Bago pa makapagsalita si Avigail, nagdagdag pa si Dominic ng isang bagay na may kalabuan.“Bukod pa diyan, hindi ba’t ibinalik mo din naman, Miss Avigail ang mga bulaklak sa kumpanya ko? O baka gusto mo pang marinig kung anong sinasabi ng mga empleyado ko?”Ang tono ni Dominic ay may kaunting pagkakaroon ng kabastusan.Nang marinig ito, napatigil si Avigail at pagkatapos ng ilang saglit, inis na nag-reply siya, “Dahil unang nakaabala sa akin ang mga ginawa ni Mr. Villafuerte!”Tumawa si Dominic sa isang kalabuan, “Ang mga ginawa mo ay nag-abala din sa akin.”“Dominic!” tawag ni Avigail nang galit, “Alam mo na kung anong ibig kong sabihin!”Sumimangot si Dominic at kalmadong sinabi, “Dapat mo ring maunawaan ang ibig kong sabihin, bakit hindi mo ito nais isaalang-alang?”Ang dalawang ito ay parang paulit-ulit na pinag-uusapan ang parehong paksa.Pinagdiinan ni Avigail ang kanyang mga labi, nag-pause ng matagal bago siya nagsalita ng malumanay, “Mag-usap tayo ng harapan.”Kailangan niyan
Nakita ni Martin na malapit na ang oras, pero wala pa rin siyang maisip na solusyon, kaya't ipinaalala na lang niya, "Sa lahat ng paraan, tandaan mong maging mahinahon at huwag direktang makipagtunggali."Kumunot ang noo ni Dominic at tumango bilang pagsang-ayon.Pagkatapos i-drop ang tawag, mabilis na bumaba si Dominic at nagmaneho papunta sa research institute ni Avigail. Nang magtanghali, pagkatapos ng trabaho, hinintay ni Avigail na makaalis ang karamihan ng tao sa institute bago siya tumayo at naglakad papunta sa pinto.Habang naglalakad, naisip niyang may kalimutan siyang bagay at nagbalik para kunin ang mga rosas.Dahil magkikita sila, naisip niyang ibalik na lang ang mga bulaklak kay Dominic ng personal.Mabuti na lang at wala siyang nakasalubong sa daan. Nang makarating siya sa pintuan ng institute, papunta na sana siya sa direksyon kung saan nakaparada ang kotse niya kaninang umaga, nang makita niya ang Bentley na nakaparada sa harapan ng research institute.Kitang-kita ng m
Sa kabila ng mataas na estado at posisyon ni Dominic, hindi na niya kailangang magtanghal ng anumang pag-arte sa harap ng iba.Ngunit dahil sa matagal na pagiging bahagi ng mundo ng negosyo, bihasa ang lalaking ito sa pag-kontrol ng kanyang emosyon at ekspresyon sa mukha.Para kay Avigail, ang kunot ng noo ni Dominic ay parang siya’y nagpipigil ng sakit.Habang ang mga mata niya ay dumaan pababa sa katawan ng lalaki, bahagyang tinaas ni Dominic ang kanyang mga kilay at ipinatong ang isang kamay sa kanyang tiyan, tila walang nangyaring kakaiba, ngunit lalong bumangga ang kanyang kilay.Pinagmamasdan siya ni Avigail mula ulo hanggang paa ng matagal.Anim na taon na ang nakalipas, magkasama sila ni Dominic araw-araw, ngunit hindi niya alam na may problema pala ito sa tiyan.Ngunit ang hitsura ni Dominic ngayon ay hindi mukhang peke.Dahil sa hindi komportableng pakiramdam sa tiyan, nagdesisyon ang lalaki na magpalit ng lugar at kumain sa labas, at ito ay tila nagpapaliwanag sa kanyang ka
Pagkababa ni Avigail mula sa sasakyan, balak sana niyang ibalik ang mga bulaklak kay Dominic, ngunit ang lalaki ay naglakad na patungo sa restaurant.Dahil dito, napilitan si Avigail na sundan siya, hawak ang mga bulaklak.Pumasok silang dalawa sa restaurant, at mabilis silang inihatid ng isang waiter sa kanilang ini-reserve na pwesto.Hindi alam ni Avigail kung bakit, ngunit may nararamdaman siyang kakaiba.Silang dalawa ay napakaganda at gwapo at may kakaibang alindog, kaya't maraming tao sa loob ng restaurant ang palihim na tinitingnan sila.Nang mapansin ni Avigail ang mga mata ng mga tao, nilingon niya ang paligid ng restaurant, naguguluhan.Maya-maya, napansin ni Avigail kung ano ang kakaiba.Bawat tiningnan niya, halos lahat ng mga tao ay magkapares.Tila sila'y naiiba sa lahat ng iyon."This is the most popular couple set meal in our store. You two can try it," sabi ng waiter.Ang alok ng waiter ay tila nagpatibay sa kanyang nararamdaman.Si Dominic naman, hindi na nagsalita a
"Ako ay walang asawa, wala ka din namang asawa. Anong problema doon miss Avigail?”Matapos ang ilang sandali, narinig ni Avigail ang malalim na tinig ni Dominic sa kanyang mga tainga.Nang marinig ang sagot na iyon, hindi na kayang panatilihin ni Avigail ang ekspresyon sa kanyang mukha, at bigla siyang nagkunot-noo, "Kung tama ang alaala ko, Ikaw ang madalas magpaalala sa akin tungkol sa dalawang bata."Mananatiling kalmado si Dominic, "Inaalaala ko lang na lumayo ka sa mga lalaking hindi handang maging ama ng mga bata.”Naramdaman ni Avigail na ito'y hindi kapani-paniwala at mahirap intindihin, "Anong karapatan mayroon mong manghimasok sa akin? Hindi ko akalain na may karapatan kayong magsalita tungkol sa aking pribadong buhay!"Pagkasabi nito, nagkunot ang noo ng lalaki, at nagkaroon ng kakaibang ekspresyon sa kanyang mukha.Maya-maya, narinig ni Avigail ang medyo matigas na tinig ni Dominic, "Bilang iyong tagahanga, may karapatan ba akong magsalita?"Napagtinginan si Avigail at nag
"Totoo na gusto ko si Sky, pero hindi ibig sabihin na handa akong pakasalan ka." Sabi ni Avigail "Naalala ko pa ang nangyari anim na taon na ang nakaraan. Hindi ko na hahayaan na maulit ko pa ang parehong pagkakamali, at hindi mo na kailangan mag-alala tungkol dito."Ramdam niyang nakatutok ang tingin ni Dominic sa kanya, at ito ay nagdulot ng hindi maipaliwanag na tensyon sa kanyang puso. Pero sa kabutihang palad, nakapagpatuloy siya sa pagsasabi ng nais niyang iparating. Tinitigan siya ni Dominic ng matagal, at sinubukang magpaliwanag. Ang mga salitang nasa dulo ng kanyang dila ay nabarahan ng huling sinabi ni Avigail.Anim na taon na ang nakalipas, maraming nawala sa kanya dahil sa babae ito at sobrang nasaktan niya ito.Naiintindihan ni Dominic kung bakit hindi naniniwala si Avigail sa kanya.Kahit ano pa ang sabihin niya, malamang na hindi ito pakinggan ng babae, at baka isipin pa niyang ginagawa lang niya ang mga ito bilang dahilan.Dahil dito, pinigilan ni Dominic ang sarili at
Matapos mag-isip ng matagal, sa wakas ay dinala ni Avigail ang mga bulaklak pabalik sa opisina.Hindi dahil tinanggap na niya si Dominic, kundi dahil ang mga bulaklak ay sariwa pa at sayang naman kung itatapon.Ito rin ang dahilan kaya nagpasya siyang ibalik na lang ang mga bulaklak kay Dominic noon.Hindi niya alam kung paano tinanggap ni Dominic ang mga ibinalik na bulaklak, at kung itinapon ba niya ang mga ito sa basurahan tulad ng sinabi niya.Habang iniisip ito, may kumatok sa pinto ng opisina.Nagbalik-loob si Avigail at tumugon ng mahina.Pagkalipas ng ilang sandali, pumasok ang isang tao.Nang makita ang dumating, nagulat si Avigail, "Mr. Hermosa, anong ginagawa mo dito?"Si Ricky Hermosa, na may matalim na mga labi, ay ngumiti ng bahagya, "Nagkataon lang, andito ako sa malapit dahil sa negosyo. Narinig ko na nandito ka sa institute, kaya naisip kong dumaan. Kumusta ang iyong sugat?"Nagkurap si Avigail at ngumiti, "Salamat sa iyong pag-aalala, Mr. Hermosa, halos gumaling na."
Matapos umalis si Ricky Hermosa, tumayo si Avigail at kumuha ng vase para ilagay ang mga rosas.Habang tinitingnan ang mga rosas sa vase, muling bumalik sa kanyang isipan ang mga iniwasang nararamdaman.Medyo kumunot ang noo ni Avigail at bumalik sa kanyang desk. Tinangka niyang mag-focus sa trabaho, ngunit kahit matagal na niyang tinitingnan ang mga impormasyon sa screen, wala siyang nabasang kahit isang salita.Pagdating ng oras ng uwian, bihirang mag-overtime si Avigail, kaya't nagdesisyon siyang umuwi ng maaga.Sa opisina, hindi niya maiwasang tumingin sa bouquet ng mga rosas sa kanyang lamesa. Habang tumitingin, lalong naguguluhan siya.Pagdating niya sa bahay, wala pa si Tita Kaye at ang mga bata, kaya't nagdesisyon si Avigail na magluto ng hapunan upang ma-distract ang sarili.Habang naghahanda siya ng pagkain, biglang bumukas ang pinto ng villa."Wow, bakit ang aga niyong umuwi?" tanong ni Avigail, sabay lingon sa pinto habang may ngiti sa labi.Ang mga bata ay agad tumakbo pa
"Si Mr. Hermosa at ako..."Sinimulan ni Avigail magsalita, ngunit bigla siyang nahirapan at bago siya makapagpaliwanag, may narinig silang ingay mula sa likurang bahagi ng sasakyan. Para bang nagising na ang mga bata.Naramdaman ni Avigail ang ingay at tumigil siya sa pagsasalita. Agad niyang tinanaw ang likod ng sasakyan.Doon, si Dane ay nagising na at gumigising ng mga mata, tila naguguluhan pa."Mommy..." Pagkaraan ng ilang sandali, dahan-dahang ibinaba ng maliit na bata ang kamay, kumikislap ang mga mata at tinitingnan ang kanyang mommy sa unahan ng sasakyan, halatang hindi pa ganap ang kanyang paggising.Tumingin si Avigail kay Dominic, pinipigilan ang kakaibang pakiramdam at ngumiti sa batang gising na."Nakarating na tayo?" tanong ng maliit na bata habang itinagilid ang katawan at sumandal sa bintana, tinitingnan ang pamilyar na villa sa labas. "Bakit hindi mo kami tinawag?"Pagkarinig ng tanong, naalala ni Avigail ang kanilang pinag-usapan kanina, kaya’t nakaramdam siya ng ka
Narinig ni Dominic ang mga salita ni Avigail at agad siyang nagkunot ng noo. Tinutok niya ang seryosong tingin sa maliit na babae sa gilid niya, puno ng tanong ang mga mata.Kung tama ang narinig niya, ang tanong na iyon ay nangangahulugang nagbago na ang postura ng maliit na babae.Habang nakaharap siya sa mga mata ng lalaki, kumislap ang mga mata ni Avigail ng ilang beses at nagkunwari siyang kalmado bago tumingin sa ibang direksyon.Matapos ang ilang sandali, narinig niya ang mababang tinig ni Dominic na dumapo sa kanyang mga tainga. "Hindi ko siya minahal, at hindi ko siya pakakasalan, kaya wala nang kailangang ipaliwanag."Dahil dito, gumilid ang mga mata ni Avigail, puno ng gulat.Noong anim na taon na ang nakaraan, hindi niya inisip na maririnig ang mga salitang iyon mula kay Dominic.Hindi ba't sinabi niya noon na si Lera Gale lang ang pakakasalan niya? Paano mangyayari iyon?Malinaw pa niyang naaalala kung paano ipinilit ni Dominic ang malamig na ugali at pinalayas siya upang
Wala si Avigail na kaalaman na nakita ni May ang buong itinerary nila ngayon araw.Pagka-pasok nila sa sasakyan, naupo pa rin si Avigail at ang mga bata sa kanilang mga pwesto. Nasa co-pilot seat si Avigail, hawak ang mga bulaklak na binili ni Dominic at nakaramdam siya ng kakaibang pakiramdam.Kung ikukumpara sa mga rosas na ibinibigay ni Dominic araw-araw, ang mga bulaklak na ito ay hindi gaanong inaalagaan at mas ordinaryo pa, pero mas malalim ang nararamdaman ni Avigail kaysa dati.Ang mga bata sa likod na upuan ay halatang pagod na sa paglalaro. Konting salita lang ang binitiwan nila pag-upo sa sasakyan, at pagkatapos ay naging tahimik na sila.Tumingin si Dominic sa rearview mirror at nakita niyang natutulog ang mga bata sa kanilang mga safety seats, medyo nangangalog ang katawan.Ang maliit na babae sa tabi niya ay mukhang malayo ang iniisip, nakatingin lang sa labas ng bintana, hindi alam kung anong mga bagay ang gumugol sa kanyang isipan.Nakita ito ni Dominic at medyo nag-al
Si Avigail ay nag-angat ng tingin at pinansin ang lalaking naglalakad sa harapan niya. Nasa isip niya, gusto niyang ibalik ang mga bulaklak na hawak niya, ngunit bago pa siya magsalita, tatlong maliliit na bata ang tumakbo papunta sa kanila. Nang makita nila ang mga bulaklak, tuwang-tuwa ang mga bata.“Mommy, saan galing ang mga bulaklak na ‘yan? Ang ganda! Bagay na bagay sa ‘yo!” puri ni Dane na parang walang anuman, pero alam niyang kay Dominic galing ang mga bulaklak.Nahulog ang mga mata ni Avigail at nahihiyang tanungin siya ng bata. Nagbigay siya ng mahihinang ngiti at inabot ang mga bulaklak kay Skylei. Ngunit agad niyang napansin na hawak pa rin siya ng lalaki sa kanyang pulso.Malinaw na napansin din ito ng mga bata.Nakita ni Avigail na nag-init ang mukha niya. Subalit, para sa mga bata, pinilit niyang ngumiti ng kalmado, sabay hilang ng pulso at sinubukang pakawalan ang kamay ng lalaki.Ngunit, mas lalo pa itong hinigpitan ng lalaki.Sumimangot si Avigail at nag-angat ng ti
Biglaang nagbalik sa kanyang mga isip si Avigail, itinaas ang mata at tumingin sa lalaking katabi niya, at naramdaman ang isang pakiramdam ng pagkakasala na hindi niya matukoy. "Salamat..."Nakakunot ang noo ni Dominic at hindi tumugon, at ang kamay na humahawak sa kanyang pulso ay hindi binitiwan.Nagpumiglas si Avigail nang dalawang beses, ngunit hindi nakawala at nakatawag pansin sa mga tao sa paligid nila.Sa ilalim ng makulay na mga ilaw, kapansin-pansin ang kanilang hitsura at aura. Naka-formal na mga damit sila; ang suit jacket ng lalaki ay nakapatong sa puting mahabang damit ng babae, at hawak ng lalaki ang pulso ng babae ng may kapangyarihan, parang prinsipe at prinsesa na tumakas. Tila silang magkasundong mag-partner."Kuya."Nais sanang magsalita ni Avigail upang hilingin kay Dominic na bitawan siya, ngunit biglang may marinig na boses ng isang bata sa kanyang tainga.Pagkatapos ng isang segundo, huminto si Dominic at tumigil din si Avigail, sabay na tumingin sa direksyon n
"Salamat." Sa wakas, huminto si Dominic at binitiwan ang kamay niya sa balikat ni Avigail. Agad na kumalas si Avigail mula sa kanyang mga bisig at tumayo sa gilid, nakayakap ang mga kamay.Nakita ni Dominic na parang sabik na sabik siyang makalayo sa kanya, kaya't lumalim ang tingin niya.Sandali, naging medyo tensyonado ang kanilang paligid.Hindi inasahan ni Avigail na magkasama silang dalawa ni Dominic, kaya't hindi niya maiwasang makaramdam ng kaba. Para maiwasan ang katahimikan, tumingin na lang siya sa mga bata mula sa malayo."Dahil ba dito, nahirapan kang pumunta sa konsyerto ngayon?" biglang tanong ni Dominic sa kanyang tenga.Nabigla si Avigail nang marinig iyon. Agad siyang tumingin kay Dominic at tumama ang mata niya sa mga malalim na mata ng lalaki.Ang mga kilay ni Dominic ay bahagyang nagkimbot, at ang mukha niya ay may kaunting pagka-abala, tila nag-isip siya ng matagal bago ito sinabi.Nakita ni Avigail ang itsura niya at hindi maiwasang makaramdam ng bahagyang pagkak
Nang matauhan si Avigail, agad siyang sumunod sa mga bata papunta sa fountain.Maraming magulang ang naglalaro kasama ang kanilang mga anak doon, at sa paligid ay rinig ang masasayang tawanan ng mga bata.Napangiti si Avigail nang hindi namamalayan. Isang mainit na pakiramdam ang bumalot sa kanya habang pinagmamasdan ang tanawin.Ngunit nang mapunta ang tingin niya kay Dominic na nakatayo sa gilid, napansin niyang tila hindi ito bagay sa ganoong masayang tagpo.Habang patakbo-takbo sa paligid ang tatlong bata, si Dominic naman ay nanatiling nakatayo nang tuwid, walang reaksyon, parang isang estatwa.Napailing si Avigail, bahagyang natatawa. Lumapit siya sa mga bata at sumali sa kanilang laro.Dahil dito, tila naging mas tahimik ang paligid ni Dominic.Habang pinagmamasdan ang tatlong bata na masayang naglalaro kasama si Avigail, lumambot ang tingin ni Dominic at isang bahagyang ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi.“Mommy!”“Tita!”Biglang natigil sa paglalaro ang mga bata at nagulat
Nilingon ni Avigail ang lalaki at nakita niyang muli nitong kinuha ang baso ng tubig, naglagay ng dalawang baso pa, at inilagay ito sa harapan nina Dale at Dane. Nang makita ang kilos ng lalaki, muling nalito si Avigail. Hindi niya alam kung ito ba ay hiling ng mga bata o ginawa lamang ni Dominic upang maibsan ang pagkailang kanina. Habang gulong-gulo ang kanyang isip, bigla na lang may isang baso ng tubig na itinulak sa kanyang harapan. Agad siyang natauhan at tumingala sa lalaking nasa tabi niya. Nakangiti lang si Dominic, may di maipaliwanag na kahulugan sa kanyang ekspresyon. Maingat niyang inilapag ang baso ng tubig sa harapan ni Avigail, saka niya iniurong ang kanyang kamay at muling ibinaling ang tingin sa entablado. Tinitigan ni Avigail ang baso ng tubig sa kanyang harapan na may halong komplikadong damdamin. Matapos ang ilang sandali, natauhan siya at mahina ngunit taos-pusong nagpasalamat sa lalaki. May kaunting pag-aalala rin siyang naramdaman, iniisip na maaaring nagk
Makalipas ang ilang sandali, nagsimula na ang konsiyerto.Dahan-dahang bumukas ang telon, at kasabay nito ang pagtunog ng malambing na musika.Ang tema ng konsiyertong ito ay Western symphony. Maraming iba't ibang klase ng instrumentong pangmusika ang nasa entablado. Ang bawat miyembro ng banda ay nakasuot ng pormal na damit—suit at kurbata—at kahit ang kanilang buhok ay maayos na nakasuklay. Nakangiti silang lahat habang nakatingin sa konduktor.Isang magandang tanawin ang kanilang ayos at postura.Nang tuluyan nang bumukas ang telon, itinaas ng konduktor ang kanyang kamay at pagkatapos ay dahan-dahang ibinaba ito. Agad na bumalot sa buong paligid ang banayad na tunog ng musika.Tahimik na nakatutok si Avigail sa entablado, at unti-unting nadala ng melodiyang kanyang pinakikinggan.Samantalang sa kanyang tabi, nakatingin din si Dominic sa entablado, ngunit ang kanyang isip ay nasa babaeng nasa tabi niya.Napakunot-noo siya nang bahagya nang makita kung gaano kaseryosong nakikinig si