“Anong ibig mong sabihin?” Kumunot ang noo niya.“Alam nating pareho na ako ang pinakaayaw mong tao, kaya ano ang ginagawa mo dito? Hindi ba’t dapat ay kasma mo si Emma at nage-enjoy kayo sa reunion niyo?” Ang bitter kong tanong, ang bawat salita ni Emma ay nasa isipan ko pa rin.Nagbuntong hininga siya. “Naghahanap ka ng away at hindi ko ito sayo ibibigay… lumabas na tayo ng hospital at ihahatid kita.”“Hindi ko kailangan ng tulong mula sa isang lalaki na kinamumuhian ako! Umalis ka na, Rowan, alam nating pareho na mas pipiliin mo na pumunta sa ibang lugar.”“Talaga? Hindi mo kailangan ang tulong ko? Kanino ka hihingi ng tulong para mag check-out? Wala kang mga kaibigan, Ava.”“Si Ethan. Pwede ako ihatid pauwi ni Ethan.” Totoo na wala akong mga kaibigan, pero pupunta si Ethan kapag humingi ako ng tulong mula sa kanya.Dumilim ang ekspresyon ni Rowan at naging kasing lamig ng bato. Ang mga kamay niya ay nag bola at kinagat niya ang ngipin niya.“Hindi ako papayag kung hindi pa a
Gumising ako at nakita ko na mag-isa ako sa kama. Huminga ako ng malalim. Alam ko na isang panaginip lang ang lahat ng yun. Imposible na matutulog si Rowan kasama ko sa sarili kong kama. Hindi ko maalala ang lahat pagkatapos ko makatulog sa hospital. Puno ako ng gamot sa sistema ko at nasa imahinasyon ko ang mga bagay na hindi totoo.Bumaba ako ng kama, ngunit kailangan ko umupo noong umiikot ang kwarto sa paningin ko. Pagkatapos ng ilang minuto, naglakad ako ng maingat habang papunta ako sa banyo para mag-shower. Gusto ko lang na mawala ang amoy ng hospital mula sa balat ko.Marami akong kailangan gawin at hindi ko alam kung saan ako magsisimula. Wala akong phone at wala rin akong kotse. Sinabi sa akin ng mga pulis na ang phone ko ay nasira noong bumagsak ako sa lupa. Meron akong ilang linggo na leave mula sa school, pero kailangan ko muna asikasuhin ang tungkol sa kotse bago ako bumalik sa trabaho.Sa oras na tapos na akong magbihis, sobrang sakit ng ulo ko.‘P*ta! Kailangan ko n
”Ako si Scarlet, pero pwede mo akong tawagin na Letty… ako ang girlfriend ng kapatid mo.”Hindi na dapat ako nakinig sa kutob ko.“Sige, tapos na tayo dito… pwede ka nang umalis.”Ayaw ko nang makialam sa kahit sinong may kinalaman sa pamilya ko. Malamang ay pareho lang sila at tapos na ako harapin ang ganitong mga tao sa buhay ko.“Pakiusap, makinig ka muna sa akin.” Ang pagmamakaawa niya at nakinig naman ako.Hindi ko alam kung ano ang meron sa kanya, pero magaan ang loob ko kapag kasama siya kahit na isa siyang estranghero at hindi ako madaling magtiwala.“Alam ko na hindi maganda ang ginawa ni Travis. Mahal ko ang tanga na yun, pero aamin din ako na hindi maganda ang pakikitungo niya sayo. Anuman ang ginawa amo, hindi nararapat sayo na tratuhin ang paraan ng pagtrato niya at ng pamilya niya sayo.”“Matagal ko nang gusto kang makita, pero natatakot ako na tatanggi ka sa akin, pero noong nabalitaan ko ang nangyari sayo, kailangan ko nang lumapit. Alam ko na hindi mo ako kilala
“Ang pangalan ko po ay Lydia, Ms. Sharp.” Ang sabi ng nurse, nakangiti pa rin siya.Sinuri ko siya. Ang mga mata ko ay inaaral siya. Lumingon ako para tumingin kay Letty, na siyang ganito rin ang ginagawa.“Hindi ako kumuha nurse.” Ang sabi ko sa kanila. “Gusto ko sabihin na maling bahay ang pinuntahan mo, pero malabo dahil alam mo ang pangalan ko, kaya posible lang na may ibang taong nag-hire sayo o isang panloloko ito.”Maganda talaga kung may nurse na mag aasikaso ng mga kailangan ko sa mga susunod na araw o linggo, pero kakaiba ito.Ibinaba ni Lydia ang kanyang bago bago siya tumalikod para harapin ako. “Pinili po ako ni Mr. Wood at sinabi niya po na magsimula po agad ako.”’Nainis ako. Nabigla at naiinis ako ng sabay na gagawin ito ni Rowan. Sa oras na magdesisyon ako na hindi ko kailangan ang tulong niya, doon siya nagdesisyon na maging isang bayani. Nasaan siya sa mga panahon ng kasal namin noong kailangan ko siya? Hindi niya ako pinapansin noon at trinato niya na parang wa
Binati rin siya ni Letty at tumitig lang ako sa kanilang dalawa. Mukhang ako lang ang hindi alam na may girlfriend ang kapatid ko. Iniisip ko kung malalaman ko ba ito kung hindi nagdesisyon si Letty na makipagkita mismo sa akin.Tumayo ako ng mabagal at lumingon para tumingin kay Rowan. “Nagpapasalamat ako sa sinusubukan mong gawin dahil ako ang nanay ng anak mo, pero hindi mo ito kailangan gawin. Ako na ang bahala sa lahat.”Sa loob looban ko, alam ko na ito ang rason kung bakit ginagawa niya ang mga ito. Hindi dahil mahalaga ako sa kanya, kundi dahil nanay ako ni Noah. Tutal, hindi lang isa o dalawang beses niya itong pinaalala sa akin.Kumunot ang noo ng gwapong mukha niya. “Hindi yun ang rason kung bakit…”“Hindi ko talaga kailangan ng tulong mo, kaya pwede bang sabihin mo sa kanya na ibalik ang kotse at i-terminate ang services niya?” Sumingit ako bago pa siya matapos magsalita, tumuro ako sa lalaki at pagkatapos ay tumuro ako kay Lydia.“Talaga, hindi mo kailangan ng tulong
Dumilim ang ekspresyon niya at lumapit siya. “Maging makatwiran ka naman kahit minsan, Ava.”“Makatwiran naman ako. Hindi ko kailangan ng tulong mo. Humingi ako ng divorce para mawala ka na sa buhay ko… bakit biglang interesado ka ngayon na tumulong sa akin, noon naman ay walang pakialam sa akin?”“Syempre, nanay ka ni Noah kaya may pakialam ako. At kung nakakalimutan mo, hindi ako pwedeng umalis sa buhay mo dahil may anak tayo, kaya may koneksyon talaga ang mga buhay natin.” Ang galit niyang sinabi, puno ng apoy ang mga mata niya.“Sa susunod lang na sampung taon, at maliban sa pagiging parte ng buhay ni Noah, hindi ibig sabihin nito ay kailangan mo maging parte ng buhay ko, o ako ang maging parte ng buhay mo.” Ang katwiran ko.Napapagod na ako, kaya umupo ako sa barstool. Napaka bigat ng pakiramdam ng ulo ko. Gusto ko lang humiga.“Tanggapin mo ang kotse.” Ang utos niya ulit.“Bakit hindi mo ito kunin at ipasok mo sa pwet mo.” Ang sagot ko, pakiramdam ko na umabot na ako sa han
Inayos ko ang hoodie ko upang maging presentable ako sa halip na mukha akong malapit nang mamatay.“Bakit po kayo may suot na isang beanie, mommy?” Tumingin sa akin si Noah ng naghihinala.Nag-skype kami pagkatapos ko itong i-postpone ng maraming beses. Ito ay dahil hirap akong dujmilat ng higit sa limang minuto. Ngunit ngayon, mas maganda na ang pakiramdam ko.Sumandal ako sa headboard. Ang beanine ay para itago ang bandage. Hindi pa rin alam ni Noah ang nangyari sa akin at sisiguraduhin ko na hindi niya ito malaman.“Medyo malamig at giniginaw ako.” Ang sinungaling ko.Nakokonsensya ako at nagsisinungaling ako sa kanya, pero alam ko na ito ay para sa kanya. “May heater po tayo, mommy. Buksan niyo na lang po yun.”“Hindi gumagana yun at nakalimutan ko na ipaayos ito.”Lintik, ayaw kong nagsisinungaling sa kanya. May parte sa sarili ko na pakiramdam na isa akong masamang nanay dahil tila wala akong ginawa kundi ang magsinungaling sa kanya simula noong namatay si tatay. Ngunit m
May kumatok sa pinto at napalingon ako.“May naghahanap sa inyo, Ava.” Ang sabi ni Lydia.Nakumbinsi ko na siya na tawagin ako sa pangalan ko sa halip na madam. Nagpapasalamat ako at kinumbinsi ako ni Letty na hayaan si Lydia na manatili, dahil isang malaking tulong si Lydia. Gumagawa pa siya ng ilang gawaing bahay para sa akin. Hindi ko alam kung paano ako mabubuhay ng wala siya.“Sino po yun, mommy?”Sinabi ko kay Lydia na papasukin ang kung sinuman ang naghahanap sa akin bago ako lumingon sa mahal na anak ko.“Isa siyang mabait na babae na may pangalang Lydia. Nandito siya para tumulong sa gawaing bahay.” Ang sagot ko sa kanya. Ang isip ko ay kung sino ang bumisita.Kung tama ang hula ko, ito ay si Letty o si Ethan. Pareho silang bumisita ng ilang beses para kamustahin ako.“Bakit niyo po kailangan ng tulong? Hindi niyo naman po kailangan ng tulong noon, kayo po ang super Mom.” Tumingin siya sa akin ng naghihinala.Siyempre, tama siya. Lagi kong ginagawa ang lahat ng mag isa
Emma.“Sigurado ka ba dito?” Tanong ni Molly, ang nag aalala niyang mga mata ay nakatingin sa mukha ko. "Sigurado ka bang gusto mong gawin ito?"Sigurado ba ako? Ano ba. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon niya, pero may kailangan akong gawin, di ba?"Oo" Tumango ako, itinuwid ang aking likod sa determinasyon.Alam kong nagkamali ako ng malaki. Alam kong kasalanan ko ang nangyayari sa akin. Karma na ang humahabol sa akin, ngunit hindi ko ito hahayaang pigilan ako. Hindi ako maaaring umupo sa paligid ng paglilinis na nagnanais na iba ang mga bagay.Isinuot ko ang magandang sundress na napili ko. Kulay puti ito at may mga asul na bulaklak. Gusto kong magmukhang presentable, down to earth at mainit. Gusto kong magmukhang kaakit akit. Isang tao na magaan ang pakiramdam mo sa pamamagitan lamang ng pagtingin sa kanila. Ang mga sundresses ay palaging nagbibigay ng ilusyon na iyon."Napagtanto mo na maaari niyang isara ang pinto sa iyong mu
Tumango ako, saka humiga sa sofa habang binuhusan niya ako ng baso. Isa na kailangan ko.“Kailangan kong sumang ayon sa sinabi ni mom, si Lilly ay katulad mo. Nagulat ako sa sobrang talino niya. Kung paanong marami siyang alam pagdating sa pera.” Sabi niya pagkatapos lumagok sa baso niya.Napangiti ako ng may pagmamalaki. “Ganyan din si Noah na mini me mo. Napaka spot on niya pagdating sa pag alam kung aling mga kumpanya ang may potensyal."At ito ay totoo. Matalas si Noah pagdating sa mga potensyal ng kumpanya, tulad ni Rowan. Mababasa ni Rowan ang bagong potensyal ng kumpanya, kahit na ang mga nakatatag ng kumpanya.Ito ay dahil sa kanya na hindi kami gumawa ng isang masamang pamumuhunan kapag nakakuha ng isang bagong kumpanya.“Pakiramdam ko, dadalhin ng dalawa ang business world. Dadalhin nila ang korporasyon ng Woods sa mas mataas na taas. Katulad natin, magiging perfect duo sila." Binibigkas niya ang parehong bagay na iniisip ko.Kinuha ko ang aking baso, nilagok ko ang buo
Gabriel."Magiging okay ba kayong dalawa ngayong gabi?" Tanong ko habang binubuksan ang pinto ng sasakyan kina Harper at Lilly."Oo" Sagot niya at iniwas ang tingin sa akin. "Huwag kang magalala, baka makatulog na kaming dalawa pagpasok namin sa loob.""Okay", Umabante ako at hinalikan si Lilly sa pisngi. Mukhang handa na siyang bumaba. “Magandang gabi sweetheart.”"Goodnight daddy" Bulong niya.Bwisit. Sa tingin ko hindi ako masasanay na tinatawag niya ako ng ganoon. Gaya nga ng sinabi ko kanina, nung nalaman ko si Lilly, balak ko na gamitin siya bilang huling alas para makuha ang gusto ko mula kay Harper. Ngayon bagaman, ito ay isang ganap na naiibang kwento.Sa tuwing tinatawag niya akong ganyan, ngayon, kumikibo ang puso ko. Nakaramdam ako ng kung anong init na bumabalot sa loob ko. Kakaiba talaga. Wala akong naranasan dati.Sa isang maliit na alon at isang magandang gabi mula kay Harper, tumalikod sila at umalis. Matapos masigurado na ligtas na sila sa loob ng gusali, tumal
"Hi" Para sa kakaibang dahilan, nasabi ko ang salitang iyon.Ang pagharap kay Ava ay parang pagharap sa lihim mong crush. Bigla akong pinagpawisan at kinabahan.Sa halip na sumagot ay hinila niya ako ng mahigpit. Isang mainit na yakap iyon. Parang nakayakap sa malambot at malambot na teddy bear.“Natutuwa akong opisyal na makilala ka, Harper. Welcome sa pamilya.” Bulong niya kaagad bago siya humakbang palayo.Dinala ako ni Gabriel sa out-door setup na maraming pagkain sa mesa. Ginalaw niya ako kaya umupo ako sa tabi niya.Nakuha ba niya na kinaiinisan ko ang kalapitan niya ng may dahilan?Sa loob ng ilang segundo, lahat ay naghuhukay."Kung gayon, Harper, anong trabaho mo?" Tanong ng mom ni Gabriel.Napalunok ako, ng lumingon ang lahat. Naiinis ako kapag nakatuon ang atensyon sa akin."Ako’y isang interior designer," Sagot ko, habang sinusubukang panatilihin ang eye contact.Kung mayroong isang bagay na itinuro sa akin ng aking mom, ito ay ang pakikipag ugnay sa mata ay mahal
"Kasal siya kay Ava?" Tanong ko na lubos at lubos na nabigla."Oo" Sagot niya tapos nanliit ang mata niya. "Bakit parang gulat na gulat ka sa balitang iyan?"Nagkibit balikat na sagot ko. "Marahil dahil gulat pa din ako."At ako nga. Hindi ko kailanman nakita ang pagdating nito. Wala kahit kaunti. Tulad ng sinabi ko, kinasusuklaman ni Rowan si Ava, kaya paano siya napunta sa kanya? Paano ang mga bagay nagbago ng sobra na siya ngayon ay masaya at kung ano pa man?Ang Rowan na naalala ko ay moody, galit, bitter at may chip na kasing laki ng isang buong galaxy sa balikat. Panay ang pagsimangot niya sa mukha at bihira siyang ngumiti. Nangyari ang lahat ng pagbabagong iyon pagkatapos niyang matulog kay Ava at makipaghiwalay kay Emma.Itong bagong version niya ang nagpaalala sa akin noong kasama pa niya si Emma. Dati ay nagliliwanag ang mukha nito sa tuwing nakikita siya o malapit sa kanya. Panay ang ngiti niya na para bang ang presensya lang ni Emma sa buhay niya ang nagpapasaya sa kan
Mukhang masaya si Rowan ngayon, kaya gaya ng sinabi ko, iniisip ko na nagkabalikan sila ni Emma. Iyon lang ang posibleng senaryo. Mula sa sinabi sa akin noon ni Gabriel, galit na galit si Rowan kay Ava, tulad ng pagkamuhi sa akin ni Gabriel.Lumipat ang mata ko sa batang babae. Medyo pamilyar siya, pero hindi ko mailagay ang mukha niya. Marahil siya ay anak nina Rowan at Emma kahit na hindi siya katulad ng Emma na naalala ko. At muli, ang mga gene ay maaaring maging kakaiba kung minsan."At ang batang babae?""Ang pangalan niya ay Iris" Sagot niya, ang kanyang proximity ay gumagawa ng ilang mga kakaibang bagay sa akin.Paalis na, sinubukan kong panatilihing kaunti ang distansya sa pagitan namin.Pinagpatuloy ko ang panonood kay Iris, na isang bola ng enerhiya. Meron itong magandang asul na mga mata na nakikita kong kumikinang hanggang sa kinatatayuan ko. Hindi siya kamukha ni Emma, ngunit kung tama ang pagkakaalala ko, si Emma ay may asul na mga mata, kaya malamang na nakuha ito
Harper.Hindi ko na napigilan ang kaba kahit na sinundan namin ni Gabriel ang mga magulang niya. Sa totoo lang, naging mas maganda ang usapan sa opisina kaysa sa inaasahan ko. Hindi ko alam kung ano ang inaasahan ko, ngunit hindi ito ang kanilang kalmado, o marahil ito ay ang kalmado bago ang bagyo?Hindi ko rin maintindihan kung bakit hindi sinabi ni Gabriel sa kanila na kasal na kami noon. Sa kabila kung paano natapos ang aming kasal, ito ang pinaka makatuwirang gawin. Hindi ko ginusto na itinatago niya ang mga ito sa dilim.“Okay ka lang ba?” Hinila ako ng boses niya pabalik sa kasalukuyan.Tumingala ako sa kanya para lang makita ang kanyang mata na nakatitig sa akin ng seryoso. Sobrang tumatagos ang mga ito, parang binabasa niya ako hanggang sa kaluluwa ko. Iniwas ko ang mga mata ko sa kanya, tumutok ako sa harapan."Oo, medyo kinakabahan pa rin ako, hindi ko alam kung bakit," Totoo kong sagot.Ang pinakamasamang bahagi ay tapos na, kaya hindi ko alam kung bakit ako nababalis
Salamat sa kanyang kapatid, alam kong gusto niya ako at ito ang nagbigay sa akin ng pinakamahusay na sandata laban sa kanya. Gusto ko siyang saktan, sirain at maging sanhi ng sakit para sa pagkuha ng kalayaan mula sa akin. Hindi kailangan ng isang henyo na malaman ang pangangaliwa sa kanya ay makakasakit sa kanya at kung kaya ginawa ko ito at sinigurado na alam niya ito. Gusto kong pagsisihan niya ang naisip niyang bitag ako. Gumana ito at bawat beses na nakita ko siya, nakita ko ang kirot sa kanyang mga mata. Alam kong nagiging halimaw ako, pero nasisiyahan akong makita ang sakit doon."At paano kayo nagkita ulit after years?" Nagpatuloy si mom ng hindi ako nagkomento sa obserbasyon ni dad."Pinahanap ko siya," Nagkibit balikat ko. "Gusto ng board na magpakasal ako at manirahan kasama nito at kaya ko ginawa."Lumipat ang mga mata ng aking ina kay Harper. "At pumayag kang pakasalan siya sa kabila ng kasuklam suklam na pakikitungo niya sayo?"Napangiwi ako sa sinabi ni mom. Ayaw kon
Alam kong magiging pasabog ang magiging reaksyon nila. Hindi araw araw na sinasabi sayo na mayroon kang manugang at apo na hindi mo alam.Ang aking dad ay nagsimulang maglakad at alam ko kung ano ang iniisip niya. Sinanay ni Dad ako at si Rowan. Lagi nating alam kung ano ang iniisip niya dahil pareho tayo ng iniisip.Marahil ay nagtataka siya kung paano nangyari ito. Nag iisip kung kumuha ako ng paternity test para masiguradong anak ko nga si Lilly. Iniisip din niya kung nagawa ni Harper kahit papaano na lokohin ako, bitag ako. Siya ay nasa mode ng pag iisip, sinusubukang gawin ang lahat ng mga anggulo.“P-Paano nangyari ito? Paano ka nagkaroon ng asawa at anak na babae ng biglaan?" Nauutal na sabi ni mom, sinusubukang buuin ang mga salita.Bakas pa rin sa mukha niya ang gulat. Lumipat ang mga mata niya mula sa akin kay Harper na tahimik na nakatingin sa sahig. Kinakabahan siya. Nagpanic sa loob. May malakas na tulak para hawakan siya. Upang bigyan siya ng katiyakan sa pamamagitan