Share

Kabanata 5

Author: Evelyn M.M
Walang kahit ano sa araw na ito ang naging masama. Ang araw ay makinang at tila maayos ang lahat habang nag drive ako sa mga pamilyar na daan.

Ang chapel ay puno ng tao noong dumating ako. Halos lahat ay pumunta para sa huling bisita nila.

Sinuri ko ang lugar at nakuntento na makita ang lahat ay nasa lugar. Walang kahit sino sa iba ang nakatulong pagdating sa paghahanda sa libing. Ako ang sumalo ng lahat.

Ngunit, hindi ako nagreklamo. Tinanggap ko ito bilang pagkakataon para bayaran ang ginawa niya para sa akin. Tutal, pinakain niya ako, binigyan niya ako ng damit at kwarto na tirahan.

Magsisimula na ang service noong halos lahat ay nakaupo na. Nagdesisyon ako na umupo sa kabilang dulo. Hindi tama ang umupo katabi ng iba. Lalo na at hindi tama ang umupo ako sa tabi ni Emma.

“Mommy, bakit po tayo nakaupo dito… hindi po ba’t nakaupo dapat tayo sa tabi ni lola?” Ang tanong ni Noah, tumuro siya kung nasaan ang iba.

Syempre, kakaiba ang tingin sa amin ng mga tao, ngunit wala akong pakialam. Tutal, hindi naman isang sikreto na hindi ako tanggap ng pamilya ko pagkatapos ng lahat ng nangyari.

“Marami nang nakaupo. Ayaw kong gumawa tayo ng gulo.” Nagsinungaling ako.

Tila hindi siya naniniwala sa akin, ngunit pinili niyang hayaan ito. Dumating ang pari at nagsimula ang sermon, may naramdaman akong umupo sa tabi ko.

Naging tense ako. Alam ko ang presensya at amoy ng cologne. Hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya at nakaupo siya dito. Dapat ay kasama niya ang kanyang mahal na Emma. Mas pipiliin ko kung nanddon siya.

Parang bitter talaga ako. Totoo naman. Bitter, galit at nasaktan.

“Dad.” Ang malakas na bulong ni Noah, at lumingon ang ilang tao para tumingin sa amin.

Tumingin ako ng galit sa kanila, lumingon sila palayo.

“Pwede po ba akong umupo sa pagitan niyong dalawa?” Ang bulong sa akin ni Noah.

Nakahinga ako ng maluwag. Mabuti na lang at may maliit na mga himala. Hindi ko kailangan lumapit sa nakakasakal na presensya niya.

Kumilos ako, nagawa kong makipag palit ng upuan sa kanya. Sa oras na ginawa namin ito, naramdaman ko na gumaan ang tension.

“Lahat tayo ay balang araw na mawawala sa mundong ito, ang tanong ay kung paano tayo aalis? May diperensya ka bang nagawa? Binago mo ba at napabuti ang mga buhay ng mga taong nakilala mo sa buhay mo? O aalis ka ng may pagsisisi?” Ang tanong ng pari.

Hindi ko mapigilan na pag isipan ito. Kung mamamatay ako ngayong araw, sino ang dadalo sa libing ko? May pakialam ba ang mga taong nasa paligid ko? Sino ba ang niloloko ko? Syempre hindi. Baka nga magdiwang pa sila na may handaan. Ang tanging maaapektuhan sa pagkamatay ko ay si Noah. Siya lang at wala nang iba.

Malungkot talaga ito, ang buhay na meron ako. Wala ako masyadong kaibigan dahil pinipigilan ko ang sarili ko. Nakatira ako sa anino ng perpektong si Emma, pati hindi ako magiging sapat. Hindi ako kasing ganda niya, kasing seksi niya, kasing talino niya, at hindi ako mamahalin tulad ng pagmamahal sa kanya ng iba. Hindi ako perpekto na tulad ni Emma. Wala lang ako kumpara sa kanya.

Kahit ngayong mas matanda na ako, ako pa rin ay nasa anino niya. Walang kahit sinong may pakialam sa sakit o pagdurusa ko. Ang lahat ay tungkol kay Emma. Ang sakit niya ay higit sa akin. Ang kaligayahan niya ay prayoridad kumpara sa akin. Lagi siyang nauuna sa isipan ng lahat habang ako ay naiiwan sa tira-tira ng mga pagmamahal nila.

“Mommy.” Bumalik ako sa sarili ko dahil sa boses ni Noah.

Sa oras na yun, napagtanto ko na tapos na ang service at umaalis na ang lahat.

“Ava, ayos ka lang ba?” Lagi akong nanginginig sa malalim na boses niya.

Ayaw ko siyang kausapin, paano pa ang tumingin sa kanya? Ngunit kailangan ko itong gawin, dahil sa susunod na sampung taon, hati kami sa kustoriya ni Noah.

Nagkibit balikat ako at tumayo ako, hindi ko siya tiningnan. Alam ko na mukhang bastos ito, ngunit hindi ko lang siya matingnan. Ito ay dahil ang alaala na nakatingin siya ng mapagmahal kay Emma ay sariwa pa rin sa isipan ko.

“Tara na, Noah. Umalis na tayo.”

Tumayo si Noah at naglakad kami papunta sa pinto. Nang makalabas na kami, sinalubong kami ng maraming tao na gustong makiramay. Nakita ko ang ilan sa mga katrabaho ko at kumaway ako sa kanila.

Hindi pa namin nililibing ang tatay ko, ngunit pagod na ako.

“So, nagdesisyon ka na rin na ipakita ang mukha mo,” Tumunog ang bitter na boses ni Emma sa likod ko.

Tumalikod ako at hinarap ko siya. Ang mukha niya ay pula, namamaga ang mga mata niya, ngunit mukha pa rin siyang isang diyosa.

Hay. Ayaw ko talaga siyang harapin ngayon.

“Wag ngayon, Emma. Pwede bang ilibing muna natin si tatay?”

Ngumiti siya, pagkatapos ay lumapit siya upang ako lang ang makakarinig sa kanya.

“Oo, ililibing natin siya, pero sasabihin ko sayo na mananatili ako. Inagaw mo ang pamilya ko noong nakaraang mga taon, pero tapos na ito. Plano kong agawin ang lahat, pati na rin ang lalaking nararapat para sa akin.” Pagkatapos ay tumabi siya at umalis sa oras na tawagin kami ng pari na pumunta kung nasaan ang sementeryo.

Tumingin si Noah sa akin at sa paalis kong kapatid na babae, ngunit wala siyang sinabi. Nabigla ako sa mga sinabi ni Emma, ngunit konti lang.

Ang hindi niya naiintindihan ay wala siyang kailangan agawin dahil ang lahat ng ito ay hindi naman sa akin. Ang pamilya na tinutukoy niya ay sinasamba siya. At si Rowan? Lalaki niya pa rin naman si Rowan.

Pinigilan ko ang sakit na gusto akong lunurin, dinala ko si Noah sa lugar kung saan ang magiging huling pahingahan ng tatay ko.

Tumayo ako ng may distansya mula sa nanay ko, kay Emma at Travis. Magkakasama sila. Kapag tumingin ka sa amin, isiipin mo lang na isa akong estranghero na bumisita sa libing sa halip na parte ng pamilya nila.

“Abo sa abo…” Ang sabi ng father habang binaba nila ang katawan ng tatay ko sa lupa.

Pagkatapos, tinakpan nila ng lupa ang kabaong niya hanggang sa nalibing na siya ng tuluyan. Ang iyak ng nanay ko ang pinakamalakas habang nagmamakaawa siya na bumalik sa kanya ang tatay ko. Sina Emma at Travis ay lumuluha ng tahimik habang yakap nila si nanay.

Niyakap ko si Noah habang umiyak siya sa tabi ko. Nagkaroon ng luha sa mga mata ko nang makita ko na ganito siya. Ayaw ko siyang nasasaktan. Pinusuan ko ang mga luha niya. Kailangan ko maging malakas para sa kanya. Kailangan niya ako ngayon.

Muling lumapit ang mga tao sa amin para makiramay. Tinanggap ko ito ng basta basta. Ito ay para bang parehong nandoon ako at wala. Sa oras na bumalik ako sa isipan ko, ang karamihan sa mga tao ay wala na.

“Mommy, nandoon po si pa at ma,” Hinila niya ako para ituro ang mga magulang ni Rowan.

Nandoon sila kasama si Rowan at ang kambal niyang si Gabriel.

Tumayo ako ng awkward habang binati ko sila. Tumingin lang sila ng saglit sa akin, ngunit wala silang sinabi. Alam namin na hindi ako ang pinili nila para sa anak nila.

“Pwede po ba akong kumuha ng snacks kasama sila?” Ang tanong ni Noah at tumango ako.

Hindi pa siya kumakain ng ilang oras, kaya gutom na siya. Noong umalis sila, naiwan kaming awkward na nakatayo sa tabi ng isa’t isa. Ngayon at ang pokus niya ay wala na kay Noah, ito na ay nakay Emma ngayon, na siyang nakatayo ng may maliit na distansya mula sa amin.

Aalis na sana ako nang marinig ko ang tunog ng isang kotse na nag preno. Masyadong mabilis ang mga pangyayari. Nagpaputok ang mga lalaking may hawak na baril. Sa oras na bumaril sila, nakita ko na tumalon si Rowan para kay Emma.

Tumayo ako ng gulat habang pinanood ko na prinotektahan niya ang katawan ni Emma.

Hindi ako makapaniwala na iniwan niya ako para protekatahan si Emma. Bakit pa ba ako nagulat? Ito ay patunay lang na kahit kailan ay hindi ako magiging prayoridad niya. Nang makita ko na prinotektahan niya si Emma gamit ang buhay niya, may isang parte na nabasag ng tuluyan sa loob ko.

“Tabi!” Ang isang lalaki na may suot na bullet proof jacket ang sumigaw sa akin.

Tinulak niya ako paalis ng daan, ngunit huli na ang lahat. May tumagos sa balat ko at bumagsak ako mula sa impact. Nawalan ako ng hininga sa sandaling yun.

“Tumawag kayo ng ambulansya.” Lumuhod siya sa tabi ko at naglagay ng pressure sa sugat ko.

Nalilito ako at nakakaramdam ng sakit. Sinabi ko sa kanya na ayos lang ako, ngunit nakita ko na nababasa na ng dugo ang dress at kamay ko. Ayaw kong makakita ng dugo.

“Diyos ko… Noah.” Ang bulong niya.

Siya ang huling naisip ko bago naging madilim ang lahat.

Kaugnay na kabanata

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 6

    Rowan:May bagay na nangyayari sa loob mo kapag nakita mo ang ex-wife mo, ang nanay ng anak mo, na binaril at dumudugo sa lupa ng sementeryo. Isang pakiramdam na hindi ko inaasahan na mararamdaman ko para kay Ava.Noong makita ko ang mga lalaki na nakatutok ang baril sa amin, hindi ako nag isip. Alam ko na ligtas si Noah sa mga magulang ko, kaya ang katawan ko ay kumilos para tumalon patungo kay Emma. Mamamatay ako para sa kanya at handa akong gawin ito.Gumaan ang loob ko nang makita ko na ang mga lalaking may baril ay tumakas nang makita ang pulis, ngunit sandali lang ang gaan ng loob ko nang sumigaw ang isa sa mga pulis para tumawag ng ambulansya. Lumingon ako at inisip ko kung sino ang nasaktan, ngunit hindi ko inaasahan na ito ay si Ava, at halos napaluhod ako nang makita ko na nasakatan siya.Masyadong mabilis ang mga pangyayari. Ang ambulansa ay dumating at ang mga pulis ay hindi pinayagan na umalis si Ava hanggang sa sinigurado niya na si Ava ay ligtas na sa kamay ng doctor

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 7

    Ava:Gumising ako habang may masakit na likod at braso. Nasa kama ako kasama si Noah dahil ayaw niya akong iwanan pagkatapos namin manood ng TV. Ngumiti ako nang maalala ko na sinabi niya na sineseryoso niya ang trabaho niya at na siya ang mag aalaga sa akin sa buong gabi.Medyo hirap ko siyang kinilos ng hindi ko siya ginigising. Alas otso na at kailangan ko maghanda ng agahan bago siya gumising.Pagkatapos gawin ang aking morning routine, bumaba ako ng hagdan. Tumayo ako sa labas ng kusina habang iniisip kung paano ako gagawa ng agahan gamit ang isang kamay.Habang hinahanda ko ang mga ingredient para gumawa ng pancakes, napunta ang isip ko sa mga alaala ng kahapon. Ang lahat ng nangyari ay tila panaginip lang at may parte sa isipan ko na iniisip kung nangyari ba talaga ito. Kung hindi lang dahil ang balikat ko ay may bandage at ang braso ko ay nasa isang sling, iisipin ko na isang masamang panaginip ang lahat ng yun.Noong gumising ako sa hospital pagkatapos kong mawalan ng mal

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 8

    Rowan:Nakita ko sa oras na pinatay niya ang mga emosyon niya. Ang oras na ang emosyon sa mga mata niya kanina ay agad na naging malamig. Nanlamig din ang pakiramdam ko dahil dito.“Ano ang ginagawa mo dito?” Ang tanong ni Ava habang walang emosyon ang boses niya at pinilit kong pumasok sa bahay niya. Ito ay para bang kausap niya ang isang estranghero. Na para bang isa lang akong piraso ng alikabok at wala nang iba. Tumitig ako sa kanya, hindi ko maisip ang sasabihin ko. Tumira ako ng isang dekada kasama ang babaeng ito at ngayon ay hindi ko mahanap ang tamang mga salita.Tumingin ako sa kamay niyang nasa sling pa rin. Pumunta ako para tingnan ang sitwasyon niya, pati na rin ang sunduin si Noah. Weekend ngayon, kaya oras ko para makasama si Noah.Nang maalala ko ang lalaking umalis, kumunot ang noo ko. Para sa kanya siguro ang ngiti na yun. Dumiin ang kagat ng ngipin ko nang mapagtanto ito.“Ano ang ginagawa niya dito?” Ang tanong ko sa halip na sumagot ako, sinusubukan kong itago

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 9

    “Ano ang gusto mong sabihin ko? Alam mo naman na kahit kailan ay hindi ako nagsinungaling sayo. Alam mo na mahal ko siya noon pa.”Hinagis niya ng galit ang dishtowel. “Hindi yun pumigil sayo para gamitin ang katawan ko, hindi ba? Talaga, I hate you. Hindi ko alam kung ano ba ang nagustuhan ko sayo noong una. Hindi ko alam kung bakit nag aksaya ako ng sobrang daming oras at lakas para sayo.”Kinagat ko ang ngipin ko dahil sa mga sinabi niya. Nagalit ako sa mga salita niya. Oo, sumiping kami sa isa’t isa sa kasal namin, pero ito ay para lang mawala ang kati. Sumumpa kami sa isa’t isa, pero hindi ko siya mahal. Hindi ko sisirain ang mga ito at pagtataksilan siya.“Hindi ako nandito para pag usapan ang nakaraan, nandito ako para pag usapan si Noah,” Ang sabi ko habang binabago ang pinag uusapan.Nakakapagod ang magpaikot ikot. Kailangan ko sabihin kung ano ang balak kong sabihin noong dumating ako dito, pagkatapos ay aalis ako bago ko sabihin o gawin ang pagsisisihan ko.Nakuha ang a

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 10

    Ava:“Hindi ko pa rin po maintindihan kung bakit kailangan ko pong umalis. Bakit hindi po ako pwedeng manatili dito kasama niyo?” Ang reklamo ni Noah. Nakasimangot ang gwapong mukha niya.Masama ang loob niya simula noong sinabi ko sa kanya na aalis siya kasama ang mga lolo at lola niya. Noong una ay sabik siya tungkol dito, ngunit nalungkot siya nang mapagtanto niya na hindi niya kasama ako o ang tatay niya.Nauunawaan ng school niya ang sitwasyon namin. Pumayag pa ang teacher niya na ipadala ang lessons sa nanay upang hindi maiwan sa klase si Noah.“Sinabi ko na sayo, mahal, ito ang bakasyon niyo ng mga lolo at lola mo… ito ay para sa inyo lang ng mga lolo at lola mo.”Pagkatapos kausapin ang chief, siniguro niya sa amin na dadalhin sila sa isang tropikal na lugar.“Pupunta ka sa beach. Hindi ba’t matagal mo nang hinihiling na pumunta sa isang bakasyon?” Ang dagdag ko habang nakangiti.Agad na nakuha ang atensyon niya sa salitang ‘beach’. Ang lahat ng reklamo niya ay wala na.

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 11

    Pumasok siya sa pamamahay ko kaya direkta ang pag uusap namin. Ang mga mata at ilong niya ay galit. Naging matatag ako. Hindi ko hinayaan na takutin niya ako.“Hindi ako aalis. Ngayon, i-cancel mo ang taxi at pumasok ka sa kotse ko.” Ang sabi niya habang kagat niya ang ngipin niya. May namumuong bagyo sa mga mata niya.Nagalit ako at nagbola ang mga kamay ko. Madalas ay pinipigilan ko ito dahil ayaw ko siyang galitin, ngunit wala na akong pakialam.“Ang tapang mong babae ka… sino ka ba sa tingin mo, hmm? Hindi ako isang tuta na sa tingin mo ay pwede mong utusan.” Ang boses ko ay tumataas na. Naiinis talaga ako.Sa mga taon na inalay ko sa kanya. Sa mga taon na tumahimik ako dahil ayaw kong sirain ang akala kong merson kami. Pero ano ang dinala nito para sa akin? Ano ang ibinigay ng pagpigil ko sa sarili ko? Wala. Wala itong binigay kundi sakit ng puso.“Ava…” Ang sabi niya na parang nagbibigay ng babala.“Nag aaway po ba ulit kayong dalawa?” Sumingit ang boses ni Noah sa tense na

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 12

    “Hinahanap ka ng nanay mo, hindi mo pa ba siya kinausap nitong nakaraan?”Naiinis ako. “Madaldal ka ngayon at naiinis na ako, Rowan. Pwede bang wag mo na akong pansinin at magpanggap ka na lang na wala ako tulad ng ginagawa mo noon?”Humigpit ang hawak niya sa manibela. Nakita ko na kinagat niya ang ngipin niya. Naiinis na siya. Baka dahil hindi ako kumikilos ng mabait na tulad ng dati. Bumaliktad na ang sitwasyon at hindi niya ito gusto.Dati ay ginagawa ko ang lahat para maging masaya siya. Sinusubukan ko maging ang taong gusto niya. Sinusubukan ko maging si Emma. Ginawa ko ang lahat upang maging ang asawa na pwede niyang mahalin. Ngayon, inalis ko na ang ugaling ito at hindi niya ito gusto na hindi ako sumusunod sa kanya na parang isang aso. Ngumiti ako dahil dito. Gumaan ang loob ko dahil sa pagkainis niya.Simula noon, naging tahimik ang drive. Pareho kaming nakaupo at naiinis habang si Noah ay tumatawa habang nanonood ng cartoons. Makalipas ang isang oras, dumating kami sa ai

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 13

    Isa linggo na simula noong umalis si Noah, at hindi ko mahanap ang isang pattern na mabuhay ng wala siya. Ito ang pinakamahabang linggo na magkalayo kami, at hindi ako nahihiyang sabihin na hindi ko ito tinanggap ng maayos.Si Noah ay ang anchor ko, at kung wala siya, naliligaw ako. Para bang lumulutang lang ako sa buhay na parang isang ligaw na barko sa dagat. Araw-araw, hinihintay ko ang mga tawag niya dahil ito ang nagpapa kalma sa akin. Ang mga tawag niya at ang matamis na boses niya ang nagpapa hinahon sa akin.Wala pa akong nababalitaan mula kay Rowan simula noong araw na yun sa airport. May parte ng puso ko na hinahangad pa rin siya, ngunit alam ko na makakabuti itong desisyon ko. Walang kinabukasan sa pagitan namin at hindi ko kayang mabuhay kasama ang isang lalaking hindi ko mahal.Naging tahimik lang ang lahat. Hindi naman sa may taong nagbibigay ng balita sa akin. Dahil walang naganap na mga shootout o mga taong namamatay, ligtas na sabihin na nagtago ang mga kriminal na

Pinakabagong kabanata

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 499

    “Alam kong naguguluhan ka, pero ang dahilan kung bakit ko sinasabi ito sa iyo ay dahil gusto kong bigyan mo ng pagkakataon si Gabriel. Alam kong nanggugulo siya, pero sa pagtingin sa kanya ngayon, masasabi kong in love siya sayo. Ang aking mga anak na lalaki ay sumunod sa kanilang ama sa katangahan pagdating sa mga babaeng mahal nila. Kahit na bahagi ng katangahan ni Rowan ay dahil sa amin, bilang mga magulang—ako, si Antony at ang mga magulang ni Emma—ginulo namin siya.""Sarah..." Nagsisimula na akong magsalita pero pinutol niya ako.“Parang tumatakbo sa pamilya. Totoo nga yata ang kasabihang ‘ang mansanas ay hindi malayo sa puno’ dahil ang dalawang anak na lalaki ay nagawang saktan ang mga babaeng mahal nila, tulad ng ginawa sa akin ng kanilang ama. Ang hinihiling ko lang ay bigyan mo siya ng pagkakataon, dahil ang parehong kasabihan ay naaangkop sa positibong liwanag. Kapag nagmamahal ang mga Wood men, nagmamahal sila nang buong puso at nagmamahal sila ng matindi. Kung bibigyan m

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 498

    "Handa na ba ang pagkain?" Tanong ko sa kasambahay namin sabay pasok sa kusina.Sumagot siya ng may magiliw na ngiti, "Hindi pa, pero ilang sandali na lang.""Okay, hayaan mo akong mag ayos ng mesa."Nakipagtalo siya, ngunit mabilis kong pinatigil ang argumentong iyon. Gusto kong tumulong. Dahil nagluluto siya, ito na lang ang magagawa ko.“Kailangan mo ba ng tulong?”Tumingala ako para hanapin ang mama ni Gabriel sa tapat ng hapag kainan. Nilapag ko ang plato na hawak ko at ngumiti sa kanya."Oo naman, pero malapit na akong matapos."Naglakad siya papunta sa akin at nagsimulang tumulong sa mga baso at kutsara."So, Harper, paano ka tinatrato ng anak ko?" Tanong niya out of nowhere.Hindi ako nakasagot agad. Nagisip ako ng sandali para lang pagisipan ang kanyang tanong, hindi dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin, kundi dahil sa tono ng boses niya.Hindi lang siya humihiling na makipag-usap; gusto niyang malaman kung paano ako tinatrato ni Gabriel.Masyado sigurong nata

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 497

    "Bakit ko hinayaan kayong dalawa na pagusapan ako na manatili?" frustration kong tanong habang nakatitig kay Gabriel at Lilly. "Ngayon late na tayo."Hindi man lang nag-apologetic ang dalawa. Nakangiti si Lilly, kumikinang ang mga mata sa kaligayahan, habang si Gabriel naman ay nakangisi. Pareho silang kuntento sa sarili nila.Napabuntong-hininga ako sa pagkatalo, iniisip kung ano ang gagawin ko sa dalawang ito. Kitang-kita ko ito. Ang mag-amang duo ay palaging magtutulungan upang madaig ako. Palagi nila akong inaaway.I mock-glare kay Lilly. "Nasaan ang katapatan?""Tanggapin mo na masaya, tama ba?" Sa halip ay sabi niya, inilagay ang kamay niya sa upuan ko at ni Gabriel.Napakasaya niya. Sa katunayan, mas naging masaya siya simula nang bumalik kami dito. Oo naman, masaya kami noon, pero hindi ganito kasaya.Si Lilly ay nagkaroon ng relasyon kay Liam, ngunit ito ay hindi katulad ng kung ano ang mayroon siya kay Gabriel. Siguro dahil siya ang tunay niyang ama. Siguro dahil marami

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 496

    Umikot ikot ako, kumukuha lang ng gamit bago tuluyang humarap kay Gabriel, na bakas sa mukha niya ang pag asa."Ang laki nito, Gabriel." Masasabi kong marami pang silid, ngunit tuklasin ko ang mga ito mamaya. "Ilang kwarto mayroon ito?"Tinawid niya ang maikling distansya sa akin. "Walong silid tulugan at dalawang silid pambisita."Natigilan ako sa katahimikan habang nakatitig sa kanya. Oo naman, paglaki, mayroon kaming malaking bahay, ngunit ito ay isang limang silid tulugan na bahay. Iyon ay higit pa sa sapat."Sobra ang sampung kwarto, Gabriel," Kinakabahan akong tumawa. Ibig kong sabihin, ano ang gagawin natin sa natitirang bahagi ng silid?Humakbang siya papunta sa espasyo ko bago pumulupot ang braso niya sa bewang ko, hinila ako palapit sa kanya. Nilagay ko ang mga kamay ko sa dibdib niya, ramdam ko ang tibok ng puso niya sa ilalim nito."Seryoso ako noong sinabi kong gusto ko ng higit pang mga bata, Harper." Nanlalaki ang mata niya sa mata ko. "Ito ay ako ang gumagawa ng m

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 495

    Tinitigan ko siya, tulala. Sinubukan kong magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko habang patuloy na lumilipat ang mga mata ko mula kay Gabriel papunta sa bahay."Ang ganda ng bahay na ito," Sigaw ni Lilly, kitang kita ang kanyang pananabik habang tumatalbog siya mula paa hanggang paa, halos parang namamatay siyang iwan kami at tuklasin ito. “Dito ba tayo tutuloy? Ito ba ang bago nating bahay?"Umalis ang mga mata ni Gabriel sa akin at lumipat sa aming anak na babae, na nakangiti mula tenga hanggang tenga. "Kung gusto ito ng iyong ina, oo, ito ang magiging bago nating tahanan."Ibinalik ko ang aking mga mata sa bahay, tinitigan ito nang may kaunting pagtataka.Maringal na nakatayo ang mansyon sa isang backdrop ng mga gumugulong na burol, kitang kita ang kadakilaan nito sa bawat anggulo. Ito ay magkatugmang kumbinasyon ng mga klasiko at modernong elemento, na nagtatampok ng malinis na puting marmol na panlabas na kumikinang sa sikat ng araw. Pinalamutian ng masalimuot na gawaing

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 494

    Nanginginig ang aking sarili, ibinalik ko ang mga iniisip na iyon. “Hindi ko alam. Sabi niya, surprise daw.""Mahilig ako sa mga sorpresa!" Sigaw niya."Isa na iyan sa atin," Bulong ko. “Tara na lang.”Maingat na ibinaba ni Lilly ang kanyang libro bago tumalon pababa mula sa kanyang kama. Hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako palabas ng kwarto niya. Nadatnan namin si Gabriel na naghihintay sa amin sa may pintuan, ang kanyang mga paa ay nakakrus sa mga bukung bukong habang ang kanyang mga kamay ay nakatiklop sa kanyang malawak na dibdib.Nakasuot siya ng itim na V-neck t-shirt na parang pangalawang balat na nakayakap sa kanyang balikat. Ang kanyang makapal na hita ay nababalot ng isang Calvin Klein pares ng maong. May something sa kanya sa pose na iyon na mas nakakaakit sa kanya."Tulad ng nakikita mo?" Pang aasar ni Gabriel na may kasamang ngiti, ang kanyang mga salita ay humihila sa akin mula sa aking mga iniisip."Hmm," Bulong koGumagawa si Lilly ng tunog ng pag-click na

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 493

    Harper."Gusto kong samahan mo ako ni Lilly kung saan," Anunsyo ni Gabriel.Nasa kwarto ako, nagtitiklop ng malinis na damit. Oo naman, may kasambahay nga kami, pero hindi ako sanay na nakaupo at nagpapaikot ikot sa mga hinlalaki ko. Kakaiba ang pakiramdam na nakasanayan kong gawin ang lahat ng mag isa at ngayon ay may ibang gumagawa ng mga bagay na iyon para sa akin. Gusto kong maging abala. Hindi ko kayang gugulin ang buong katapusan ng linggo na walang ginagawa."Darating ang iyong magulang para sa hapunan, Gabriel, o nakalimutan mo na ba iyon?" Tanong ko.Bitbit ko ang ilan sa mga nakatuping damit at pumunta sa walk-in closet, kung saan inilagay ko ito sa kani kanilang mga drawer. Si Gabriel, katulad ko, organisado talaga. Wala si Liam at naiirita ako noon hanggang sa magalit ako.Kasal kami, kaya kailangan naming maghanap ng paraan upang mamuhay nang magkasama sa mga kapintasan ng isa't isa. Hindi ito palaging madali, ngunit nakahanap kami ng paraan upang makompromiso.Pagla

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 492

    Harper.Dalawang linggo na simula ng si Gabriel ay nangako na sumira sa bawat reservation, na meron ako tungkol sa pagbibigay sa kanya ng pangalawang pagkakataon.Sinusumpa ko, hindi ko akalain na magiging ganito ako kasaya.Maganda ang buhay ko kay Liam, pero kay Gabriel, mas maganda. Siguro dahil si Gabriel ang lalaking minahal ko. Ang lalaking pinanghawakan ng puso ko ng halos isang dekada.Magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ako natatakot. Nandoon pa rin ang maliit na bahagi ko na inaasahang mahuhulog ang ibang sapatos. Kung tutuusin, hindi ito ang unang pagkakataon sa buhay ko na inalis sa akin ang isang mahal sa buhay.Mayroon ding takot na ang lahat ng ito ay napakadali, alam mo. Parang hindi ba dapat medyo mahirap? Medyo mas mahirap. Medyo mas challenging... o ito ba ay ang aking self-sabotaging tendencies na nagsasalita?Siguro sanay na ako sa mga bagay na hindi nangyayari sa akin, na nagpapatanong lang sa akin kapag nangyari na.“Anong ginagawa mo?” Biglang

  • Ex-Husband's Regret   Kabanata 491

    Binibigyan ng huling tingin ang kanyang sasakyan, pumasok siya. Huminto siya sandali habang lumilibot ang kanyang mga mata sa paligid.Malamang na taon na ang nakalipas mula noong huli siyang tumuntong sa bahay na ito. Ang huling beses na sa tingin ko ay ginawa niya ay matapos siyang barilin sa panahon ng paglilibing ni tatay.Ang kanyang mga mata ay nagmumulto. Kitang kita ko ang mga anino na naglalaro sa likod nila. Ang pasanin ng mga maruruming alaala na dinala niya sa bahay na ito at sa mga tao dito. Magdadala ba si Gunner ng parehong mga anino dahil sa akin? Dahil sa ginawa ko?Hindi ko ginusto iyon.Wala ako masyado ng siya at si Rowan ay nakasal, pero nandoon ako noong bata pa kami. Hindi ko ipinagmamalaki na sabihin tulad ng iba, hindi ko siya pinansin. Magkapatid sana kami, pero tinatrato ko siya na parang hindi siya bagay. Katulad ng iba.Pagtingin ko sa kanya ngayon, nakita ko ang sinasabi ni Mia. Nagmumulto pa rin si Ava. Takot pa rin sa pagtrato sa kanya mula noong ba

I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status