Tumayo lang kami pagkatapos nun. Nililipat ko ang bigat ko sa magkabilang paa at medyo awkward ako. Tumitig siya sa akin, ang asul na mga mata niya ay nakatingin sa kaluluwa ko. Lumayo ako ng tingin para umiwas sa malalim na tingin niya.“Ethan.” May taong tumawag at lumingon ako para makita ang isang pulis na sumesenyas sa kanya.“Papunta na,” Ang sigaw ni Ethan bago siya lumingon papunta sa akin. “Masaya ako at nakita kita, beautiful. Sa susunod na lang, okay?”“Sige.” Ang mahina kong sinabi.Pagkatapos, hindi ko inaasahan na yakapin niya ako bago siya naglalakad palayo. Iniisip ko kung ano ba ang nangyari.Inalis ko ang sarili ko sa pagkatulala makalipas ang ilang sandali at naglakad na ulit ako. Kailangan ko bumili ng groceries at dahil hindi malayo sa school ang store, nagdesisyon akong maglakad.Ang sling ay tinanggal na at kahit na ang balikat ko ay masakit minsan, kaya ko pa rin kumilos. Inisip ko ang lahat ng kailangan kong bilhin ngunit ang nangingibabaw ay ang pag uusa
“So, kamusta ang araw mo, mahal?” Ang tanong ko kay Noah.Ang phone ay nasa pagitan ng balikat at tainga ko. Sinusubukan kong mag multi-task, kinakausap ko siya habang naglilinis. Hindi madali, ngunit at least ay medyo mas maayos na ang balikat ko ngayon.“Maganda po!” Ang sigaw niya sa phone at halos mabasag ang eardrums ko. “Kakatapos lang po namin kumain ng ice cream at ngayon ay pupunta po kami sa slides, may mga slide po sila dito at diretso po ito papunta sa dagat.”Masaya ako sa sabik na pagsasalita niya. Kaligayahan ko ang kaligayahan niya. Dahil ligtas at masaya siya, sapat na ito para sa akin.“Maganda kung ganun, mahal… tingnan mo, sabi ko sayo masaya dyan.”Tumigil na ako sa paglilinis, umupo ako sa sofa. Mas mabuti ang matapos muna ako sa pakikipag usap sa kanya. “Paano naman po kayo mommy, kamusta po ang weekend niyo?”Ano ang masasabi ko? Sobrang boring nito. Mas marami pang kasiyahan ang walong-taong gulang na anak ko kaysa sa akin. Wala akong mapupuntahan at wala
Ibinaba niya ang phone at dumiretso ako sa bedroom para maghanap ng disenteng susuotin. Dahil pupunta kami sa isang shooting range, nagdesisyon ako na magsuot ng damit na komportable, kaya nagsuot ako ng jeans, isang t-shirt, at flats. Dumating si Ethan sa loob ng sampung minuto na tulad ng sinabi niya at agad kaming umalis.“So, bakit nagdesisyon ka na maging isang pulis?” Ang tanong ko habang nakatingin sa kanya.Naing komportable ang mood at magaan ang loob ko habang nasa tabi niya. Maganda ito. Matagal na akong hindi pa nakaramdam ng pagiging komportable kasama ang isang tao.“Pinatay ng isang pulis ang tatay ko,” Ang sagot niya habang nag buntong hininga.Kumunot ang noo ko, medyo nagulat ako. “Madalas ay mas lalayo ang mga tao sa mga pulis dahil doon.”“Alam ko, pero ang tatay ko ay hindi isang mabuting tao at hindi rin siya isang mabuting tatay. Noong binaril ng mga pulis ang tatay ko para sa pagbebenta ng hindi legal na mga baril, gumaan ang loob ko. Nang mahuli ng mga pul
Rowan:Pinanood ko ang pulis na nagligtas kay Ava habang hinila niya palayo si Ava. Sa hindi malamang rason, ayaw kong hawak niya ang kamay ni Ava. Seryoso, kailangan niya bang hawakan ang kamay ni Ava?Hindi ko alam kung bakit naiirita ako nang makita ko na magkasama sila. Ayaw ko ang meron sa pagitan nila.Naramdaman ko ang malambot na mga kamay na nakahawak sa kamay ko at napagtanto ko na nag bola ang mga kamay ko. “Ayos ka lang ba?” Ang tanong ni Emma at humarap ako sa kanya.Bumalik ako sa sarili ko dahil sa magandang mukha niya.‘Siya ang gusto ko, ang taong hinihintay ko,’ Ang paalala ko sa sarili ko, tinulak ko palayo si Ava na nasa isip ko.Ayaw ko naman kay Ava, kaya hindi dapat ako naaapektuhan kung may ibang lalaking may interes sa kanya, hindi ba?“Oo, ayos lang ako.” Ang sagot ko at ngumiti ako kay Emma.Ngumiti rin siya sa akin tulad ng unang ngiti niya sa akin, nahuli ako ng ngiti niya. Binalik ako ito sa mga panahong noong magkasama kami.Makalipas ang ilang m
“Dahil nakatingin ka ng masama sa ex-wife mo at sa hero niya.” Ang sabi ni Gabe.“Hindi siya isang hero!”“Isa siyang hero… baka nakalimutan mo na sinubukan niyang iligtas si Ava, kaya isa siyang hero sa mga mata ni Ava.”Lumingon si Ava at tumingin siya kay Ethan ng may tingin na hindi ko pa nakita noon, at hindi ko ito gusto.“Tumahimik ka, Gabriel.” Ang galit kong sinabi.Tumawa siya, halatang natatawa sa lahat ng ito.“Heto, dapat mong ayusin ang sarili mo. Pumunta ka dito kasama si Emma, kaya hindi ka pwedeng tumitig lang ng buong magdamag kay Ava. Si Emma ang gusto mo, hindi ba, pati napansin niya na wala sa kanya ang atensyon mo.”Bumalik ako sa sarili ko dahil dito. Tumingin ako kay Emma at nakita ko na nakaupo siya, ang mga kamay niya ay nasa hita niya at nakayuko siya. Lintik! Tama si Gabe. Hindi nararapat ito para kay Emma, dapat ay magsisimula kami ng bagong buhay, at narito ako at obsessed kay Ava, na siyang tila naka-move on na.Binaba ko ang baril ko, pagkatapos
Ava:“Si Rowan?” Ang tanong sa akin ni Ethan habang nagdrive kami pauwi.Pagkatapos ng pangyayari sa banyo, ayaw ko nang maging malapit kay Rowan, kaya sinabi ko kay Ethan na ihatid ako pauwi makalipas ang tatlumpung minuto.“Siya ang ex-husband ko.” Ang sagot ko ng walang emosyon at tumahimik kami.Hindi pa rin ako makapaniwala na may lakas ng loob si Rowan para ipitin ako sa banyo. Ang malala pa dito, muntik niya na akong halikan. Ako! Hindi pa siya nagkusa na halikan ako noon, kaya talagang nakakagulat ito para sa akin.Halos sumuko ako. Ito ang gusto ko noon, pero naalala ko na kasama niya na si Emma. Na malamang ay naghalikan na sila at iba pa. Ito ang nagbigay sa akin ng lakas na kailangan ko para itulak siya palayo mula sa akin. Hindi ko pwedeng hayaan siya na gamitin ako ng ganun. Hindi na pwede. Meron siyang Emma, at ako ay wala lang sa kanya maliban sa nanay ng anak niya.Hindi nagselos o naging possessive si Rowan pagdating sa akin. Ginagawa niya ito pagdating kay Emma
Tumayo ako sa irita, sinuot ko ang bathrobe ko, at bumaba ako ng hagdan. Sinuman ang umabala sa akin ay papagalitan ko.Binuksan ko ng malakas ang pinto, handa nang murahin ang tao, ngunit huminto ako sa paglalakad. Ang huling taong inaasahan kong makita ay nakatayo sa harap ng doorstep ko.“Ano ang kailangan mo, Emma?” Ang galit na tanong ko.Hindi pa ako gising ng maayos para harapin siya.“Nandito lang ako para balaan ka na lumayo ka kay Rowan. Sa akin siya, hindi kita hahayaang nakawin mo ulit siya mula sa akin.” Ang sabi niya.Kumunot ang noo niya at may apoy sa kanyang mga mata.Tumawa ako ng walang tono. Pumunta ka sa bahay ko ng alas siyete ng umaga para balaan ako na lumayo kay Rowan? Maling tao ang kinakausap mo, Emma.”Hindi ako tanga at walang alam na babae noon, at hindi niya ako pwedeng tapak-tapakan ngayon.“Sa akin si Rowan, Ava! Dati pa siyang sa akin. Nawala ang siyam na taon na makasama ko ang mahal ko dahil sayo, at hindi kita hahayaan na makuha ulit ang gus
Masakit ang ulo ko. Bukod pa dito, masakit ang bukod katawana ko. Sinubukan kong buksan ang mga mata ko, pero hindi ko ito magawa. Pakiramdam ko na para bang natabunan ito ng mga bato. Sinubukan kong tawagin si Noah, o kahit sino, ngunit walang tunog na lumabas sa bibig ko.Kumikilos ako. O may taong nagpapakilos sa akin. Ang bawat kilos ay nakakagulat at mas lalong masakit ang katawan ko. Sana ay bagalan nila ito. O kaya ay huminto sila.“Kailangan ng doctor!” Ang sigaw ng isang tao.Hindi ko maintindihan kung ano ang sinasabi nila ao kung bakit kailangan ng doctor. O kung ano ang nangyayari. Sinubukan ko maging gising, ngunit muli akong binalot ng kadiliman at nawalan ako ng malay.**********Noong bumalik ulit ako sa sarili ko, wala akong sakit na nararamdaman, pero hindi ko pa rin madilat ang mga mata ko. Hindi ko rin kayang ikilos ang katawan ko. Pakiramdam ko na ang mga binti ko ay napapalibutan ng semento. Na para bang naipit ako sa sarili kong katawan.Narinig ko na nag u
Gabriel."Magiging okay ba kayong dalawa ngayong gabi?" Tanong ko habang binubuksan ang pinto ng sasakyan kina Harper at Lilly."Oo" Sagot niya at iniwas ang tingin sa akin. "Huwag kang magalala, baka makatulog na kaming dalawa pagpasok namin sa loob.""Okay", Umabante ako at hinalikan si Lilly sa pisngi. Mukhang handa na siyang bumaba. “Magandang gabi sweetheart.”"Goodnight daddy" Bulong niya.Bwisit. Sa tingin ko hindi ako masasanay na tinatawag niya ako ng ganoon. Gaya nga ng sinabi ko kanina, nung nalaman ko si Lilly, balak ko na gamitin siya bilang huling alas para makuha ang gusto ko mula kay Harper. Ngayon bagaman, ito ay isang ganap na naiibang kwento.Sa tuwing tinatawag niya akong ganyan, ngayon, kumikibo ang puso ko. Nakaramdam ako ng kung anong init na bumabalot sa loob ko. Kakaiba talaga. Wala akong naranasan dati.Sa isang maliit na alon at isang magandang gabi mula kay Harper, tumalikod sila at umalis. Matapos masigurado na ligtas na sila sa loob ng gusali, tumal
"Hi" Para sa kakaibang dahilan, nasabi ko ang salitang iyon.Ang pagharap kay Ava ay parang pagharap sa lihim mong crush. Bigla akong pinagpawisan at kinabahan.Sa halip na sumagot ay hinila niya ako ng mahigpit. Isang mainit na yakap iyon. Parang nakayakap sa malambot at malambot na teddy bear.“Natutuwa akong opisyal na makilala ka, Harper. Welcome sa pamilya.” Bulong niya kaagad bago siya humakbang palayo.Dinala ako ni Gabriel sa out-door setup na maraming pagkain sa mesa. Ginalaw niya ako kaya umupo ako sa tabi niya.Nakuha ba niya na kinaiinisan ko ang kalapitan niya ng may dahilan?Sa loob ng ilang segundo, lahat ay naghuhukay."Kung gayon, Harper, anong trabaho mo?" Tanong ng mom ni Gabriel.Napalunok ako, ng lumingon ang lahat. Naiinis ako kapag nakatuon ang atensyon sa akin."Ako’y isang interior designer," Sagot ko, habang sinusubukang panatilihin ang eye contact.Kung mayroong isang bagay na itinuro sa akin ng aking mom, ito ay ang pakikipag ugnay sa mata ay mahal
"Kasal siya kay Ava?" Tanong ko na lubos at lubos na nabigla."Oo" Sagot niya tapos nanliit ang mata niya. "Bakit parang gulat na gulat ka sa balitang iyan?"Nagkibit balikat na sagot ko. "Marahil dahil gulat pa din ako."At ako nga. Hindi ko kailanman nakita ang pagdating nito. Wala kahit kaunti. Tulad ng sinabi ko, kinasusuklaman ni Rowan si Ava, kaya paano siya napunta sa kanya? Paano ang mga bagay nagbago ng sobra na siya ngayon ay masaya at kung ano pa man?Ang Rowan na naalala ko ay moody, galit, bitter at may chip na kasing laki ng isang buong galaxy sa balikat. Panay ang pagsimangot niya sa mukha at bihira siyang ngumiti. Nangyari ang lahat ng pagbabagong iyon pagkatapos niyang matulog kay Ava at makipaghiwalay kay Emma.Itong bagong version niya ang nagpaalala sa akin noong kasama pa niya si Emma. Dati ay nagliliwanag ang mukha nito sa tuwing nakikita siya o malapit sa kanya. Panay ang ngiti niya na para bang ang presensya lang ni Emma sa buhay niya ang nagpapasaya sa kan
Mukhang masaya si Rowan ngayon, kaya gaya ng sinabi ko, iniisip ko na nagkabalikan sila ni Emma. Iyon lang ang posibleng senaryo. Mula sa sinabi sa akin noon ni Gabriel, galit na galit si Rowan kay Ava, tulad ng pagkamuhi sa akin ni Gabriel.Lumipat ang mata ko sa batang babae. Medyo pamilyar siya, pero hindi ko mailagay ang mukha niya. Marahil siya ay anak nina Rowan at Emma kahit na hindi siya katulad ng Emma na naalala ko. At muli, ang mga gene ay maaaring maging kakaiba kung minsan."At ang batang babae?""Ang pangalan niya ay Iris" Sagot niya, ang kanyang proximity ay gumagawa ng ilang mga kakaibang bagay sa akin.Paalis na, sinubukan kong panatilihing kaunti ang distansya sa pagitan namin.Pinagpatuloy ko ang panonood kay Iris, na isang bola ng enerhiya. Meron itong magandang asul na mga mata na nakikita kong kumikinang hanggang sa kinatatayuan ko. Hindi siya kamukha ni Emma, ngunit kung tama ang pagkakaalala ko, si Emma ay may asul na mga mata, kaya malamang na nakuha ito
Harper.Hindi ko na napigilan ang kaba kahit na sinundan namin ni Gabriel ang mga magulang niya. Sa totoo lang, naging mas maganda ang usapan sa opisina kaysa sa inaasahan ko. Hindi ko alam kung ano ang inaasahan ko, ngunit hindi ito ang kanilang kalmado, o marahil ito ay ang kalmado bago ang bagyo?Hindi ko rin maintindihan kung bakit hindi sinabi ni Gabriel sa kanila na kasal na kami noon. Sa kabila kung paano natapos ang aming kasal, ito ang pinaka makatuwirang gawin. Hindi ko ginusto na itinatago niya ang mga ito sa dilim.“Okay ka lang ba?” Hinila ako ng boses niya pabalik sa kasalukuyan.Tumingala ako sa kanya para lang makita ang kanyang mata na nakatitig sa akin ng seryoso. Sobrang tumatagos ang mga ito, parang binabasa niya ako hanggang sa kaluluwa ko. Iniwas ko ang mga mata ko sa kanya, tumutok ako sa harapan."Oo, medyo kinakabahan pa rin ako, hindi ko alam kung bakit," Totoo kong sagot.Ang pinakamasamang bahagi ay tapos na, kaya hindi ko alam kung bakit ako nababalis
Salamat sa kanyang kapatid, alam kong gusto niya ako at ito ang nagbigay sa akin ng pinakamahusay na sandata laban sa kanya. Gusto ko siyang saktan, sirain at maging sanhi ng sakit para sa pagkuha ng kalayaan mula sa akin. Hindi kailangan ng isang henyo na malaman ang pangangaliwa sa kanya ay makakasakit sa kanya at kung kaya ginawa ko ito at sinigurado na alam niya ito. Gusto kong pagsisihan niya ang naisip niyang bitag ako. Gumana ito at bawat beses na nakita ko siya, nakita ko ang kirot sa kanyang mga mata. Alam kong nagiging halimaw ako, pero nasisiyahan akong makita ang sakit doon."At paano kayo nagkita ulit after years?" Nagpatuloy si mom ng hindi ako nagkomento sa obserbasyon ni dad."Pinahanap ko siya," Nagkibit balikat ko. "Gusto ng board na magpakasal ako at manirahan kasama nito at kaya ko ginawa."Lumipat ang mga mata ng aking ina kay Harper. "At pumayag kang pakasalan siya sa kabila ng kasuklam suklam na pakikitungo niya sayo?"Napangiwi ako sa sinabi ni mom. Ayaw kon
Alam kong magiging pasabog ang magiging reaksyon nila. Hindi araw araw na sinasabi sayo na mayroon kang manugang at apo na hindi mo alam.Ang aking dad ay nagsimulang maglakad at alam ko kung ano ang iniisip niya. Sinanay ni Dad ako at si Rowan. Lagi nating alam kung ano ang iniisip niya dahil pareho tayo ng iniisip.Marahil ay nagtataka siya kung paano nangyari ito. Nag iisip kung kumuha ako ng paternity test para masiguradong anak ko nga si Lilly. Iniisip din niya kung nagawa ni Harper kahit papaano na lokohin ako, bitag ako. Siya ay nasa mode ng pag iisip, sinusubukang gawin ang lahat ng mga anggulo.“P-Paano nangyari ito? Paano ka nagkaroon ng asawa at anak na babae ng biglaan?" Nauutal na sabi ni mom, sinusubukang buuin ang mga salita.Bakas pa rin sa mukha niya ang gulat. Lumipat ang mga mata niya mula sa akin kay Harper na tahimik na nakatingin sa sahig. Kinakabahan siya. Nagpanic sa loob. May malakas na tulak para hawakan siya. Upang bigyan siya ng katiyakan sa pamamagitan
Gabe.“Mom!” Sigaw ko at sumugod sa kanya.Nakahandusay siya sa sahig. Walang dapat magsabi sa akin na ang gulat ng makita si Lilly ang naging dahilan ng pagkahimatay niya. Tulad ng sa akin, kailangan lang niyang tingnan ang kulay abong mga mata upang malaman na si Lilly ay isang Kahoy.Marahan kong sinampal ang pisngi niya, pero wala itong nagawa para magising siya. Idinausdos ko ang isang kamay sa ilalim ng kanyang mga balikat at ang isa sa ilalim ng kanyang mga tuhod, binuhat ko siya sa aking mga kamay at dinala sa pinakamalapit na sofa.“Dad! Rowan!” Sigaw ko sa kanila, natatakot na iwan ang aking ina.“Okay lang ba siya?” Tanong ni Lilly sa maliit at mahinang boses. “May nagawa ba akong mali? Wala ba siyang malay dahil sa akin?"Ang mga luhang lumalangoy sa kanyang mga mata ay ang aking pagwawakas. Sa ganoong kaikling panahon, napako na siya sa mismong hibla ng aking pagkatao. Nasasaktan ako ng makita siyang umiiyak. Sa totoo lang hindi ko iniisip na minahal ko ang isang tao
Ang tawag ni Gabriel ay nagpalipat sa akin mula sa parehong lugar kung saan iniwan ako ni Lilly. Hindi pa rin ako makapaniwala na sasabihin niya iyon sa akin. Noong nabubuhay pa si Liam, tila hindi siya nag abala na wala siyang mga kapatid. Hindi siya kailanman humiling ng ganito, kaya nagtataka ako kung saan nanggaling yung biglaang pagbabago.Ngayon alam kong nagtataka kayo kung bakit hindi kami nagkaanak ni Liam sa kabila ng matagal ng kasal. Ang totoo, sinubukan namin. Laging gusto ni Liam ang isang pamilya, mga anak ng kanyang sarili. Alam kong mahal niya si Lilly tulad ng sarili niya, pero gusto rin niya ang sarili niyang dugo.Gusto kong ibigay sa kanya iyon. Gusto kong magpasalamat sa kanya dahil nandiyan siya para sa akin noong wala akong kasama. Para sa pagpapakasal sa akin at pagbibigay ng pamilya kay Lilly. Ang pagkakaroon ng kanyang sanggol ay hindi gaanong hinihiling at wala akong nakitang problema dito.Gaya nga ng sabi ko, sinubukan namin, pero walang nangyari. Hangg