Simula"That's all for today. Class dismissed." Walang gana kong iniligpit ang aking mga gamit sa mesa. Nagsitayuan na rin ang mga kaklase ko at kanya kanyang puntahan sa mga kaibigan. I slowly took my book for the next class. Dahil wala naman din akong gagawin pa, I decided to roam my eyes around the classroom. Nakapangalumbaba akong tumingin sa aking mga kaklase. Most of them are as usual, talking about how expensive their lipsticks are, where they went this weekend, their plans later, and so on. May iba naman na mabilis na naglabas ng kanilang mga gitara-magjajamming.Inialis ko ang tingin sa mga abalang kaklase at ibinaling na lang ang atensiyon sa bintana. I looked at the blue sky at naghanap ng cloud formations.While looking outside, my gaze went down. Naibaba ko ang aking aking kamay sa pagkakalumbaba nang makita ang pamilyar na pigura. My eyes squinted for a moment para mas matingnan pa ng maayos ang bulto ng katawan na siyang nakatingala sa deriksyon ko. But my attention im
Kabanata 1Thank you"Ma'am, hindi po ako pumayag sa desisyon ng klase. It was one versus thirty five."Ma'am Villamor sighed. "Listen, Arielle. I did it on purpose. You need to somehow... change. You're the most silent type in your class. Hindi rin kita nakikitang nakikisalamuha, and you don't even have a friend to hangout with."Napahawak ako ng mahigpit sa aking palda. I gritted my teeth. "Ma'am, wala naman po sigurong problema kung tahimik po akong tao at wala pong kaibigan. Gusto ko po na walang gumagambala sa akin. I'm always alone and I'm used to it." "Arielle, you're not alone. Ikaw lang ang nag-iisip niyan. You're locking yourself out. You think na tinalikuran ka na ng lahat ng tao, that everyone around will betray you.""Ma'am, pasensiya na po pero may kalayaan naman po ako, hindi po ba? Hindi niyo po kayang pilitin ang isang tao lalo na kung ayaw niya. Please respect my decision, Ma'am. Hindi po ako sasali at hindi niyo po ako mapipilit. Pasensiya na po." Tumayo na ako at
Kabanata 2RealityAgad akong nailang, hindi makayanan ang titig ni Anzo. Napaiwas ng tingin. Pinakiramdaman ko ang sarili at mabilis nanaman ang kabog ng dibdib ko. Kailangan ko na atang magpacheck up dahil hindi na normal ang tibok ng puso ko. Wala naman siguro akong heart disease, hindi ba?Pumasok ang kaibigan niyang si Harper at agad tumungo sa akin."Arielle, hindi ba?" tanong niya agad sa akin na medyo nahihiya.Napakurap ako dahil hindi ko inaasahan ang biglaan niyang paglapit."O-oo." "I'm Harper. Pasensiya na pala kung natakot kita kanina. Uh, I forgot my manners," paghingi niya ng tawad at kinamot ang batok tila nahihiya.Napangiti ako ng bahagya. "Ayos lang, naiintindihan ko."Nakitaan ko ng gulat ang kaniyang mga mata dahil sa biglaan kong pagngiti kaya't napaayos siya ng tayo. Namula siya at napaiwas ng tingin."S-sige. I better go. Sorry ulit." Nagmadali siyang naglakad patungo sa section ng mga inumin. "What the!"Agad akong naalerto dahil sa biglaang pagsigaw ni Els
MedicinePagkatapos ng araw na aksidente kong narinig ang pag-uusap ni Anzo at ng kanyang mga kaibigan, umiwas na ko. Iniwasan ko na ang grupo niya. He came back after three days of being absent. Balibalita rin na may bago siyang girlfriend, isang sikat na model. Hindi na ako nagtaka pa dahil iyon naman talaga ang mga tipo niya.Minsa'y nagkakasalubong kami sa field pero agad rin akong liliko ng daraanan. Habang maaga pa, gusto kong itigil lahat ng nararamdaman ko para sa kanya. Ayokong umasa at hindi pa ako handang masaktan.Nasa loob ako ng classroom, at nakikinig sa practice nina Tanya para sa competition. Dahil maraming gitarista sa klase, they formed a band wherein si Tanya ang vocalist. Maganda ang quality ng boses niya and there's a possibility na manalo siya sa Star of the Night.Nagpalakpakan ang iba ko pang kaklase ng matapos ang pagtugtog nila. Masama pa rin ang loob ng iba ko pang kaklase dahil sa nangyari noong nakaraan. I sighed heavily and bent my head down. I looked s
CameraIsang buwan na ang lumipas at dalawang araw na lang at magsisimula na ang Intramural Meet.Hindi na kami muli pang nagkausap ni Anzo. Hindi ko rin nagawa pang magpasalamat dahil sa tuwing makakasalubong ko siya, lagi niyang kasama ang bagong rumored girlfriend na si Sophia na siyang kaklase niya. Sa tingin ko, isang buwan na silang mag-on dahil palagi silang magkasama.Nasaktan nanaman ako for the second time around. Mali nanaman ako sa pag-aakalang may gusto siya sa akin dahil binigyan niya ako ng gamot at pagkain. Naawa lang talaga siguro siya sa akin. Awa. I hate that word.Pumalakpak ang lahat dahil sa mas gumandang performance nina Tanya. Ang maximum ng performance should be 15 minutes and 10 minutes naman ang minimum. Gumawa ng extended version ng Shape of You si Tanya kaya't mapapaindak ka talaga. Isa pa, Tanya gained many friends in just a span of time. Makikita ang napakalaking improvement sa kanyang social skills. Hindi na siya ang mahiyaing Tanyang nakilala ko. "Ni
SickNanatili akong nakatitig sa kinaroroonan ni Anzo. Hindi siya mahirap hanapin dahil kahit may laro'y pinagkakaguluhan siya.Nagbibiro lang si Harper, hindi ba? There's no way he'll like a nobody like me. Imposible 'yon dahil narinig ko mismo na hindi niya gusto ang mas bata sa kaniya. Did I hear it wrong?At isa pa, may girlfriend siya kaya't papaanong gusto niya 'ko? Hindi kaya't nag-iimbento lang 'tong si Harper? Umiling ako at ibinalik ang tingin kay Anzo. Nanikip ang dibdib ko dahil hindi ko alam kung pinagkakaisahan ba ako ng grupo niya o ano. I don't know who should I trust."You okay, Arielle?" Abran asked. Maybe he saw my sad expression."I'm fine," I simply answered and gave him a weak smile.Binaling ko ang aking paningin sa mga naglalaro at paminsan minsang sumusulyap kay Anzo.Natapos ang laro at nanalo ang CAH. Bumalik na rin si Anzo. Medyo nakonsensya ako dahil tagaktak ang pawis sa kanyang noo at leeg. Pero hindi iyon nagpabawas sa kanyang kagwapuhan. He smiled a
VisitI woke up the next morning. Tumila na ang ulan at medyo humupa na rin ang lagnat ko. I was concerned about Anzo. I dunno where he slept last night. He came up here to bring me my medicine which I forgot to take because I went up immediately. Nakatulugan ko na rin iyon.I went down and to my surprise, I saw him sleeping in my small sofa. Sa sobrang tangkad niya, hindi na siya nagkasya pa at sapilitan na lang isiniksik ang sarili. I felt guilty. I think it's my fault why he's sleeping in this small couch. At hindi rin siya makakapaglaro pa. Pinakiusapan ko rin siya kagabi na pwede na niya akong iwanan pero hindi na raw mababago pa ang isipan niya. How can he decide so easily? Without any hesitations? Am I that important? It's his goal to win for this year's Intramural Meet, right?I breathed heavily and placed the blanket on his body. I smiled when I saw how peaceful his face is. Bakit kahit na natutulog, gwapo pa rin siya? He's tired, I can see that, probably he stayed late las
ChangesIt's been four days since Anzo's friends visited me. I'm okay now. Wala na akong lagnat at hindi na rin masakit ang ulo ko, probably because my male nurse is good at taking care of me. I tried to go to work but Anzo wouldn't allow it. We were like a couple having our lover's quarrel, like what is happening right now."Okay na 'ko, Anzo. I'm very fine... see?" I smiled widely to convince him."Do you think that will work on me, young lady?"Young lady? Did he really think I'm that 'young'? I'll eventually reach the right age! He'll see."I'm fine, Anzo. Ayos na nga ako at kailangan kong magtrabaho. It's been three... no... four days of being absent! Kailangan ko ng pera!" I exclaimed.He's jaw clenched. "Then I will damn pay for you! Just please listen to me."He's controlling himself, I know it. He's damn mad. Bakit ba ganyan siya makareact? Hindi ko pa siya boyfriend!Goodness, Arielle! Bakit may 'pa'? Umaasa ka ba na magiging boyfriend mo ang lalaking 'yan? "Hinimatay ka k
Wakas"Ayoko na..." My body froze as I stared at her. Nakaramdam ako bigla ng takot. I'm tired for her Aunt's investigation, at wala pa akong tulog. I haven't sleep for how many days. Pero nang sabihin niya ang mga salitang 'yon, para akong binuhusan ng malamig na tubig. My forehead creased as I looked into her eyes. Bakas ang sakit at galit sa mga 'yon. "Sabi ko ayoko na!" she repeated. I clenched my jaw. I know where this is headed.I chuckled to hide my nervousness. "What do you mean by that?"Mas lalo lamang akong natakot nang makita kung paano magsibagsakan ang mga luha sa mata niya. I haven't seen her cry all this time. I'm mad at myself dahil pakiramdam ko ako ang dahilan kung bakit siya umiiyak. I attempted to wiped her tears away pero mabilis niyang tinabig ang kamay ko, and it pained me. The way she avoided me was like she's disgusted. At hindi ko alam kung saan niya kinukuha lahat ng 'to. She looked at me with so much pain and hatred. "Itigil na natin 'to, Anzo. I giv
Kabanata 50AcceptanceThe lust I'm feeling for him was unbearable. I think I'm about to explode if he doesn't take action. All I want is for him to touch me. Hindi sapat ang halik lang. Hindi ko alam kung ilang beses ko na ba 'tong ininda but I'm positive, I'm really craving for him. Humiwalay siya sa pagkakahalik sa aking balikat pagkatapos ay ibinalik ang tingin sa akin. I slowly gasped as his manly cologne lingered on my nose. And damn it! It's making me more arouse.I crouched to reach his lips. I didn't fail. His lips taste like mint at kung may kung ano sa tiyan ko na gustong kumawala. Para akong kinikiliti. It was just a peck pero gusto ko pa. Higit pa sa mababaw na halik. I pulled from the kiss and looked at him with sleepy eyes. Umawang sandali ang labi niya ng matitigan ako. He licked his lips, tempting me to kiss him again. "Don't give me that face, baby. Baka makalimutan kong buntis ka."That was supposed to be a threat pero sa pandinig ko, para niya akong inaakit. I t
Kabanata 49Move ForwardI closed my eyes as I felt the familiar breeze against my skin. The sky is as blue as the ocean, and the green trees were swayed by the cold wind. I've been here a couple of times, and yet I'm still not used to it. Going back here makes me comfortable and at the same time makes my heart sting a bit.I formed my lips in a grim line, pagkatapos ay inilahad ko ang partikular na bulaklak sa puntod na nasa aking harapan.Zenon S. de AsisBorn: March 12, 20XXDied: February 4, 20XXHellary S. de AsisBorn: June 25, 19XXDied: February 4, 20XXOne month has passed since their death. And everyone's slowly accepting everything. Slowly.Nang gabing tumawag si Ate Sha, nalaman ko na tumakas pala sa kulungan si Tita Azul. Hindi na ako nagtaka pa dahil she's capable of doing anything. Maybe she thought that everything's not over yet. She badly wants to have revenge over our family. I thought so too that everything's fine already dahil nasa bilangguan na siya but I was wron
"To forgive is the highest, most beautiful form of love. In return, you will receive untold peace and happiness." --Robert Muller_________________________Kabanata 48ForgivenessMabilis na nagdaan ang mga araw para sa akin. Wala na akong ibang ginawa kundi ang humiga buong araw sa hospital bed. Madidischarge na ako ngayon kaya't nagliligpit na si Anzo. Uuwi ako ngayon sa bahay doon sa East Village. Anzo tried to persuade me na sa kahit saang bahay niya kami titira pero hindi ako pumayag. Doon ko gustong tumira sa East Village. I won't leave that house. "Will Kuya go with us sa East Village?" I asked Anzo. "No. He's busy with something..." He paused. "...important. Besides, Abraham has life too. Maybe we shouldn't meddle with his businesses.""I'm not meddling with him, Anzo. I'm just concerned. Napapansin ko na balisa si Kuya like he's thinking deep. Alam mo ba kung nasaan siya?"Anzo shook his head. "No, baby. Abraham's a little bit distant these past few days. Let's give him tim
Kabanata 47Again"Hindi pa nga pwede, Arielle. Hindi pa pwede."I pouted saka matalim na tinitigan si Anzo. I kept on asking him the same question, but I couldn't convince him. He was peeling some apples with crease brows."Gusto ko na ngang lumabas. Magaling na 'ko.""No. You're not," mabilis niyang sagot. I shrugged and raised my brows at him. "I said I'm fine."Anzo sighed. "Baby, you've just woken up. Hindi ka pa magaling.""Magaling na ko. At kawawa naman 'tong katawan ko. All I did was to sleep and sit all day."Siya naman ngayon ang nagtaas sa akin ng kilay. Ibinaba niya ang hawak na kutsilyo at mansanas. After that, he reached my face with his left hand saka isinipit ang takas kong buhok sa likod ng aking tenga. "If you want to go out that much, then you need to recover fast. And that includes eating nutritious foods, Arielle. Our baby needs it, my fiancee needs it," he smiled, encouraging me. I frowned. "T-then feed me..."I diverted my gaze at him. Nahiya pa ako. He pur
Kabanata 46HopeLahat tayo takot sa kamatayan. Takot na iwan ang mga mahal natin sa buhay. Takot na masaktan sila. I was too, afraid of death. Hindi pa ako handa, dahil alam ko sa sarili ko na marami akong iiwan. Marami akong masasaktan. And it will leave marks on their hearts, lalo na kay Kuya at Anzo. I remembered one time when I asked Mama about death. It was weeks after my Abuelo passed away."Mama, is Abuelo in heaven now?"Ginawaran ako ni Mama ng isang malungkot na ngiti saka tumingin sa malawak na kalangitan. "Yes. He's in heaven now," si Mama sa maliit na boses, still looking at the blue clouds.My forehead creased when I saw her reaction, para bang maraming iniisip.Nagluluksa pa rin kami hanggang ngayon dahil sa pagkamatay ni Abuelo. I bit my lips, and leaned closer to hug her. She breathed heavily and kissed my temple. "I'm okay, sweetheart. Mama's okay."No. You're not okay, Mama. I can feel it. You're not okay. We're here in the large flower garden in Taiwan. Zhong
Kabanata 45The CulpritI never imagined na hahantong sa puntong mapapahamak ako ng ganito. When I'm in danger, I always escaped. And for how many years, nagawa kong makaligtas sa kamatayan. Nagawa kong mabuhay. My body feels so heavy. I opened my eyes kahit hinang hina. At first my vision was blurry dahil sa liwanang until everything becomes clear.I wandered around. Nasa isa akong malawak na bodega. The lights are all open. I was about to stand up when I realized that my hands are tied together at the back of the chair, the same goes with my feet. Nagsimula na akong kabahan nang mapagtanto ang huling nangyari bago ako mawalan ng malay. Elsie called me saying I need to get out of Tita's house immediately. And... and someone has put something on my mouth. Nanubig ang mga mata ko. Ayaw tanggapin ng sistema ko ang nangyayari. I was... kidnapped. "Let me out of here. Please! I didn't do anything! Pakawalan niyo ko!"I started to scream as tears rolled down my cheeks. May mga taong n
Kabanata 44Scared"Isang nanamang pagsabog ang naganap sa Sta. Prexedes nito lamang Miyerkules, Enero 24, 20XX. Sinasabing..."Bumaling si Ate Sha sa akin kaya't nakuha niya ang atensyon ko."Pang-apat na pagsabog na 'yon, a. I'm getting chills when I think na terrorist ang gumawa.""Nagkataon lang 'yon, Ate Sha," I replied. "Arielle, malapit lang 'yon dito." She raised her brows tila kinukumbinsi ako.Nasa sala kami ni Ate Sha while watching TV. Nitong linggo kasi, sunod sunod ang pagsabog dito sa Sta Prexedes kaya't mas pinahigpit ang security. I frowned saka umiling. Tumayo na ako at tumungo ako sa maliit kong library. The door was slightly open. I peeked and saw my baby's father who's peacefully sleeping on the couch with a parenting book on his chest. I smiled weakly. During these past weeks, napapadalas ang pagpupuyat niya sa pagbabasa. Everytime I see him with creased forehead while reading seriously, my heart melts. He's been very patient lalo pa't gusto ko na siya 'yong b
Kabanata 43Be StrongPinlano ko na 'to. Wala akong sasabihin sa kanya. Pero wala pa ngang bente-kuatro oras, alam niya na agad. Who am I kidding? He must've installed some secret cameras around the house or if not, hire a private investigator! I gathered all my courage, and faced him. "Ano naman sayo kung buntis ako?! You're not the father so back off!"Tumalikod ako patungong kwarto pero mabilis niya akong nahawakan sa braso. Marahan 'yon kaya't hindi ako gaanong nasaktan. "We're not done talking, young woman."Narindi ako dahil sa pagtawag niya sa akin no'n. Bata pa ba ang tingin niya sa akin? I don't care if he's older than me. Ha! We already did it, and I'm pregnant tapos tatawagin niya 'kong young woman?!Marahas akong bumaling sa kanya saka tinabig ang kamay niyang nakahawak sa aking braso."Fuck you!" I shouted at his face. Kung pwede ko lang saktan ang lalaking 'to, kanina ko pa ginawa. Hindi ko alam kung bakit bigla bigla na lang akong nagagalit. "Go home! Hindi mo anak