Pagkatapos ng trabaho ni Dominic, plano niyang sunduin si Skylei, ngunit nakatanggap siya ng tawag mula kay Martin na nag-anyaya sa kanya para maghapunan.Gusto sanang tumanggi ni Dominic, pero naisip niyang ang mga napag-usapan nila ni Martin nitong mga nakaraang araw ay halos tungkol kay Avigail.Marahil ay hindi magiging iba ang gabing ito.Naisip ito ni Dominic at sumagot siya sa tawag ng malalim na boses.Pagkatapos niyang magtapos ng tawag, pinakiusapan ni Dominic si Henry na sunduin ang bata at magtulungan sila papunta sa kanilang pinag-usapang lugar.Pagdating nila sa destinasyon, nandoon na si Martin, naghihintay sa mesa.Nang makita siya, kumaway si Martin at tinuro ang upuan.Mabilis na lumapit si Dominic."Kamusta? Hindi ba kayo nag-away ni Dr. Suarez kanina tanghali?" tanong ni Martin nang makaupo si Dominic.Habang naririnig ito, naalala ni Dominic ang mga ulit na pagtanggi ni Avigail kanina sa tanghalian, kaya't ang kanyang mukha ay bahagyang naging malungkot.Nakita it
Habang nag-iisip si Martin ng mga ideya, at nang makita nilang malapit nang magtakda ng oras, naghiwalay sila.Paglabas ng restaurant, hawak ni Dominic ang dalawang tiket sa konsyerto sa kanyang kamay, at may seryosong ekspresyon sa mukha.Bagaman nararamdaman niyang may kalituhan si Avigail, hindi naman siya tapat na tinanggap ang mga bulaklak kanina. Kung magmamadali siya at mag-alok na magpunta sila sa konsyerto, tiyak na tatanggihan siya ng maliit na babae.Maliban kung... papayagan niyang si Skylei ang magsabi nito.Kailanman, hindi tinatanggihan ni Avigail si Skylei.Sa pag-iisip na ito, bigla siyang nag-isip at minadali ang pagbalik sa Villafuerte mansyon.Pagdating sa bahay, kakalabas lang ng maliit na bata sa pagkain at abala ito sa pagguhit sa lamesa, samahan ni Manang Susan."Master," bati ni Manang Susan nang makita siyang pumasok at tumayo upang bigyan ng lugar sa tabi ng maliit na bata."Daddy," tawag ni Skylei, na tumingin sa pinto, bago muling bumalik sa pagguhit.Mula
Narinig ni Dominic ang pangalan ni Lera mula sa bibig ng maliit na bata at agad na nagdilim ang kanyang mga mata.Hindi kataka-taka na hindi pa rin siya tinatanggap ni Avigail. Pati na rin ang maliit na bata ay alam na ang pagkakasunduan nila ni Lera, at hindi malilimutan ni Avigail ang isyung iyon.Kailangan niyang magmadali at tapusin ang pagkakabit ng kanyang ina kay Lera.Habang iniisip ito, inipon ni Dominic ang kanyang mga saloobin at malalim na tinanong ang bata, "Gusto mo ba si Tita Lera?"Mabilis na umilin ang maliit na bata at nagwagayway ng ulo.Hindi niya gusto ang masamang tita Lera na iyon! Si Tita Lera, mabait lang kapag nasa harap ng Daddy, pero kapag hindi siya tinitingnan, nananakit siya sa kanya!Nakita ni Dominic at tumango nang mahinahon, "Hindi kita pakakasal sa isang tao na hindi mo gusto."Nagmaliwanag ang mata ng bata."Pero, kung gusto ni Sky na si Tita Avi ang maging Mommy, baka kailangan niyang tulungan si Daddy." Tumitig si Dominic sa bata, may malalim na k
Kinabukasan, kagagaling lang ni Avigail sa pag-aayos ng gamit nang makita niyang nag-aantay ang dalawang bata sa harap ng kwarto."Mommy!" Nagniningning ang mga mata ng mga bata, sabik na sabik sila na yakapin ng kanilang matagal nang na-miss na mommy.Naisip ni Avigail ang sinabi ng mga bata kagabi, at nahulog ang kanyang puso. Ibinaba niya ang tingin at hinaplos ang ulo ng mga bata, "Pababa na kayo at kumain, tapos ay dadalhin ko kayo sa school mamaya."Agad na tumango ang mga bata.Tahimik at maayos ang mga bata habang sila’y nagka-kasabay sa pagkain.Pagkatapos kumain, nagbihis si Avigail at maaga nilang sinamahan ang mga bata sa kindergarten.Puno ng mga bata at magulang ang labas ng kindergarten.Habang nagmamasid si Avigail, napansin niyang marami sa mga bata ay kasama ang kanilang mga magulang.Naalala niya ang mga nakaraang araw na, dahil sa mga alalahanin tungkol kay Dominic, ipinadala niya ang mga bata kay Tita Kaye. Siguradong malungkot ang mga bata sa mga araw na iyon.Na
Naglakad si Dominic papunta sa grupo ng ilang tao at tahimik na pinagmamasdan sila.Nang makita siyang lumapit, nagkatinginan ang dalawang bata at nag-aatubiling bumati, "Magandang araw, Tito Dom."Nang marinig iyon, bahagyang tinaas ni Dominic ang kanyang kilay at inabot ang mga ulo ng mga bata.Nais sanang huwag pansinin ni Avigail ang presensya ng lalaki, ngunit nang marinig ang bati ng mga bata, kung ipagpapalagay niyang wala ito, magiging magaspang naman ito sa harap ni Teacher Marga. Kaya naman, nagdesisyon si Avigail na tumingin at magbigay ng magaan na bati, "Mr. Villafuerte."Lumingon si Dominic at nakipagtagpo ang kanilang mga mata, "Hindi ko inaasahan na pupunta ka, Miss Avigail upang ihatid sina Dale at Dane sa paaralan agad pagkatapos ng iyong pagkakasugat."Inisip niyang, pagkatapos ng nangyari kahapon, iiwas siguro itong babaeng ito sa kanya ng ilang araw pa.Kaya't binigay niya kay Skylei ang mga tiket at pinapasahan ang mga bata ng tickets.Pero hindi niya inasahan na
Pagkarinig na pumayag si Avigail, nagpunas si Skylei ng kanyang mga luha, itinataas ang kanyang ulo at ngumiti kay Avigail.Hindi inasahan ni Avigail na talagang iiyak ang maliit na bata, kaya't lumuhod siya at hinaplos ang pisngi ng bata na may mga bakas ng luha, "Pagpasensyahan mo na si tita kung pinalungkot kita."Ang bata ay mabilis na umiling, tumalikod at tumakbo patungo kay Dominic, kinuha ang tiket mula sa kanyang bag at iniabot kay Avigail.Inabot ito ni Avigail nang magkahalong nararamdaman. Nais sana niyang magsalita, ngunit naabala siya ng tinig ng bata."Paalam, Tita!" Agad na inabot ng bata ang tiket kay Avigail at pagkatapos ay kinuha ang kanyang bag, pumasok sa kindergarten at kumaway, "Kita-kits sa concert!"Nakita ito ni Avigail kaya't napilitan siyang lunukin ang mga salitang nais niyang sabihin. Tumayo siya at tumango sa bata.Naglakad papasok sa kindergarten ang tatlong bata, magkahawak ang kamay.Naiwan si Avigail at Dominic na nakatayo sa pintuan.Yumuko si Avig
Tumayo si Avigail sa harap ng kindergarten at naghintay ng ilang sandali bago siya naka-move on. Ilagay niya sa bag ang tiket at sumakay ng bus papuntang institute.Pagpasok niya sa opisina, tumawag si Ricky Hermosa."Naayos na ang oras. Gabi na ito. Ok ba sa iyo ang oras?"Medyo magulo pa ang isip ni Avigail. Nang marinig ang sinabi ni Ricky Hermosa, napatigil siya sandali bago niya naalala ang sinabi ni Ricky Hermosa noong dumaan siya kahapon.Gabi na ito, at makikipagkita sila sa mga doktor na nakikipagtulungan sa kanila.Hindi na naghintay si Ricky Hermosa ng sagot at nagtanong na nagtataka, "Miss Avigail, anong nangyari? Hindi ba pwede nang ganoong oras?"Biglang nagising si Avigail mula sa kanyang pag-iisip, "Wala, may oras ako. Darating ako sa tamang oras mamaya."Nakaramdam si Ricky Hermosa na parang may kakaiba sa reaksiyon ni Avigail, pero hindi na ito pinansin sa telepono. Ibinilin na lang niya ang ilang detalye at ibinaba ang tawag.Dahil sa nangyari kanina, medyo magulo a
Hindi maraming doktor ang dumalo sa handaang ito, ngunit mayroong mga sampu rin sa kanila.Kilalang-kilala ni Avigail ang ilang mga kakilala na nakasama niya sa libreng klinika noong nakaraan.Samantalang ang iba ay hindi pa niya nakikilala.Ngunit, ang mga taong nakatanggap ng pagkilala mula sa pamilya Hermosa at nakipagtulungan sa kanila ay tiyak na hindi ordinaryo.Naisip ito ni Avigail kaya't nagbigay siya ng magalang na ngiti sa lahat upang ipakita ang kanyang magandang loob."Mister Hermosa, sino ang dalawang ito?"Biglang may isang tao na tumayo at nagtanong kay Ricky Hermosa, "Sila ba'y mga doktor na makikipagtulungan sa atin sa pagkakataong ito?"Mararamdaman sa tinig ng nagtanong ang mga pagdududa tungkol sa kanila.Sanay na si Avigail sa mga ganitong uri ng mga tanong, ngunit nang marinig ito, sandaling nanlumo ang kanyang ngiti.Sa wakas, nasa teritoryo siya ni Ricky Hermosa, at natatakot siya na dahil sa kanyang kakulangan ng kwalipikasyon, baka magdulot siya ng abala kay
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu