Sa kabila ng mataas na estado at posisyon ni Dominic, hindi na niya kailangang magtanghal ng anumang pag-arte sa harap ng iba.Ngunit dahil sa matagal na pagiging bahagi ng mundo ng negosyo, bihasa ang lalaking ito sa pag-kontrol ng kanyang emosyon at ekspresyon sa mukha.Para kay Avigail, ang kunot ng noo ni Dominic ay parang siya’y nagpipigil ng sakit.Habang ang mga mata niya ay dumaan pababa sa katawan ng lalaki, bahagyang tinaas ni Dominic ang kanyang mga kilay at ipinatong ang isang kamay sa kanyang tiyan, tila walang nangyaring kakaiba, ngunit lalong bumangga ang kanyang kilay.Pinagmamasdan siya ni Avigail mula ulo hanggang paa ng matagal.Anim na taon na ang nakalipas, magkasama sila ni Dominic araw-araw, ngunit hindi niya alam na may problema pala ito sa tiyan.Ngunit ang hitsura ni Dominic ngayon ay hindi mukhang peke.Dahil sa hindi komportableng pakiramdam sa tiyan, nagdesisyon ang lalaki na magpalit ng lugar at kumain sa labas, at ito ay tila nagpapaliwanag sa kanyang ka
Pagkababa ni Avigail mula sa sasakyan, balak sana niyang ibalik ang mga bulaklak kay Dominic, ngunit ang lalaki ay naglakad na patungo sa restaurant.Dahil dito, napilitan si Avigail na sundan siya, hawak ang mga bulaklak.Pumasok silang dalawa sa restaurant, at mabilis silang inihatid ng isang waiter sa kanilang ini-reserve na pwesto.Hindi alam ni Avigail kung bakit, ngunit may nararamdaman siyang kakaiba.Silang dalawa ay napakaganda at gwapo at may kakaibang alindog, kaya't maraming tao sa loob ng restaurant ang palihim na tinitingnan sila.Nang mapansin ni Avigail ang mga mata ng mga tao, nilingon niya ang paligid ng restaurant, naguguluhan.Maya-maya, napansin ni Avigail kung ano ang kakaiba.Bawat tiningnan niya, halos lahat ng mga tao ay magkapares.Tila sila'y naiiba sa lahat ng iyon."This is the most popular couple set meal in our store. You two can try it," sabi ng waiter.Ang alok ng waiter ay tila nagpatibay sa kanyang nararamdaman.Si Dominic naman, hindi na nagsalita a
"Ako ay walang asawa, wala ka din namang asawa. Anong problema doon miss Avigail?”Matapos ang ilang sandali, narinig ni Avigail ang malalim na tinig ni Dominic sa kanyang mga tainga.Nang marinig ang sagot na iyon, hindi na kayang panatilihin ni Avigail ang ekspresyon sa kanyang mukha, at bigla siyang nagkunot-noo, "Kung tama ang alaala ko, Ikaw ang madalas magpaalala sa akin tungkol sa dalawang bata."Mananatiling kalmado si Dominic, "Inaalaala ko lang na lumayo ka sa mga lalaking hindi handang maging ama ng mga bata.”Naramdaman ni Avigail na ito'y hindi kapani-paniwala at mahirap intindihin, "Anong karapatan mayroon mong manghimasok sa akin? Hindi ko akalain na may karapatan kayong magsalita tungkol sa aking pribadong buhay!"Pagkasabi nito, nagkunot ang noo ng lalaki, at nagkaroon ng kakaibang ekspresyon sa kanyang mukha.Maya-maya, narinig ni Avigail ang medyo matigas na tinig ni Dominic, "Bilang iyong tagahanga, may karapatan ba akong magsalita?"Napagtinginan si Avigail at nag
"Totoo na gusto ko si Sky, pero hindi ibig sabihin na handa akong pakasalan ka." Sabi ni Avigail "Naalala ko pa ang nangyari anim na taon na ang nakaraan. Hindi ko na hahayaan na maulit ko pa ang parehong pagkakamali, at hindi mo na kailangan mag-alala tungkol dito."Ramdam niyang nakatutok ang tingin ni Dominic sa kanya, at ito ay nagdulot ng hindi maipaliwanag na tensyon sa kanyang puso. Pero sa kabutihang palad, nakapagpatuloy siya sa pagsasabi ng nais niyang iparating. Tinitigan siya ni Dominic ng matagal, at sinubukang magpaliwanag. Ang mga salitang nasa dulo ng kanyang dila ay nabarahan ng huling sinabi ni Avigail.Anim na taon na ang nakalipas, maraming nawala sa kanya dahil sa babae ito at sobrang nasaktan niya ito.Naiintindihan ni Dominic kung bakit hindi naniniwala si Avigail sa kanya.Kahit ano pa ang sabihin niya, malamang na hindi ito pakinggan ng babae, at baka isipin pa niyang ginagawa lang niya ang mga ito bilang dahilan.Dahil dito, pinigilan ni Dominic ang sarili at
Matapos mag-isip ng matagal, sa wakas ay dinala ni Avigail ang mga bulaklak pabalik sa opisina.Hindi dahil tinanggap na niya si Dominic, kundi dahil ang mga bulaklak ay sariwa pa at sayang naman kung itatapon.Ito rin ang dahilan kaya nagpasya siyang ibalik na lang ang mga bulaklak kay Dominic noon.Hindi niya alam kung paano tinanggap ni Dominic ang mga ibinalik na bulaklak, at kung itinapon ba niya ang mga ito sa basurahan tulad ng sinabi niya.Habang iniisip ito, may kumatok sa pinto ng opisina.Nagbalik-loob si Avigail at tumugon ng mahina.Pagkalipas ng ilang sandali, pumasok ang isang tao.Nang makita ang dumating, nagulat si Avigail, "Mr. Hermosa, anong ginagawa mo dito?"Si Ricky Hermosa, na may matalim na mga labi, ay ngumiti ng bahagya, "Nagkataon lang, andito ako sa malapit dahil sa negosyo. Narinig ko na nandito ka sa institute, kaya naisip kong dumaan. Kumusta ang iyong sugat?"Nagkurap si Avigail at ngumiti, "Salamat sa iyong pag-aalala, Mr. Hermosa, halos gumaling na."
Matapos umalis si Ricky Hermosa, tumayo si Avigail at kumuha ng vase para ilagay ang mga rosas.Habang tinitingnan ang mga rosas sa vase, muling bumalik sa kanyang isipan ang mga iniwasang nararamdaman.Medyo kumunot ang noo ni Avigail at bumalik sa kanyang desk. Tinangka niyang mag-focus sa trabaho, ngunit kahit matagal na niyang tinitingnan ang mga impormasyon sa screen, wala siyang nabasang kahit isang salita.Pagdating ng oras ng uwian, bihirang mag-overtime si Avigail, kaya't nagdesisyon siyang umuwi ng maaga.Sa opisina, hindi niya maiwasang tumingin sa bouquet ng mga rosas sa kanyang lamesa. Habang tumitingin, lalong naguguluhan siya.Pagdating niya sa bahay, wala pa si Tita Kaye at ang mga bata, kaya't nagdesisyon si Avigail na magluto ng hapunan upang ma-distract ang sarili.Habang naghahanda siya ng pagkain, biglang bumukas ang pinto ng villa."Wow, bakit ang aga niyong umuwi?" tanong ni Avigail, sabay lingon sa pinto habang may ngiti sa labi.Ang mga bata ay agad tumakbo pa
Pagkatapos ng trabaho ni Dominic, plano niyang sunduin si Skylei, ngunit nakatanggap siya ng tawag mula kay Martin na nag-anyaya sa kanya para maghapunan.Gusto sanang tumanggi ni Dominic, pero naisip niyang ang mga napag-usapan nila ni Martin nitong mga nakaraang araw ay halos tungkol kay Avigail.Marahil ay hindi magiging iba ang gabing ito.Naisip ito ni Dominic at sumagot siya sa tawag ng malalim na boses.Pagkatapos niyang magtapos ng tawag, pinakiusapan ni Dominic si Henry na sunduin ang bata at magtulungan sila papunta sa kanilang pinag-usapang lugar.Pagdating nila sa destinasyon, nandoon na si Martin, naghihintay sa mesa.Nang makita siya, kumaway si Martin at tinuro ang upuan.Mabilis na lumapit si Dominic."Kamusta? Hindi ba kayo nag-away ni Dr. Suarez kanina tanghali?" tanong ni Martin nang makaupo si Dominic.Habang naririnig ito, naalala ni Dominic ang mga ulit na pagtanggi ni Avigail kanina sa tanghalian, kaya't ang kanyang mukha ay bahagyang naging malungkot.Nakita it
Habang nag-iisip si Martin ng mga ideya, at nang makita nilang malapit nang magtakda ng oras, naghiwalay sila.Paglabas ng restaurant, hawak ni Dominic ang dalawang tiket sa konsyerto sa kanyang kamay, at may seryosong ekspresyon sa mukha.Bagaman nararamdaman niyang may kalituhan si Avigail, hindi naman siya tapat na tinanggap ang mga bulaklak kanina. Kung magmamadali siya at mag-alok na magpunta sila sa konsyerto, tiyak na tatanggihan siya ng maliit na babae.Maliban kung... papayagan niyang si Skylei ang magsabi nito.Kailanman, hindi tinatanggihan ni Avigail si Skylei.Sa pag-iisip na ito, bigla siyang nag-isip at minadali ang pagbalik sa Villafuerte mansyon.Pagdating sa bahay, kakalabas lang ng maliit na bata sa pagkain at abala ito sa pagguhit sa lamesa, samahan ni Manang Susan."Master," bati ni Manang Susan nang makita siyang pumasok at tumayo upang bigyan ng lugar sa tabi ng maliit na bata."Daddy," tawag ni Skylei, na tumingin sa pinto, bago muling bumalik sa pagguhit.Mula
Pagkababa ni Avigail sa hagdanan ng Ferrer Mansion at pagkalabas niya ng gate, kasabay namang dumating ang convoy ng mga pulis. Malamig ang hangin, ngunit tila nag-aalab ang paligid sa tensyon. Agad bumaba si Dominic mula sa isa sa mga sasakyan, kasunod ang ilang opisyal ng batas na may bitbit na papel — isang arrest warrant.Sa loob ng mansyon, hindi pa rin humuhupa ang galit ni Lera mula sa pag-uusap nila ni Avigail. Paikot-ikot siya sa sala, hindi mapakali, habang ang mga kasambahay naman ay nagtataka sa biglang pagpasok ng mga unipormado."Anong ibig sabihin nito, Dominic?" singhal ni Lera nang makita ang paglapit ng lalaki, kasabay ng mga pulis.Isang matigas na tingin lamang ang isinagot ni Dominic, malamig, walang bakas ng pag-aalinlangan. Hindi niya na kailangan ng mahabang paliwanag. Para sa kanya, sapat na ang katotohanang mabigyan ng hustisya ang halos ikinamatay ng kanyang ina.Isang opisyal ang umusad paabante at mahinahon ngunit mariing binasa ang karapatan ni Lera."Ms.
Avigail stepped out of the restaurant, the heavy weight of the conversation with her family still lingering in her chest. She tried to shake off the tension, but her thoughts were already on the next challenge ahead. She had to see Lera Gale. The woman whose name had haunted her for months, the woman who seemed to be an integral part of the puzzle she was trying to solve.The day after Skylie was rushed to the hospital, everything had seemed to spiral out of control. The mansion’s security surveillance had inexplicably gone offline, and Avigail couldn’t shake the suspicion that someone within the Villafuerte circle was involved. It didn’t take long for her mind to land on Lera, especially given her mysterious presence in Dominic’s life. The pieces seemed to fit too perfectly—Lera had been Dominic’s fiancée, the one he was supposed to marry before everything fell apart.What bothered Avigail the most, however, was the possibility that Lera had played a far more dangerous game, one that
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p