Matapos malaman ang totoo, malungkot na nagpaalam ang dalawang bata kay Angel at bumalik sa kanilang bahay.Hindi inaasahan ni Angel na magiging mahina siya at sasabihin ang katotohanan. Nang makita ang malulungkot na mukha ng dalawa, agad siyang nag-file ng leave upang samahan sila.Punong-puno ng pagkadismaya ang kambal sa nalaman nila.Sa kanilang pag-uusap at pagsasama, inakala nila na hindi ganoon kalaki ang galit ng kanilang Daddy sa kanila. Subalit, nang malaman nilang pinaalis sila sa kindergarten dahil sa utos ng kanilang Daddy, tila bumagsak ang kanilang mundo.Mali pala sila—galit pa rin ang kanilang Daddy sa kanila.Dahil sa matinding sakit ng damdamin, hindi napigilan ni Dane na mamula ang kanyang mga mata. Mahigpit niyang kinuyom ang tela ng sofa habang nakangiwi ang kanyang bibig sa sobrang lungkot.Bagamat malungkot din si Dale, mas kalmado ito kumpara sa kanyang kapatid.Nang makita niyang malapit nang maiyak si Dane mahigpit siyang binilinan ng kaniyang kapatid na si
Habang pinapanood ni Dominic ang kanyang anak na si Sky na tumatakbo upang habulin ang kotse ni Avigail, may halong pagkagulat ang makikita sa kanyang mga mata. Para kay Dominic, nakakagulat ang reaksyon ng kanyang anak. Si Sky, na ilang beses pa lang nakakasama si Avigail, ay tila hindi kayang mahiwalay dito.Ang kabigatan ng nararamdaman ni Dominic ay dulot ng pagiging hindi inaasahan ng mga pangyayaring ito, at may konting kalituhan kung bakit ang bata, na sa kabila ng pagiging malayo kay Avigail, ay tila ganoon na lang ang pagkagusto sa kanya.Habang iniisip ito ni Dominic, bigla na lang nadapa si Sky. Nang makita ito, mabilis na tumakbo si Dominic at niyakap ang anak upang tiyaking walang malubhang nangyari. Habang yakap ang bata, agad niyang tinanong si Sky,"Saan ka nasaktan? Tingnan natin ni Daddy."Subalit sa halip na magpatawad at kumalma, niyakap pa ng mahigpit ni Sky ang leeg ni Dominic. Ipinapakita ng mga aksyon ni Sky ang takot at pangangailangan ng comfort mula sa ama.
Halos isang oras ang lumipas nang lumabas si Eurika mula sa kwarto, pagod at halatang may bigat sa loob. Ang pawis na tumutulo mula sa kanyang noo at ang bahagyang pag-iling ay tila nagkukuwento na ng lahat.Ginamit niya na ang lahat ng kanyang nalalaman, bawat pamamaraan na maaaring magbigay ng kahit kaunting reaksyon mula kay Sky. Subalit sa kabila ng kanyang pagsusumikap, nabigo siya.“Kamusta?” tanong ni Dominic na may halong kaba at pag-asa sa boses.Umiling si Eurika bago sumagot, “Si Sky ay tuluyang nagsarado ng sarili. Ayaw niyang makipag-usap, kahit sa akin. Mukhang may isang bagay na malalim na nagpigil sa kanya, at hindi natin malalaman ang sanhi nito hangga't hindi natin natutukoy kung ano ang nagdulot ng kanyang pagkabigla. Hangga't nananatili sa ganitong kalagayan si Sky, mahihirapan tayong ayusin ito.”Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Dominic. Alam niya sa puso niya kung ano ang posibleng dahilan ng lahat ng ito—si Avigail. Subalit pinili niyang manahimik muna habang
Mabilis na nakarating ang apat sa Enchanted Kingdom, puno ng kasiyahan at pananabik. Bagamat ang layunin ng kambal na sina Dane at Dale ay tulungan ang kanilang mommy na mag-relax, halata ring matagal na nilang gustong maglaro sa parke. Pinag-aralan nila nang mabuti ang gabay ng parke bago pa man dumating ang araw ng kanilang pagbisita upang masigurong sulit ang bawat puntahan. Pagkapasok pa lamang sa gate, agad nilang hinila si Avigail papunta sa Jurassic Park upang makita ang mga dinosaur. Napangiti si Avigail sa kanilang sigla at sinamahan silang maglibot sa lugar. Kitang-kita sa mga mukha nina Dane at Dale ang tuwa habang iniikot ang buong parke, pinagmamasdan ang mga life-sized dinosaur at interactive exhibits. Pagkatapos sa Jurassic Park, dumiretso sila sa Alien Cave, kung saan hinikayat ng kambal si Avigail na subukan ang space trip ride. Kahit medyo nagdadalawang-isip siya noong una, napasabay na rin siya sa kasiyahan ng mga bata. Halakhak at sigaw ang pumuno sa ride habang
Habang papasok sila sa madilim na lugar, ang kaguluhan at takot ni Avigail ay agad naramdaman. Ang dilim na naglalaman ng iba't ibang mga ilusyon at tunog ay nagpatindi sa kanyang kaba. Mahigpit niyang hinawakan ang mga kamay ng kanyang mga anak na sina Dale at Dane, habang si Angel ay nauuna sa kanila upang magbigay ng gabay.Habang naglalakad, Si Dale at Dane ay lihim na nagkakangitian, iniisip nilang hindi nila inaasahan na ganoon pala katakot ang kanilang Mommy sa mga multo. Napansin nila na ang takot ng Mommy nila ay tila natural at hindi nila inaasahan ang ganitong reaksyon mula sa kanya, lalo na't alam nila na peke lang ang mga multo sa lugar. Pero, sa kabila ng takot, naiisip nila na makakalimutan din nila ang mga problema na nangyari kanina sa pamamagitan ng pagkakaroon ng kasiyahan sa pagbisita sa lugar na ito.Habang ang dalawang bata ay masaya, Avigail ay patuloy nakakaramdam ng higit na takot. Mula pa pagkabata, hindi niya hilig ang maglaro o matuwa sa mga nakakatakot na
Nangingig si Avigail sa takot. Hindi niya mapigilan ang kaniyang katawan kaya bigla na lang siyang napayakap sa matinong braso na kaniyang nakasalubong.Napansin ni Dominic ang kanyang panginginig, kaya’t lumambot ang kanyang puso. Bahagyang kunot ang kaniyang noo. “Kung natatakot ka nang ganito, bakit ka pa pumasok?” sabi ni Dominic kay Avigail dahil siya ang nasalubong nito.Tumingala si Avigail sa lalaking nakasalubong. Naguluhan siya nang makita ito. Hindi mapakali si Dominic ng makita ang itsura ng babaeng sobrang nanginginig sa takot.“Okay sige. Ilalabas kita dito.” Buntong hininga ni Dominic dahil hindi na niya maatim ang kaniyang nakikita.Unti-unting bumalik ang wisyo ni Avigail. Ang pamilyar na tinig at amoy sa paligid ay nagdulot ng kaba sa kanyang dibdib. Dominic Villafuerte? Anong ginagawa niya dito? Tanong ni Avigail sa kaniyang isipan ng makita ang lalaking ito sa kaniyang harapan.Nag-angat ng tingin si Avigail, puno ng pagdududa, at nagtama ang kanilang mga mata,
Bigla na lang natawa si Avigail sa kaniyang sarili. Naalala pa rin niyang malinaw ang sinabi ni Dominic anim na taon na ang nakalipas—na hindi siya magpapakasal sa kahit sino maliban kay Lera. At dahil dito, naging malamig ang pakikitungo nito sa kanya, dahil daw sa "kinuha" niya ang lugar ni Lera. Ngayon, makalipas ang anim na taon, ang parehong lalaki ay malinaw na lumalayo kay Lera. Ano kayang magiging reaksyon ni Lera kapag narinig niya ito?Gayunpaman, kahit pa pinapakita ni Dominic ang distansya nila ni Lera, malinaw naman na sinusunod pa rin ng direktor ang mga utos nito. Kaya, buo na ang pasya ni Avigail—hindi na siya papayag na mapalapit muli kay Dominic. Kapag nangyari ito ulit, siguradong may kasunod pa. At hindi niya kayang hayaang ang dalawang anak niya ay mamuhay sa ilalim ng pananakot ng iba. Sa isiping ito, naputol niya ang mga iniisip niya. Hindi na niya nais makipagtalo pa kay Dominic. Kalma ngunit determinadong siya. "Narinig ko na ang paliwanag mo. Kung wala n
Pagkarinig ni Dominic sa tanong ni Avigail, bahagyang kumurap ang kanyang mga mata habang nakatitig sa mukha nito. Matagal niya itong pinagmasdan ngunit wala siyang makita ni kaunting bakas ng pagkukunwari. Bumitiw si Dominic Villafuerte sa kanyang pagkakatitig, nananatiling gulat at napuno ng pagdududa. Iniisip talaga ni Avigail Suarez na si Princess Skylei ay anak ni Lera Gale! Sa tagal ng panahon, naniniwala si Dominic na iniwan ng babaeng ito si Skylei nang walang awang paliwanag. Ang malamig na pakikitungo ni Avigail kay SKylei mula nang bumalik siya sa bansa ay nagpatibay sa paniniwala niyang ito. Ngunit ang ipinahiwatig ng mga salita niya ngayon ay tila hindi niya alam na si Skylei ay sariling anak niya. Ano itong nangyayari? Tanong ni Dominic sa kaniyang isipan.O baka naman, napakahusay ng pag-arte ng babaeng ito na pati siya ay nalinlang? Muli niyang tanong.Naguguluhan si Dominic. Matapos ang ilang sandali, unti-unti niyang itinabi ang mga iniisip niya. Mahigpit niya
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.”Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. An
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, a
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!"Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu
"Hindi! Pero ang galit mo, maaaring sapat na dahilan para gawin ang bagay na iyon—para iwan si Sky."Diretsong sabi ni Dominic habang nakatitig sa mga mata ni Avigail.Napailing na lang si Avigail. Basa niya sa mga mata ni Dominic na totoo ang sinasabi nito—na kahit gaano kabigat ang sinasabi niya, iyon ang laman ng puso’t isipan nito. Bumuntong-hininga siya, pilit tinatago ang sakit na unti-unting bumabalot sa kaniya. Tumingin siya sa labas ng bintana, sa kalsada sa harap nila."Ihatid mo na lang ako sa labas ng gate. Sasakay na lang ako ng taxi pauwi."Mahina pero matatag ang boses ni Avigail."Ako na ang maghahatid. Pabalik din naman ako ng ospital ngayon," alok ni Dominic, tila umaasang maaayos pa ang pagitan nila kahit papaano."Hindi na. May kailangan pa akong puntahan," malamig niyang tugon, hindi na tumingin kay Dominic.Wala nang nagawa si Dominic kundi paandarin ang sasakyan. Tahimik silang bumaba ng mansyon ng mga Ferrer—parehong puno ng bigat, parehong may mga tanong na wa
Pagdating ni Martin, agad na sumakay si Avigail sa kotse. May sticker ng subdivision ang sasakyan ni Martin kaya't walang sinumang guwardiya ang humarang sa kanila sa gate.Tahimik ang biyahe. Walang nagsasalita sa kanilang dalawa—lalo na si Avigail na halatang kabado at tensyonado. Pagkarating nila sa harap ng mansyon, agad niyang napansin ang sasakyan ni Dominic. Mabilis siyang bumaba at nilapitan iyon.Nakaramdam siya ng kaunting ginhawa nang makita si Dominic na nakayuko sa loob ng sasakyan. Kumatok siya sa bintana, at ilang sandali pa, tumingin ito sa kanya. Namumugto ang mga mata ni Dominic, at dali-daling pinunasan ang luha bago dahan-dahang ibinaba ang bintana.Bumaba rin si Martin at lumapit sa kanila."Kamusta, Dr. Suarez? Nandiyan ba si Kuya—Kuya Dom!" Napansin agad ni Martin ang itsura ni Dominic. "Sobrang nag-aalala si Dr. Avigail, kaya sinamahan ko siya papunta rito. Mukhang kailangan niyo ng masinsinang pag-uusap, kaya mauuna na ako. Ihatid mo na lang siya pauwi, ah."D