"Hey, did I say you two are intimate enough? Tingin niyo ba na invicible kami sa inyo?” agad na tanong ni Adeline nang mapansin na nagtagal ang pagkalapit ng mukha ng dalawa.Para sa mga tao sa labas, magkasama sila, malapit ang kanilang mga mata, at malambing ang kanilang mga boses, parang magkasintahan na puno ng pagmamahal."Shayne, gusto mo ba si Eldreed?" tanong ni Andeline habang kumakain ng ice cream."Ha? Anong sinabi mo? Sino ang gusto ko?" Halos mailuwa ni Shayne ang ice cream sa mukha ni Andeline.Gusto si Eldreed? Puwede bang mangyari iyon? Pagtingin pa lang sa lalaking iyon, gusto niyang magalit. Arrogante, masama, at may plano palagi, paano siya magkakagusto sa ganung tao.Kumain si Shayne ng malalaking kagat ng ice cream, inisip na si Eldreed ang kinakain, at pagkatapos ay nilunok ito."Hindi ko siya gusto.” sagot ni Shayne.“Pero bakit ka namumula?” tanong naman ni Adeline. Huminga siya nang malalaim at tumingin kay Adeline. “Dahil sa tuwing nakikita ko siya, tumataas
Kailan nga ba humiling si Shayne na siya ay ihatid ni Eldreed? Maliwanag na siya na lang ang gustong magpakita ng kabutihan, kaya bakit siya pa ang naglalagay ng responsibilidad sa sarili ngayon?"Lolo…” Bago pa man lumabas ang salitang ‘hindi’ si Eldreed na ang nag-interrupt at kumuha ng usapan."Lolo, huwag niyo pong sisihin si Shayne, alam ko po na nahihiya siya at ayaw niyang magpahirap sa akin, at saka, may nais po akong pag-usapan sa inyo, kaya sumama na rin ako."Tiningnan ni Benjamin si Eldreed ng may pagpapahalaga, at nang tumingin siya kay Shayne, naging seryoso at mahigpit ang mukha niya, "Si Eldreed na nga ang nag-aalaga sa iyo, hindi mo man lang siya pasasalamatan, tapos ganyan ka pa sa kanya? Paano ka pinalaki ng tatay mo?"Si Samuel, na nakaupo at tinamaan din, tinitigan nang masama si Shayne at pinilit siyang magpasalamat.Ang kasalukuyang pananaw ni Benjamin, "Kung sino man ang lalaban kay Eldreed, lalaban siya sa akin." Sa prinsipyo niyang ito, ganun na lang ang tre
"Ah, gusto ko nang pumatay ng isang tao, at wala nang makakapigil sa akin!" Biglang tumayo si Shayne mula sa kama. Habang naaalala ang kahihiyan kaninang hapon, sobrang galit niya na parang nangingilo pati ang mga ngipin niya.Pasimpleng tumingin sa kanya si Andeline at muling ibinalik ang atensyon sa espesyal na aklat ng Cambridge University na hawak niya. "Ang pagpatay ng tao ay isang trabahong mataas ang antas, bagay lang sa IQ mo. Pero huwag kang mag-alala. Kung gusto mo talagang patayin siya, siguraduhing gumamit ka ng kutsilyo, at dagdagan mo pa ng dalawa para sa akin."Ang galit sa iniwang kahihiyan ni Eldreed, na iniwang mag-isa sa harap ng bridal shop kaninang hapon, ay hindi pa napapawi. Hindi niya kayang palampasin ito nang ganoon na lang. Kung hindi lang umalis si Eldreed bago pa siya makauwi, baka talagang sinaksak na niya ito ng kutsilyo.Pero, sabi nga, "Ang paghihiganti ay laging nasa tamang panahon."Biglang may mahinang katok sa pinto, kasabay ng tanong ni Jessa, "Sh
Simula pagkabata, si Shayne ay kilala sa pagiging mabait at maingat. Ngunit ang mga taong tahimik at masunurin ay karaniwang mas nakakatakot kapag sumabog ang galit. Paano kung makita ni Shayne ang kontrata, magalit, at umatras sa kasal? Ano na ang mangyayari?Walang pakialam na nagkibit-balikat si Andeline. "Siyempre, nahalata ko lang. At saka pagkatapos ng ilang araw na pakikitungo kay Eldreed, mapapansin mong may bahagyang bakas ng ambisyon na nakatago sa mga mata niyang kasing-lalim ng dagat. Lalo na kapag tinitingnan niya si Shayne, mas halata ang layunin niya.” Bumuntong hininga siya at tumingin muli sa hawak niyang aklta pero nagsasalita pa rin. “Huwag n’yo na akong tanungin kung paano ko nalaman. Kung kaya kong mabasa si Shayne, na napakahusay magtago ng tunay na damdamin, mas lalo na si Eldreed. Kahit hindi sila pareho ng istilo, inabot lang ako ng kalahating araw para mabasa si Shayne, pero halos isang linggo bago ko lubos na maintindihan si Eldreed. Sa kabila ng tagal, sapa
"Shayne, tapos ka na ba? Wala akong sapat na oras para makipagtalo sa'yo dito!" Ang boses ni Eldreed mula sa labas ay mababa, parang tunog ng cello na puno ng magnetikong alindog.Napakagat-labi si Shayne, galit na hinatak ang laylayan ng wedding dress na suot niya. Lumabas siya nang may apoy sa mga mata, pero may pilit na ngiti sa kanyang labi. "Hay naku, saglit ka lang naman nag-aantay! Sandali lang akong nawala, bakit ka naman nagmamadali?"Ang pabirong hiya at pakunwaring lambing sa kanyang tinig ay nagdulot kay Eldreed ng kakaibang kilabot. Napaatras siya ng ilang hakbang at palihim na hinagod ang kanyang braso, tila gusto niyang mawala ang mga goosebumps."Anong kalokohan na naman ang pinaplano mo?" Itinaas niya ang kilay, at lumitaw ang mapanuksong ngiti sa kanyang mga labi.Para bang nag-eenjoy si Shayne sa kanyang laro, tumawa siya nang malandi, tinakpan ang kanyang bibig, sabay hawak sa braso ni Eldreed. Tumitig siya sa lalaki nang may kumikislap na mga mata, "Yan, mukhang n
Tiningnan ni Shayne ang babae nang may pagtataka, at nang mapansin niya ang inggit, selos, at inis sa mga mata nito, bahagyang nanigas ang kanyang mga labi. Inggit ka pa? Gusto mo, ibigay ko na lang sayo ang pwesto ko? Pero syempre, sa isip lang niya masasabi ang mga ganitong bagay."See you later!" Ang malalaking karakter na isinulat nang parang likhang sining ng isang dragon at phoenix sa puting papel ay nagsasaad ng pagiging walang pakialam at dominante ng nag-iwan nito. Napakunot ang noo ni Shayne, mariing pinikit ang mga labi, saka walang pakundangang itinapon ang papel sa basurahan. Akala mo ba mahalaga ka? Akala mo rare ka? Eh isa ka lang namang tuso’t mabangis na lobo sa anyo ng tao!Kinuha niya ang kanyang cellphone at nag-text kay Andeline.To Adeline:Wedding dress shop, within ten minutes, bilisan mo!Pagkatapos ay ibinaba niya ang telepono at nagpunta na para magbihis. Ito na ang huling beses na isusukat niya ang kanyang wedding dress. Gusto niyang makasigurong walang m
Napatitig si Shayne sa likidong bumabagsak sa kanyang ulo habang natutulala nang bigla niyang marinig ang sigaw ni Andeline malapit sa kanyang tainga. Kumislap ang mga mata ni Andeline, at sa likas na reaksyon niya, yumuko siya at gumulong sa lupa, hindi alintana ang pink na damit na suot niya. Sa isang iglap, nakalabas siya sa peligro.Tumingala si Andeline at tumingin sa paligid. Ang malalaki niyang mata ay bahagyang sumingkit, at nang umiwas ng tingin ang lalaki sa kanya, mabilis siyang bumangon mula sa lupa at tumakbo patungo sa lalaki."Andeline,go on!" sigaw ni Shayne sabay ihagis ng handbag na hawak niya kay Andeline, na nasa layong dalawa o tatlong metro mula sa kanya. Nakasuot pa ng high heels, nagmadali siyang tumakbo papunta sa misteryosong lalaki."Tumigil ka!" sigaw ni Shayne habang hinahabol ang lalaki, dumadaan sila sa siksikan ng tao. Habang pilit nagtatago ang lalaki, lalo naman siyang nag-alab na abutin ito. Gusto niyang tanungin kung sino ang may lakas ng loob na gaw
Shayne pursed her red lips, glaring at the man with a dark expression and fiery eyes. Hindi niya maiwasang makaramdam ng pagkadismaya.Sa isipan niya, siya na nga ang nasaktan tila siya pa ang sinisisi ni Eldreed.Habang naglalaro ang mga mata ni Andeline sa pagitan nilang dalawa, bigla siyang ngumiti at nagbigay ng mungkahi kay Shayne, "Shayne, since hindi mo rin naman makukuha ang sagot sa kanya, bakit hindi na lang ipaubaya ito sa magiging asawa mo?"Napahinto si Shayne saglit, pagkatapos ay ngumiti ng bahagya. "Ewan ko lang kung hindi busy si Eldreed ngayon? Paano kung maistorbo natin ang mga plano at schedule niya kapag ginawa natin ito?" Malinaw na gusto niyang ungkatin ang biglaang pag-alis ni Eldreed.Ngumiti si Eldreed kay Andeline, bahagyang iniangat ang gilid ng kanyang mga labi. Ang kanyang mga mata ay madilim, parang tahimik na balon. "Miss Adeline, baka naman pwedeng makiusap na rin na ikaw na rin ang maglinis ng lugar?" Sabay tumingin sa lalaking nasa tabi niya.Agad nam
Nararamdaman ni Eldreed ang mga titig ng lahat, kaya ngumiti siya. Ngunit sa hindi malamang dahilan, biglang sumagi sa isip niya ang ilang alaala ng gabing iyon kasama si Shayne, dahilan para bahagyang manginig ang kanyang puso. Gayunpaman, hindi niya ito pinahalata at tahimik na tumingin kay Shayne bago mahinahong magsalita. “Kung ganun, pag-uwi natin mamaya, mag-test tayo. Baka nga may nangyari.”Napangisi si Shayne. Naisip niya ulit dalawang buwan na ang lumipas sa nangyari sa kanilang dalawa ni Eldreed. Kahit pa may nangyari nung gabing ‘yon dahil sa kapabayaan ko, matagal na rin ang lumipas. Imposible namang may mangyari.Pero sa harap ng lahat, nagpanggap siyang medyo nahihiya at mahinahong tumango.Ngumiti si Eldreed, kumuha ng piraso ng braised pork, at inilagay sa plato ni Shayne. “Kumain ka pa ng karne,” aniya na may lambing.Ngumiti si Shayne at dahan-dahang kumain ng karne habang ngumunguya nang mabagal.Dahil sa ka-sweetan nilang dalawa, nagbiro ang ilan na gusto na rin n
Nararamdaman ni Eldreed ang tensyon sa pagitan nila, kaya ngumiti siya, ngunit may bahid ng matigas na pananalita sa kanyang tinig. “Masaya ba ang dinner ninyong dalawa, Mr. Valencia, at ng aking asawa?”Biglang nanigas ang ngiti sa mukha ni Eason. Agad namang tumayo si Shayne at nagmadaling nagpaliwanag. “Ako ang nag-imbita sa kanya. Noong nakaraang beses, tinulungan niya ako nang inaapi ako sa skwelahan. Dapat lang na pasalamatan ko siya.”“Natural lang naman iyon. Pero bakit hindi mo sinabi sa akin?” sagot ni Eldreed na may nakapintang ngiti sa labi. Yumuko siya at bumulong kay Shayne, tila napaka-intimate ng kilos niya sa paningin ng iba."Kung ayaw mong mapahiya tayo pareho, sumunod ka na lang. Hindi ko iniintindi kung sino ang kasama mong kumain ngayon, pero hindi ko rin gugustuhing makita ito ng aking mga kasosyo at empleyado. Ayaw mo namang magkaroon ng problema, hindi ba?"Sa narinig niyang iyon, parang biglang nanlamig ang pakiramdam ni Shayne. Marahan siyang tumango, tila h
"Ayan na!" Matapos bigyan ng gamot ang sugat ni Eason, maingat na binalutan ito ni Shayne ng benda. Maganda ang pagkakabalot, kaya't bahagyang namangha si Eason habang tinitingnan ang kanyang sugat. "Shayne, hindi ko inakala na ang galing mo pala rito!""Wala lang ‘yon," sagot ni Shayne na may ngiti bago muling bumalik sa kanyang upuan. "Naisip ko lang na kung sakaling ako o ang mga taong mahalaga sa akin ay masaktan balang araw, kailangan kong may sapat na kaalaman para matulungan sila. Kaya nagbasa ako ng ilang libro tungkol sa first aid at natuto ng kaunti."Habang nagsasalita, uminom siya ng kaunting tsaa. "Ikaw naman, bakit may dala-dala kang first aid kit kahit saan ka magpunta? Ang sipag mo namang maghanda!"Bahagyang napahiya si Eason at ngumiti. "Pareho lang tayo. Gusto ko ring makasigurado na kung sakali mang may mangyari sa akin o sa mga nasa paligid ko, may magagawa ako agad."Nagkatinginan sila at sabay na natawa. Pareho nilang naisip na tila huli na ang kanilang pagkaka
Pumunta sila sa isang high-end na restaurant. Kung ang coffee shop kanina ay may simple at preskong ambiance, ang restaurant na ito naman ay lantad na lantad ang pagiging mayaman ni Eason.Gaya ng dati, maginoong hinila ni Eason ang upuan para kay Shayne. Nang makaupo na siya, saka lamang ito naupo at tinawag ang waiter para umorder. Kitang-kita sa kilos niya ang pagiging edukado at kagalang-galang. Ngunit hindi naman nagpapahuli si Shayne, dahil alam niyang hindi siya magpapatalo kahit sa mga anak-mayaman pagdating sa mabuting asal at tamang pag-uugali.Matapos mag-order ng ilang putahe, ipinagpatuloy nila ang naunang usapan."Shayne, kailan mo unang natutunan ang photography? At bakit mo ito iniwan? Ngayon, business ang pinag-aaralan mo, pero pakiramdam ko hindi ito bagay sa personalidad mo," tanong ni Eason habang inaabutan siya ng isang baso ng tubig."Oh?" Bahagyang ngumiti si Shayne at uminom ng kaunti mula sa kanyang baso. Napansin niyang tila hindi maalis ni Eason ang tingin s
Namula agad si Shayne nang marinig niya iyon. Maging si Eason ay napatingin din sa kanya, at bahagyang nag-init ang kanyang mukha. Agad niyang kinawayan ang clerk at nagmadaling nagpalinawag."Hindi... Hindi, magkaibigan lang kami."Pagkasabi nito, parang bigla siyang kinabahan. Magkaibigan na ba talaga sila ni Shayne? Sa pagkakaalam niya, ngayon pa lang dapat sila nagkita sa unang pagkakataon.Hindi pa nga sila lubos na magkakilala, pero napaka-kumpiyansa niyang sinabi ito. Bigla siyang nakaramdam ng pag-aalinlangan kaya lihim niyang sinulyapan si Shayne.Ngunit ngumiti lang ito nang magaan at tumango sa mga clerk."Oo, magkaibigan lang kami ni Eason. Saan naman ako makakahanap ng swerte para magkaroon ng boyfriend na kasing-gwapo niya, hehe."Nang marinig ito ng mga clerk, napatingin silang lahat kay Eason at kinantiyawan siya."Eason, kita mo? Ang dami mong puntos ngayon! Mabait ang dalaga, huwag mong pakakawalan."Kahit biro lang iyon, hindi pa rin napigilan ni Eason na mapahiya.
Biglang nagliwanag ang mga mata ni Shayne. Eason? Agad niyang kinuha ang kanyang cellphone at muling binasa ang pangalawang text message na ipinadala ni Andeline. Tama nga! Siya nga! Eason Valencia, anak ng isang famous chief prosecutor . Isang iginagalang na pamilya! Matagal na niya itong kilala. Minsan na silang ipinakilala ng kanyang ama at lolo sa isang engrandeng pagtitipon. Noong panahong iyon, labing-apat o labing-limang taong gulang pa lamang sila. Bata pa lang si Eason, nangingibabaw na ito sa karamihan. Dahil sa kanyang pambihirang katalinuhan at talento, matindi ang naging impresyon ni Shayne sa kanya noon. Ngunit siya noon ay payat pa at hindi pa lubusang nagdadalaga, kaya malamang, hindi naman siya binigyang pansin ni Eason. Dahil ayaw niyang mapahiya ang kanilang pamilya, nagsumikap siyang mag-aral nang mabuti upang makapasok sa isang prestihiyosong paaralan. Unti-unti siyang lumayo sa mundo ng tsismis. Kahit na naging magka-eskwela sila ni Eason, hindi niya ito sinub
Si Manang Lorna ay mabilis na sumunod sa utos ni Eldreed at agad na umakyat sa itaas upang ayusin ang kwarto para kay Shayne. Samantala, nakaupo si Eldreed sa sofa sa sala, bahagyang nakakunot ang noo, at panay ang sulyap sa kwarto sa ikalawang palapag.Kahit naiinis siya sa inasal ni Shayne, hindi niya maitanggi na wala pang sinumang nangahas na kagatin siya—Pero ang mas nakakapagtaka, hindi siya naiinis. Sa halip, parang natutuwa pa siya na inaapi siya nito.Napailing si Eldreed. "Mukhang nahawa na rin ako sa pagkabaliw niya, ah."Habang walang gana siyang nanonood ng TV, napansin niyang panay ang paglitaw ng mga babaeng artista na makapal ang make-up. Sa hindi maipaliwanag na dahilan, naisip niyang mas maganda pa rin si Shayne kaysa sa kanila."Ano ‘tong iniisip ko?!" Napabalikwas siya at dali-daling pinatay ang TV. Pasimpleng tumingin siya sa taas, at saktong nakita niyang palabas na si Manang Lorna mula sa kwarto ni Shayne. Napabuntong-hininga siya at agad na umakyat.Pagpasok ni
Narinig ni Eldreed ang galabog ng pinto habang binubuksan niya ito, ngunit wala siyang nakitang bakas ni Shayne sa loob ng silid. Ang dating magaan niyang pakiramdam ay agad na naglaho. Kumunot ang kanyang noo, bumalik siya sa ibaba at agad na nagtanong."Nasaan si Shayne?" tanong niya nang malamig."Ah... hindi ko po alam... Umalis po si Madame bandang alas-tres o alas-kuwatro ng hapon, pero... hindi pa po siya bumabalik," sagot ng isa sa mga kasambahay nang may pag-aalinlangan.Biglang dumilim ang mukha ni Eldreed. Hindi na siya nagdalawang-isip at agad na lumabas ng bahay.‘Ano na namang kalokohan 'to? Gabi na pero hindi pa rin siya umuuwi! Paano kung may nangyari sa kanya? Hindi pa ba sapat ang mga delikadong sitwasyong napasukan niya? Kung hindi siya naiipit sa isang plano, may ibang taong nagtatangkang lokohin siya. Masyado ba siyang inosente o sadyang hindi niya iniisip ang mga maaaring mangyari?’ sunod-sunod na sabi niya sa isipan. Mabilis siyang sumakay sa sasakyan at tinawa
Si Eldreed ay naupo sa hapag-kainan at nagsimulang kumain, ngunit ang nasa isip lang niya ay ang ekspresyon ni Shayne na parang isang mabangis na pusa, kaya’t hindi niya napigilang mapangiti.Hindi niya namalayan na ang pang-aasar sa kanya ay naging isang hindi na maaaring mawala sa kanyang buhay.Napansin ng mga tagasilbi ang saya ni Eldreed at lihim silang nagkangitian. Mula nang dumating si Shayne, naging mas masayahin na si Eldreed. Dati, malamlam ang buong bahay—kahit umuuwi siya, hindi siya masyadong nagsasalita. Matapos kumain, diretso na siyang pumapasok sa kanyang silid-aklatan upang magtrabaho para sa kumpanya. Para bang sa trabaho lang umiikot ang kanyang mundo, at tila walang katapusan ito.Ngunit mula nang dumating si Shayne, halatang naging madaldal na siya at paminsan-minsan ay tumatawa pa. Kahit madalas silang nagtatalo ni Shayne, hindi na siya kasing subsob sa trabaho. Sa halip na agad na magkulong sa silid-aklatan, mas binibigyan na niya ng atensyon si Madame."Sir E