Pagkarinig ni Dominic sa tanong ni Avigail, bahagyang kumurap ang kanyang mga mata habang nakatitig sa mukha nito. Matagal niya itong pinagmasdan ngunit wala siyang makita ni kaunting bakas ng pagkukunwari. Bumitiw si Dominic Villafuerte sa kanyang pagkakatitig, nananatiling gulat at napuno ng pagdududa. Iniisip talaga ni Avigail Suarez na si Princess Skylei ay anak ni Lera Gale! Sa tagal ng panahon, naniniwala si Dominic na iniwan ng babaeng ito si Skylei nang walang awang paliwanag. Ang malamig na pakikitungo ni Avigail kay SKylei mula nang bumalik siya sa bansa ay nagpatibay sa paniniwala niyang ito. Ngunit ang ipinahiwatig ng mga salita niya ngayon ay tila hindi niya alam na si Skylei ay sariling anak niya. Ano itong nangyayari? Tanong ni Dominic sa kaniyang isipan.O baka naman, napakahusay ng pag-arte ng babaeng ito na pati siya ay nalinlang? Muli niyang tanong.Naguguluhan si Dominic. Matapos ang ilang sandali, unti-unti niyang itinabi ang mga iniisip niya. Mahigpit niya
Habang umaalis sina Avigail at ang kanyang mga kasama sina Dale, Dane at Ange, mabilis na sumunod si Li Boshen, hakbang-hakbang na lumalapit. Madali lang sanang makita ang labasan, ngunit dahil sa takot at pagkalito ni Avigail, tumakbo siya kung saan-saan hanggang sa mawala siya sa direksyon. Ngayon, unti-unting nagbalik ang kanyang katinuan, at sa wakas ay nakalabas siya ng haunted house. Ang nakakasilaw na sikat ng araw ay tumama sa kanyang mukha, dahilan upang siya’y bahagyang matulala. Nasa likuran lamang niya si Dominic, ang kanyang tingin ay nakatutok lamang sa kanya. Parehong tahimik ngunit magkaiba ang iniisip ng dalawa. Napansin ni Angel ang kakaibang tensyon sa pagitan nila, kaya't dahan-dahan niyang hinila si Avigail sa isang tabi at mahinang nagtanong."Ano'ng nangyari? Ano bang tulong ang hinihingi niya?" Nang marinig ito, parang natauhan si Avigail. Napatingin siya kay Dominic, na hindi kalayuan. Ang kanyang mukha ay puno ng pagkabalisa at pag-aalala. Naalala ni A
Tinutok ni Avigail ang kanyang mata sa itinuro ni Eurika, at nakita ang maliit na batang nakatukod sa isang sulok, nakayakap ang mga tuhod, ang mata'y tila walang buhay, parang isang marupok na manika na nawalan ng kaluluwa.Naisip niya ang matamis na ngiti ng batang iyon tuwing nakikita siya, at ang lungkot na naramdaman ni Avigail ay para bang hindi siya makahinga.Kanina lang, hawak pa ng maliit na batang ito ang kanyang palda na may kumikislap na mata, ngunit ngayon, nagmukha na itong ganito...Dahan-dahang lumapit si Avigail sa batang babae, lumuhod sa harapan nito, at malumanay na tinawag ang pangalan nito, "Skylei, andito si Tita."Hindi sumagot si Skylei.Nakita ito ni Avigail, at para siyang nawalan ng salita.Tahimik na nagsalita si Eurika mula sa likod niya. "Miss Suarez, si Skylei ay nagsara na ang puso at tuluyan nang iniiwasan ang mundo. Kailangan mo siyang kausapin nang mas madalas upang mailabas siya mula sa sarili niyang mundo. Magtiyaga ka sana."Narinig ito ni Avig
Halos buong araw nang magkasama sina Avigail at Skylei. Bagamat masinsin ang mga pagsisikap ni Avigail na magparamdam ng pagmamahal at pakikiramay, nanatiling tahimik ang batang babae, animo’y nasa sariling mundo.Habang papalubog ang araw, ramdam ni Avigail ang bigat ng pag-iwan kay Skylei, ngunit alam niyang kailangan niyang umuwi para sa kaniyang mga anak. May kirot sa kaniyang puso, ngunit pilit siyang ngumiti habang yumuyuko sa bata."Skylei, babalik si Tita bukas. Kailangan mong alagaan ang sarili mo, ha," wika ni Avigail na may lambing, bago yumakap nang mahigpit sa bata, para na ring ipinapaabot ang lahat ng hindi niya masabi.Kasunod nito, isa-isang nagpaalam ang dalawang anak niyang lalaki. Nagbigay rin sila ng yakap kay Skylei, na tila sinasanay ang bata sa pagdamang hindi siya nag-iisa.Nang paalis na ang pamilya, tila may nadamang pagbabago si Skylei. Sa unang pagkakataon, may naging tugon siya—hindi sa salita, kundi sa kilos. Hinila niya ang laylayan ng palda ni Avigail
Narinig ni Lera ang tono ni Dominic, at agad na bumigat ang kanyang dibdib. Ang maliit na pag-asang nararamdaman niya ay biglang naglaho.Dapat sana’y nag-ayos siya ng maganda para sa kanilang pagkikita, ngunit dahil kalahating oras lang ang binigay ni Dominic na oras, napilitan siyang magmadali, dala ang kanyang bag. Malayo ang kanyang bahay sa restaurant na binanggit nito, kaya halos lumipad ang sasakyan upang makarating siya sa tamang oras. Pagpasok niya sa restaurant, nakita niya agad si Dominic na nakaupo sa isang mesa malapit sa bintana. Narinig niya ang bukas ng pinto, at agad siyang tinignan ng lalaki. Ang malamig nitong ekspresyon ay parang nagyeyelong gabi sa labas. “Dominic, anong meron?” Tanong ni Lera nang may halong kaba, bago maingat na umupo sa harapan niya, tangan ang kanyang bag. Tinitigan siya ni Dominic nang ilang segundo gamit ang malamlam nitong mga mata. Ang tensyon sa paligid nila ay parang bagyong nagbabanta. Napansin ito ni Lera kaya mariin niyang pinisil
Inutusan ni Avigail ang dalawang bata na alagaan ang kanilang si Skylei habang siya ay naghahanda ng pagkain para sa kanila.Maingat niyang isinulat ang mga paalala na binanggit ni Dominic kanina, at habang nagluluto, isinasaalang-alang din niya ang mga paborito ni Skylei sa pagkain.Nang matapos ang pagkain, tinawag ni Avigail sina Dale at Dane upang isama si Skylei pababa ng hagdan.Maya-maya, nakita ni Avigail ang tatlong bata na bumababa mula sa hagdan. Ang dalawang batang lalaki ay hawak ang mga kamay ni Skylei sa magkabilang gilid, tinutulungan siyang maglakad pababa ng dahan-dahan, na para bang sila ay mga prinsipe at prinsesa sa isang kwento.Habang tinitingnan ito ni Avigail, isang maligaya at mainit na pakiramdam ang dumaan sa kanyang puso. Ngunit agad ding pumasok sa kanyang isip ang kalagayan ni Skylei, at nagdulot ito ng kalungkutan sa kanyang puso.Sa hapag-kainan, naging masunurin si Dane at Dale nang hayaang umupo si Skylei sa tabi ng kanilang ina, at sila ay naupo sa
Narinig ito ni Avigail at napansin niyang parang bumagsak ang kanyang puso. Agad siyang nagdepensa. "Magpapaliwanag muna ako, hindi ko ito ginawa! Palagi kong iniisip na walang kasalanan ang bata, at si Dane at Dale ay sobrang mahal si Skylei. Hindi ko kayang gawin ang kahit anong masama sa kanya."Sa totoo lang, hindi pa sila nagkakasundo ni Dominic, at ngayong nakita ni Avigail ang kalagayan ni Sky na nasaktan sa kanyang mga kamay, natural na may mga agam-agam siya. Higit pa rito, nagkaroon siya ng pagkakataon na mag-isa kasama si Sky, at kung mayroon mang mga duda si Dominic wala siyang paraan upang ipaliwanag.Habang ang puso ni Avigail ay nababahala, nagpatuloy si Dominic sa pag-iisip, at biglang narinig niya ang sinabi ni Avigail. Pinagmasdan siya nito ng may malalim na tingin at nagsalita, "Hindi kita binibigyan ng duda, at may hinala na akong kung sino ang gumawa nito."Nakaramdam ng ginhawa si Avigail sa narinig, ngunit patuloy pa rin siyang nag-aalala para kay Skylei. "Sino
Habang umiiyak si Lera, nanatiling walang emosyon ang lalaki sa harap niya.Ang malaki niyang kamay na nakapulupot sa kanyang leeg ay hindi kumawala, at halos hindi na siya makahinga, gamit ang natitirang lakas upang magpatuloy. Ngunit hindi pa rin siya umamin. Bagamat may hinala si Dominic, hindi siya nagpapakita ng kahit kaunting awa sa kanya. Kung umamin siya, hindi niya alam kung anong magiging kalagayan niya sa kamay ng lalaking ito.Sumunod si Henry kay Dominic, at nakita niyang unti-unting namumula ang mukha ni Lera, ang kanyang hininga ay hirap na hirap. Naisip ni Henry n na baka mamatay siya kung hindi ito huminto, kaya't nagmadali siyang lumapit at pigilan ang kanyang amo.“Master, Pasensya na sa pangingialam, bitawan niyo na po siya, baka mamatay siya!”Wala pa ring pakialam si Dominic.Natatakot si Lera na baka nakatagilid siya ng lalaki. Sa huli, napilitan si Henry na dahan-dahang ihiwalay ang kamay ng kanyang amo. Nang kumawala ang kamay ni Dominic, nahulog si Lera sa sa
Dahil siya ay tao ni Lee, at dahil ipinagkatiwala ni Martin ang trabahong ito sa kanya, ibig sabihin ay siya rin ay isa sa mga tauhan nito. Kaya’t hindi magiging mahirap kay Avigail na makipag-ayos sa kanya. Ang sinabi niya kanina ay isang paalala lamang na hindi basta-basta ang kanilang research institute at hinihikayat siyang mag-ingat sa mga susunod na pagkakataon.Napansin ni Manager Kian ito at napag-isipang magaan ang kanyang pakiramdam. Agad nitong hinawakan ang kamay ni Avigail at tumango nang paulit-ulit, "Oo, oo! Walang problema!"Ngumiti si Avigail nang magalang, "Kung ganoon, sana'y magpatuloy ang magandang samahan natin."Nagpunas ng pawis si Manager Kian mula sa noo at mabilis na tumango.Samantala, natapos na ni Jake ang pagbilang ng mga halamang gamot. Pinakuha na ang mga kahon upang mailipat sa loob ng research institute at nilapitan ang dalawa.Si Manager Kian, na sanay na sa ganitong mga gawain, ay agad na inabot ang listahan kay Jake nang makita siyang lumapit.Tum
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan