Rowan:Pinanood ko ang pulis na nagligtas kay Ava habang hinila niya palayo si Ava. Sa hindi malamang rason, ayaw kong hawak niya ang kamay ni Ava. Seryoso, kailangan niya bang hawakan ang kamay ni Ava?Hindi ko alam kung bakit naiirita ako nang makita ko na magkasama sila. Ayaw ko ang meron sa pagitan nila.Naramdaman ko ang malambot na mga kamay na nakahawak sa kamay ko at napagtanto ko na nag bola ang mga kamay ko. “Ayos ka lang ba?” Ang tanong ni Emma at humarap ako sa kanya.Bumalik ako sa sarili ko dahil sa magandang mukha niya.‘Siya ang gusto ko, ang taong hinihintay ko,’ Ang paalala ko sa sarili ko, tinulak ko palayo si Ava na nasa isip ko.Ayaw ko naman kay Ava, kaya hindi dapat ako naaapektuhan kung may ibang lalaking may interes sa kanya, hindi ba?“Oo, ayos lang ako.” Ang sagot ko at ngumiti ako kay Emma.Ngumiti rin siya sa akin tulad ng unang ngiti niya sa akin, nahuli ako ng ngiti niya. Binalik ako ito sa mga panahong noong magkasama kami.Makalipas ang ilang m
“Dahil nakatingin ka ng masama sa ex-wife mo at sa hero niya.” Ang sabi ni Gabe.“Hindi siya isang hero!”“Isa siyang hero… baka nakalimutan mo na sinubukan niyang iligtas si Ava, kaya isa siyang hero sa mga mata ni Ava.”Lumingon si Ava at tumingin siya kay Ethan ng may tingin na hindi ko pa nakita noon, at hindi ko ito gusto.“Tumahimik ka, Gabriel.” Ang galit kong sinabi.Tumawa siya, halatang natatawa sa lahat ng ito.“Heto, dapat mong ayusin ang sarili mo. Pumunta ka dito kasama si Emma, kaya hindi ka pwedeng tumitig lang ng buong magdamag kay Ava. Si Emma ang gusto mo, hindi ba, pati napansin niya na wala sa kanya ang atensyon mo.”Bumalik ako sa sarili ko dahil dito. Tumingin ako kay Emma at nakita ko na nakaupo siya, ang mga kamay niya ay nasa hita niya at nakayuko siya. Lintik! Tama si Gabe. Hindi nararapat ito para kay Emma, dapat ay magsisimula kami ng bagong buhay, at narito ako at obsessed kay Ava, na siyang tila naka-move on na.Binaba ko ang baril ko, pagkatapos
Ava:“Si Rowan?” Ang tanong sa akin ni Ethan habang nagdrive kami pauwi.Pagkatapos ng pangyayari sa banyo, ayaw ko nang maging malapit kay Rowan, kaya sinabi ko kay Ethan na ihatid ako pauwi makalipas ang tatlumpung minuto.“Siya ang ex-husband ko.” Ang sagot ko ng walang emosyon at tumahimik kami.Hindi pa rin ako makapaniwala na may lakas ng loob si Rowan para ipitin ako sa banyo. Ang malala pa dito, muntik niya na akong halikan. Ako! Hindi pa siya nagkusa na halikan ako noon, kaya talagang nakakagulat ito para sa akin.Halos sumuko ako. Ito ang gusto ko noon, pero naalala ko na kasama niya na si Emma. Na malamang ay naghalikan na sila at iba pa. Ito ang nagbigay sa akin ng lakas na kailangan ko para itulak siya palayo mula sa akin. Hindi ko pwedeng hayaan siya na gamitin ako ng ganun. Hindi na pwede. Meron siyang Emma, at ako ay wala lang sa kanya maliban sa nanay ng anak niya.Hindi nagselos o naging possessive si Rowan pagdating sa akin. Ginagawa niya ito pagdating kay Emma
Tumayo ako sa irita, sinuot ko ang bathrobe ko, at bumaba ako ng hagdan. Sinuman ang umabala sa akin ay papagalitan ko.Binuksan ko ng malakas ang pinto, handa nang murahin ang tao, ngunit huminto ako sa paglalakad. Ang huling taong inaasahan kong makita ay nakatayo sa harap ng doorstep ko.“Ano ang kailangan mo, Emma?” Ang galit na tanong ko.Hindi pa ako gising ng maayos para harapin siya.“Nandito lang ako para balaan ka na lumayo ka kay Rowan. Sa akin siya, hindi kita hahayaang nakawin mo ulit siya mula sa akin.” Ang sabi niya.Kumunot ang noo niya at may apoy sa kanyang mga mata.Tumawa ako ng walang tono. Pumunta ka sa bahay ko ng alas siyete ng umaga para balaan ako na lumayo kay Rowan? Maling tao ang kinakausap mo, Emma.”Hindi ako tanga at walang alam na babae noon, at hindi niya ako pwedeng tapak-tapakan ngayon.“Sa akin si Rowan, Ava! Dati pa siyang sa akin. Nawala ang siyam na taon na makasama ko ang mahal ko dahil sayo, at hindi kita hahayaan na makuha ulit ang gus
Masakit ang ulo ko. Bukod pa dito, masakit ang bukod katawana ko. Sinubukan kong buksan ang mga mata ko, pero hindi ko ito magawa. Pakiramdam ko na para bang natabunan ito ng mga bato. Sinubukan kong tawagin si Noah, o kahit sino, ngunit walang tunog na lumabas sa bibig ko.Kumikilos ako. O may taong nagpapakilos sa akin. Ang bawat kilos ay nakakagulat at mas lalong masakit ang katawan ko. Sana ay bagalan nila ito. O kaya ay huminto sila.“Kailangan ng doctor!” Ang sigaw ng isang tao.Hindi ko maintindihan kung ano ang sinasabi nila ao kung bakit kailangan ng doctor. O kung ano ang nangyayari. Sinubukan ko maging gising, ngunit muli akong binalot ng kadiliman at nawalan ako ng malay.**********Noong bumalik ulit ako sa sarili ko, wala akong sakit na nararamdaman, pero hindi ko pa rin madilat ang mga mata ko. Hindi ko rin kayang ikilos ang katawan ko. Pakiramdam ko na ang mga binti ko ay napapalibutan ng semento. Na para bang naipit ako sa sarili kong katawan.Narinig ko na nag u
“Ms. Sharp, mabuti at gising ka na… nag aalala kami kanina.” Ngumiti siya. “Ngayon, alam mo ba kung nasaan ka at kung ano ang nangyari sayo?”Tumango ako. “Sa hospital… may pwersa na tumulak sa akin noong binuksan ko ang kotse ko. Tumama ang ulo ko mula sa impact.”Sinubukan kong kalimutan ang nangyari sa akin simula noong gumising ako. Natatakot na tanggapin ang katotohanan na muntik na akong mamatay.“Tama, ang kotse mo ay sumabog at ang pwersa nito ay nagpatalsik sayo paatras,” Huminto siya. “At anong taon na ngayon?”Sinabi ko sa kanya at sinulat ko ito. Mahigpit ang hawak ni Rowan sa kamay ko at tumingin ako sa kanya ng saglit. May emosyon sa mga mata niya, ngunit nawala na ito bago ko pa ito malaman.Nabigla ako. Hindi ko inaasahan na ang kotse ko ay may bomba. Sa stress ng lahat ng bagay, pakiramdam ko na bumabalik ang sakit ng ulo at katawan ko.“Dahil alam mo ang taon, ang pangalan mo, at kung sino si Mr. Wood, maganda ito. Kailangan pa natin ng ilang test, para masiguro
Rowan:“Kamusta na siya, Rowan?” Ang tanong ni Kate, ang nanay ni Ava.Tunay ang pag aalala sa boses niya. Naririnig ko kung gaano kahirap niya pinigilan ang sarili niya sa pag iyak. Naging mahirap ang mga nakaraang araw at hindi pa rin ako naka-move on sa halos pagkamatay ni Ava.“Gumising po siya kahapon ng ilang minuto bago po siya natulog ulit, at bago po kayo mag alala, sinabi po ng doctor na normal po ito para sa mga pasyente na may head injury.”Narinig ko na huminga siya ng maluwag. Nagbago si Kate simula noong namatay ang asawa niya. Gusto niya maging malapit kay Ava, ngunit ngayon ay nagdesisyon si Ava na ayaw niya na maging parte ng pamilya. Ayaw niya nang maging parte kami ng buhay niya.“Magiging okay ba siya? Gagaling din ba siya ng tuluyan?”“Opo, may kumpiyansa po ang mga doctor, pero hindi po sila sigurado kung magiging kumpleto ang pag galing ni Ava. Masyado pa pong maaga para malaman sa ganitong uri ng head injury, baka magkaroon po ng komplikasyon.”Ito ang i
Lumingon ako para tumingin kay Emma. Nakatayo sa tabi niya si Travis. Hindi tulad ni Emma, si Travis ay masama ang itsura.“Gumising na ba siya?” Ang tanong ni Travis. Maamo ang boses.Nayanig siya sa buong pangyayari. Hindi lang siya, kundi ang lahat. Muntik na siyang mawalan ng kapatid, at siguro ay naapektuhan na siya nito.“Hindi pa.” Ang sagot ko.“Kailangan mo umuwi, Rowan.” Ang sabi ni Emma. “Maligo ka muna at magpalit ng damit, pagkatapos ay pwede kang bumalik. Mukha ka nang isang zombie.”“Hindi ako aalis, Emma.” Ang katwiran ko.Hindi ako pwedeng umalis. Paano kung may nangyari at wala ako?“Magiging walang kwenta ka sa kanya o sa kahit sino kapag bumagsak ka sa pagod… umuwi ka na, sigurado ako na hindi matagal para maging presentable ka ulit.” Ang katwiran ni Emma.Tumingin si Travis sa akin at nagsalita din siya. “Tama si Emma, Rowan, pangako na hindi namin siya iiwan ng kahit isang sandali.”Tumingin ako kay Ava. Tulog pa rin siya at mukhang hindi pa siya gigising
Hey Loves, Today there won't be an update because of a pressing issue.So I've read your comments and I want your honest opinion. I get your concerns and I pride myself in listening to my readers because without you, then why am I even writing?First of all, I rushed to finish this book because a lot of you, my lovely readers thought that the book has been going on for so long and they wanted me to complete it. But now, there is a different group that wants me to compeletly be done with this book before starting on Noah's.As much as I wanted to give all the couples closure in this book, I'd planned for some of the questions to be answered in Noah's book...You have all given me food for thought though, and that's why I wanted you opinion.1. Let me know if you want Gabriel and Harper's story to be a bit longer. I know some of you thought it was rushed, so give me your honest opinion if you want their book extended or if you are okay with how it ended, even though there would have
Hell, I should have let go the moment Rowan decided to marry Ava. Hindi naman niya kailangan, pero ginawa niya, dahil siguro sa kaibuturan niya, may kakaibang gumagana sa loob niya. Dapat ay lumipat na ako sa sandaling napagtanto kong walang hinaharap sa pagitan namin.Naiinis ako sa sarili ko dahil pinakita lang sa akin ni Mia ang lawak ng pagkasira ko kay Calvin. Wala siyang ginawa kundi ang mahalin ako, habang ginamit ko siya at pinananatili siyang nakatali sa akin imbes na pakawalan siya."Sa tingin ko ay sapat na iyon para sa araw na ito," sabi ni Mia nang mas kalmado na ako at tumigil na ang aking pag-iyak.Ang araw na ito ay brutal, ngunit nagbigay din ito ng maraming liwanag para sa akin."Salamat," I sniff, at pinunasan ang ilong ko gamit ang tissue na binigay niya sa akin."Anytime," sagot niya. "Ngayon, magkikita na lang tayo bukas."Pagkatapos ng aking ika-apat na sesyon, napagkasunduan namin na makikita ko siya tuwing ibang araw. Marami akong dapat i-unpack at naramd
Emma.“Bakit sa tingin mo ay tumanggi kang pakawalan si Rowan? Sa tingin mo, bakit mo siya pinanghawakan ng maraming taon kahit alam mong kasal na siya kay Ava?"Naglalaro sa utak ko ang tanong ni Mia habang nag-iisip ako ng paraan para sagutin siya. Bakit hindi ko binitawan si Rowan sa sandaling natulog siya kay Ava? Bakit ako kumapit sa kabila ng katotohanan na pinakasalan niya siya at nanatili sa kanya ng maraming taon?Oo naman, sinabi sa akin ng lahat kung gaano siya kaawa-awa. Na hindi sila nagkakasundo ni Ava. Na tinatrato niya siya na parang wala siya. Sinabi sa akin ng lahat na mahal pa rin niya ako at tumanggi siyang bigyan ng pagkakataon si Ava.Sa pagbabalik-tanaw ngayon, hindi na ako nabulag tulad ng dati. Sa kabila ng sinabi sa akin ng lahat, pinili pa rin niyang manatiling kasal sa kanya. Maaari siyang humingi ng diborsyo anumang oras na gusto niya. Hell, the moment na wala na si Ava sa school, medyo stable sa trabaho niya at medyo matanda na si Noah, puwede na siyan
“Subukan mo ako.”Kinagat niya ang kanyang labi, at upang patunayan ang aking punto, sinimulan kong hilahin ang aking daliri mula sa kanya."Ikaw," mahina ang boses niya, halos kinakabahan.Nanlalaki ang mga mata ko sa kanya, at kitang kita ko ang kaba doon. Nagulat ako pero masaya at the same time. Hindi ko maalala nang malinaw ang gabing iyon. Hindi ko talaga akalain na virgin siya noong una kaming natulog."Pagkatapos ni Liam, may iba na ba?"Umiling si Amelia, at muling namula ang pisngi. I really don't care if it's just Liam or three other guys, plus Liam pa. I feel territorial about her at gusto kong burahin ng tuluyan ang haplos niya sa katawan niya.Idinausdos ko pabalik ang aking mga daliri sa loob ng masikip na siwang niya, itinulak nang husto ang hiningang lumabas sa labi niya. Sabay slide ng palad ko sa clit niya, hanggang sa nakasakay na siya sa kamay ko at humihingal, namumula ang balat niya at bahagyang pawisan.Ang pagdinig sa kanya ay umamin na parang isang bala
Gabriel.Humiwalay ako kay Harper at tinitigan lang siya. Ang babaeng minahal ko ng ilang buwan lang ng bumalik siya sa buhay ko.Pagkatapos ni Ashley, akala ko patay na ang puso ko. Na hindi na ito magpapatalo para sa ibang babae. Nakuntento na lang ako sa paggamit lang ng mga iyon para sa kanilang mga katawan at pagkatapos ay itinapon kapag naiinip na ako bago tumalon sa isa pa.Hindi ko nakitang dumating si Harper. Hindi ako handa sa pagdating niya at sa mga pagbabagong ibabalik niya sa buhay ko. Siya ay isang tahimik na bagyo. One that consumed me and I let her, because there was just something about her that drew me in.Nakatingin ako sa kanya ngayon, at napuno ako ng pasasalamat. Nagpapasalamat siya na napagdesisyunan niyang bigyan ako ng pagkakataon. Para bigyan tayo ng pagkakataon. Siya ang lahat ng gusto ko. Hindi ko ito nakita noon dahil nabulag ako sa sakit at pagtataksil, ngunit nakikita ko na ito ngayon, at nagpapasalamat ako sa kung sino man ang nagbigay sa amin ng pa
Sa oras na matapos ko silang lampasan at ilagay sa mesa, nanginginig ang aking mga kamay, at ang puso ko ay tumatakbo. I’m render completely speechless as my shift from Gabriel’s face to the documents on the table."Gabriel" umiling ako. “Hindi ko maintindihan.”Kinuha niya ang mga kamay ko sa malaki niyang kamay. Walang ibang pinanghahawakan ang kanyang mga mata kundi init at pagmamahal.“Sinusuri ko ang utak ko, naghahanap ng mga paraan para patunayan sa iyo na gusto ko ito. Na gusto ko tayo. Ang ideya ay dumating sa akin habang kami ay nasa Tokyo. Pina-draft ko ang aking abogado ng dalawang bagong dokumento, pagkatapos ay ipinadala niya ito dito. Ang kailangan mo lang gawin ay pirmahan sila."“Pero sa iyo ang kumpanya, hindi pa tapos ang kontrata natin…” I rush through my words as my brain refused to function.“Gusto ko ng totoong pagkakataon kasama ka, Harper. Gusto ko ng totoong kasal. Kaya't napagpasyahan kong wakasan ang kontrata ng kasal... Para sa Unity Ventures, sa iyo i
“Ano ang iniisip mo?” Tanong ni Gabriel habang hinihila ako papasok sa ballroom kung saan nagsasayaw ang iba.Pagkatapos ng hapunan, nagkaroon ng mga talumpati at pagkatapos ay libre ang lahat na makisalamuha at magsaya sa party.Agad na nakita ng mga mata ko sina Ava at Rowan. Para silang nasa sarili nilang maliit na mundo habang dumadausdos sila sa sahig. Walang ibang pinanghahawakan ang kanilang mga mata kundi ang pagmamahal sa isa't isa.gusto ko yan. Gusto ko ng lalaking tumitingin sa akin na parang ako ang kanyang buong salita at ang tanging layunin niya para mabuhay. Gusto kong ako lang ang babaeng may hawak ng puso niya. Gusto kong mahalin ako ng malalim na nagniningning sa kanya sa mga alon.Ibinalik ko ang paningin ko kay Gabriel habang hinihila niya ako palapit. Hindi nararapat na sumayaw ng ganito kalapit sa ganoong kaganapan, ngunit tila wala talagang pakialam si Gabriel.Nakatitig ako sa mga mata niya at wala akong ibang makita doon kundi paghanga. Nakikita ko rin kun
Habang nag-uusap kami, bumabalik ang mga mata ni Ava kay Rowan. Makikita mo ang pagmamahal na naroroon. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan niya ay nagawa pa rin niyang bigyan siya ng isa pang pagkakataon.Ang mga mata ni Rowan, siyempre, ay patuloy na lumilipat din sa kanyang asawa. Parang hindi niya kayang itago ang mga mata sa kanya o sa kamay niya, dahil patuloy siyang naghahanap ng mga paraan para mahawakan siya.Alam ko kung gaano kalupit si Rowan kay Ava sa tatlong taong pagsasama ni Gabriel. Tinatrato niya ito na parang wala lang. Pero ngayon, parang siya na ang buong mundo niya. Ang pagmamahal niya sa kanya ay lantarang kumikinang. Hindi ko akalain na magbabago siya sa kanya, ngunit ang katibayan ng kanyang pagbabago at pagmamahal ay nakatitig sa akin nang diretso sa mukha."May bumabagabag sa iyo," bulong ni Ava, hinila ako mula sa aking pag-iisip.Lumingon ako sa kanya, hinahanap ng mga mata ko ang mukha niya. “Napatawad mo na ba talaga si Rowan? Paano mo ito nagawa? Paano
"Alis na tayo bago tayo mahuli," sabi ko sa kanya pagkatapos naming makabawi ng hininga.Tumango siya, habang ang kanyang kamay ay dumadampi sa akin kung saan pinagdikit niya ang aming mga daliri at hinila ako palabas ng aming silid-tulugan."Ang ganda-ganda mo, Mrs. Harper!" Sierra ay sumisigaw, ang kanyang boses ay puno ng kasiyahan nang makita niya ako.“Oo!” Oo, ikaw nga, nanay,” dagdag ni Lilly, tumatalon-talon.“Salamat, mga babae,”Aalis si Sierra mamaya dahil may pasok siya bukas. Dahil wala kaming dalawa ni Gabriel dito kapag aalis siya, inayos na namin sa aming driver na ihatid siya. Sisiguraduhin niyang makauwi siya nang ligtas."Ngayon, maging mabuti kayo kay Sharon at huwag siyang pasakitan, ha?" Binibiro ko sila bilang babala."Gagawin namin!" sumasabay sila.Ang mga mata ko, mula nang makilala ko si Sierra, ay laging bumabalik sa kanya. Tulad ng sinabi ko, mayroong isang bagay tungkol sa kanya na humihila sa akin patungo sa kanya. Isang bagay na pamilyar.Pagkat