Narinig ito ni Avigail at napansin niyang parang bumagsak ang kanyang puso. Agad siyang nagdepensa. "Magpapaliwanag muna ako, hindi ko ito ginawa! Palagi kong iniisip na walang kasalanan ang bata, at si Dane at Dale ay sobrang mahal si Skylei. Hindi ko kayang gawin ang kahit anong masama sa kanya."Sa totoo lang, hindi pa sila nagkakasundo ni Dominic, at ngayong nakita ni Avigail ang kalagayan ni Sky na nasaktan sa kanyang mga kamay, natural na may mga agam-agam siya. Higit pa rito, nagkaroon siya ng pagkakataon na mag-isa kasama si Sky, at kung mayroon mang mga duda si Dominic wala siyang paraan upang ipaliwanag.Habang ang puso ni Avigail ay nababahala, nagpatuloy si Dominic sa pag-iisip, at biglang narinig niya ang sinabi ni Avigail. Pinagmasdan siya nito ng may malalim na tingin at nagsalita, "Hindi kita binibigyan ng duda, at may hinala na akong kung sino ang gumawa nito."Nakaramdam ng ginhawa si Avigail sa narinig, ngunit patuloy pa rin siyang nag-aalala para kay Skylei. "Sino
Habang umiiyak si Lera, nanatiling walang emosyon ang lalaki sa harap niya.Ang malaki niyang kamay na nakapulupot sa kanyang leeg ay hindi kumawala, at halos hindi na siya makahinga, gamit ang natitirang lakas upang magpatuloy. Ngunit hindi pa rin siya umamin. Bagamat may hinala si Dominic, hindi siya nagpapakita ng kahit kaunting awa sa kanya. Kung umamin siya, hindi niya alam kung anong magiging kalagayan niya sa kamay ng lalaking ito.Sumunod si Henry kay Dominic, at nakita niyang unti-unting namumula ang mukha ni Lera, ang kanyang hininga ay hirap na hirap. Naisip ni Henry n na baka mamatay siya kung hindi ito huminto, kaya't nagmadali siyang lumapit at pigilan ang kanyang amo.“Master, Pasensya na sa pangingialam, bitawan niyo na po siya, baka mamatay siya!”Wala pa ring pakialam si Dominic.Natatakot si Lera na baka nakatagilid siya ng lalaki. Sa huli, napilitan si Henry na dahan-dahang ihiwalay ang kamay ng kanyang amo. Nang kumawala ang kamay ni Dominic, nahulog si Lera sa sa
Sumang-ayon si Avigail sa kahilingan ni Dominic at maingat siyang inakay pataas sa kwarto nila ni Skylei. Ang kapaligiran ay tahimik, tanging ang banayad na ilaw ng gabi ang nagbigay liwanag sa silid. Si Sky ay mahimbing na natutulog, at si Avigail, na hindi nais guluhin siya, ay gumalaw nang tahimik habang inia-aplay ang gamot sa bata. Ang mga galaw niya ay maingat at mahinahon, tinitiyak na hindi magigising ang maliit na batang babae.Samantala, si Dominic ay nakatayo sa labas ng pinto, ang mga kamay ay nakatago sa mga bulsa. Ang mga mata niya ay dumako mula kay Sky, na mahimbing na natutulog, patungo sa maayos at komportableng kwarto. Simple lang ang kwarto, ngunit may mga maliliit na bagay na nagbigay ng init, ilang manika na marahil ay mga regalo mula kina Dane at Dale. Tila ito'y isang tahanan, ligtas at maginhawa, isang malaking kaibahan mula sa tensyon na naramdaman nila ni Avigail kanina. Habang tinitingnan ito, ang galit na matagal nang tinataglay ni Dominic ay nagsimulang m
Nang dumating sila sa kindergarten, nakitang naroon ang limang tao, kaya't ang guro ay medyo natuwa at medyo nahihiya.“Ms. Suarez! Good day! I am glad to see you here now with the little children.”Bagamat si Lera ang nagmungkahi na paalisin ang dalawang bata, nahirapan pa ring humingi ng paumanhin ang guro.Agad na pinutol ni Avigail ang guro, "Pasensya na, baka naman abala kami ng kambal ko na sina Dale at Dane.”Nagkibit balikat ang guro, "Wala po kayong dapat ipag-alala, mababait naman po sila."Tumango si Avigail, "At saka nga po pala, Skylei ay medyo hindi masaya nitong mga nakaraang araw at hindi masyadong nakikipag-usap sa ibang tao. Pakiusap, ingatan niyo siya."Hindi siya nagsalita tungkol sa kondisyon ni Skylei na maaaring may autism, dahil hindi pa tiyak kung naririnig ba ito ng bata. Baka magdulot lang ito ng sakit sa kanya.Tumango naman ang guro bilang tanda ng pag-unawa.Habang ang mga bata, sina Dane at Dale, ay hinawakan ang kamay ni Skylei sa magkabilang gilid."Ii
Nang umagang iyon, naramdaman na ni Avigail ang lambot ng kanyang puso para sa mga bata. Nang marinig ang taimtim na pangako ni Dane, ngumiti siya nang malumanay at sumagot.“Siguro nga. Salamat sa inyong dalawa sa pag-aalaga sa inyong maliit na kaibigan. Mas kampante si Mommy dahil sa inyo.”Punong-puno ng pagmamalaki at determinasyon, itinukod ni Dane ang kanyang maliit na kamay sa kanyang dibdib.“Huwag kang mag-alala, Mommy! Kami ng kuya ko ang patuloy na mag-aalaga sa nakababatang kaibigan namin!” Ang kanyang inosenteng boses ay puno ng kaseryosohan na nakakatuwa.Hindi napigilan ni Avigail na tumawa nang mahina, natutunaw sa lambing ng kanyang anak.Sa upuan ng drayber, tahimik na pinagmamasdan ni Dominic ang kanilang usapan sa salamin ng rearview. Ang init ng eksenang iyon ay nagdulot ng banayad na ngiti sa kanyang mga mata habang pinagmamasdan ang kanilang pagiging malapit. Ang pagiging maalalahanin ng mga bata, na bihirang makita sa kanilang edad, ay nag-iwan sa kanya ng pagh
Nang makita nilang umiiyak si Skylei, saglit na natigilan sina Dane at Dale, hindi alam kung paano siya aaluin. Hindi sila sanay na makita ang kanilang nakababatang kapatid na umiiyak. Malinaw na si Sky ay umiiyak dahil nasugatan ang kanyang mommy—isang pambihirang emosyonal na reaksyon para sa kanya. Para sa dalawang batang lalaki, ito ay bittersweet—habang nalulungkot sila na makita siyang umiiyak, ito rin ay palatandaan ng positibong pag-unlad sa kanyang kakayahang makipag-ugnayan sa mundo sa kanyang paligid. Ngunit ang makita ang kanyang mukha na puno ng luha ay labis na nagpagulo sa kanilang damdamin. Natural nilang binalingan ang kanilang mommy para humingi ng gabay, at nakita nilang tinitiis nito ang sakit habang maingat na hinuhugasan ang nasugatang braso sa ilalim ng gripo. Ang bahagyang pagkakunot ng kanyang noo ngunit kalmadong kilos ay nakapagpakalma sa kanila, at tahimik nilang inobserbahan ang sitwasyon. Ang kanilang atensyon ay nagpalipat-lipat sa pagitan ng kanilang
Maingat na dinala ni Avigail ang maliit na bata at pinaupo siya sa malambot na sofa sa sala. Agad na lumapit ang dalawang batang lalaki at mabilis na inilagay ang kahon ng gamot sa harap ng kanilang ina. Umupo sila sa gilid niya, ang mga mata nila puno ng pag-aalala, sabik na naghihintay habang ina-apply ni Avigail ang gamot sa sarili.Nagpasalamat si Avigail sa mga bata ng mahinahon. Nang siya’y maghanda na upang mag-apply ng gamot, napansin niyang mahirap ito gawin gamit lamang ang isang kamay. Masakit pa ang kanyang kanang braso at mahirap gumalaw ng maayos gamit ang kaliwa.Nakita ni Dale ang hirap sa mga mata ng kanyang ina, kaya’t agad itong nag-abot ng kanyang maliit na kamay, alok na tulungan siya."Mommy, ako na po!" sabi niya, ang boses niya puno ng malasakit.Nagpasalamat si Avigail at handa na sanang ibigay ang gamot kay Dale nang bigla na lang, isang malaking kamay ang kumuha ng gamot. Si Dominic, ang kanyang dating asawa, ay mahinahong inabot ang gamot mula sa kanyang mg
Pagkatapos marinig ang tugon mula sa munting bata, napuno ng init ang puso ni Avigail. Namumula ang kanyang mga mata, ngunit puno ng ngiti ang kanyang mukha. Nang makita silang dalawa, nagkaroon din ng bahagyang lambing sa mga mata ni Dominic. Kalmado niyang sinabi nang malalim ang boses, "Kumain muna tayo." Binitiwan ni Avigail ang munting bata sa kanyang yakap, pumikit sandali, pinigilan ang luha, at ngumiti, "Oo, kumain muna tayo." Pagkatapos niyang sabihin iyon, naalala niya ang kalat sa may pintuan ng kusina at tumayo upang linisin ito. Napansin ni Dominic ang balak niya at pinigilan siya nang seryoso, "Tatawagin ko si Manang Susan. Mananatili siya dito para alagaan ka sa loob ng dalawang araw. Umupo ka at kumain muna." Huminto si Avigail at bumalik upang magpasalamat sa lalaki, "Salamat." Dahil kay Sky, hindi siya masyadong pormal kay Dominic, kaya tinanggap niya nang mahinahon ang mga maliliit na tulong na ito. Tumango si Dominic. Binalingan ni Avigail ang mga bata, "Ta
Nang makita niya si Tita Lera na nagpapakita siya ng nakakatakot na ekspresyon nanlamig si Sky at gusto niyang bumalik sa kwarto ng kanyang daddy ngunit hinawakan siya ni Lera sa pulso at hindi siya nakawala.Tiningnan ni Lera ang bata nang malamig, "Kung ayaw mong magdusa, makinig ka sa akin at huwag akong galitin, naiintindihan mo ba?"Sa banyo, habang naghihilamos si Dominic, tinawagan niya si Avigail.Ang maliit na babae ay laging workaholic. Natatakot siyang baka pag punta nila Henry doon wala si Avigail at kung hindi makita ng bata si Avigail , baka malungkot na naman ito.Buti na lang at mabilis sinagot ng kabilang linya. "Dominic, may kailangan ba?" tanong ni Avigail na medyo magulo pa ang boses, mukhang bagong gising lang siya, o baka naman nagising siya ng tawag niya.Nang maisip ito, isang ngiti ang dumapo sa mga labi ni Dominic at humingi siya ng paumanhin ng mahinahong tinig, "Pasensya na at nagising kita."Si Avigail ay napahikab at umupo mula sa kama.“ok lang dapat
Kinabukasan ng umaga, pagkagising ni Dominic, narinig niyang may kumatok nang maingat sa pintuan ng kanyang kwarto.Ang tanging tao na kumakatok sa kanyang pinto ay ang kanyang anak. Pumunta si Dominic upang buksan ang pinto, at tulad ng inaasahan, nakita niya ang bata na nakatayo sa pinto ng kanyang kwarto na may masigasig na mga mata.Nang makita siya, binati siya ng bata ng malambing na tinig, "Good morning, Daddy!"Bahagyang tumango si Dominic at hinaplos ang ulo ng bata, "Bakit ka gumising ng maaga ngayon, may kailangan kaba?" Sumulyap ang bata sa kwarto ni Lera sa kanto, itinaas ang mata at tiningnan ang kanyang daddy. "Gusto ni Sky pumunta kay Tita Avigail, Daddy, isasama ni Daddy si Sky doon!" Talaga namang hindi nais ng bata na manatili kay Lera, kahit na magkasama lang sila para sa almusal, ayaw pa niyang manatili.Nang marinig ito, kumunot ang noo ni Dominic. Alam niya ang iniisip ng bata, at nauunawaan niya ito.Ngunit mayroong siyang isang mahalagang pulong na dadaluhan
Sa study room nakakunot ang noo ni Dominic habang tinitingnan ang hindi natapos na trabaho ngayong araw, nang bigla siyang makarinig ng mga yapak sa pinto.Maya-maya, kumatok ng malakas sa pinto. Inilipat ni Dominic ang kanyang mga mata mula sa screen ng computer at tiningnan ang pinto na may kunot na noo.Dati, sa oras na ito, ang mga katulong ng Villafuerte family mansion ay nagpapahinga na, at wala ni isa sa kanila ang maglalakas-loob na mag-abala sa kanyang trabaho sa study room.Bukod pa rito, ang malakas na katok ay nagmumungkahing ang tao sa pinto ay si Lera. Hindi niya alam kung ano ang ginagawa ng babaeng iyon.Nagpatuloy ang malakas na katok sa pinto. Matapos patagilid na patulugin si Sky, hindi nais ni Dominic na magising ang bata dahil sa katok, kaya't tumayo siya at binuksan ang pinto.Pagbukas ng pinto, nakita niya ang isang lasing na babae sa labas. Hindi niya alam kung gaano karami ang nainom nito, ngunit ang amoy ng alak ay masakit sa ilong at kumalat sa buong study r
Sa ibaba, nakaupo na si Lera sa dining table.Nang makita ang dalawa na bumaba, tumingin si Lera kay Sky at ang mukha nito ay puno ng paghingi ng paumanhin, "Sky, pasensya na, mukhang may nasabi na naman akong hindi maganda kanina."Hinawakan ni Sky ang kamay ni Dominic, itinaas ang mata at tinanong ang kanyang ama kung maaari ba niyang talikuran ang taong iyon.Hinaplos ni Dominic ang ulo ng maliit na bata at dinala siya sa kanyang tabi. Hindi pinansin ng mag-ama kay Lera.Sa isang saglit, ang atmospera sa mesa ay tila sobrang tensed. Pinapanood ni Lera ang mag-ama na nagsasalu-salo ng pagkain, ngunit ni hindi siya tinitingnan, para bang hindi siya nag-eexist. Puno ng galit ang puso niya, ngunit wala siyang magawa kundi magpasikat at magbigay galak sa maliit na bata."Sky, halika, bata ka pa, kumain ka nang marami para tumangkad ka pa." Ngumiti si Lera at kumuha ng piraso ng karne para sa maliit na bata.Nang makita ni Sky ang dagdag na karne sa kanyang mangkok, natigil siya.Nagkuno
Tinitingnan ni Lera ang likod ni Dominic habang siya ay umaalis, at dumilim ang mukha nito. Bagamat pumayag si Dominic na manatili siya sa mansyon, malinaw mula sa hitsura nito na hindi siya papansinin.Hindi siya papayag dito!Habang ito ay nangyayari, lumabas si Dominic mula sa kwarto, naglakad papunta sa pinto ng kwarto ni Sky, at kumatok, "Sky, buksan mo ang pinto."Sa loob ng kwarto, narinig ni Sky ang boses ng kanyang ama, at naisip ang mga sinabi ni Lera kanina. Agad siyang umiwas at nakatalikod sa pinto ng kwarto. Naghintay si Dominic ng matagal, ngunit walang sumagot. Alam niyang nagseselos na naman ang maliit na bata, at hindi niya maiwasang magka-headache.Gabi na at ang nanay at anak na babae ay nagpasakit sa kanya ng sabay... Matapos maghintay ng ilang sandali at walang narinig na galaw, nagdesisyon si Dominic na kunin ang susi at binuksan ang pinto upang pumasok. Pagpasok niya, nakita niya ang maliit na bata na nakaupo sa kama, nakatalikod sa pinto, at niyayakap ang kany
Si Sky ay nakatago sa likod ni Manang Susan, ngunit nang marinig niyang sinabi ni Lera na magiging mommy siya balang araw, agad nagbago ang ekspresyon ng bata, tiningnan siya nito ng galit at tumakbo papuntang taas gamit ang mga maiiksing mga paa.Nang makita ni Lera ang likod ng bata, agad niyang pinahid ang kanyang kilay at nagmukhang hindi kuntento.Si Manang Susan naman ay nakahinga ng maluwag nang makita niyang tumakbo ang bata, at nagsabi kay Lera, "Ang emosyon po ng little lady ay laging hindi stable, ma'am Lera, sana po ay maintindihan ninyo."Pagkarinig nito, nagbigay ng pilit na ngiti si Lera at nagsabing salamat.Habang nagagalit si Lera, narinig ang ingay mula sa pinto ng villa, at pumasok si Dominic mula sa labas."Dominic, umalis na ba si Tita Luisa?" mabilis na in-adjust ni Lera ang kanyang ekspresyon at tiningnan ang pinto nang may pagpapakitang awa.Itinaas ni Dominic ang kanyang mata at tiningnan siya, tumango ng walang kasamang komento, at pagkatapos ay tiningnan si
Alam ni Dominic kung ano ang nais sabihin ni Luisa, kaya't nagkunwari siyang hindi nakikinig, at hindi nagsalita, naghihintay na magsalita siya una."Paulit-ulit ko nang sinasabi, hindi madaling maghintay si Lera para sa'yo ng anim na taon, hindi mo siya dapat pabayaan!" seryosong sinabi ni Luisa.Maraming beses na nilang napag-usapan ito, kaya't nang marinig ito ni Dominic sumakit ang ulo niya at hindi na nagkaroon ng lakas ng loob na makipagtalo sa kanyang ina.Patuloy si Luisa sa pagsasalita, at tahimik lang si Dominic.Sa loob, tinitingnan ni Sky ang babae na nakaupo sa sofa, mahigpit na humahawak sa laylayan ng damit ni manang Susan, may pag-aalinlangan sa kanyang mukha.Napansin ni Lera ang pagtutol ng bata, at nakaramdam ng hindi magandang pakiramdam, ngunit nagkunwari pa rin siyang mabait, "Sky, tignan mo, may dalang regalo si Tita Lera para sa'yo."Sabay kuha ni Lera ng isang manika mula sa kanyang bag, "Tignan mo, gusto mo ba ito?" Walang pag-aalinlangan na umilibg si Sky. H
Gabing iyon, dinala ni Dominic si Sky sa bahay. Pagpasok nila ng pinto, nakita nila ang kanyang ina at si Lera na nakaupo sa sofa.Nang makita sila na bumalik, mukha pa ring galit si Luisa, ngunit nahihiya si Lera. Tumayo siya at binati sila, "Dominic, Sky, nakabalik na kayo."Tumango si Dominic sa kanya ng walang emosyon, tapos ibinaba ang mga mata at tumingin sa kanyang ina.Nang makita ni Sky si Luisa agad siyang umatras at nagtago sa likod ng kanyang ama at hindi man lang nagbigay-galang kay Luisa."Mom, bakit ka nandito?" hawak ni Dominic ang kamay ni Sky ng isang kamay, tahimik na inaalalayan ang maliit na bata, at nagtanong ng malalim na boses.Pagkarinig ng tanong mula sa kanyang anak, lalo pang dumilim ang mukha ni Luisa. "Bakit kami nandito? Ipinagkatiwala ko si Lera sa'yo. Okay lang na hindi mo siya dinala sa bahay, pero hindi mo man lang siya pinuntahan nang mag-recurr ang lumang sugat niya!"Hindi nakayanan ni Dominic at parang nag kasakit ng ulo siya. "Nagpadala na ako ng
Nang marinig ito, tumugon si Dominic ng malamig, "Kung ganun ipapadala ko na lang ang isa kung tao para dalhin ka sa ospital. Kung wala nang iba, maghahang up na ako, may meeting pa ako mamaya."Kinagat ni Lera ang kanyang mga labi at sinabi, "Sige, mauna ka na." Pagkabanggit niya nito, agad na pinatay ni Dominic ang tawag.Tinutok ni Lera ang kanyang tingin sa itim na screen ng telepono at kitang-kita sa kanyang mukha ang galit.Habang ito ay nangyayari, nagtatagilid na nagsalita ang waiter, "Miss, mas mabuti pang samahan kita sa ospital..."Bago pa matapos magsalita ang waiter, ininterrupt siya ni Lera ng malamig na boses, "Lumayas ka!"Nagulat ang waiter at nang itinaas niya ang kanyang mata, nakita niyang ang babaeng nagrereklamo tungkol sa sakit ng kanyang braso ay ginamit ang parehong braso para itapon ang pagkain sa mesa at pabagsakin ito sa sahig.Pagkalipas ng ilang sandali, ang sahig ay magulo. Lihim na nainis ang waiter, alam niyang nagkamali siya, ngunit wala siyang lakas n