Sobrang nag-aalala si Luisa sa nalaman.Habang si Arnaldo naman ay pagdating sa mansyon mula sa trabaho ay pinatawag lahat ng tauhan sa nila.Pagkatapos ng trabaho, diretso si Dominic sa Sky para sunduin si Skylei. Pagkatapos ay umuwi na silang dalawa sa mansyon. Pagdating nila, nandoon na ang dalawang magulang ni Dominic. Si Luisa at Arnaldo Villafuerte. Nakaupo ang mga ito sa sofa, halatang seryoso ang mga sasabihin ng mga ito.“Dad, Mom, bakit hindi niyo sinabi na pupunta kayo? May kailangan ba?” tanong ni Dominic, medyo naguguluhan. Sa totoo lang nagulat siya sa pagbisita ng mga ito. Madalas kasi ay may importanteng bagay kaya sila napapabisita.“May importante tayong dapat pag-usapan.” Halata pa din sa mukha ni Luisa sa seryoso siya. Tumayo siya para salubungin ang mag-ama.Nakita ni Dominic ang seryosong mukha ng ina, kaya bahagya siyang kumunot ang noo. Bumuntong hininga na lamang siya. Ibinigay niya si Sky ay Manang Susan at nakiusap na dalhin ang bata sa taas, sa kwarto nito.
Manatiling tahimik si Dominic.Matapos mag-usap ang dalawa, nagsalita siya ng kalmado, "Sobrang iniisip niyo. Wala akong balak na pababalikin si Avigail."Sa ngayon, hindi pa.Habang nag-uusap ang kanyang mga magulang, patuloy na iniisip ni Dominic ang kanyang mga huling pagkikita kay Avigail, at napagdesisyunan na karamihan sa kanilang ugnayan sa mga panahong ito ay dahil kay Skylei.Naisip niya ito, at hindi maiwasang magtaka.Sa unang pagkikita nila ni Avigail, kung hindi dahil kay Skylei, malamang ay iwasan siya ng babae.Ang mga inaalala ng kanyang mga magulang ay halos imposibleng mangyari.Nang marinig ito, bahagyang lumuwag ang ekspresyon ni Luisa."Mabuti kung ganoon, paano si Lera, kailan mo balak mag-settle? Kung magpapasya kang mag-settle ng mas maaga, may mag-aalaga kay Sky." Pagpupumilit ng kaniyang ina.Nagkunot ang noo ni Dominic at tumanggi. "Kung ikukumpara kay Avigail, mas nag-aalala ako na iwan si Sky kay LEra. Laging tinatanggihan siya ni Sky, kaya kailangan ko p
Habang nasa daan papuntang school, naupo si Skylei sa likod ng passenger seat habang si Lera ang nagda-drive nito. Yakap-yakap ng bata ang kaniyang bag, nakayuko ang kaniyang ulo at ang mga mata ay talaga namang matamlay.Kahit man lang pekeng pakikisama ay gusto niyang magkaroon ng relasyon sa batang nasa harapan niya. Mula sa rearview mirror, nagpanggap siyang nag-aalala sa bata kaya tiningnan niya ito. “Sky, masama ba ang pakiramdam mo? Gusto mo bang dalhin ka ni Tita sa hospital?” kunwaring nagtatanong siya sa bata.Kahit isang tingin o sulyap ay hindi man lang nag-abala si Skylei na tingnan ang masamang tita sa kaniyang harapan.Napakunot ang noo ni Lera at patuloy na nagpakita ng malasakit sa malambing na boses. Sa kaniyang isip, ay nauubos na ang kaniyang pasensya sa batang nasa kaniyang harapan. Kung hindi niya lang mahal si Dominic, hindi niya gagawin ang pagpapanggap na ito.“Gusto mo bang tawagan ko ang teacher mo at sabihin kong masama ang pakiramda mo? Bumalik na lang ta
Umiyak si Skylei dahil sa sakit, nang marininig ito ni Lera ay natuwa ito. Halos hindi na makahinga ang bata at sa wakas tumigil naman si Lera sa pagpalo sa bata. Hinayaan niya itong umalis sa kaniyang kandungan. Bumababa si Sky mula sa kaniya, gumapang ang bata habang tinitiis ang sakit patungo sa kabilang bintana. Hinawakan niya ang kaniyang Schoolbag, tumagilid siya at pinagpatuloy ang kaniyang pag-iyak. Gusto man niyang tiisin at huwag umiyak sa harap ng babae, ngunit hindi niya kaya."Maganda at least alam mo ang masakit," pangaasar ni Lera. "Kung magsusumbong ka sa iba tungkol sa nangyari ngayon, ipapangako ko na hindi mo na muling makikita ang babaeng 'yon!" pagbabanta ni Lera, ang tinutukoy nito ang babaeng si Avigail.Huminga siya ng malalim saka siya umalis sa backseat. Sa ngayon, sapat na at nawala na niya ang galit niya sa bata. Bumalik siya sa driver seat at hinatid ang bata sa school nito. Ilang sandali pa ay nakarating na sila sa School,"Nandito na tayo, punasan mo ang
Natuwa ang teacher sa sinabi ni Lera na magdodonate ito sa school kaya naman agad siyang tumango at tinawagan ang principal.Matapos ang ilang sandali habang tinatawagan ang principal ay sumagot naman ito. Pumayag na samahan niya ito papunta sa principal office.Matapos ang tawag ay naghintay na ang principal sa inaasahan niyang darating. Nang makita niyang papasok na si Lera at ang teacher sa kinder ay agad siyang nagtimpla ng tsaa. Sinalubong niya ito ng malapad ang ngiti.“Magandang Araw Ms. Lera Gale Ferrer, kinagagalak kong makita kayo. Maupo po muna kayo.” Magandang bati ng principal kay Lera.Mayabang ang dating ni Lera, tulad ng gusto niyang mangyari. Umupo siya sandali at agad na kinuha ang tsaa sa maliit na lamesa at ininom ito. “Alam mo na siguro ang dahilan kung bakit ako nandito.” Wika ni Lera matapos uminom ng tsaa.Tumango ng ilang ulit ang principal bilang pagsang-ayon."Nasabi nga sa akin na nais niyo daw mag-donate ng mga school supplies at mga laruan para sa mga ba
Nang gabi iyon, matapos ang trabaho ni Avigail agad siyang pumunta sa school upang sunduin ang dalawang kambal. Late na naman ang oras ng pagsundo niya sa mga ito, saktong nasa labas na sila kasama ang kanilang teacher."Pasensya na, muli akong nahuli sa pagsundo," ani Avigail na may ngiti at paghingi ng paumanhin habang lumalapit upang sunduin ang mga bata.“Pwede bang sa akin muna ang dalawa, gusto ka kasing makausap ng principal sa kaniyang opisina kaya naman maiwan muna dito ang dalawang bata.” Hinawakan ng teacher ang balikat ng dalawang bata.Medyo nagtataka si Avigail sa narinig, pero dumiritso pa din siya sa opisina ng principal tulad ng sinabi ng teacher.Sa hindi malamang dahilan, ang ekspresyon ng mukha ng principal ay tila kakaiba rin.“Magandang hapon po, may I ask what’s the problem? Sabi sa akin, pumunta daw ako dito.” May pagtataka sa tanong ni Avigail.May pormal na ngiti sa mukha ng principal at nagsalita ito nang mabagal.“Ganito kasi yan, napansin ko nitong mga nak
Dismayadong lumabas si Avigail sa opisina ng principal ngunit hindi niya ito pinakita sa mga bata. Kinuha niya ang kambal sa kamay ng teacher na kita din ang lungkot sa mata nito.Pagdating sa kanilang bahay, pinipilit ni Avigail na itago ang galit at ngumiti sa dalawang bata na tila walang nangyari.“May gagawin si Mommy mamaya. Pwede ba kayong maglaro muna kasama ang ninang niyo?” tanong niya sa kaniyang kambal.Hindi naman nag-isip ng malalim ang dalawang bata at inisip na abala lang ang kanilang Mommy sa trabaho, kaya tumango sila ng masunurin.Ipinagkatiwala niya ang mga bata kay Angel, bumalik sa kotse, at muling nagdilim ang kanyang mukha. Nagmaneho siya papunta sa manor ng pamilya Villafuerte.“Young Madam…” Binuksan lang ni manang Susan ang pinto at magalang sanang babati, pero nang makita ang ekspresyon ni Avigail, hindi niya naituloy ang sasabihin.Bahagyang tumango si Avigail sa kanya at diretsong nagtanong.“Nandito ba si Dominic? May kailangan akong sabihin sa kaniya.”
Sa gilid, tahimik na nakaupo si Skylei at naglalaro ng mga manika, ngunit hindi maiwasang makinig sa usapan ng kaniyang tita Pretty at Daddy niya. Nang tanungin ng kaniyang tita pretty ang kaniyang Daddy kung bakit niya tinanggal ang dalawang maliit na kapatid, nagtataka siya, umaasang maririnig niya ang paliwanag ng kaniyang Daddy na umatras na ito sa plano niya. Ngunit tahimik lamang ang kaniyang Daddy ng matagal. Napakunot ang noo ni Sky at napabuntong-hininga.Ang kaniyang Daddy ay isang malaking sinungaling at malaking masamang tao! Nangako na siya sa kanya na hindi tatanggalin ang dalawang maliit na kapatid, ngunit ginawa pa rin niya ito! Sa galit, itinapon ni Sky ang hawak niyang laruan at tumakbo pabalik sa itaas nang hindi lumilingon. Hindi na talaga siya maniniwala sa kaniyang Daddy!Nang makita ang likod ng maliit na batang babae, hindi mapigilan ni Dominic na makaramdam ng sakit ng ulo. Hinawakan niya ang kaniyang sintido para pakalmahin ang sarili. Alam na niya agad
Dahil siya ay tao ni Lee, at dahil ipinagkatiwala ni Martin ang trabahong ito sa kanya, ibig sabihin ay siya rin ay isa sa mga tauhan nito. Kaya’t hindi magiging mahirap kay Avigail na makipag-ayos sa kanya. Ang sinabi niya kanina ay isang paalala lamang na hindi basta-basta ang kanilang research institute at hinihikayat siyang mag-ingat sa mga susunod na pagkakataon.Napansin ni Manager Kian ito at napag-isipang magaan ang kanyang pakiramdam. Agad nitong hinawakan ang kamay ni Avigail at tumango nang paulit-ulit, "Oo, oo! Walang problema!"Ngumiti si Avigail nang magalang, "Kung ganoon, sana'y magpatuloy ang magandang samahan natin."Nagpunas ng pawis si Manager Kian mula sa noo at mabilis na tumango.Samantala, natapos na ni Jake ang pagbilang ng mga halamang gamot. Pinakuha na ang mga kahon upang mailipat sa loob ng research institute at nilapitan ang dalawa.Si Manager Kian, na sanay na sa ganitong mga gawain, ay agad na inabot ang listahan kay Jake nang makita siyang lumapit.Tum
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan