Ava:“Hindi ko pa rin po maintindihan kung bakit kailangan ko pong umalis. Bakit hindi po ako pwedeng manatili dito kasama niyo?” Ang reklamo ni Noah. Nakasimangot ang gwapong mukha niya.Masama ang loob niya simula noong sinabi ko sa kanya na aalis siya kasama ang mga lolo at lola niya. Noong una ay sabik siya tungkol dito, ngunit nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi niya kasama ako o ang tatay niya.Nauunawaan ng school niya ang sitwasyon namin. Pumayag pa ang teacher niya na ipadala ang lessons sa nanay upang hindi maiwan sa klase si Noah.“Sinabi ko na sayo, mahal, ito ang bakasyon niyo ng mga lolo at lola mo… ito ay para sa inyo lang ng mga lolo at lola mo.”Pagkatapos kausapin ang chief, siniguro niya sa amin na dadalhin sila sa isang tropikal na lugar.“Pupunta ka sa beach. Hindi ba’t matagal mo nang hinihiling na pumunta sa isang bakasyon?” Ang dagdag ko habang nakangiti.Agad na nakuha ang atensyon niya sa salitang ‘beach’. Ang lahat ng reklamo niya ay wala na.
Pumasok siya sa pamamahay ko kaya direkta ang pag uusap namin. Ang mga mata at ilong niya ay galit. Naging matatag ako. Hindi ko hinayaan na takutin niya ako.“Hindi ako aalis. Ngayon, i-cancel mo ang taxi at pumasok ka sa kotse ko.” Ang sabi niya habang kagat niya ang ngipin niya. May namumuong bagyo sa mga mata niya.Nagalit ako at nagbola ang mga kamay ko. Madalas ay pinipigilan ko ito dahil ayaw ko siyang galitin, ngunit wala na akong pakialam.“Ang tapang mong babae ka… sino ka ba sa tingin mo, hmm? Hindi ako isang tuta na sa tingin mo ay pwede mong utusan.” Ang boses ko ay tumataas na. Naiinis talaga ako.Sa mga taon na inalay ko sa kanya. Sa mga taon na tumahimik ako dahil ayaw kong sirain ang akala kong merson kami. Pero ano ang dinala nito para sa akin? Ano ang ibinigay ng pagpigil ko sa sarili ko? Wala. Wala itong binigay kundi sakit ng puso.“Ava…” Ang sabi niya na parang nagbibigay ng babala.“Nag aaway po ba ulit kayong dalawa?” Sumingit ang boses ni Noah sa tense na
“Hinahanap ka ng nanay mo, hindi mo pa ba siya kinausap nitong nakaraan?”Naiinis ako. “Madaldal ka ngayon at naiinis na ako, Rowan. Pwede bang wag mo na akong pansinin at magpanggap ka na lang na wala ako tulad ng ginagawa mo noon?”Humigpit ang hawak niya sa manibela. Nakita ko na kinagat niya ang ngipin niya. Naiinis na siya. Baka dahil hindi ako kumikilos ng mabait na tulad ng dati. Bumaliktad na ang sitwasyon at hindi niya ito gusto.Dati ay ginagawa ko ang lahat para maging masaya siya. Sinusubukan ko maging ang taong gusto niya. Sinusubukan ko maging si Emma. Ginawa ko ang lahat upang maging ang asawa na pwede niyang mahalin. Ngayon, inalis ko na ang ugaling ito at hindi niya ito gusto na hindi ako sumusunod sa kanya na parang isang aso. Ngumiti ako dahil dito. Gumaan ang loob ko dahil sa pagkainis niya.Simula noon, naging tahimik ang drive. Pareho kaming nakaupo at naiinis habang si Noah ay tumatawa habang nanonood ng cartoons. Makalipas ang isang oras, dumating kami sa ai
Isa linggo na simula noong umalis si Noah, at hindi ko mahanap ang isang pattern na mabuhay ng wala siya. Ito ang pinakamahabang linggo na magkalayo kami, at hindi ako nahihiyang sabihin na hindi ko ito tinanggap ng maayos.Si Noah ay ang anchor ko, at kung wala siya, naliligaw ako. Para bang lumulutang lang ako sa buhay na parang isang ligaw na barko sa dagat. Araw-araw, hinihintay ko ang mga tawag niya dahil ito ang nagpapa kalma sa akin. Ang mga tawag niya at ang matamis na boses niya ang nagpapa hinahon sa akin.Wala pa akong nababalitaan mula kay Rowan simula noong araw na yun sa airport. May parte ng puso ko na hinahangad pa rin siya, ngunit alam ko na makakabuti itong desisyon ko. Walang kinabukasan sa pagitan namin at hindi ko kayang mabuhay kasama ang isang lalaking hindi ko mahal.Naging tahimik lang ang lahat. Hindi naman sa may taong nagbibigay ng balita sa akin. Dahil walang naganap na mga shootout o mga taong namamatay, ligtas na sabihin na nagtago ang mga kriminal na
Tumayo lang kami pagkatapos nun. Nililipat ko ang bigat ko sa magkabilang paa at medyo awkward ako. Tumitig siya sa akin, ang asul na mga mata niya ay nakatingin sa kaluluwa ko. Lumayo ako ng tingin para umiwas sa malalim na tingin niya.“Ethan.” May taong tumawag at lumingon ako para makita ang isang pulis na sumesenyas sa kanya.“Papunta na,” Ang sigaw ni Ethan bago siya lumingon papunta sa akin. “Masaya ako at nakita kita, beautiful. Sa susunod na lang, okay?”“Sige.” Ang mahina kong sinabi.Pagkatapos, hindi ko inaasahan na yakapin niya ako bago siya naglalakad palayo. Iniisip ko kung ano ba ang nangyari.Inalis ko ang sarili ko sa pagkatulala makalipas ang ilang sandali at naglakad na ulit ako. Kailangan ko bumili ng groceries at dahil hindi malayo sa school ang store, nagdesisyon akong maglakad.Ang sling ay tinanggal na at kahit na ang balikat ko ay masakit minsan, kaya ko pa rin kumilos. Inisip ko ang lahat ng kailangan kong bilhin ngunit ang nangingibabaw ay ang pag uusa
“So, kamusta ang araw mo, mahal?” Ang tanong ko kay Noah.Ang phone ay nasa pagitan ng balikat at tainga ko. Sinusubukan kong mag multi-task, kinakausap ko siya habang naglilinis. Hindi madali, ngunit at least ay medyo mas maayos na ang balikat ko ngayon.“Maganda po!” Ang sigaw niya sa phone at halos mabasag ang eardrums ko. “Kakatapos lang po namin kumain ng ice cream at ngayon ay pupunta po kami sa slides, may mga slide po sila dito at diretso po ito papunta sa dagat.”Masaya ako sa sabik na pagsasalita niya. Kaligayahan ko ang kaligayahan niya. Dahil ligtas at masaya siya, sapat na ito para sa akin.“Maganda kung ganun, mahal… tingnan mo, sabi ko sayo masaya dyan.”Tumigil na ako sa paglilinis, umupo ako sa sofa. Mas mabuti ang matapos muna ako sa pakikipag usap sa kanya. “Paano naman po kayo mommy, kamusta po ang weekend niyo?”Ano ang masasabi ko? Sobrang boring nito. Mas marami pang kasiyahan ang walong-taong gulang na anak ko kaysa sa akin. Wala akong mapupuntahan at wala
Ibinaba niya ang phone at dumiretso ako sa bedroom para maghanap ng disenteng susuotin. Dahil pupunta kami sa isang shooting range, nagdesisyon ako na magsuot ng damit na komportable, kaya nagsuot ako ng jeans, isang t-shirt, at flats. Dumating si Ethan sa loob ng sampung minuto na tulad ng sinabi niya at agad kaming umalis.“So, bakit nagdesisyon ka na maging isang pulis?” Ang tanong ko habang nakatingin sa kanya.Naing komportable ang mood at magaan ang loob ko habang nasa tabi niya. Maganda ito. Matagal na akong hindi pa nakaramdam ng pagiging komportable kasama ang isang tao.“Pinatay ng isang pulis ang tatay ko,” Ang sagot niya habang nag buntong hininga.Kumunot ang noo ko, medyo nagulat ako. “Madalas ay mas lalayo ang mga tao sa mga pulis dahil doon.”“Alam ko, pero ang tatay ko ay hindi isang mabuting tao at hindi rin siya isang mabuting tatay. Noong binaril ng mga pulis ang tatay ko para sa pagbebenta ng hindi legal na mga baril, gumaan ang loob ko. Nang mahuli ng mga pul
Rowan:Pinanood ko ang pulis na nagligtas kay Ava habang hinila niya palayo si Ava. Sa hindi malamang rason, ayaw kong hawak niya ang kamay ni Ava. Seryoso, kailangan niya bang hawakan ang kamay ni Ava?Hindi ko alam kung bakit naiirita ako nang makita ko na magkasama sila. Ayaw ko ang meron sa pagitan nila.Naramdaman ko ang malambot na mga kamay na nakahawak sa kamay ko at napagtanto ko na nag bola ang mga kamay ko. “Ayos ka lang ba?” Ang tanong ni Emma at humarap ako sa kanya.Bumalik ako sa sarili ko dahil sa magandang mukha niya.‘Siya ang gusto ko, ang taong hinihintay ko,’ Ang paalala ko sa sarili ko, tinulak ko palayo si Ava na nasa isip ko.Ayaw ko naman kay Ava, kaya hindi dapat ako naaapektuhan kung may ibang lalaking may interes sa kanya, hindi ba?“Oo, ayos lang ako.” Ang sagot ko at ngumiti ako kay Emma.Ngumiti rin siya sa akin tulad ng unang ngiti niya sa akin, nahuli ako ng ngiti niya. Binalik ako ito sa mga panahong noong magkasama kami.Makalipas ang ilang m
Hindi iyon ang aking lugar. Si Rowan ang namamahala sa pagsasama at pagkuha ng mga bagong negosyo. Magaling siya noon, ngunit sa ngayon ay wala siya sa posisyon na gumawa ng anuman para sa bagay na iyon.Twenty two na taong gulang pa lang, nangunguna na kami sa larangan namin. Hindi ako nagyayabang, ngunit alam ng lahat sa aming industriya ang Wood twins. Maayos ang takbo ng lahat hanggang sa nasira ni Ava ang lahat. Ang asong iyon ang dahilan kung bakit nabaliw ang kapatid ko."Alam ko iyon, ngunit hindi ito ang dahilan kung bakit ako nandito," Nanlalamig niyang sabi sa akin.Kailangan ko siyang palakpakan. Kung kinuha niya ang negosyo kanina, baka nailigtas niya ang kumpanya nila, dahil nakikita ko sa likod ng kanyang berdeng mga mata. Si Andrew ay kasing tuso niya."Kung gayon ano ang gusto mo?"Alam ko kung ano ang ginagawa niya. Pinananatili niya akong suspense. Isang bagay na hindi ko talaga pinahahalagahan."Simple lang ito, talaga," Huminto siya at parang gusto ko siyang
Gabe. Nandito ako sa opisina ko, ang gulo ng isip ko. Kinakain ako ng pag aalala para sa aking kapatid araw at gabi. Ilang buwan na simula ng ang lahat ay nagkagulo kay Emma at simula ng sabihan niya kami na pinakasalan niya si Ava dahil sa nabuntis niya ito.Simula noon, simula ng mawala sa kanya si Emma, hindi na siya naging tulad ng dati. Parang may nabasag sa loob niya. Parang kalahati lang ang nabubuhay niya. Sinabi sa akin ni Travis na si Emma ay hindi gumagawa ng mas mahusay, ngunit hangga't pinapahalagahan ko siya, hindi siya ang aking pangunahing alalahanin. Ang aking katapatan ay palaging namamalagi kay Rowan, anuman ang kanyang gawin.Binuksan ko ang drawer ko at kinuha ang isang pakete ng sigarilyo. Sinindihan ang isa, humigop ako, naramdaman ko ang sarili kong kalmado ng kaunti. Alam kong masama itong ugali, pero hindi ko lang mapigilan. Hindi kapag ito ang tanging bagay bukod sa sex na nakakapagpapahinga sa akin.Tumayo ako mula sa aking upuan, tiningnan ko ang aki
“Oo, tama ang sinabi ni uncle Gabe... Hindi tatakbo si Mom. Masaya na siyang pakasalan ka ulit. Ang kanyang kaligayahan ay napakatamis, sapat na upang bigyan ang isang tao ng isang sugar rush."Ngumiti siya sa akin, isang sobrang kahawig ng sa akin at ng kay Gabe.Magsasalita pa sana ako nang magsimula ang martsa ng kasal. Nakatayo ng tuwid kaysa sa isang pamalo, nakaharap ako sa pasukan.Ang unang pumasok ay si Corrine. Ang kulay na pinili niya ay mukhang nagliliwanag, ngunit wala akong pakialam sa kanya o kay Letty, na susunod na pumasok. Gusto ko lang makita ang anak ko at ang magiging asawa ko.Sa wakas ay pumasok si Iris na may dalang maliit na basket ng bulaklak, na naghagis ng mga talulot sa lupa. Siya ngayon ay dalawa at kalahating taong gulang, dahil ang aming pakikipag ugnayan ay tumagal ng isang taon at kalahati. Lumakas ang puso ko sa sobrang pagmamahal.Nakatingin ako, nakangiti, habang sinusubukan niyang mag-focus sa kanyang gawain. Sa kalagitnaan ng pasilyo ay tumin
Rowan. T*ngina, kinakabahan ako. Ang puso ko ay biglang tumibok at halos hindi ko mapigilan ang panginginig sa aking mga kamay. Noong huling ginawa namin ito, pareho kaming bata at wala ni isa sa amin ang may gusto nito.Sinusubukan niyang tumakas mula sa akin kasama ang aking anak at nagalit ako sa buong universe dahil sa katotohanang kailangan kong pakasalan ang isang babaeng kinasusuklaman ko. Nagtataka pa rin ang ilang bahagi sa akin kung ano kaya ang mangyayari kung nakatakas si Ava. Syempre magagalit sana ako ng tumakas siya at pinagkaitan ako ng pagkakataong makilala ang anak ko, pero makakahanap pa ba kami ng daan pabalik sa isa't isa?Hindi ko ito nakita noon, ngunit talagang naniniwala ako na si Ava ang aking soulmate. Nagtagal bago makita iyon, upang mapagtanto iyon, ngunit mas mahusay na huli kaysa hindi kailanman."Bababa ka ba?" Ungol ni Gabe sa tabi ko.Huminga ako ng malalim, sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko, pero walang nangyari. I guess hindi ako matatahi
I glance down sa kung saan ang aking titi ay poised sa kanyang pasukan at panoorin habang dumudulas ako bawat solong pulgada sa na may isang makinis, slow motion."P*ta, Ava." Malalim akong umungol habang sumisigaw siya sa comforter.Mahigpit siyang nakakapit sa akin, nakakapagtaka na hindi ako nilabasan sa sandaling pumasok ako. Parang heaven and hell yung feeling na nakayakap siya sa akin, mainit at malambot. Isa ito sa pinakamatamis na bagay na naramdaman ko, at alam kong ito lang ang pagkakataong mararamdaman ko ito.Hinila ko pabalik ang balakang ko hanggang dulo na lang ang natira sa loob. Nakikita ko ang kanyang pagkabasa na kumikinang sa aking titi ay nagpakagat ako sa likod ng isang daing at nakikipaglaban sa salpok na bayuhin ang fuck out sa kanya. Dahan dahan akong dumausdos pabalik sa loob at pinigilan ang sarili ko, hinayaan siyang umayos sa laki ko. Ng maramdaman ko ang pagre relax niya, hinawakan ko ang balakang niya at humampas paharap. Sabay hila ko sa kanya pabalik
T*ngina nababaliw ako sa kanya.Nanatiling naka lock ang aking mga mata sa kanyang puke at pwet habang naglalakad ako papunta sa kanya. Kapag nakatayo ako na ilang pulgada lang ang naghihiwalay sa titi ko na natatakpan ng maong mula sa kanyang makinis, ipinatong ko ang isang kamay ko sa maliit na likod niya at itinaas ito sa kanyang gulugod. Nakapatong siya sa kanyang mga kamay at tuhod, ngunit gusto kong ang kanyang dibdib ay nasa kama.Bumibigat ang hininga niya sa unang haplos ko.Inabot ko ang base ng leeg niya at nag pressure. Naiintindihan niya ang gusto ko at ibinaba niya ang kanyang sarili hanggang sa siya ay nasa kanyang mga siko habang ang kanyang pisngi sa comforter."Ibuka mo pa ang iyong mga binti," Sabi ko sa kanya, itinulak pababa ang kanyang ibabang likod.Ginagawa niya ang sinabi niya, ngunit hindi sapat.“Higit pa.” Ngumuso ako sa kanya at diniinan pa.Mas lalo niyang ibinuka ang kanyang mga binti. Pinipigilan ko siya kapag nasa perpektong antas na siya para ku
Umabot siya pabalik at hinawakan ang aking puwet, hinila ako papasok sa kanya. “Pakiusap huwag tumigil. Gusto ko ito, Rowan," Daing niya.Iginalaw ko ang aking mga kamay at hinila ang kanyang camisole pataas, inilantad ang kanyang mga suso. Mula sa kanyang balikat, nakikita ko ang kanyang maliliit na kulay rosas na utong. Para silang mga seresa, at gusto kong dilaan, sipsipin, at lamunin. Kinurot at pinipihit ko sila hanggang sa maging matigas na maliliit na nubs.Itinaas niya ang kanyang ulo, para lamang ilapat sa balikat ko.Hinawakan ko ang isang dakot ng kanyang buhok na nasa batok pa rin ng kanyang leeg at pinaikot ang kanyang ulo sa gilid para mahiga at dilaan ko ang kanyang leeg. Hindi ako mapakali sa panlasa niya. Ang sarap niya kasing amoy niya. Hinawakan ko ang magkabilang tite niya sa mga kamay ko at pinisil. Itinulak niya ang kanyang dibdib at ibinalik ang kanyang pwet sa aking singit, halos sirain ang aking kontrol.Umatras ako ng isang hakbang sa kanya at masungit na
Pinutol ko ang halik, sinandal ko ang ulo ko sa kanya. "Pakisabi sa akin na gusto mo ito," Pakiusap ko na may tiyak na desperasyon.Matagal na, at ang aking katawan ay naghihingalo upang ibaon ang aking sarili sa kanyang mainit na puki."Talagang," Huminga siya habang hinihimas ang sarili sa katigasan ko.Ang mga salita ay halos hindi umalis sa kanyang mga labi ng tumayo ako at hinawakan ang kanyang kamay, hilahin siya hanggang sa kanyang kwarto.Hindi ako tumitigil pagdating ko sa pinto ng kwarto niya na halos sarado. Ginagamit ko na lang ang paa ko para sipain ito hanggang bukas. Napasandal ito sa pader dahilan para mapatalon si Ava.Ang aking katawan ay nakaabang at handa na, at ako ay naiinip. Walang bagay na pipigil sa akin na makuha siya ngayon, maliban kung sinabi niya sa akin na huminto. Ngunit may isang bagay na dapat kong linawin munaHumarap ako sa kanya, hinila ang shirt niya pababa sa mga braso niya at hinayaan itong mahulog sa sahig. Tumingala siya sa akin, ang kayu
Mature na ako ngayon para mas maunawaan si Rowan at ang kanyang mga aksyon. Nawala ang babaeng akala niya ay makakasama niya habang buhay. Kung ako ang nasa kalagayan niya, ganoon din ang magiging reaksyon ko. Ilalabas ko sana ang galit ko sa taong may pananagutan sa sakit ko, tulad ng sinubukan kong ilabas ang galit ko sa kanya pagkatapos ng hiwalayan namin sa pamamagitan ng pagtrato sa kanya ng walang iba kundi poot at pait."Pasensya na kung natagalan ako para makita kung gaano kita nasaktan noon" Bulong ko, nakaramdam ako ng labis. “Sa tagal kong naging bitter. Lalo na nang bumalik si Emma at napagtanto ko na hinding hindi ako maaaring maging kung ano ang gusto o gusto mo. Nagtagal ako at marahil kung hindi, ikaw at si Emma ay nagkaroon ng pagkakataon sa isang buhay na magkasama. Sorry talaga. Hindi mo malalaman kung gaano ako nagsisisi."Napaatras ako nang maramdaman ko ang malalakas na kamay sa braso ko. Nagulat ako nang makitang tumawid siya sa gilid ko at ngayon ay nakaupo sa