Nang umagang iyon, naramdaman na ni Avigail ang lambot ng kanyang puso para sa mga bata. Nang marinig ang taimtim na pangako ni Dane, ngumiti siya nang malumanay at sumagot.“Siguro nga. Salamat sa inyong dalawa sa pag-aalaga sa inyong maliit na kaibigan. Mas kampante si Mommy dahil sa inyo.”Punong-puno ng pagmamalaki at determinasyon, itinukod ni Dane ang kanyang maliit na kamay sa kanyang dibdib.“Huwag kang mag-alala, Mommy! Kami ng kuya ko ang patuloy na mag-aalaga sa nakababatang kaibigan namin!” Ang kanyang inosenteng boses ay puno ng kaseryosohan na nakakatuwa.Hindi napigilan ni Avigail na tumawa nang mahina, natutunaw sa lambing ng kanyang anak.Sa upuan ng drayber, tahimik na pinagmamasdan ni Dominic ang kanilang usapan sa salamin ng rearview. Ang init ng eksenang iyon ay nagdulot ng banayad na ngiti sa kanyang mga mata habang pinagmamasdan ang kanilang pagiging malapit. Ang pagiging maalalahanin ng mga bata, na bihirang makita sa kanilang edad, ay nag-iwan sa kanya ng pagh
Nang makita nilang umiiyak si Skylei, saglit na natigilan sina Dane at Dale, hindi alam kung paano siya aaluin. Hindi sila sanay na makita ang kanilang nakababatang kapatid na umiiyak. Malinaw na si Sky ay umiiyak dahil nasugatan ang kanyang mommy—isang pambihirang emosyonal na reaksyon para sa kanya. Para sa dalawang batang lalaki, ito ay bittersweet—habang nalulungkot sila na makita siyang umiiyak, ito rin ay palatandaan ng positibong pag-unlad sa kanyang kakayahang makipag-ugnayan sa mundo sa kanyang paligid. Ngunit ang makita ang kanyang mukha na puno ng luha ay labis na nagpagulo sa kanilang damdamin. Natural nilang binalingan ang kanilang mommy para humingi ng gabay, at nakita nilang tinitiis nito ang sakit habang maingat na hinuhugasan ang nasugatang braso sa ilalim ng gripo. Ang bahagyang pagkakunot ng kanyang noo ngunit kalmadong kilos ay nakapagpakalma sa kanila, at tahimik nilang inobserbahan ang sitwasyon. Ang kanilang atensyon ay nagpalipat-lipat sa pagitan ng kanilang
Maingat na dinala ni Avigail ang maliit na bata at pinaupo siya sa malambot na sofa sa sala. Agad na lumapit ang dalawang batang lalaki at mabilis na inilagay ang kahon ng gamot sa harap ng kanilang ina. Umupo sila sa gilid niya, ang mga mata nila puno ng pag-aalala, sabik na naghihintay habang ina-apply ni Avigail ang gamot sa sarili.Nagpasalamat si Avigail sa mga bata ng mahinahon. Nang siya’y maghanda na upang mag-apply ng gamot, napansin niyang mahirap ito gawin gamit lamang ang isang kamay. Masakit pa ang kanyang kanang braso at mahirap gumalaw ng maayos gamit ang kaliwa.Nakita ni Dale ang hirap sa mga mata ng kanyang ina, kaya’t agad itong nag-abot ng kanyang maliit na kamay, alok na tulungan siya."Mommy, ako na po!" sabi niya, ang boses niya puno ng malasakit.Nagpasalamat si Avigail at handa na sanang ibigay ang gamot kay Dale nang bigla na lang, isang malaking kamay ang kumuha ng gamot. Si Dominic, ang kanyang dating asawa, ay mahinahong inabot ang gamot mula sa kanyang mg
Pagkatapos marinig ang tugon mula sa munting bata, napuno ng init ang puso ni Avigail. Namumula ang kanyang mga mata, ngunit puno ng ngiti ang kanyang mukha. Nang makita silang dalawa, nagkaroon din ng bahagyang lambing sa mga mata ni Dominic. Kalmado niyang sinabi nang malalim ang boses, "Kumain muna tayo." Binitiwan ni Avigail ang munting bata sa kanyang yakap, pumikit sandali, pinigilan ang luha, at ngumiti, "Oo, kumain muna tayo." Pagkatapos niyang sabihin iyon, naalala niya ang kalat sa may pintuan ng kusina at tumayo upang linisin ito. Napansin ni Dominic ang balak niya at pinigilan siya nang seryoso, "Tatawagin ko si Manang Susan. Mananatili siya dito para alagaan ka sa loob ng dalawang araw. Umupo ka at kumain muna." Huminto si Avigail at bumalik upang magpasalamat sa lalaki, "Salamat." Dahil kay Sky, hindi siya masyadong pormal kay Dominic, kaya tinanggap niya nang mahinahon ang mga maliliit na tulong na ito. Tumango si Dominic. Binalingan ni Avigail ang mga bata, "Ta
Pagsapit ng gabi, pinatulog ni Avigail ang kambal niyang anak na sina Dane at Dale bago siya bumalik sa kwarto upang alagaan si SkyleiAlam ni Manang Susan na gumaling na ang bata, kaya’t nais niyang manatili at tulungan si Skylei. Habang pinaliliguan si Sky, sabay nilang ginawa iyon ni Manang Susan. Nang makita ni Manang Susan ang mga pasa sa puwit ni Sky, hindi niya napigilang maawa at magreklamo.“Sino bang napakabigat ng kamay? Siguro nga hindi maganda ang kalusugan ni Sky ngunit kahit kailan hindi ito naging dahilan para pagsalitaan ni Young Master Dom. Napakawalang puso kung sino ang may kagagawan nito sa kaniya.”Napakurap si Sky habang nakikinig, pero nang maalala niya ang babala ni Lera, mahigpit niyang isinara ang kanyang bibig. Biglang naalala ni Avigail ang sinabi ni Dominic noong nasa haunted house sila. Ang mga tanong tungkol sa tunay na ina ni Sky ay paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan. Dahil matagal nang naninilbihan si Manang Susan sa pamilya Villafuerte n
Sa parehong oras, sa mansyon ng pamilya Villafuerte.Malapit nang magpahinga sina Luisa at Arnaldo nang marinig nilang tumunog ang doorbell. Agad nilang pinuntahan ang pinto upang buksan.Pagkabukas nila ng pinto, nakita nila sina Karlo at Alliana na may mga mukhang puno ng paghingi ng paumanhin, kasama si Lera na nakatayo sa likod nila na may namumulang mga mata."Ano ang nangyayari?" tanong ni Luisa na litong-lito nang makita ang ekspresyon ng tatlo.Tumingin si Alliana kay Lera na tila nananaway sa kanyang tingin.Namumula ang mga mata ni Lera, puno ng pagsisisi ang kanyang mukha, at medyo paos ang kanyang boses nang sabihin, "Tita, narito ako para humingi ng tawad."Pagkarinig nito, lalo pang nalito si Luisa. Umupo siya sa sofa kasama ang tatlo, ipinaghanda sila ng tsaa, bago nagtanong. "Ano ang nangyari? Bakit ka humihingi ng tawad?"Yumuko si Lera, tila hindi makatingin kay Luisa. “Kahapon ng umaga, pinakiusapan mo si Sky na sumakay sa kotse ko. Inakala ko na maayos siyang pup
Nang marinig ito, muling nagbago ang ekspresyon ni Luisa."Lera Gale, ano ba ang sinasabi mo? Ang babaeng iyon at si Dominic ay hindi na maaaring magkaroon ng ugnayan pa. Tinanong ko na rin siya at sinabi ni Dominic na wala siyang balak na ganoon. Huwag kang mag-isip ng kung anu-ano!" Patuloy pa rin sa pag-iyak si Lera habang nakayuko. "Pero ngayon, si Sky ay laging nasa piling ni Avigail. Nitong mga araw na ito, siya pa nga ang tumutuloy sa bahay ni Avigail. Gustung-gusto ni Sky si Avigail. Kung talagang walang balak si Dominic, bakit niya ipapasa si Sky sa kanya..." Kahit na pinagalitan siya ni Dominic, nagpadala pa rin si Lera ng tao upang bantayan ang mga kilos ni Avigail. Nang malaman niyang nasa bahay ni Avigail si Sky, naalarma si Lera at sinabi ang lahat sa kanyang mga magulang. Matapos siyang mapagalitan, dinala siya ng dalawang nakatatanda upang humingi ng tawad. Hindi inaasahan ni Luisa na ipapasa ni Dominic si Sky sa babaeng iyon. Nagalit siya."Kalokohan! Sino ang nag
Pinanood ni Avigail si Luisa habang umuupo ito sa sofa, at pagkatapos ay pinatalikod ang pinto at naupo siya sa isang maliit na sofa. Tumingin siya sa harap niya, hindi mataas ang tingin ngunit hindi rin mababa."Mrs. Villafuerte, masyado maaga kayong dumating, may nangyaring hindi ko alam?"Diretso si Luisa ng upo. "Dumating ako ngayon upang sabihin sa iyo na lumayo ka kay Dominic at huwag mong pakialaman si Skylei, wala siyang kinalaman sa iyo. Dahil pinili mong magdiborsyo at umalis ng walang paalam, wala kang karapatang bumalik."Nang marinig ito, hindi napigilan ni Avigail ang mapatawa at sumagot ng kalmado, "Huwag mag-alala, nang pinili kong umalis, hindi ko naman naisip pang bumalik.""Talaga?" Tumawa si Luisa, "Paano mo naman ipapaliwanag ang pagkikita mo kay Dominic? At bakit andiyan si Sky sa iyo?"Pagkasabi nito, tiningnan ni Luisa ang babae sa harap niya na may pagdududa.Sinabi niyang hindi na siya babalik, pero ginawa ang lahat para mapalapit sa kanila. Talaga namang mak
Dahil siya ay tao ni Lee, at dahil ipinagkatiwala ni Martin ang trabahong ito sa kanya, ibig sabihin ay siya rin ay isa sa mga tauhan nito. Kaya’t hindi magiging mahirap kay Avigail na makipag-ayos sa kanya. Ang sinabi niya kanina ay isang paalala lamang na hindi basta-basta ang kanilang research institute at hinihikayat siyang mag-ingat sa mga susunod na pagkakataon.Napansin ni Manager Kian ito at napag-isipang magaan ang kanyang pakiramdam. Agad nitong hinawakan ang kamay ni Avigail at tumango nang paulit-ulit, "Oo, oo! Walang problema!"Ngumiti si Avigail nang magalang, "Kung ganoon, sana'y magpatuloy ang magandang samahan natin."Nagpunas ng pawis si Manager Kian mula sa noo at mabilis na tumango.Samantala, natapos na ni Jake ang pagbilang ng mga halamang gamot. Pinakuha na ang mga kahon upang mailipat sa loob ng research institute at nilapitan ang dalawa.Si Manager Kian, na sanay na sa ganitong mga gawain, ay agad na inabot ang listahan kay Jake nang makita siyang lumapit.Tum
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan