Share

Kabanata 2

Author: Evelyn M.M
“Kailangan kong umalis, pwede mo bang samahan muna si Noah? Hindi ko alam kung gaano ako katagal doon,” Ang sabi ko ng walang ibang iniisip habang kinuha ko ang handbag ko.

“Sige. Pupunta ako doon sa oras na mapapunta ko ang nanay ko dito para bantayan si Noah,” Ang sagot ni Rowan, ngunit mahina ito dahil sa matining na tunog sa tainga ko.

Wala ako masyadong maintindihan habang nagpaalam ako sa anak ko at umalis. Pumasok ako sa kotse ko at nagsimulang magmaneho patungo sa hospital. Blanko ang aking isipan.

Habang lumalaki, masasabi na pinabayaan ako ng emosyonal. Ako ay isang bata na hindi masyadong pinakialaman ng mga magulang ko. Ang paborito ng tatay ko ay ang ate ko, si Emma. Dati niyang tinatawag si Emma na kanyang baby girl. Ang prinsesa niya. Ang paborito naman ng nanay ko ay ang kuya kong si Travis. Si Travis ang gwapo niyang anak. Walang may paborito sa akin. Ako lang si Ava.

Dati ko pa pakiramdam na walang may gusto sa akin. Hindi welcome. Hindi lang sa mga magulang ko kundi pati sa mga kapatid ko. Anuman ang pagsisikap ko, mabuting grades, sports, school clubs, lagi akong nananataili sa tabi lang. Pakiramdam ko na isang estranghero lang ako. Kahit kailan hindi naging parte ng isang malaki at masayang pamilya.

Pagkatapos ng nangyari noong nakaraang siyam na taon, ang maliit na relasyon ko sa pamilya ko ay tuluyan nang nawala. Halos hindi na ako kinakausap ni Travis at si tatay ay masama pa ang pakikitungo sa akin. Ganito rin si nanay. Kinakausap niya lang ako kapag may sinasabi siyang mahalaga sa akin. Ang babaeng kapatid ko lang ang tanging iba. Hindi pa kami nagkikita o nag uusap ng siyam na taon. Ang huling mga salita na sinabi niya sa akin ay patay ako sa kanya. Na wala na siyang kapatid na babae.

Ngayon ay narito ako. Nagmamaneho patungo sa hospital dahil ang tatay ko ay binaril at manhid lang ako. Kahit na nangyari ang lahat ng ito. Hindi ba’t dapat ay may maramdaman pa ako? Baka kalungkutan?

Ano ang dapat mong maramdaman kapag sinabi sayo na ang tatay mo na itinaboy ka ng buong buhay mo ay nakahiga at may bala sa loob niya? Ano ang dapat kong reaksyon? At kakaiba ba na wala akong nararamdaman?

Ang buong biyahe patungo sa hospital ay nag iisip ako. Iniisip ko ang kabataan ko at parte ng pagtanda ko. Ang sakit ay nandoon pa rin. Sa tingin ko ay ang sakit ng pagtaboy sa akin ng pamilya ko ay hindi mawawala kahit kailan.

Ito ako. Isang babaeng itinaboy. Una ay mula sa pamilya, pagkatapos ay sa asawa at mga biyenan. Ang tanging tumatanggap at nagmamahal sa akin ay si Noah.

Hindi matagal bago ako nakarating sa hospital. May isang main hospital sa lungsod na ito at alam ko na nandoon ang tatay ko.

Pagkatapos magpark, lumabas ako. Ang malamig na hangin ng gabi ay umihip sa buhok ko. Huminga ako ng malalim at tumayo ng diretso bago pumasok ng gusali.

“Hinahanap ko si James Sharp, sa tingin ko ay dinala siya dito dahil nabaril siya,” Ang sabi ko sa receptionist sa oras na dumating ako sa front desk.

“Ano po ang relasyon niyo?” Ang tanong ng receptionist.

“Tatay ko siya.”

Tumang siya. “Sandali lang po.” Huminto siya at nag-type sa kanyang computer, “Okay, nasa ER po siya, naghahanda po para sa surgery. Dumiretso lang po kayo, at sa dulo ay makikita niyo po ang emergency room. Nandoon po ang pamilya niyo.”

“Salamat.”

Tumalikod ako at sumunod ako sa mga utos niya. Mabilis ang tibok ng puso ko sa bawat hakbang.

‘Magiging ayos lang siya. Gagaling din agad siya at babalik siya sa dating sarili niya,’ Ang bulong ko sa sarili ko.

Kahit na may problema kami, gusto ko na maging ayos lang siya. Baka nga hindi maganda ang pakikitungo namin sa isa’t isa, pero mapagmahal pa rin siya kay Noah, at ito lang ang hinihiling ko.

Binuksan ko ang pinto para pumasok. Agad kong nakita si nanay at si Travis na naghihintay sa upuan.

“Nanay, Travis.” Ang sabi ko bilang pagbati.

Pareho silang tumingin sa akin. Ang mga mata ni nanay ay pula mula sa kakaiyak at ang asul na sundress niya ay puno ng dugo. Tuyo ang mga mata ni Travis ngunit makikita mo pa rin na apektado siya dahil dito. Sinsusubukan niyang maging mahinahon para kay nanay.

Umupo ako sa tabi niya. “Ano ang nangyari at kamusta na siya?”

Ang mga tanong na ito ay nagdala ng sariwang mga luha.

“Binaril siya ng dalawang beses habang pabalik mula sa store, sa labas ng bahay natin. Tumawag ako ng ambulansa at agad namin siyang dinala dito. Sinabi ng doctor na ang isa sa mga bala ay tumagos sa baga niya at ang yung isa naman ay sa kidney niya. Naghahanda sila para sa surgery niya.” Pumiyok siya sa dulo.

Tumango ako. Gusto kong pagaanin ang loob niya. Gusto kong yakapin siya, ngunit sa tingin ko ay hindi ako welcome na gawin tio.

“Wag kang mag alala. Si tatay ang pinakamalakas na lalaking kilala ko. Magiging ayos lang siya,” Sinubukan kong palubagin ang loob niya.

Wala siyang sinabi. Nagpatuloy lang siyang umiyak.

Makalipas ang ilang minuto, nilabas si tatay. May suot siyang hospital gown at nakahiga siya sa isang hospital bed. Si Travis at si nanay ay agad na tumayo at lumapit sa tabi ni tatay.

Nanatili akong nakaupo. Sigurado ako na ako huling taong gusto niyang makita. Mas pipiliin niyang makasama si Emma.

Pinanood ko habang umiyak si nanay para kay tatay. Mahina na pinunasan ni tatay ang mga luha ni nanay ngunit patuloy ito sa pagtulo. May sinabi s tatay kay Travis at tumango si Travis. Puno ng determinasyon ang mukha niya. Bago pa nila dalhin paalis si tatay, nakita ko na inabot niya ang isang piraso ng papel kay nanay. Tumulo na naman ang mga luha sa mukha ni nanay dahil dito.

Hinalikan ni nanay si tatay at dinala na nila si tatay paalis. Sina nanay at si Travis ay bumalik sa kanilang upuan. Hindi kami nag salita habang naghihintay ng matagal.

Tumayo ako, naglakad, umupo ulit. Kumuha ako ng kape para sa lahat. Sa bawat lumipas na minuto, mas naging balisa kami. Makalipas ang dalawat kalahating oras, pumunta ang doctor sa waiting area.

Mula sa seryosong tingin sa mukha niya, alam ko na hindi umabot si tatay. Ito rin ang naisip ni nanay dahil mabilis ang paghinga niya.

“Siya ay nagkaroon ng cardiac arrest, sinubukan namin ang lahat ng makakaya namin, pero hindi namin siya nagawang iligtas. Patawad sa nangyari.” Ang sabi niya.

Ang tunog ng mga iyak mula sa bibig ng nanay ko ay puno ng sakit at lungkot. Sinalo ni Travis si nanay bago pa matumba si nanay at pareho silang lumuhod. Parehong umiiyak dahil sa nangyari.

Patay na si tatay at at alam ko na ibig sabihin nito, kailangan bumalik ni Emma.

Kaugnay na kabanata

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 3

    Umupo ako sa malamig na hospital chair, humihinga ako ng malalim. Umiiyak pa rin si nanay at hindi siya mapatahan. Kumirot ang puso ko para sa kanya. Naiintindihan ko na hindi madali mawala ng hindi inaasahan ang lalaking minahal mo.Nakakagulat pa rin ito. Inaasahan ko na gagaling siya, ngunit ngayon ay patay na siya at wala akong ideya kung ano ang dapat kong maramdaman.Hindi pantay ang tingin namin sa isa’t isa at kahit na kinamumuhian niya ako, mahal ko siya. Tutal, tatay ko siya, kaya paanong hindi ko siya mamahalin?“Ayos ka lang ba?” Ang tanong ni Rowan habang umupo siya sa tabi ko.Dumating siya ng isang oras na ang nakaraan at ito ang unang beses na kinausap niya ako simula noong dumating siya. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa pag aalala na pinapakita niya. Tutal, hindi niya pa naisip ang tungkol sa nararamdaman ko noon.“Oo.” Ang sabi ko.Hindi pa ako lumuluha simula noong sinabi ang balita. Baka ito ay dahil sa pagkagulat o baka naubusan na ako ng mga luha pa

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 4

    Naramdaman mo na ba na ang puso mo ay pinadaan sa isang mincer? Ito ang pakiramdam ko ngayon at nakatingin ako sa kanila. Na para bang ang puso ko ay nahiwa sa maraming piraso.Kung pwede ko lang itapon ang walang kwentang parte ng katawan na ito, gagawin ko ito. Dahil ang sakit na binibigay nito ay lubos talaga.Gusto kong tumakbo palayo, tumingin palayo, pero hindi ko magawa. Ang mga mata ko ay nakatitig sa kanila at kahit na gusto kong ilayo ang mga mata ko, ito ay parang nakaglue ang mga mata ko sa kanila. Sa eksenang puno ng pag ibig sa harap ko.Pinanood ko habang lumayo sila sa isa’t isa. Malambing ang mga mata ni Rowan habang nakatitig siya sa babaeng mahal niya. Patuloy ako sa panonood habang hinawakan ni Rowan ang mukha ni Emma. Dinala niya ito palapit sa kanya. Hindi niya hinalikan si Emma, dinikit niya lang ang noo niya sa noo nito.Mukha siyang payapa. Na para bang nakauwi na siya makalipas ang mahabang panahon. Na para bang buo na siya sa wakas.‘Namis kita,’ Ang nab

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 5

    Walang kahit ano sa araw na ito ang naging masama. Ang araw ay makinang at tila maayos ang lahat habang nag drive ako sa mga pamilyar na daan.Ang chapel ay puno ng tao noong dumating ako. Halos lahat ay pumunta para sa huling bisita nila.Sinuri ko ang lugar at nakuntento na makita ang lahat ay nasa lugar. Walang kahit sino sa iba ang nakatulong pagdating sa paghahanda sa libing. Ako ang sumalo ng lahat.Ngunit, hindi ako nagreklamo. Tinanggap ko ito bilang pagkakataon para bayaran ang ginawa niya para sa akin. Tutal, pinakain niya ako, binigyan niya ako ng damit at kwarto na tirahan.Magsisimula na ang service noong halos lahat ay nakaupo na. Nagdesisyon ako na umupo sa kabilang dulo. Hindi tama ang umupo katabi ng iba. Lalo na at hindi tama ang umupo ako sa tabi ni Emma.“Mommy, bakit po tayo nakaupo dito… hindi po ba’t nakaupo dapat tayo sa tabi ni lola?” Ang tanong ni Noah, tumuro siya kung nasaan ang iba.Syempre, kakaiba ang tingin sa amin ng mga tao, ngunit wala akong pak

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 6

    Rowan:May bagay na nangyayari sa loob mo kapag nakita mo ang ex-wife mo, ang nanay ng anak mo, na binaril at dumudugo sa lupa ng sementeryo. Isang pakiramdam na hindi ko inaasahan na mararamdaman ko para kay Ava.Noong makita ko ang mga lalaki na nakatutok ang baril sa amin, hindi ako nag isip. Alam ko na ligtas si Noah sa mga magulang ko, kaya ang katawan ko ay kumilos para tumalon patungo kay Emma. Mamamatay ako para sa kanya at handa akong gawin ito.Gumaan ang loob ko nang makita ko na ang mga lalaking may baril ay tumakas nang makita ang pulis, ngunit sandali lang ang gaan ng loob ko nang sumigaw ang isa sa mga pulis para tumawag ng ambulansya. Lumingon ako at inisip ko kung sino ang nasaktan, ngunit hindi ko inaasahan na ito ay si Ava, at halos napaluhod ako nang makita ko na nasakatan siya.Masyadong mabilis ang mga pangyayari. Ang ambulansa ay dumating at ang mga pulis ay hindi pinayagan na umalis si Ava hanggang sa sinigurado niya na si Ava ay ligtas na sa kamay ng doctor

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 7

    Ava:Gumising ako habang may masakit na likod at braso. Nasa kama ako kasama si Noah dahil ayaw niya akong iwanan pagkatapos namin manood ng TV. Ngumiti ako nang maalala ko na sinabi niya na sineseryoso niya ang trabaho niya at na siya ang mag aalaga sa akin sa buong gabi.Medyo hirap ko siyang kinilos ng hindi ko siya ginigising. Alas otso na at kailangan ko maghanda ng agahan bago siya gumising.Pagkatapos gawin ang aking morning routine, bumaba ako ng hagdan. Tumayo ako sa labas ng kusina habang iniisip kung paano ako gagawa ng agahan gamit ang isang kamay.Habang hinahanda ko ang mga ingredient para gumawa ng pancakes, napunta ang isip ko sa mga alaala ng kahapon. Ang lahat ng nangyari ay tila panaginip lang at may parte sa isipan ko na iniisip kung nangyari ba talaga ito. Kung hindi lang dahil ang balikat ko ay may bandage at ang braso ko ay nasa isang sling, iisipin ko na isang masamang panaginip ang lahat ng yun.Noong gumising ako sa hospital pagkatapos kong mawalan ng mal

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 8

    Rowan:Nakita ko sa oras na pinatay niya ang mga emosyon niya. Ang oras na ang emosyon sa mga mata niya kanina ay agad na naging malamig. Nanlamig din ang pakiramdam ko dahil dito.“Ano ang ginagawa mo dito?” Ang tanong ni Ava habang walang emosyon ang boses niya at pinilit kong pumasok sa bahay niya. Ito ay para bang kausap niya ang isang estranghero. Na para bang isa lang akong piraso ng alikabok at wala nang iba. Tumitig ako sa kanya, hindi ko maisip ang sasabihin ko. Tumira ako ng isang dekada kasama ang babaeng ito at ngayon ay hindi ko mahanap ang tamang mga salita.Tumingin ako sa kamay niyang nasa sling pa rin. Pumunta ako para tingnan ang sitwasyon niya, pati na rin ang sunduin si Noah. Weekend ngayon, kaya oras ko para makasama si Noah.Nang maalala ko ang lalaking umalis, kumunot ang noo ko. Para sa kanya siguro ang ngiti na yun. Dumiin ang kagat ng ngipin ko nang mapagtanto ito.“Ano ang ginagawa niya dito?” Ang tanong ko sa halip na sumagot ako, sinusubukan kong itago

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 9

    “Ano ang gusto mong sabihin ko? Alam mo naman na kahit kailan ay hindi ako nagsinungaling sayo. Alam mo na mahal ko siya noon pa.”Hinagis niya ng galit ang dishtowel. “Hindi yun pumigil sayo para gamitin ang katawan ko, hindi ba? Talaga, I hate you. Hindi ko alam kung ano ba ang nagustuhan ko sayo noong una. Hindi ko alam kung bakit nag aksaya ako ng sobrang daming oras at lakas para sayo.”Kinagat ko ang ngipin ko dahil sa mga sinabi niya. Nagalit ako sa mga salita niya. Oo, sumiping kami sa isa’t isa sa kasal namin, pero ito ay para lang mawala ang kati. Sumumpa kami sa isa’t isa, pero hindi ko siya mahal. Hindi ko sisirain ang mga ito at pagtataksilan siya.“Hindi ako nandito para pag usapan ang nakaraan, nandito ako para pag usapan si Noah,” Ang sabi ko habang binabago ang pinag uusapan.Nakakapagod ang magpaikot ikot. Kailangan ko sabihin kung ano ang balak kong sabihin noong dumating ako dito, pagkatapos ay aalis ako bago ko sabihin o gawin ang pagsisisihan ko.Nakuha ang a

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 10

    Ava:“Hindi ko pa rin po maintindihan kung bakit kailangan ko pong umalis. Bakit hindi po ako pwedeng manatili dito kasama niyo?” Ang reklamo ni Noah. Nakasimangot ang gwapong mukha niya.Masama ang loob niya simula noong sinabi ko sa kanya na aalis siya kasama ang mga lolo at lola niya. Noong una ay sabik siya tungkol dito, ngunit nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi niya kasama ako o ang tatay niya.Nauunawaan ng school niya ang sitwasyon namin. Pumayag pa ang teacher niya na ipadala ang lessons sa nanay upang hindi maiwan sa klase si Noah.“Sinabi ko na sayo, mahal, ito ang bakasyon niyo ng mga lolo at lola mo… ito ay para sa inyo lang ng mga lolo at lola mo.”Pagkatapos kausapin ang chief, siniguro niya sa amin na dadalhin sila sa isang tropikal na lugar.“Pupunta ka sa beach. Hindi ba’t matagal mo nang hinihiling na pumunta sa isang bakasyon?” Ang dagdag ko habang nakangiti.Agad na nakuha ang atensyon niya sa salitang ‘beach’. Ang lahat ng reklamo niya ay wala na.

Pinakabagong kabanata

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 499

    “Alam kong naguguluhan ka, pero ang dahilan kung bakit ko sinasabi ito sa iyo ay dahil gusto kong bigyan mo ng pagkakataon si Gabriel. Alam kong nanggugulo siya, pero sa pagtingin sa kanya ngayon, masasabi kong in love siya sayo. Ang aking mga anak na lalaki ay sumunod sa kanilang ama sa katangahan pagdating sa mga babaeng mahal nila. Kahit na bahagi ng katangahan ni Rowan ay dahil sa amin, bilang mga magulang—ako, si Antony at ang mga magulang ni Emma—ginulo namin siya.""Sarah..." Nagsisimula na akong magsalita pero pinutol niya ako.“Parang tumatakbo sa pamilya. Totoo nga yata ang kasabihang ‘ang mansanas ay hindi malayo sa puno’ dahil ang dalawang anak na lalaki ay nagawang saktan ang mga babaeng mahal nila, tulad ng ginawa sa akin ng kanilang ama. Ang hinihiling ko lang ay bigyan mo siya ng pagkakataon, dahil ang parehong kasabihan ay naaangkop sa positibong liwanag. Kapag nagmamahal ang mga Wood men, nagmamahal sila nang buong puso at nagmamahal sila ng matindi. Kung bibigyan m

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 498

    "Handa na ba ang pagkain?" Tanong ko sa kasambahay namin sabay pasok sa kusina.Sumagot siya ng may magiliw na ngiti, "Hindi pa, pero ilang sandali na lang.""Okay, hayaan mo akong mag ayos ng mesa."Nakipagtalo siya, ngunit mabilis kong pinatigil ang argumentong iyon. Gusto kong tumulong. Dahil nagluluto siya, ito na lang ang magagawa ko.“Kailangan mo ba ng tulong?”Tumingala ako para hanapin ang mama ni Gabriel sa tapat ng hapag kainan. Nilapag ko ang plato na hawak ko at ngumiti sa kanya."Oo naman, pero malapit na akong matapos."Naglakad siya papunta sa akin at nagsimulang tumulong sa mga baso at kutsara."So, Harper, paano ka tinatrato ng anak ko?" Tanong niya out of nowhere.Hindi ako nakasagot agad. Nagisip ako ng sandali para lang pagisipan ang kanyang tanong, hindi dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin, kundi dahil sa tono ng boses niya.Hindi lang siya humihiling na makipag-usap; gusto niyang malaman kung paano ako tinatrato ni Gabriel.Masyado sigurong nata

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 497

    "Bakit ko hinayaan kayong dalawa na pagusapan ako na manatili?" frustration kong tanong habang nakatitig kay Gabriel at Lilly. "Ngayon late na tayo."Hindi man lang nag-apologetic ang dalawa. Nakangiti si Lilly, kumikinang ang mga mata sa kaligayahan, habang si Gabriel naman ay nakangisi. Pareho silang kuntento sa sarili nila.Napabuntong-hininga ako sa pagkatalo, iniisip kung ano ang gagawin ko sa dalawang ito. Kitang-kita ko ito. Ang mag-amang duo ay palaging magtutulungan upang madaig ako. Palagi nila akong inaaway.I mock-glare kay Lilly. "Nasaan ang katapatan?""Tanggapin mo na masaya, tama ba?" Sa halip ay sabi niya, inilagay ang kamay niya sa upuan ko at ni Gabriel.Napakasaya niya. Sa katunayan, mas naging masaya siya simula nang bumalik kami dito. Oo naman, masaya kami noon, pero hindi ganito kasaya.Si Lilly ay nagkaroon ng relasyon kay Liam, ngunit ito ay hindi katulad ng kung ano ang mayroon siya kay Gabriel. Siguro dahil siya ang tunay niyang ama. Siguro dahil marami

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 496

    Umikot ikot ako, kumukuha lang ng gamit bago tuluyang humarap kay Gabriel, na bakas sa mukha niya ang pag asa."Ang laki nito, Gabriel." Masasabi kong marami pang silid, ngunit tuklasin ko ang mga ito mamaya. "Ilang kwarto mayroon ito?"Tinawid niya ang maikling distansya sa akin. "Walong silid tulugan at dalawang silid pambisita."Natigilan ako sa katahimikan habang nakatitig sa kanya. Oo naman, paglaki, mayroon kaming malaking bahay, ngunit ito ay isang limang silid tulugan na bahay. Iyon ay higit pa sa sapat."Sobra ang sampung kwarto, Gabriel," Kinakabahan akong tumawa. Ibig kong sabihin, ano ang gagawin natin sa natitirang bahagi ng silid?Humakbang siya papunta sa espasyo ko bago pumulupot ang braso niya sa bewang ko, hinila ako palapit sa kanya. Nilagay ko ang mga kamay ko sa dibdib niya, ramdam ko ang tibok ng puso niya sa ilalim nito."Seryoso ako noong sinabi kong gusto ko ng higit pang mga bata, Harper." Nanlalaki ang mata niya sa mata ko. "Ito ay ako ang gumagawa ng m

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 495

    Tinitigan ko siya, tulala. Sinubukan kong magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko habang patuloy na lumilipat ang mga mata ko mula kay Gabriel papunta sa bahay."Ang ganda ng bahay na ito," Sigaw ni Lilly, kitang kita ang kanyang pananabik habang tumatalbog siya mula paa hanggang paa, halos parang namamatay siyang iwan kami at tuklasin ito. “Dito ba tayo tutuloy? Ito ba ang bago nating bahay?"Umalis ang mga mata ni Gabriel sa akin at lumipat sa aming anak na babae, na nakangiti mula tenga hanggang tenga. "Kung gusto ito ng iyong ina, oo, ito ang magiging bago nating tahanan."Ibinalik ko ang aking mga mata sa bahay, tinitigan ito nang may kaunting pagtataka.Maringal na nakatayo ang mansyon sa isang backdrop ng mga gumugulong na burol, kitang kita ang kadakilaan nito sa bawat anggulo. Ito ay magkatugmang kumbinasyon ng mga klasiko at modernong elemento, na nagtatampok ng malinis na puting marmol na panlabas na kumikinang sa sikat ng araw. Pinalamutian ng masalimuot na gawaing

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 494

    Nanginginig ang aking sarili, ibinalik ko ang mga iniisip na iyon. “Hindi ko alam. Sabi niya, surprise daw.""Mahilig ako sa mga sorpresa!" Sigaw niya."Isa na iyan sa atin," Bulong ko. “Tara na lang.”Maingat na ibinaba ni Lilly ang kanyang libro bago tumalon pababa mula sa kanyang kama. Hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako palabas ng kwarto niya. Nadatnan namin si Gabriel na naghihintay sa amin sa may pintuan, ang kanyang mga paa ay nakakrus sa mga bukung bukong habang ang kanyang mga kamay ay nakatiklop sa kanyang malawak na dibdib.Nakasuot siya ng itim na V-neck t-shirt na parang pangalawang balat na nakayakap sa kanyang balikat. Ang kanyang makapal na hita ay nababalot ng isang Calvin Klein pares ng maong. May something sa kanya sa pose na iyon na mas nakakaakit sa kanya."Tulad ng nakikita mo?" Pang aasar ni Gabriel na may kasamang ngiti, ang kanyang mga salita ay humihila sa akin mula sa aking mga iniisip."Hmm," Bulong koGumagawa si Lilly ng tunog ng pag-click na

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 493

    Harper."Gusto kong samahan mo ako ni Lilly kung saan," Anunsyo ni Gabriel.Nasa kwarto ako, nagtitiklop ng malinis na damit. Oo naman, may kasambahay nga kami, pero hindi ako sanay na nakaupo at nagpapaikot ikot sa mga hinlalaki ko. Kakaiba ang pakiramdam na nakasanayan kong gawin ang lahat ng mag isa at ngayon ay may ibang gumagawa ng mga bagay na iyon para sa akin. Gusto kong maging abala. Hindi ko kayang gugulin ang buong katapusan ng linggo na walang ginagawa."Darating ang iyong magulang para sa hapunan, Gabriel, o nakalimutan mo na ba iyon?" Tanong ko.Bitbit ko ang ilan sa mga nakatuping damit at pumunta sa walk-in closet, kung saan inilagay ko ito sa kani kanilang mga drawer. Si Gabriel, katulad ko, organisado talaga. Wala si Liam at naiirita ako noon hanggang sa magalit ako.Kasal kami, kaya kailangan naming maghanap ng paraan upang mamuhay nang magkasama sa mga kapintasan ng isa't isa. Hindi ito palaging madali, ngunit nakahanap kami ng paraan upang makompromiso.Pagla

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 492

    Harper.Dalawang linggo na simula ng si Gabriel ay nangako na sumira sa bawat reservation, na meron ako tungkol sa pagbibigay sa kanya ng pangalawang pagkakataon.Sinusumpa ko, hindi ko akalain na magiging ganito ako kasaya.Maganda ang buhay ko kay Liam, pero kay Gabriel, mas maganda. Siguro dahil si Gabriel ang lalaking minahal ko. Ang lalaking pinanghawakan ng puso ko ng halos isang dekada.Magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ako natatakot. Nandoon pa rin ang maliit na bahagi ko na inaasahang mahuhulog ang ibang sapatos. Kung tutuusin, hindi ito ang unang pagkakataon sa buhay ko na inalis sa akin ang isang mahal sa buhay.Mayroon ding takot na ang lahat ng ito ay napakadali, alam mo. Parang hindi ba dapat medyo mahirap? Medyo mas mahirap. Medyo mas challenging... o ito ba ay ang aking self-sabotaging tendencies na nagsasalita?Siguro sanay na ako sa mga bagay na hindi nangyayari sa akin, na nagpapatanong lang sa akin kapag nangyari na.“Anong ginagawa mo?” Biglang

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 491

    Binibigyan ng huling tingin ang kanyang sasakyan, pumasok siya. Huminto siya sandali habang lumilibot ang kanyang mga mata sa paligid.Malamang na taon na ang nakalipas mula noong huli siyang tumuntong sa bahay na ito. Ang huling beses na sa tingin ko ay ginawa niya ay matapos siyang barilin sa panahon ng paglilibing ni tatay.Ang kanyang mga mata ay nagmumulto. Kitang kita ko ang mga anino na naglalaro sa likod nila. Ang pasanin ng mga maruruming alaala na dinala niya sa bahay na ito at sa mga tao dito. Magdadala ba si Gunner ng parehong mga anino dahil sa akin? Dahil sa ginawa ko?Hindi ko ginusto iyon.Wala ako masyado ng siya at si Rowan ay nakasal, pero nandoon ako noong bata pa kami. Hindi ko ipinagmamalaki na sabihin tulad ng iba, hindi ko siya pinansin. Magkapatid sana kami, pero tinatrato ko siya na parang hindi siya bagay. Katulad ng iba.Pagtingin ko sa kanya ngayon, nakita ko ang sinasabi ni Mia. Nagmumulto pa rin si Ava. Takot pa rin sa pagtrato sa kanya mula noong ba

I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status