Natuwa ang teacher sa sinabi ni Lera na magdodonate ito sa school kaya naman agad siyang tumango at tinawagan ang principal.Matapos ang ilang sandali habang tinatawagan ang principal ay sumagot naman ito. Pumayag na samahan niya ito papunta sa principal office.Matapos ang tawag ay naghintay na ang principal sa inaasahan niyang darating. Nang makita niyang papasok na si Lera at ang teacher sa kinder ay agad siyang nagtimpla ng tsaa. Sinalubong niya ito ng malapad ang ngiti.“Magandang Araw Ms. Lera Gale Ferrer, kinagagalak kong makita kayo. Maupo po muna kayo.” Magandang bati ng principal kay Lera.Mayabang ang dating ni Lera, tulad ng gusto niyang mangyari. Umupo siya sandali at agad na kinuha ang tsaa sa maliit na lamesa at ininom ito. “Alam mo na siguro ang dahilan kung bakit ako nandito.” Wika ni Lera matapos uminom ng tsaa.Tumango ng ilang ulit ang principal bilang pagsang-ayon."Nasabi nga sa akin na nais niyo daw mag-donate ng mga school supplies at mga laruan para sa mga ba
Nang gabi iyon, matapos ang trabaho ni Avigail agad siyang pumunta sa school upang sunduin ang dalawang kambal. Late na naman ang oras ng pagsundo niya sa mga ito, saktong nasa labas na sila kasama ang kanilang teacher."Pasensya na, muli akong nahuli sa pagsundo," ani Avigail na may ngiti at paghingi ng paumanhin habang lumalapit upang sunduin ang mga bata.“Pwede bang sa akin muna ang dalawa, gusto ka kasing makausap ng principal sa kaniyang opisina kaya naman maiwan muna dito ang dalawang bata.” Hinawakan ng teacher ang balikat ng dalawang bata.Medyo nagtataka si Avigail sa narinig, pero dumiritso pa din siya sa opisina ng principal tulad ng sinabi ng teacher.Sa hindi malamang dahilan, ang ekspresyon ng mukha ng principal ay tila kakaiba rin.“Magandang hapon po, may I ask what’s the problem? Sabi sa akin, pumunta daw ako dito.” May pagtataka sa tanong ni Avigail.May pormal na ngiti sa mukha ng principal at nagsalita ito nang mabagal.“Ganito kasi yan, napansin ko nitong mga nak
Dismayadong lumabas si Avigail sa opisina ng principal ngunit hindi niya ito pinakita sa mga bata. Kinuha niya ang kambal sa kamay ng teacher na kita din ang lungkot sa mata nito.Pagdating sa kanilang bahay, pinipilit ni Avigail na itago ang galit at ngumiti sa dalawang bata na tila walang nangyari.“May gagawin si Mommy mamaya. Pwede ba kayong maglaro muna kasama ang ninang niyo?” tanong niya sa kaniyang kambal.Hindi naman nag-isip ng malalim ang dalawang bata at inisip na abala lang ang kanilang Mommy sa trabaho, kaya tumango sila ng masunurin.Ipinagkatiwala niya ang mga bata kay Angel, bumalik sa kotse, at muling nagdilim ang kanyang mukha. Nagmaneho siya papunta sa manor ng pamilya Villafuerte.“Young Madam…” Binuksan lang ni manang Susan ang pinto at magalang sanang babati, pero nang makita ang ekspresyon ni Avigail, hindi niya naituloy ang sasabihin.Bahagyang tumango si Avigail sa kanya at diretsong nagtanong.“Nandito ba si Dominic? May kailangan akong sabihin sa kaniya.”
Sa gilid, tahimik na nakaupo si Skylei at naglalaro ng mga manika, ngunit hindi maiwasang makinig sa usapan ng kaniyang tita Pretty at Daddy niya. Nang tanungin ng kaniyang tita pretty ang kaniyang Daddy kung bakit niya tinanggal ang dalawang maliit na kapatid, nagtataka siya, umaasang maririnig niya ang paliwanag ng kaniyang Daddy na umatras na ito sa plano niya. Ngunit tahimik lamang ang kaniyang Daddy ng matagal. Napakunot ang noo ni Sky at napabuntong-hininga.Ang kaniyang Daddy ay isang malaking sinungaling at malaking masamang tao! Nangako na siya sa kanya na hindi tatanggalin ang dalawang maliit na kapatid, ngunit ginawa pa rin niya ito! Sa galit, itinapon ni Sky ang hawak niyang laruan at tumakbo pabalik sa itaas nang hindi lumilingon. Hindi na talaga siya maniniwala sa kaniyang Daddy!Nang makita ang likod ng maliit na batang babae, hindi mapigilan ni Dominic na makaramdam ng sakit ng ulo. Hinawakan niya ang kaniyang sintido para pakalmahin ang sarili. Alam na niya agad
Pagkatapos niyang maayos ang lahat, nagmaneho pauwi si Avigail. Nang dumating siya sa kanilang bahay ay nakakain na ang dalawang bata, at nanonood si Angel ng science channel kasama nila.Nang makita siya, tumayo ang tatlo at binati siya. Napansin ng dalawang bata na parang may hindi tama sa mukha ng Mommy nila. Yumakap sila sa mga binti nito, isa sa kaliwa at isa sa kanan, at tinitigan siya ng may pag-aala."Mommy, may problema ba? Parang sobrang pagod niya.”Nang marinig ang kanilang alalahanin, medyo kumalma naman si Avigail, at pinilit niyang ngumiti at hinaplos ang kanilang mga ulo. "Wala, trabaho lang, medyo magulo lang pero ayos lang naman." Sagot niya sa kaniyang mga anak.Alam na ng dalawang bata na mahirap ang trabaho ng Mommy nila, kaya hindi na nila ito tinanong pa at nagsimulang magbigay ng comfort. "Mommy, ang galing-galing mo kaya! Siguradong maaayos mo yan!" masiglang sagot ng kambal.Ngumiti si Avigail at tumango, tiningnan ang oras, at pinaalis sila para matulog.S
Matapos malaman ang totoo, malungkot na nagpaalam ang dalawang bata kay Angel at bumalik sa kanilang bahay.Hindi inaasahan ni Angel na magiging mahina siya at sasabihin ang katotohanan. Nang makita ang malulungkot na mukha ng dalawa, agad siyang nag-file ng leave upang samahan sila.Punong-puno ng pagkadismaya ang kambal sa nalaman nila.Sa kanilang pag-uusap at pagsasama, inakala nila na hindi ganoon kalaki ang galit ng kanilang Daddy sa kanila. Subalit, nang malaman nilang pinaalis sila sa kindergarten dahil sa utos ng kanilang Daddy, tila bumagsak ang kanilang mundo.Mali pala sila—galit pa rin ang kanilang Daddy sa kanila.Dahil sa matinding sakit ng damdamin, hindi napigilan ni Dane na mamula ang kanyang mga mata. Mahigpit niyang kinuyom ang tela ng sofa habang nakangiwi ang kanyang bibig sa sobrang lungkot.Bagamat malungkot din si Dale, mas kalmado ito kumpara sa kanyang kapatid.Nang makita niyang malapit nang maiyak si Dane mahigpit siyang binilinan ng kaniyang kapatid na si
Habang pinapanood ni Dominic ang kanyang anak na si Sky na tumatakbo upang habulin ang kotse ni Avigail, may halong pagkagulat ang makikita sa kanyang mga mata. Para kay Dominic, nakakagulat ang reaksyon ng kanyang anak. Si Sky, na ilang beses pa lang nakakasama si Avigail, ay tila hindi kayang mahiwalay dito.Ang kabigatan ng nararamdaman ni Dominic ay dulot ng pagiging hindi inaasahan ng mga pangyayaring ito, at may konting kalituhan kung bakit ang bata, na sa kabila ng pagiging malayo kay Avigail, ay tila ganoon na lang ang pagkagusto sa kanya.Habang iniisip ito ni Dominic, bigla na lang nadapa si Sky. Nang makita ito, mabilis na tumakbo si Dominic at niyakap ang anak upang tiyaking walang malubhang nangyari. Habang yakap ang bata, agad niyang tinanong si Sky,"Saan ka nasaktan? Tingnan natin ni Daddy."Subalit sa halip na magpatawad at kumalma, niyakap pa ng mahigpit ni Sky ang leeg ni Dominic. Ipinapakita ng mga aksyon ni Sky ang takot at pangangailangan ng comfort mula sa ama.
Halos isang oras ang lumipas nang lumabas si Eurika mula sa kwarto, pagod at halatang may bigat sa loob. Ang pawis na tumutulo mula sa kanyang noo at ang bahagyang pag-iling ay tila nagkukuwento na ng lahat.Ginamit niya na ang lahat ng kanyang nalalaman, bawat pamamaraan na maaaring magbigay ng kahit kaunting reaksyon mula kay Sky. Subalit sa kabila ng kanyang pagsusumikap, nabigo siya.“Kamusta?” tanong ni Dominic na may halong kaba at pag-asa sa boses.Umiling si Eurika bago sumagot, “Si Sky ay tuluyang nagsarado ng sarili. Ayaw niyang makipag-usap, kahit sa akin. Mukhang may isang bagay na malalim na nagpigil sa kanya, at hindi natin malalaman ang sanhi nito hangga't hindi natin natutukoy kung ano ang nagdulot ng kanyang pagkabigla. Hangga't nananatili sa ganitong kalagayan si Sky, mahihirapan tayong ayusin ito.”Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Dominic. Alam niya sa puso niya kung ano ang posibleng dahilan ng lahat ng ito—si Avigail. Subalit pinili niyang manahimik muna habang
Dahil siya ay tao ni Lee, at dahil ipinagkatiwala ni Martin ang trabahong ito sa kanya, ibig sabihin ay siya rin ay isa sa mga tauhan nito. Kaya’t hindi magiging mahirap kay Avigail na makipag-ayos sa kanya. Ang sinabi niya kanina ay isang paalala lamang na hindi basta-basta ang kanilang research institute at hinihikayat siyang mag-ingat sa mga susunod na pagkakataon.Napansin ni Manager Kian ito at napag-isipang magaan ang kanyang pakiramdam. Agad nitong hinawakan ang kamay ni Avigail at tumango nang paulit-ulit, "Oo, oo! Walang problema!"Ngumiti si Avigail nang magalang, "Kung ganoon, sana'y magpatuloy ang magandang samahan natin."Nagpunas ng pawis si Manager Kian mula sa noo at mabilis na tumango.Samantala, natapos na ni Jake ang pagbilang ng mga halamang gamot. Pinakuha na ang mga kahon upang mailipat sa loob ng research institute at nilapitan ang dalawa.Si Manager Kian, na sanay na sa ganitong mga gawain, ay agad na inabot ang listahan kay Jake nang makita siyang lumapit.Tum
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan