Lumingon ako para tumingin kay Emma. Nakatayo sa tabi niya si Travis. Hindi tulad ni Emma, si Travis ay masama ang itsura.“Gumising na ba siya?” Ang tanong ni Travis. Maamo ang boses.Nayanig siya sa buong pangyayari. Hindi lang siya, kundi ang lahat. Muntik na siyang mawalan ng kapatid, at siguro ay naapektuhan na siya nito.“Hindi pa.” Ang sagot ko.“Kailangan mo umuwi, Rowan.” Ang sabi ni Emma. “Maligo ka muna at magpalit ng damit, pagkatapos ay pwede kang bumalik. Mukha ka nang isang zombie.”“Hindi ako aalis, Emma.” Ang katwiran ko.Hindi ako pwedeng umalis. Paano kung may nangyari at wala ako?“Magiging walang kwenta ka sa kanya o sa kahit sino kapag bumagsak ka sa pagod… umuwi ka na, sigurado ako na hindi matagal para maging presentable ka ulit.” Ang katwiran ni Emma.Tumingin si Travis sa akin at nagsalita din siya. “Tama si Emma, Rowan, pangako na hindi namin siya iiwan ng kahit isang sandali.”Tumingin ako kay Ava. Tulog pa rin siya at mukhang hindi pa siya gigising
Nakaupo si Ethan sa kanan ni Ava habang may bukas na mga baraha. Nakaupo ng medyo diretso si Ava. Kahit na may bandage siya sa ulo, at may mga gasgas ang mukha, nakangiti pa rin siya.Tumingin siya sa akin at nawala ang ngiti sa kanyang mukha.“Lumabas ka.” Ang demanda niya.Mukhang bumalik na siya sa pagiging malamig.“Hindi pwede, Ava.” Ang kalmado kong sinabi sa kanya at umupo ako sa kaliwa niya.Ang mukha niya ay puno ng galit at ang mga mata niya ay nagliliyab. Okay na siya kahapon, kaya ano ang nangyari?“Ayaw ko na nandito ka, kaya pwede ka nang umalis, at dalhin mo na ang dalawang yun… hindi ko kayo kailangan dito.”Naisip ko na tinutukoy niya sina Emma at Travis. May nangyari. Kahapon ay maayos ang pakikitungo niya sa akin, pero iba siya ngayon. Baka hindi ko dapat siya iniwan kela Emma at Travis.“Huminahon ka muna, Ava, tandaan mo na hindi ka pa okay at dapat ay hindi ka mastress.” Sumingit si Ethan.Hinawakan niya ang kamay ni Ava. Tumingin si Ava sa magkahawak na
Ava:“Namiss ko po kayo, mommy. Bakit hindi po kayo tumatawag sa akin?” Ang tanong ni Noah, may lungkot sa boses niya.Wala akong ibang gusto kundi ang yakapin siya. Para lang maging panatag ako na kasama ko pa rin siya. Na hindi siya maiiwan na walang ina.“Patawad, mahal, nawala ang phone ko at kailangan ko hiramin ang phone ng dad mo.”“Pwede po ba tayo mag-video call? Gusto ko po kayong makita.” Ang demanda niya.Alam ko na napapansin niya na may mali, ngunit hindi ko siya pwedeng hayaan na makita akong nakahiya sa kama ng hospital. Mag aalala siya at gugustuhin niyang umuwi. Ngayon at ako na ang target, hindi ko pwedeng isugal na maging target siya ng kung sinuman ang may target sa akin.Hindi pa rin ako makapaniwala na may chansa na ako ay maging isang main target. Na may taong gusto akong patayin.“Wag muna ngayon, mahal. Hindi nila pinapayagan na mag video call dito.” Ang pagsisinungaling ko.“Pangit po ng patakaran nila! Sino po ang gumagawa ng ganung patakaran?” Ang s
Bakit ba siya nandito? Sino ang nagpapasok sa kanya? Gusto ko siyang mawala dito. Ayaw ko siyang lumapit sa akin, sino ang nakakaalam kung ano ang gagawin niya kapag tulog na ako.“Wala akong gagawin na kahit ano, nandito lang ako para sabihin ang mga ito. Sana ay hindi ka muna patayin ang gang na yun, gusto kong panoorin mo kung paano ko kukunin ang lahat mula sayo tulad ng ginawa mo sa akin, pati na ang anak mo. Hindi magtatagal, tatawagin niya na akong momo.”Paano ba nangyari na magkadugo kami? Alam ko na mali ang ginawa ko sa kanya, pero hindi ba’t sapat na ang parusa sa akin?“Walang hiya ka talaga, Emma, pero dapat mo itong malaman, hindi ka ituturing ni Noah bilang ina niya… hindi mo ba naaalala kung paanong hindi ka niya pinapansin sa airport? Wala ka lang para sa kanya at magiging wala ka lang kahit na nagpakasal kayo ni Rowan.”Sumimangot siya. Napalitan ng galit ang matagumpay na tingin niya kanina.“Ayos lang… at least ay ang pangalan ko ang sinisigaw ni Rowan sa gabi
“Anong ibig mong sabihin?” Kumunot ang noo niya.“Alam nating pareho na ako ang pinakaayaw mong tao, kaya ano ang ginagawa mo dito? Hindi ba’t dapat ay kasma mo si Emma at nage-enjoy kayo sa reunion niyo?” Ang bitter kong tanong, ang bawat salita ni Emma ay nasa isipan ko pa rin.Nagbuntong hininga siya. “Naghahanap ka ng away at hindi ko ito sayo ibibigay… lumabas na tayo ng hospital at ihahatid kita.”“Hindi ko kailangan ng tulong mula sa isang lalaki na kinamumuhian ako! Umalis ka na, Rowan, alam nating pareho na mas pipiliin mo na pumunta sa ibang lugar.”“Talaga? Hindi mo kailangan ang tulong ko? Kanino ka hihingi ng tulong para mag check-out? Wala kang mga kaibigan, Ava.”“Si Ethan. Pwede ako ihatid pauwi ni Ethan.” Totoo na wala akong mga kaibigan, pero pupunta si Ethan kapag humingi ako ng tulong mula sa kanya.Dumilim ang ekspresyon ni Rowan at naging kasing lamig ng bato. Ang mga kamay niya ay nag bola at kinagat niya ang ngipin niya.“Hindi ako papayag kung hindi pa a
Gumising ako at nakita ko na mag-isa ako sa kama. Huminga ako ng malalim. Alam ko na isang panaginip lang ang lahat ng yun. Imposible na matutulog si Rowan kasama ko sa sarili kong kama. Hindi ko maalala ang lahat pagkatapos ko makatulog sa hospital. Puno ako ng gamot sa sistema ko at nasa imahinasyon ko ang mga bagay na hindi totoo.Bumaba ako ng kama, ngunit kailangan ko umupo noong umiikot ang kwarto sa paningin ko. Pagkatapos ng ilang minuto, naglakad ako ng maingat habang papunta ako sa banyo para mag-shower. Gusto ko lang na mawala ang amoy ng hospital mula sa balat ko.Marami akong kailangan gawin at hindi ko alam kung saan ako magsisimula. Wala akong phone at wala rin akong kotse. Sinabi sa akin ng mga pulis na ang phone ko ay nasira noong bumagsak ako sa lupa. Meron akong ilang linggo na leave mula sa school, pero kailangan ko muna asikasuhin ang tungkol sa kotse bago ako bumalik sa trabaho.Sa oras na tapos na akong magbihis, sobrang sakit ng ulo ko.‘P*ta! Kailangan ko n
”Ako si Scarlet, pero pwede mo akong tawagin na Letty… ako ang girlfriend ng kapatid mo.”Hindi na dapat ako nakinig sa kutob ko.“Sige, tapos na tayo dito… pwede ka nang umalis.”Ayaw ko nang makialam sa kahit sinong may kinalaman sa pamilya ko. Malamang ay pareho lang sila at tapos na ako harapin ang ganitong mga tao sa buhay ko.“Pakiusap, makinig ka muna sa akin.” Ang pagmamakaawa niya at nakinig naman ako.Hindi ko alam kung ano ang meron sa kanya, pero magaan ang loob ko kapag kasama siya kahit na isa siyang estranghero at hindi ako madaling magtiwala.“Alam ko na hindi maganda ang ginawa ni Travis. Mahal ko ang tanga na yun, pero aamin din ako na hindi maganda ang pakikitungo niya sayo. Anuman ang ginawa amo, hindi nararapat sayo na tratuhin ang paraan ng pagtrato niya at ng pamilya niya sayo.”“Matagal ko nang gusto kang makita, pero natatakot ako na tatanggi ka sa akin, pero noong nabalitaan ko ang nangyari sayo, kailangan ko nang lumapit. Alam ko na hindi mo ako kilala
“Ang pangalan ko po ay Lydia, Ms. Sharp.” Ang sabi ng nurse, nakangiti pa rin siya.Sinuri ko siya. Ang mga mata ko ay inaaral siya. Lumingon ako para tumingin kay Letty, na siyang ganito rin ang ginagawa.“Hindi ako kumuha nurse.” Ang sabi ko sa kanila. “Gusto ko sabihin na maling bahay ang pinuntahan mo, pero malabo dahil alam mo ang pangalan ko, kaya posible lang na may ibang taong nag-hire sayo o isang panloloko ito.”Maganda talaga kung may nurse na mag aasikaso ng mga kailangan ko sa mga susunod na araw o linggo, pero kakaiba ito.Ibinaba ni Lydia ang kanyang bago bago siya tumalikod para harapin ako. “Pinili po ako ni Mr. Wood at sinabi niya po na magsimula po agad ako.”’Nainis ako. Nabigla at naiinis ako ng sabay na gagawin ito ni Rowan. Sa oras na magdesisyon ako na hindi ko kailangan ang tulong niya, doon siya nagdesisyon na maging isang bayani. Nasaan siya sa mga panahon ng kasal namin noong kailangan ko siya? Hindi niya ako pinapansin noon at trinato niya na parang wa
Emma.“Sigurado ka ba dito?” Tanong ni Molly, ang nag aalala niyang mga mata ay nakatingin sa mukha ko. "Sigurado ka bang gusto mong gawin ito?"Sigurado ba ako? Ano ba. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon niya, pero may kailangan akong gawin, di ba?"Oo" Tumango ako, itinuwid ang aking likod sa determinasyon.Alam kong nagkamali ako ng malaki. Alam kong kasalanan ko ang nangyayari sa akin. Karma na ang humahabol sa akin, ngunit hindi ko ito hahayaang pigilan ako. Hindi ako maaaring umupo sa paligid ng paglilinis na nagnanais na iba ang mga bagay.Isinuot ko ang magandang sundress na napili ko. Kulay puti ito at may mga asul na bulaklak. Gusto kong magmukhang presentable, down to earth at mainit. Gusto kong magmukhang kaakit akit. Isang tao na magaan ang pakiramdam mo sa pamamagitan lamang ng pagtingin sa kanila. Ang mga sundresses ay palaging nagbibigay ng ilusyon na iyon."Napagtanto mo na maaari niyang isara ang pinto sa iyong mu
Tumango ako, saka humiga sa sofa habang binuhusan niya ako ng baso. Isa na kailangan ko.“Kailangan kong sumang ayon sa sinabi ni mom, si Lilly ay katulad mo. Nagulat ako sa sobrang talino niya. Kung paanong marami siyang alam pagdating sa pera.” Sabi niya pagkatapos lumagok sa baso niya.Napangiti ako ng may pagmamalaki. “Ganyan din si Noah na mini me mo. Napaka spot on niya pagdating sa pag alam kung aling mga kumpanya ang may potensyal."At ito ay totoo. Matalas si Noah pagdating sa mga potensyal ng kumpanya, tulad ni Rowan. Mababasa ni Rowan ang bagong potensyal ng kumpanya, kahit na ang mga nakatatag ng kumpanya.Ito ay dahil sa kanya na hindi kami gumawa ng isang masamang pamumuhunan kapag nakakuha ng isang bagong kumpanya.“Pakiramdam ko, dadalhin ng dalawa ang business world. Dadalhin nila ang korporasyon ng Woods sa mas mataas na taas. Katulad natin, magiging perfect duo sila." Binibigkas niya ang parehong bagay na iniisip ko.Kinuha ko ang aking baso, nilagok ko ang buo
Gabriel."Magiging okay ba kayong dalawa ngayong gabi?" Tanong ko habang binubuksan ang pinto ng sasakyan kina Harper at Lilly."Oo" Sagot niya at iniwas ang tingin sa akin. "Huwag kang magalala, baka makatulog na kaming dalawa pagpasok namin sa loob.""Okay", Umabante ako at hinalikan si Lilly sa pisngi. Mukhang handa na siyang bumaba. “Magandang gabi sweetheart.”"Goodnight daddy" Bulong niya.Bwisit. Sa tingin ko hindi ako masasanay na tinatawag niya ako ng ganoon. Gaya nga ng sinabi ko kanina, nung nalaman ko si Lilly, balak ko na gamitin siya bilang huling alas para makuha ang gusto ko mula kay Harper. Ngayon bagaman, ito ay isang ganap na naiibang kwento.Sa tuwing tinatawag niya akong ganyan, ngayon, kumikibo ang puso ko. Nakaramdam ako ng kung anong init na bumabalot sa loob ko. Kakaiba talaga. Wala akong naranasan dati.Sa isang maliit na alon at isang magandang gabi mula kay Harper, tumalikod sila at umalis. Matapos masigurado na ligtas na sila sa loob ng gusali, tumal
"Hi" Para sa kakaibang dahilan, nasabi ko ang salitang iyon.Ang pagharap kay Ava ay parang pagharap sa lihim mong crush. Bigla akong pinagpawisan at kinabahan.Sa halip na sumagot ay hinila niya ako ng mahigpit. Isang mainit na yakap iyon. Parang nakayakap sa malambot at malambot na teddy bear.“Natutuwa akong opisyal na makilala ka, Harper. Welcome sa pamilya.” Bulong niya kaagad bago siya humakbang palayo.Dinala ako ni Gabriel sa out-door setup na maraming pagkain sa mesa. Ginalaw niya ako kaya umupo ako sa tabi niya.Nakuha ba niya na kinaiinisan ko ang kalapitan niya ng may dahilan?Sa loob ng ilang segundo, lahat ay naghuhukay."Kung gayon, Harper, anong trabaho mo?" Tanong ng mom ni Gabriel.Napalunok ako, ng lumingon ang lahat. Naiinis ako kapag nakatuon ang atensyon sa akin."Ako’y isang interior designer," Sagot ko, habang sinusubukang panatilihin ang eye contact.Kung mayroong isang bagay na itinuro sa akin ng aking mom, ito ay ang pakikipag ugnay sa mata ay mahal
"Kasal siya kay Ava?" Tanong ko na lubos at lubos na nabigla."Oo" Sagot niya tapos nanliit ang mata niya. "Bakit parang gulat na gulat ka sa balitang iyan?"Nagkibit balikat na sagot ko. "Marahil dahil gulat pa din ako."At ako nga. Hindi ko kailanman nakita ang pagdating nito. Wala kahit kaunti. Tulad ng sinabi ko, kinasusuklaman ni Rowan si Ava, kaya paano siya napunta sa kanya? Paano ang mga bagay nagbago ng sobra na siya ngayon ay masaya at kung ano pa man?Ang Rowan na naalala ko ay moody, galit, bitter at may chip na kasing laki ng isang buong galaxy sa balikat. Panay ang pagsimangot niya sa mukha at bihira siyang ngumiti. Nangyari ang lahat ng pagbabagong iyon pagkatapos niyang matulog kay Ava at makipaghiwalay kay Emma.Itong bagong version niya ang nagpaalala sa akin noong kasama pa niya si Emma. Dati ay nagliliwanag ang mukha nito sa tuwing nakikita siya o malapit sa kanya. Panay ang ngiti niya na para bang ang presensya lang ni Emma sa buhay niya ang nagpapasaya sa kan
Mukhang masaya si Rowan ngayon, kaya gaya ng sinabi ko, iniisip ko na nagkabalikan sila ni Emma. Iyon lang ang posibleng senaryo. Mula sa sinabi sa akin noon ni Gabriel, galit na galit si Rowan kay Ava, tulad ng pagkamuhi sa akin ni Gabriel.Lumipat ang mata ko sa batang babae. Medyo pamilyar siya, pero hindi ko mailagay ang mukha niya. Marahil siya ay anak nina Rowan at Emma kahit na hindi siya katulad ng Emma na naalala ko. At muli, ang mga gene ay maaaring maging kakaiba kung minsan."At ang batang babae?""Ang pangalan niya ay Iris" Sagot niya, ang kanyang proximity ay gumagawa ng ilang mga kakaibang bagay sa akin.Paalis na, sinubukan kong panatilihing kaunti ang distansya sa pagitan namin.Pinagpatuloy ko ang panonood kay Iris, na isang bola ng enerhiya. Meron itong magandang asul na mga mata na nakikita kong kumikinang hanggang sa kinatatayuan ko. Hindi siya kamukha ni Emma, ngunit kung tama ang pagkakaalala ko, si Emma ay may asul na mga mata, kaya malamang na nakuha ito
Harper.Hindi ko na napigilan ang kaba kahit na sinundan namin ni Gabriel ang mga magulang niya. Sa totoo lang, naging mas maganda ang usapan sa opisina kaysa sa inaasahan ko. Hindi ko alam kung ano ang inaasahan ko, ngunit hindi ito ang kanilang kalmado, o marahil ito ay ang kalmado bago ang bagyo?Hindi ko rin maintindihan kung bakit hindi sinabi ni Gabriel sa kanila na kasal na kami noon. Sa kabila kung paano natapos ang aming kasal, ito ang pinaka makatuwirang gawin. Hindi ko ginusto na itinatago niya ang mga ito sa dilim.“Okay ka lang ba?” Hinila ako ng boses niya pabalik sa kasalukuyan.Tumingala ako sa kanya para lang makita ang kanyang mata na nakatitig sa akin ng seryoso. Sobrang tumatagos ang mga ito, parang binabasa niya ako hanggang sa kaluluwa ko. Iniwas ko ang mga mata ko sa kanya, tumutok ako sa harapan."Oo, medyo kinakabahan pa rin ako, hindi ko alam kung bakit," Totoo kong sagot.Ang pinakamasamang bahagi ay tapos na, kaya hindi ko alam kung bakit ako nababalis
Salamat sa kanyang kapatid, alam kong gusto niya ako at ito ang nagbigay sa akin ng pinakamahusay na sandata laban sa kanya. Gusto ko siyang saktan, sirain at maging sanhi ng sakit para sa pagkuha ng kalayaan mula sa akin. Hindi kailangan ng isang henyo na malaman ang pangangaliwa sa kanya ay makakasakit sa kanya at kung kaya ginawa ko ito at sinigurado na alam niya ito. Gusto kong pagsisihan niya ang naisip niyang bitag ako. Gumana ito at bawat beses na nakita ko siya, nakita ko ang kirot sa kanyang mga mata. Alam kong nagiging halimaw ako, pero nasisiyahan akong makita ang sakit doon."At paano kayo nagkita ulit after years?" Nagpatuloy si mom ng hindi ako nagkomento sa obserbasyon ni dad."Pinahanap ko siya," Nagkibit balikat ko. "Gusto ng board na magpakasal ako at manirahan kasama nito at kaya ko ginawa."Lumipat ang mga mata ng aking ina kay Harper. "At pumayag kang pakasalan siya sa kabila ng kasuklam suklam na pakikitungo niya sayo?"Napangiwi ako sa sinabi ni mom. Ayaw kon
Alam kong magiging pasabog ang magiging reaksyon nila. Hindi araw araw na sinasabi sayo na mayroon kang manugang at apo na hindi mo alam.Ang aking dad ay nagsimulang maglakad at alam ko kung ano ang iniisip niya. Sinanay ni Dad ako at si Rowan. Lagi nating alam kung ano ang iniisip niya dahil pareho tayo ng iniisip.Marahil ay nagtataka siya kung paano nangyari ito. Nag iisip kung kumuha ako ng paternity test para masiguradong anak ko nga si Lilly. Iniisip din niya kung nagawa ni Harper kahit papaano na lokohin ako, bitag ako. Siya ay nasa mode ng pag iisip, sinusubukang gawin ang lahat ng mga anggulo.“P-Paano nangyari ito? Paano ka nagkaroon ng asawa at anak na babae ng biglaan?" Nauutal na sabi ni mom, sinusubukang buuin ang mga salita.Bakas pa rin sa mukha niya ang gulat. Lumipat ang mga mata niya mula sa akin kay Harper na tahimik na nakatingin sa sahig. Kinakabahan siya. Nagpanic sa loob. May malakas na tulak para hawakan siya. Upang bigyan siya ng katiyakan sa pamamagitan