dati, malamlam ang buong bahay—kahit umuuwi siya, hindi siya masyadong nagsasalita. Matapos kumain, diretso na siyang pumapasok sa kanyang silid-aklatan upang magtrabaho para sa kumpanya. Para bang sa trabaho lang umiikot ang kanyang mundo, at tila walang katapusan ito.Ngunit mula nang dumating si Shayne, halatang naging madaldal na siya at paminsan-minsan ay tumatawa pa. Kahit madalas silang nagtatalo ni Shayne, hindi na siya kasing subsob sa trabaho. Sa halip na agad na magkulong sa silid-aklatan, mas binibigyan na niya ng atensyon si Madame."Sir E