Pagkatapos ng hapunan, umakyat ang matandang lalaki para magpahinga.Sinundan siya ni Avigail at muling sinuri ang kalagayan ng katawan ng matanda. Pagkababa niya sa hagdan, nagpaalam siya sa lahat.Nag-alok si Martin, "Gabi na, ihahatid na kita."Ngumiti si Avigail at tumanggi, "Huwag na, marami kayong bisita dito. Mas mabuting asikasuhin mo sila."Nang marinig ito, hindi na nagpumilit si Martin at sinabing, "Kung ganon, mag-ingat ka sa daan. At huwag mo na sanang masyadong isipin ang sinabi ng lolo ko kanina. Matanda na siya at madalas mag-alala tungkol sa mga bagay-bagay."Ngumiti si Avi at tumalikod na para umalis."Medyo gabi na rin, marami pa akong kailangang tapusin kaya aalis na rin ako," sabi ni Dominic nang makitang lumabas si Avi sa villa, na may malamig na tono.Alerto si Lera at agad na nagpaalam, "Tamang-tama, aalis na rin ako, sabay na tayo."Tumanggi si Dominic nang walang emosyon, "Hindi na, magkaiba tayo ng pupuntahan. Mauuna na ako."Pagkasabi nito, hindi na siya na
Pagkatapos niyang magsalita, saglit na natahimik ang loob ng kotse.Narealize ni Avigail ang mga nasabi niya at nakaramdam siya ng pagsisisi. Yumuko siya at hindi na muling nagsalita.Tiningnan siya ni Dominic nang seryoso, at ang damdamin sa kanyang mga mata ay madilim at mahirap basahin.Sa isip ni Dominic, bakit kaya ganito si Avigail sobrang tigas sa kaniya. Gusto talaga nito na itulak siya kay Lera.Makalipas ang ilang sandali, malamig na sumagot si Dominic, “May iba siyang gagawin at wala pa siyang balak umalis.”Mariing hinigpitan ni Avigail ang hawak sa manibela sa inis.Si Lera ay hindi niya maihatid dahil may ibang inaasikaso. Siya ba ang kailangang gumawa nito?Pero ang taong nasa tabi niya ay tila isang bundok na ayaw umalis. Kahit ano pang sabihin niya, hindi siya basta-bastang lalabas ng kotse.Wala nang nagawa si Avigail kundi paandarin ulit ang sasakyan at lumayo mula sa mansyon ng pamilya Lee.Kasabay nito, mabilis na lumabas si Lera mula sa mansyon, at nakita ang muk
Dahil sa mga narinig ni Avigail ang sinabi ni Dominic, nakaramdam siya ng pag-aalala sa batang si Sky.Agad na pinihit ni Avigail ang pagmamaneho papunta sa mansyon ng mga Villafuerte.Dalawampung minuto ang nakalipas at dahan-dahang huminto ang kotse sa tapat ng mansyon.Naisip ni Avigail ang batang babae, kaya tiningnan niya si Dominic na may alalang ekspresyon, "Alagaan mo ng mabuti si Sky, at kontakin mo ako kung kailangan mo ng tulong."Tinitigan siya ni Dominic ng may halong kahulugan sa mga mata, "Kung ganoon ka nag-aalala, bakit hindi ka na lang pumasok at tingnan siya? Bukod pa, si Sky ay labis na umaasa sa iyo, at kung makita ka niya ngayon na may sakit siya, tiyak na gagaan ang pakiramdam niya."Pagkasabi nun, binuksan niya ang pinto ng kotse at lumabas, naglakad patungo sa pintuan ng mansyon.Parang sinasabi niya na kung gusto niyang pumasok, wala siyang pipilitin.Tinitingnan ang kanyang likuran, bahagyang nagkunot ang noo ni Avi.Si Sky ay may sakit, hindi ba't dapat ang
Nakabalik sa katinuan, pinigilan ni Avigail ang kabiguan sa kanyang puso at nilapitan ang tatlong tao.Bagamat may lagnat si Sky, kumikislap pa rin ang kanyang mga mata. Nang makita siyang pumasok, kumislap ang mga mata nito at tinignan siya ng sabik.Tiningnan ni Avigail si Sky ng may malasakit.Kaagad na inabot ni Sky ang mga kamay para mahawakan siya.Nang makita ito, hindi maiiwasan ni Avigail na silipin si Dominic.Ang batang ito… may sakit, at imbes na manatili sa kanyang ama, gusto pa niyang ang isang estranghero ang mag-aalaga sa kanya.Hindi niya alam kung ano ang iisipin ni Dominic.Ngunit ang lalaki ay binigay lang ang batang babae sa kanya nang walang pakialam.Nag-atubili si Avigail saglit, ngunit iniabot din ang kamay at inangat ang batang babae.Pagka-karga niya sa maliit na bata, agad niyang naramdaman ang init mula sa katawan nito, parang isang maliit na pampainit.Hindi na nag-isip pa si Avigail, at sinadyang hinaplos ang pisngi ng batang babae gamit ang kanyang mukh
Nang makita ni Manang Susan si Avigail at ang iba pang dalawa na magkasama, lalo niyang namiss ang mga araw ng nakaraan. Sa isip na bigyan sila ng pagkakataon na magkasama, nagpalitan siya ng ilang salita at tahimik na umalis.Sandaling nagkaroon ng katahimikan sa sala, tatlo lamang sila.Tinitigan ni Dominic ang dalawang tao sa harap niya ng malalim na mata.Napansin ni Avigail ang tingin niya, kaya’t umiwas siya at naglakad patungo sa sofa na may hawak na si Sky, sinubukang ibaba ang maliit na bata.Nakita ito ni Sky at agad niyang hinawakan ang balikat ni Avigail, may kalakip na pagtutol sa mga mata nito.Tinanong ni Sky ang bata, "Sky, may masakit ka, kailangan mong magpahinga. papahigain kita at ako ang magpapatulog sa’yo, okay lang?"Bumaba ang ulo ni Sky sa leeg ni Avigail at tahimik na umiling.Medyo nainis si Avigail at nagtanong, "Ayaw mo bang matulog?"Tumango ang maliit na bata, lumingon sa kanyang mga braso, at inabot ang maliit na notebook na nasa mesa.Nagmagandang-loob
Habang abala si Avigail sa pag-aalaga kay Sky, tumunog ang telepono sa kanyang bag.Natatakot siyang magising si Sky, kaya't agad niyang tinakpan ang mga tainga ng bata. Nang tatayo na siya upang kunin ang kanyang bag, napansin niyang tumayo na ang lalaki at kinuha ang kanyang telepono."Salamat."Mahinang sinabi ni Avigail ang pasasalamat, at tiningnan ang caller ID na may kasamang inis.Mas iniintindi niya ang bata sa kanyang mga kamay at nakalimutan ang dalawang anak sa bahay."Mommy!" Pagkabukas ng tawag, narinig ang mga tinig ng dalawang bata, "Anong oras ka po uuwi?"Pina-kalma ni Avigail ang kanyang boses, "May nagka-aberya sa trabaho ngayon, at baka sobrang gabi na ako makauwi. Nakakain na ba kayo?"Nag-alala ang dalawang bata, "Nakakain na kami, nasaan ka, Mommy? Huwag mong kalimutang kumain, magpahinga ka rin!"Dahil dito, naantig si Avigail at ngumiti, "Oo, nakakain na rin ako. Huwag kayong maghihintay sa akin, matulog na kayo ng maaga.""Opo, Mommy, kailangan mong umuwi ng
Nang marinig ni Dominic ang paghikbi ng maliit na bata, itinagilid niya ang tingin.Pinapakalma naman ito ni Avigail sa paghagod ng likod ng maliit na bata upang patahanin siya, pero lalong lumakas ang paghikbi ni Sky. Tumayo siya mula sa kumot at humagulgol, niyakap ang damit ni Avigail gamit ang kanyang maliliit na kamay.Humagulgol siya at nginitian si Avigail habang binabaybay ang kanyang mga luha. Nang matiyak na naroroon pa siya, humina ang kanyang hikbi.Nakita ni Avigail ang pamumula na mukha ng maliit na bata at nadama ang sakit sa kanyang puso, na para bang nakikita niya ang dalawang bata sa kanilang bahay sa pamamagitan ng Sky."Sky, mabait na baby, nandito pa si Tita, huwag ka nang umiyak, magiging mukha na pusa ka kung patuloy mong iiyak," malumanay na sinabi ni Avigail at pinunasan ang mga luha sa mukha ng maliit na bata.Patuloy na umiyak si Sky, hindi matigil ang pagtangis. Ang damit ni Avigail sa balikat ay basang-basa na ng pawis, ngunit hindi siya nagreklamo, patulo
Matagal nang walang gumalaw sa sala.Itinaas ni Dominic ang kanyang mata at nakita ang maliit na babae sa sopa, hawak si Sky sa kanyang mga braso, kalahating nakasandal sa likod ng sopa, at natutulog.Dahil hawak niya si Sky, ang postura ng maliit na babae ay hindi komportable, at hindi siya matulog ng maayos. Ngunit tuwing siya'y naalimpungatan, awtomatiko niyang hinahapit ang kanyang mga braso.Nakita ito ni Dominic at bahagyang kumilos ang kanyang puso.Dumating si Manang para tingnan ang kalagayan ng maliit na babae. Pagdating niya sa sopa, nakita niya ang kanyang batang amo na gumalaw ng dahan-dahan, na tila nagpapahiwatig na manahimik.Nakita ito, kaya't dahan-dahan niyang binawasan ang kanyang bilis at maingat na lumapit para silipin sila. Nang makita ang kanilang mga natutulog na mukha, hindi niya maiwasang mapangiti.Tunay nga, hindi matitinag ang ugnayan ng batang babae at ni Skylei.Kahit na hindi sila nagkita ng ilang taon, ang batang babae ay awtomatikong lumapit kay Sky,