Nang marinig ni Dominic ang paghikbi ng maliit na bata, itinagilid niya ang tingin.Pinapakalma naman ito ni Avigail sa paghagod ng likod ng maliit na bata upang patahanin siya, pero lalong lumakas ang paghikbi ni Sky. Tumayo siya mula sa kumot at humagulgol, niyakap ang damit ni Avigail gamit ang kanyang maliliit na kamay.Humagulgol siya at nginitian si Avigail habang binabaybay ang kanyang mga luha. Nang matiyak na naroroon pa siya, humina ang kanyang hikbi.Nakita ni Avigail ang pamumula na mukha ng maliit na bata at nadama ang sakit sa kanyang puso, na para bang nakikita niya ang dalawang bata sa kanilang bahay sa pamamagitan ng Sky."Sky, mabait na baby, nandito pa si Tita, huwag ka nang umiyak, magiging mukha na pusa ka kung patuloy mong iiyak," malumanay na sinabi ni Avigail at pinunasan ang mga luha sa mukha ng maliit na bata.Patuloy na umiyak si Sky, hindi matigil ang pagtangis. Ang damit ni Avigail sa balikat ay basang-basa na ng pawis, ngunit hindi siya nagreklamo, patulo
Matagal nang walang gumalaw sa sala.Itinaas ni Dominic ang kanyang mata at nakita ang maliit na babae sa sopa, hawak si Sky sa kanyang mga braso, kalahating nakasandal sa likod ng sopa, at natutulog.Dahil hawak niya si Sky, ang postura ng maliit na babae ay hindi komportable, at hindi siya matulog ng maayos. Ngunit tuwing siya'y naalimpungatan, awtomatiko niyang hinahapit ang kanyang mga braso.Nakita ito ni Dominic at bahagyang kumilos ang kanyang puso.Dumating si Manang para tingnan ang kalagayan ng maliit na babae. Pagdating niya sa sopa, nakita niya ang kanyang batang amo na gumalaw ng dahan-dahan, na tila nagpapahiwatig na manahimik.Nakita ito, kaya't dahan-dahan niyang binawasan ang kanyang bilis at maingat na lumapit para silipin sila. Nang makita ang kanilang mga natutulog na mukha, hindi niya maiwasang mapangiti.Tunay nga, hindi matitinag ang ugnayan ng batang babae at ni Skylei.Kahit na hindi sila nagkita ng ilang taon, ang batang babae ay awtomatikong lumapit kay Sky,
Talaga namang pagod na pagod si Avigail. Karaniwan, magaan lang ang kanyang tulog, pero ngayong gabi ay mahimbing siyang natulog, kaya’t hindi niya namalayan nang buhatin siya pataas sa guest room.Pumunta si Dominic sa kama, yumuko at maingat na inilapag ang maliit na babae sa kama, saka iningatan ang kanyang ulo bago dahan-dahang tumayo.Sinundan sila ni Manang. Nakita niyang pinapansin ni Dominic si Avigail ng ganoon, kaya’t lalo pang kumislap ang kanyang ngiti. Lumapit siya at inihiga si Sky sa tabi ni Avigail, saka tinakpan ang dalawa ng kumot, bago tumayo at humakbang palayo.Nakita ni Manangna ang mga mata ng batang amo ay nakatutok pa rin sa mukha ng batang babae, kaya’t nag-alala siya at nagsabi, “Young master, magpahinga na rin po kayo saglit. Ako na po ang bahala dito. Hindi ba’t kailangan niyo magtrabaho bukas?”Pagkatapos niyang magsalita, nakita niyang nagkunot ang noo ni Dominic at ikinibit ang balikat, “Hindi, hindi ako pagod. May sakit si Sky at nag-aalala ako. Kayo n
Huminto si Avigail at tumingin pabalik ng may kalituhan.Umiwas si Dominic at nagkunwaring nag-aalala, "Alas-kwatro na ng madaling araw ngayon, at kaunti lang ang tulog mo. Hindi ko kayang hayaan kang magmaneho pabalik nang ganito. Bukod pa rito, kung aalis ka, hindi ko kayang ipaliwanag kay Sky. Nangako ka sa kanya na hindi ka aalis. Kung magising siya bukas at hindi ka makita, tiyak mag-aalboroto siya. Baka pumunta pa siya sa bahay mo. Hindi pa siya ganap na gumaling. Paano kung magkasakit siya ulit?"Nang marinig ito, medyo kumunot ang noo ni Avigail. Dahil sa panaginip kani-kanina lang, ayaw na niyang manatili pa kasama ang lalaking ito.Ngunit nangako siya sa maliit na bata na hindi siya aalis...Nakita ni Dominic na nahiya ng bahagya si Avigail, kaya't medyo tumigas ang mukha niya at naging malamig ang tono, "Huwag kang mag-alala, ngayon lang magkakaroon ng pagkakataon si Sky na guluhin ka. Sa susunod, kung walang mangyayari, hindi ko na siya papayagang istorbohin ang buhay mo."
Si Avigail ay nagtirintas ng buhok ni Skylei at dinala siya palabas. Paglingon niya, nakita niyang nakatayo ang lalaki sa pintuan. Naging malamlam ang mga mata ni Dominic, at ang init sa kanyang tingin ay nawala, naging magalang at malamig."Handa na ang almusal, bumaba ka na at kumain.” Agad na naglakad paalis si Dominic at hindi na lumingon pa.Sandaling natigilan si Avigail. Tila may kakaibang ekspresyon sa mukha ng lalaki kanina, pero panandalian lang iyon, at hindi niya alam kung ilusyon lang ba niya iyon. Hindi niya na lang binigyan pa ng malalim na kahulugan. Huminga siya ng malalim at lumabas ng kwarto kasama si Sky saka sila bumababang dalawa para mag-almusal. Wala ng nagawa si Avigail dahil kabastusan naman kung aalis siya ng ganoon lang pagkatapos siyang patulugin.Sa oras ng pagkain, natural na umupo si Sky sa tabi ng kaniyang ama na si Dominic.Binalak ni Avigail na umupo sa tapat nila, pero hinila siya ng munting kamay ng bata."Madam, dito po kayo sa tabi ng bata umupo.
Kinahapunan, naiayos ni Lera ang kanilang meeting sa ina ni Dominic. Kasama ang kaniyang ina ay nakita sila sa isang coffee shop malapit sa bahay ng mga ito. Si Luisa Villafuerte ang ina ni Dominic.Pagdating nito sa coffe shop ay nandoon na ang mag-ina ni Lera at Alliana. Naupo ito at talaga namang siya na lang ang hinihintay.“I’m sorry, I’m late. Kanina pa ba kayo dito?” tanong ni Luisa habang hinihila ang upuan sa tapat ng mag-ina at naupo dito.“Kakarating lang din po namin tita.” Nakangiting sagot ni Lera dito. “nag-order nap o pala ako ng ilang dessert. Best seller po nila ito dito sana magustuhan niyo po tita, tikman niyo po.” Matamis na ngiting alok ni Lera sa kaniyang tita LuisaPagkatapos niyang sabihin iyon, kumaway siya sa waiter upang ihain ang mga pagkain. Makalipas ang ilang sandali, ilang magagandang maliliit na dessert ang inilapag sa harap ng tatlo.“Talaga namang napakaalaga mo Lera. Alam mo talagang mahilig ako sa matatamis. Talaga namang hindi mo nakakalimutan. P
Sobrang nag-aalala si Luisa sa nalaman.Habang si Arnaldo naman ay pagdating sa mansyon mula sa trabaho ay pinatawag lahat ng tauhan sa nila.Pagkatapos ng trabaho, diretso si Dominic sa Sky para sunduin si Skylei. Pagkatapos ay umuwi na silang dalawa sa mansyon. Pagdating nila, nandoon na ang dalawang magulang ni Dominic. Si Luisa at Arnaldo Villafuerte. Nakaupo ang mga ito sa sofa, halatang seryoso ang mga sasabihin ng mga ito.“Dad, Mom, bakit hindi niyo sinabi na pupunta kayo? May kailangan ba?” tanong ni Dominic, medyo naguguluhan. Sa totoo lang nagulat siya sa pagbisita ng mga ito. Madalas kasi ay may importanteng bagay kaya sila napapabisita.“May importante tayong dapat pag-usapan.” Halata pa din sa mukha ni Luisa sa seryoso siya. Tumayo siya para salubungin ang mag-ama.Nakita ni Dominic ang seryosong mukha ng ina, kaya bahagya siyang kumunot ang noo. Bumuntong hininga na lamang siya. Ibinigay niya si Sky ay Manang Susan at nakiusap na dalhin ang bata sa taas, sa kwarto nito.
Manatiling tahimik si Dominic.Matapos mag-usap ang dalawa, nagsalita siya ng kalmado, "Sobrang iniisip niyo. Wala akong balak na pababalikin si Avigail."Sa ngayon, hindi pa.Habang nag-uusap ang kanyang mga magulang, patuloy na iniisip ni Dominic ang kanyang mga huling pagkikita kay Avigail, at napagdesisyunan na karamihan sa kanilang ugnayan sa mga panahong ito ay dahil kay Skylei.Naisip niya ito, at hindi maiwasang magtaka.Sa unang pagkikita nila ni Avigail, kung hindi dahil kay Skylei, malamang ay iwasan siya ng babae.Ang mga inaalala ng kanyang mga magulang ay halos imposibleng mangyari.Nang marinig ito, bahagyang lumuwag ang ekspresyon ni Luisa."Mabuti kung ganoon, paano si Lera, kailan mo balak mag-settle? Kung magpapasya kang mag-settle ng mas maaga, may mag-aalaga kay Sky." Pagpupumilit ng kaniyang ina.Nagkunot ang noo ni Dominic at tumanggi. "Kung ikukumpara kay Avigail, mas nag-aalala ako na iwan si Sky kay LEra. Laging tinatanggihan siya ni Sky, kaya kailangan ko p
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan
Halos kalahating oras ang lumipas nang bumalik si May. Nang pumasok siya sa silid, medyo mayabang pa siya. Ngunit nang makita si Lolo Lee na nakaupo sa sofa, napilitan siyang magpakumbaba."Grandpa, nandito ka rin pala..." Nahulog ang mukha ni May na parang may konsensya, pero hindi siya masyadong nagpakita ng pagkabahala.Tinutok ni Lolo Lee ang tingin sa kanya, hindi masaya, at huminga ng malalim.Si May, na parang wala lang, ay naglakad nang dahan-dahan papunta sa kanila at nais sana magsiupo."Tumayo ka!" sigaw ni Lee Martin, galit na galit.Napahinto si May, punung-puno ng ayaw at pagsuway sa mukha, ngunit dahil nandiyan si Lolo Lee, napilitan siyang lumayo at tumayo sa kabilang gilid, hindi pa rin kuntento."Alam mo ba kung bakit kita pinatawag pabalik?" tanong ni Lee Martin, naguguluhan at medyo inis.Si May ay nagkurap ng mata at kunwaring hindi alam, "Hindi ko alam, naglalakad lang ako sa kalsada para mag-jogging nang bigla mo akong tinawag, tapos ang galit mo."Nagiging mala