Kabanata 4

Camera

Isang buwan na ang lumipas at dalawang araw na lang at magsisimula na ang Intramural Meet.

Hindi na kami muli pang nagkausap ni Anzo. Hindi ko rin nagawa pang magpasalamat dahil sa tuwing makakasalubong ko siya, lagi niyang kasama ang bagong rumored girlfriend na si Sophia na siyang kaklase niya. Sa tingin ko, isang buwan na silang mag-on dahil palagi silang magkasama.

Nasaktan nanaman ako for the second time around. Mali nanaman ako sa pag-aakalang may gusto siya sa akin dahil binigyan niya ako ng gamot at pagkain. Naawa lang talaga siguro siya sa akin.

Awa. I hate that word.

Pumalakpak ang lahat dahil sa mas gumandang performance nina Tanya. Ang maximum ng performance should be 15 minutes and 10 minutes naman ang minimum. Gumawa ng extended version ng Shape of You si Tanya kaya't mapapaindak ka talaga. Isa pa, Tanya gained many friends in just a span of time. Makikita ang napakalaking improvement sa kanyang social skills. Hindi na siya ang mahiyaing Tanyang nakilala ko.

"Nice performance, Tanya. I'm sure you'll have a spot in the top 3. So, paano? Iligpit niyo na ang mga gamit at ibalik 'yan ng maayos sa music room. Linisan rin ng maigi ang classroom dahil dito tutuloy ang delegates ng CCRD North kaya't make sure na walang natitirang alikabok. Francine, take charge. Okay?" paliwanag ni Ma'am Villamor at nilisan na ang classroom.

"Tabi nga diyan! Paharang harang sa daan. Tsk," Gwyneth exclaimed.

"Gwyneth!" sita ni Francine.

"What?!" Gwyneth rolled her eyes at padabog na lumabas. Kahit kailan, hindi talaga siya pumipili ng taong tinatarayan.

"You okay?" tanong ni Francine na nakatingin pala sa akin.

"I-I'm fine."

Tumulong na lang ako sa pagbabalik ng mga instrumentong ginamit. Sabi ni Ma'am Villamor, Star of the Night ay ang araw naming mga mahiyain. Dahil nga PerDev ang subject namin, ginawang committee lahat ng mahiyain sa klase at sadly, kasama ako roon.

Napagdesisyunan ko na hindi ako manunuod sa kahit na anong event pero wala rin akong nagawa dahil required kami.

"Ako na niyan, Arielle," one of my boy classmates insisted habang dala-dala ko ang dalawang mic stand.

"H-hindi, ako na. Magaan lang naman."

Napakamot siya ng batok at bumalik na sa mga kaibigan niya. Nadaanan ko ang ibang Grade-12 sections at marami akong nakikitang sumisilip. Pinagbubulungan nanaman nila ako. Ano bang problema?

Ako ang huling nagbalik ng gamit kaya't mag-isa lang ako sa music room. Nagbuntong hininga ako ng makita ang iba't ibang instrumentong naroon. There's piano, bass, acoustic guitar, drums at iba pang percussions, wind, and stringed instruments.

Inilagay ko ang mic stand sa gilid at napatingin sa piano at gitara. I suddenly remembered one specific instrument. I smiled sadly. Sayang nga lang at hindi ko na magawa pang tumugtog.

Wala sa sarili kong napindot ang isang nota ng piano kaya't dali dali akong napaatras dahil sa alaala na siyang pumasok sa aking isipan. Mapait at masakit na alaala. Habol-habol ang aking hiningang tumingin sa aking nanginginig na daliri.

There's no way I'll play again.

Agad akong tumalikod at lumabas ng music room. Ni hindi ako tumitingin sa dinaraanan ko dahil sa pagmamadali kaya't may nabangga ako.

"S-Sorry..." paumanhin ko ngunit mas napaatras ako ng maaninag kung sino iyon.

"Ileira..."

Hahawakan niya na sana ako ngunit agad ko itong tinabig. I saw his pained eyes pero hindi ako nagpaapekto. I walked past him at hindi na nag-abala pang lumingon.

He's one of the reason kaya't mailap ako sa tao, kung bakit takot akong makipagkaibigan. He's Laden, my other ex-bestfriend, together with Gwyneth. Ang mga taong nang-iwan sa akin when I needed them the most. Mga taong naniwala sa kasinungalingan at mas pinili akong talikuran.

Bumalik ako sa classroom at tahimik na lamang naglinis kahit ang totoo'y para akong nauupos na kandila dahil sa mga alaalang pilit bumabalik.

I begun to ask questions. Why is life is so unfair to me? Bakit puro sakit na lang ang idinudulot ng mga taong nakapaligid sa akin?

Kaya't natatakot akong mag-open sa ibang tao dahil I'm scared na layuan nila ako agad dahil sa nakaraan ko. I tried to make friends again pero iniwan ulit ako sa pangalawang pagkakataon kaya't ayoko na ulit subukan. Hanggang sa sinanay ko na lang ang aking sariling mag-isa.

I will distanced myself kapag may lumalapit, kakain mag-isa sa cafeteria dahil walang gustong lumapit at uuwi ring mag-isa. And worst? Walang magulang na nag-aantay sa pag-uwi ko. Walang magulang na maghahanda ng pagkain. Walang magulang na gigising sa akin at walang magulang na masasabihan ng problema.

Whenever I'm lonely, idadaan ko na lang ito sa pag-iyak. Hindi ako maiintindihan ng kahit sino dahil ang mga taong gustong mapalapit sa akin ay mas piniling maniwala sa sabi-sabi at sa huli, iiwan din ako.

Pagkatapos ng paglilinis, mas pinili ko na lamang umuwi. It's one o'clock in the afternoon kaya't marami pa akong oras. Dumaan ako saglit sa convenience store para bumili ng grocery para sa linggong ito. Nagulat pa si Sir Marco at Ate Micay dahil ang aga ko raw. Agad rin akong nagpaliwanag na bibili lang ako ng aking panglingguhang groceries.

Inilagay ko na ang aking pinamili sa counter at nagulat ako dahil bigla na lamang itong ibinalot ni Ate Micay at hindi na nag-abala pang iencode.

"A-Ate Micay, bakit po? M-Magkano po lahat?"

Sinagot niya na lamang ako ng ngiti.

"You've been a good employee for the past months, Arielle. At isa pa, karamihan ng mga customer na bumibili dito ay dahil sayo. Ang mga Losuegro, Aling Deny, Lolo Kiko, Ma'am Susan, Ma'am Delavin at iba pang mga estudyante ng PSU ay madalas nagbibigay ng good feedback sayo. Take it as a reward, Arielle," saad ni Sir Marco na nasa gilid ko na pala.

Hindi ako makapaniwalang tumitig kay Sir Marco.

"I-ikakaltas niyo pa ba ito sa sahod ko?"

Sir Marco, together with Ate Micay chuckled na para bang may nakakatawa sa sinabi ko.

"No, Arielle. That's your reward."

Ngumiti si Sir Marco pagkatapos ay tinapik ang aking ulo.

"P-pero po..."

"Tanggapin mo na, Azerielle. Grasya na o, tatanggihan mo pa ba?" biro ni Ate Micay.

Huminga ako ng malalim dahil may nagbabara sa aking lalamunan. Nanikip ang aking dibdib dahil sa emosyong pinipigilan. Mariing kinagat ang aking labi dahil sa reyalisasyon. Maliban sa Auntie ko, may mga tao pa rin palang nag-aalala sa akin.

"S-salamat po ng marami..."

Ngumiti ako ng matamis kahit na ang totoo'y gusto ko nang maiyak.

Umuwi ako sa bahay at agad inilagay ang aking mga pinamili sa aking ref.

Medyo nakatipid ako these past few months dahil hindi ako masyadong nakagagamit ng kuryente. Malaki man ang bahay pero isa lang naman akong nakatira at gumagamit ng tubig at kuryente kaya't hindi malaki ang expenses.

Pagkatapos isalansan ang aking groceries, nagpalit na ako ng damit. Naglinis ako ng buong bahay kahit wala naman na akong malilinis dahil maghapon akong wala. Pinalaki ako ni Mama at Papa na malinis sa lahat ng bagay kaya't kahit sa uniporme ay ingat na ingat ako.

Habang naglilinis, napadako ang tingin ko sa aking kalendaryo. Tinitigan ko ang petsang aking binilugan. Ilang araw na lang pala. Ngumiti ako ng mapait. There's no way na may makaalala pa sa araw na 'yon.

Isinara ko na ang aking kwarto at lumabas na. Sa aking paglalakad, nadaanan ko ang kwartong pitong taon ko nang hindi binubuksan.

Please don't enter. Iyon ang nakalagay sa pintuan. Ni hindi ko alam kung bukas ba iyon o nakalock dahil kahit ang doorknob nito ay hindi ko magawang hawakan. Huminga ako ng malalim at nilagpasan na lang iyon.

Pinakain ko si Patty at nagpasyang gugulin na lamang ang natitirang oras sa pagbabasa ng magazine sa maliit naming hardin. A magazine that is all about music.

Kahit naman huminto ako sa pagtugtog, hindi ako tumigil sa pagbabasa lalo pa't tungkol sa traditional instrument ng Japan at China.

I also prepared my snack, one glass of orange juice at chips. After a few minutes of reading, napatigil na lamang ako ng makarinig ng tunog ng doorbell.

"Sa akin ba 'yon?" I asked myself pointing my doorbell.

Naririnig mo na nga, Arielle, diba?

Napailing ako dahil napapadalas ata ang pagkausap ko sa aking sarili. Ibinaba ko ang hawak na magazine at tumungo sa gate. Nainis ako ng bahagya dahil sunod sunod ang pagdodoorbell na akala mo e naiinip na.

Hindi pa rin tumigil ang nagdodoorbell kaya't mabilis kong binuksan ang pintuan.

"Stop it, Aidan! Bakit ka ba nagmamadali! Bubuksan din 'ya-" hindi na natuloy ni Raven ang sasabihin dahil nakuha ko ang atensiyon niya.

Naabutan ko lang naman si Raven na karga-karga si Aidan. Ang kaninang inis ay napalitan ng tuwa. I chuckled a bit when I figured out what is happening. Aidan's the one who is pressing the doorbell button. At itong si Raven naman, pinipigilan ang kapatid.

"Ate Arielle!"

Ngiting ngiti si Aidan at mabilis na kumawala sa kanyang Kuya Raven. Agad siyang tumakbo patungo sa akin at yumakap sa aking hita. Napakamot na lang ng batok si Raven dahil sa inasal ng kapatid.

Napahalakhak ako at yumuko upang magkapantay kami ni Aidan katulad ng madalas kong ginagawa.

"I bought a snack for you, Ate Arielle! I don't want you to get hungry po e!"

"Really? Then good timing, I'm eating my snack as well."

Tumayo ako at hinawakan ang kamay ni Aidan saka bumaling kay Raven.

"Pasok ka..."

He smiled shyly kaya't matipid rin akong napangiti.

"Wow! Is this your house, Ate Arielle?! It's big! Just like ours, Kuya! And look, there's a white cat!"

Hindi ko maiwasang mapangiti dahil sa pagkamangha ni Aidan pagpasok sa sala.

Ngumiti ako sa kanya. "Her name is Patty, Aidan."

"Patty?! Can I pet her?"

Nagniningning ang mata ni Aidan habang nakikiusap sa akin.

"Go ahead."

"Thank you, Ate Arielle!"

Agad siyang tumakbo sa maliit na bahay ng aking alagang pusa.

"Careful, Aidan! Baka may mabasag ka!" Nagkamot ng batok si Raven.

Humarap ako sa kanya. "Anong gusto niyo ni Aidan? Juice?"

"Hindi na kailangan, Arielle. Nag-merienda na kami sa bahay."

"Sure ka?"

"Oo naman," he answered.

Umupo na ako sa sofa at humarap sa kanya.

"Pasensiya na, a, mukhang nakaistorbo kami. Ito kasing si Aidan iyak ng iyak sa bahay at gusto ka raw puntahan. Pati si Mama nagalit rin sa akin dahil daw bakit hindi ko na lang siya samahan."

Sumulyap si Raven sa kapatid, gayundin ang ginawa ko.

"Ayaw ko sanang pumayag dahil kauuwi ko lang galing Roxas. Makulit talaga kaya wala na akong nagawa. Heto nga pala, pinabibigay ni Mama. She told me she wanted to meet you dahil ikaw na lang ang bukambibig ni Aidan sa bahay."

He chuckled and gave me a bag of baked cookies.

"Pakisabi sa Mama mo, salamat. Tell her na kapag may bakante akong oras, ako naman ang bibisita sa inyo. I've been there a couple of times dahil madalas kong ihatid si Aidan, iyon nga lang, hindi kami nakakapang-abot ng Mama mo."

"That's why, pero hinahatid mo si Aidan sa bahay?"

"Uh yeah. Hindi ko alam kung nasabi na ba sayo 'to ng kapatid mo pero madalas siyang pumunta sa convenience store nang walang kasama kaya't naisip ko na madalas niyang takasan ang yaya niyo."

"That brat..."

I chuckled softly dahil sa expresyong ipinakikita ni Raven.

"By the way, Raven. Paano mo nalaman na dito ako nakatira?"

Kinamot niya ang batok parang may naalala. Medyo namula rin ang kanyang pisngi.

"W-well, kinapalan ko na ang mukha kong hingin ang address mo kay Ate Micay. A-And, napagkamalan niya pa akong manliligaw mo."

"Palabiro talaga 'yon si Ate Micay," I chuckled.

He was about to say something nang bigla siyang napatingin sa hagdanan.

"Anak ka naman talaga ng pating, oo! Aidan! Bumaba ka rito!"

There, I saw Aidan na dahan dahang umaakyat sa stairway patungong ikalawang palapag ng bahay.

"I'm just following Patty!" balik ni Aidan sa Kuya.

"I don't care! Get down here, akala ko ba nandito ka para kay ate mo Arielle?!"

Aidan pouted and malungkot na bumaba sa hagdanan.

"Don't be sad now, Aidan..." pag-aalo ko sa bata at yumakap sa akin tila nagpapaawa dahil inaapi ng kanyang kuya.

Ilang minuto rin kaming nag-usap ni Raven tungkol sa Intrams. Although he's already in college, medyo nakakasabay pa rin ako sa kanya.

Bukas na ang schedule ng pagpunta ng Palawan State University CCRDs at rito sa siyudad. Malakas din ang players ng taga-CCRD, both North and South dahil minsan ko nang napanuod ang volleyball game nila.

Raven is also a varsity player, in volleyball to be exact kaya siguradong makakatapat niya ang volleyball teams ng PSU Main. Raven is tall at mataas ring tumalon kagaya ni Anzo. Iyon nga lang, tingin ko'y mas may advantage si Anzo dahil kaliwete siya at sabi ko nga, you shouldn't underestimate what a left-handed person can do.

CEAT's volleyball team has one goal in this year's Intramural Meet, iyon ang maging champion at makapasok sa STRASUC. Especially, karamihan sa mga players ay graduating na, kasama na roon si Anzo together with some of his friends.

After Raven's visit, umalis na rin sila kaagad dahil kailangan niya pang bumalik sa Roxas para bukas. Agad rin naman akong tumungo sa trabaho.

Nasa harap na ako ng Happy Store at bubuksan ko na sana ang pintuan nang may dalawang kamay din na humawak sa kabila.

Nagkatinginan kaming tatlo maya maya pa'y biglang nagtawanan.

"Ang aga natin Azy, a!"

Ngumiti nang malawak si Paige saka ako mabilis na inakbayan.

"Kailan pa yan nalate sa trabaho?" si Elsie naman na ngayon ay humawak sa aking braso. Unti unti akong ngumiti at sabay-sabay kaming pumasok. Binati namin lahat ng customer sa loob, maging sina Ate Micay at Sir Marco.

"Aba! Ang sigla natin ngayon, a," Ate Micay joked.

Napangiti na rin ako dahil sa mood na sinimulan nina Paige at Elsie.

"Arielle!"

"Magandang hapon po, Ma'am Susan! Gusto niyo po bang tulungan ko kayo?"

Sumigla naman ang kanyang mukha at agad ring pumayag sa suhestiyon ko. Ma'am Susan Avellano is a regular employee sa isang malaking kompanya. Madalas siyang mamili rito dahil na rin siguro sa warm service.

Bale may tatlong counter sa convenience store. Sira ang dalawang counter nakaraan pero naayos na rin ata. Nasa Counter 1 si Sir Marco na siyang para sa mga school supplies, Counter 2 naman ako, and sa Counter 3 si Ate Micay na siyang para sa pwd, senior citizen at mga buntis.

"One hundred twelve po, Sir," saad ko customer na isang college student. Kumuha siya ng barya sa pitaka at inilahad ito sa akin. "I received one hundred twenty pesos, Sir."

Pagkatapos ko siyang baryahan, natuon ang atensiyon ko sa computer screen na nasa aking harapan.

"Next po..."

Busy ako sa pagcheck sa screen kaya't hindi ko na natingnan pa ang mukha ng customer.

Inilatag niya ang isang gatorade na blue at isang dosenang yakult. Huh? Gatorade tapos yakult? Ang weird kung iisang tao lang ang iinom nito.

Napagmasdan ko ang palapulsuhan nito and my eyes chinked dahil may kahawig ang relong suot nito. The Rolex watch.

"Two hundred fifty pesos po..." wala sa sarili kong wika.

Binigyan niya ako ng malutong na five hundred kaya't napabaling na ako ng tuluyan sa kanya.

Napasinghap ako ng makitang si Anzo ang aking nasa harapan. Mabilis na tumibok ang puso ko at nagsiliparan nanaman ang mga paru-paro sa aking tiyan.

Nataranta ako ng bahagya dahil sa gulat. I saw him suppressed a smile because of my timid movement. Mas lalo lang iyong nagpadagdag sa aking kaba.

"Keep the change, Eira. These are all yours."

Itinulak niya sa aking harapan ang isang dosenang yakult. His lips rose at mabilis na tumalikod.

Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa natanaw ko siya na sumakay ng kaniyang mamahaling motorsiklo. Isinuot niya ang kanyang helmet at tinahak ang patungong PSU.

Wala sa sarili akong napatingin sa isang dosenang yakult. Okay? Now tell me, ano nanamang pakulo ito? The last time, he gave me medicine and foods and now, one dozen of yakult?

I bit my lips and slowly shook my head.

Kinabukasan, hindi na ako pumunta sa school dahil dumating na ang mga delegates na kasali sa Intrams. Mga delegates ng PSU North and PSU South. Wala na rin kaming matatambayan doon dahil ginawang quarters ng PSU North ang building namin. Masyado kasing marami kaya dalawa ang ginawang quarters; College of Teacher Education at LSHS.

Pwede naman daw na hindi na pumunta sa school pero required lahat sa last day ng Intrams. One hundred percent attendance is a must dahil iyon ang Star of the Night at kailangan ng suporta ng grupo ng aming representative. Isa pa, committee ako kaya't kailangan naroon ako.

Ang Intrams ay gaganapin sa loob ng limang araw. But the most awaited part ay 'yong one day extension para sa friendship event. Sa gabing 'yon, kakanta ang lahat at maghahawak kamay. But what I like the most was the fireworks display. For the past years, hindi ako nagpapaparticipate sa Intrams at pumupunta lang sa huling araw para saksihan ang fireworks display. Pagkatapos no'n, uuwi na rin ako agad.

Malaki ang naging bahagi ng fireworks sa buhay ko kaya't ang panonood no'n ay hindi ko pinapalagpas. My Papa, Ryu Alejo Tachibana is a half Japanese kaya't medyo aware ako sa traditions ng Japan.

Sinamantala ko ang pagkakataon kaya't ipinaalam ko kay Sir Marco na buong araw akong magtatrabaho dahil tutal, wala namang pasok. Pumayag rin si Sir Marco dahil nagkasakit ang isa sa cashier para sa pang umagang shift. Gusto rin sana nina Elsie at Paige na mag-whole day pero marami pa silang gagawin sa department nila.

Nagsipasukan ang iilang mga estudyante ng PSU North at iilan pang college students ng PSU Main. May galing sa CTE at CAH. Napailing ako dahil karamihan sa kanila ay tumungo sa section ng junk foods. May iilang player naman na sa column ng inumin pumunta.

Nag-aayos ako ng ibang mga libro na as usual, gulo gulo naman nang bigla akong tawagin ni Sir Marco.

"Arielle, ikaw na sa Counter 1. Inutusan ko pa si Micay. Mahaba na ang pila."

"Sige po."

Iniwan ko na muna ang aking ginagawa at tumungo na sa Counter 1.

Mahaba na nga ang pila, malapit nang umabot sa pintuan. Sira rin kasi ang pangatlong counter at nirerepair pa.

"Sir, dito na lang po..."

Napakurap ako ng nag-uunahang lumipat ang mga kalalakihan banda sa akin. Ang natira na lamang kay Sir Marco ay ang lilimang kababaihan.

I blinked two times saka bumaling kay Sir Marco at naabutan ko siyang pa-iling iling at nagpipigil ng ngiti tila hindi makapaniwala sa inasal ng mga estudyante.

Tinitigan ko ang haba ng pila and all of them are boys! I swallowed hard before convincing myself to stay focused on my job.

"Seventy five pesos po, Sir..."

Nagtuloy tuloy at mas lalo pang dumami ang tao. Tagaktak na ang pawis sa aking noo at hindi ko man lang magawang maitali ang aking buhok.

Naramdaman ko na lang sa aking likod si Ate Micay. Agad niyang hinawakan ang aking buhok at tinali ito sa pony tail.

"I told you to tie your hair, hindi ba, Arielle?"

Namula ang aking pisngi dahil doon. Nakakalimutan ko dahil sanay ako na nakalugay ang buhok. Ayoko kasi na nakikita ang batok ko.

Sobrang taas naman ata ng pagkakatali ni Ate Micay dahil nararamdaman ko ang dulo ng aking buhok sa aking batok.

Natanaw ko ang grupo nina Anzo na papasok ng Happy Store kaya't kinabahan ako bigla. All of them are here. Naka t-shirt sila at jersey shorts ngunit iba-iba ang design.

"What the hell..."

Kumurap pa si Harper ng makita ang haba ng pila sa akin samantalang kay Sir Marco ay iilan lamang.

Napansin kong may hawak na gatorade ang grupo ni Anzo at pumila na banda kay Sir Marco.

"I received one hundred pesos, Sir..." saad ko sa customer. I am fully aware na nakatitig sa akin si Anzo at ang iba pa niyang kaibigan kaya't nacoconscious ako. Buti na lamang at hindi pa ako nagkakamali.

Sumulyap sa akin si Abran at ginawaran ako ng ngiti. Tumango lang ako at pinagpatuloy na ang ginagawa.

Si Anzo ang huling nagpacounter at hindi ko alam kung aware siya pinagbubulungan ng iilang babaeng estudyante galing sa kabilang school.

Kumunot ang aking noo dahil may binili nanaman siyang yakult, but this time, isang medium-sized naman.

"Pakibigay na lang po ito sa maganda niyong cashier," pagpaparinig ni Anzo at mabilis nang tumalikod.

Sandali niya akong sinulyapan and I saw him suppressed a smile again! Kinindatan naman ako saglit ni Abran bago sumunod sa kaibigan.

Namula ang aking pisngi ng mapagtanto ang sinabi niya.

Magandang cashier.

Assumera ka, Arielle! Maganda rin naman si Ate Micay, a.

"Here, pinabibigay ni Lover boy," asar ni Sir Marco habang nagpipigil ng ngiti.

"H-hindi po sa akin yan, Sir... B-baka po kay Ate Micay."

Lumapit siya sa akin at inilatag sa aking tabi ang medium-sized na yakult at maliit nitong straw.

"Don't underestimate my instinct, Arielle. Magaling akong kumilatis."

Kumindat siya at bumalik na sa pwesto.

Umubo ang kanina pa pala nag-aantay na customer kaya nataranta ako.

"S-sorry po, Sir..." The guy just smiled at me as if saying it's okay.

Dumating ang tanghalian, at kababalik lang din ni Ate Micay dahil siya ang naunang kumain. May dala siyang dalawang supot na plastic.

"O, Arielle. Pinabibigay no'ng Anzo at Abran. Alin ba sa dalawang iyon ang manliligaw mo? No'ng una, iyong Anzo ang nagbigay sayo ng jacket, tapos sumunod iyong Abran. Alin ba do'n sa dalawa?"

Nanlaki ang aking mata at namula ang pisngi. Agad ko namang pinagtanggol ang aking sarili.

"Nagkakamali po kayo, Ate Micay! Hindi ko po sila manliligaw. Baka po ibang Arielle ang tinutukoy nila." Saad ko habang ikinukumpas ang aking dalawang kamay sa harapan.

"Azerielle Ileira Tachibana raw, e. May iba ka pa bang kapangalan?" asar pa ni Ate Micay.

Pinamulahan ako ng mukha at wala akong nagawa kundi ang kunin na lamang 'yon. May napansin pa akong isang inumin sa loob ng isang plastic. Another medium-sized yakult at nasisiguro kong galing iyon kay Anzo samantalang Chuckie naman ang kay Abran.

"Ano 'yan?" panggulat sa akin ni Elsie na ngayon ay nasa likuran ko na pala. How long have they been here?

"Uy, kanino galing yan?!" sunod na tanong ni Paige at agad inusisa ang laman ng plastic bag.

May kinuha si Paige na parisukat na sticky note na hindi ko napansinsing mayroon no'n.

"You made my day:-)" basa ni Elsie sa nakasulat sa maliit na sticky note.

"Uyyyy, kanino galing 'to? Walang nakasulat na pangalan a. May admirer ka, Azy?!"

Naipikit ko pa ang mata ko dahil sa tiki ni Paige.

Tumaas ang dugo sa aking ulo dahil hindi ako sanay na inaasar lalo pa't may involve na lalaki.

"Sino, Arielle?! Kilala ko ba? Gwapo? Anong year? Taga saang school?!"

Sunod sunod ang naging tanong sa akin nina Paige at Elsie.

Mabilis akong tumalikod dahil ayoko siyang sagutin ngunit mali pa ata ang desisyon ko dahil mas lalo ko pa atang dinagdagan ang kuryusidad nila.

Hindi ka talaga nag-iisip ng mabuti, Azerielle!

Umingay ang buong convenience store dahil sa tilian at tawanan nina Elsie at Paige na noo'y sinasabayan din nina Sir Marco at Ate Micay. Halos hindi na ako makapagsalita dahil sa hiya. At kung magsasalita naman ako ay puputulin nila agad at tutuksuhin kaya mas minabuti ko na lamang na tumahimik. At dahil hindi ko na napigilan ang hiya, tinakpan ko na lang ang aking mukha ng magazine banda sa counter.

"Team AbRielle kami!" sigaw ni Paige at nakipag-apiran pa kay Paige.

"Masyadong playboy yang si Solguero! Ayoko sa kanya! Magsama sila ng kaibigan niyang mahilig manghalik! Kawawa naman itong labi ko!"

Napatigil kaming lahat sa pagtawa at bumaling kay Elsie na ngayon ay hindi pa rin nagsisink in kung anong kaniyang sinabi.

"Holy mother of... shit," saad ni Elsie habang mabilis na tinampal ang labi.

"Hmm. Si Calvin 'yun diba?"

Naningkit ang mata ni Paige na bumaling kay Elsie.

Ngayon naman ay bumaliktad ang sitwasyon dahil si Elsie naman ang inaasar. Pinagmasdan ko silang apat, sina Sir Marco, Ate Micay, Paige and Elsie who are now laughing. Sana ganito palagi nang sa ganon makangiti at makatawa ako ng totoo at hindi iyong pilit.

Dumating ang opening ng Intrams. Nagsimula ang parade ng alas-otso ng umaga. Maraming taong nanuod at nakisaya. Sa gate pa lang bubungad na agad ang nagagandahang mga booths.

Alas-diyes natapos ang program kaya't nalibot libot muna ako. Bumalik ako sa Senior High building at naupo saglit sa bench. May nakikita rin akong mga bata na kasama ng kanilang mga magulang. Maybe they're here to support their relatives who are probably players.

"Arielle, busy ka ba?" tanong sa akin ni Ma'am Villamor na noo'y kasama ang aming Class President na si Francine na siyang may nakasabit na DSLR camera sa leeg.

Agad akong tumayo.

"H-hindi naman po, Ma'am."

"Then that's good, pwede bang samahan mo muna itong si Francine ngayong araw?"

"B-buong araw po, Ma'am?"

"Yes, Arielle. As you know, I'm one of the adviser of Buhanginan at kailangan ko pa sana ng isang taong kukuha ng pictures. Ikaw lamang ang alam kong magaling kumuha ng litrato kaya I want to ask you a favor. Kung pwede sana'y maging substitute ka muna ni Dione. Don't worry, I will give you extra points together with Ma'am Rivera and Sir Velasco. Ayos lang ba sayo?"

Napalunok ako dahil sa offer. Kung papayag ako, ibigsabihin hindi ako makakapagtrabaho ng buong araw sa loob ng isang linggo pero hindi ko rin maaaring biguin si Ma'am Villamor. Tinanggihan ko na siya sa contest at ayokong madisappoint ulit siya.

Sumulyap ako kay Francine at matipid lang siyang ngumiti.

"S-Sige po..."

Nagliwanag ang mukha ni Ma'am Villamor. "That's settled then. Francine, ikaw na ang bahala kay Arielle."

"Ma'am Villamor!" tawag ni Ma'am Rivera sa di kalayuan.

"Naku! Nakalimutan ko ang bilin ni Sir Cojuanco. Sige, mauna na ako sa inyong dalawa."

Nagpaalam na si Ma'am Villamor at tumungo sa deriksyon ni Ma'am Rivera.

"Here, Arielle." Bumaling ako kay President at nakitang hinubad niya na ang camerang kanina'y nakasabit sa kanyang leeg.

"May tiwala ako sayo. Ako ang nakaassign sa volleyball team ng Senior High kaya't kung nasaan ako, dapat nandoon ka rin," she smiled.

Our Class President, Francine Enriquez is indeed a beauty. She's also kind-hearted. Kahit kailan ay hindi siya nagpakita ng kahit anong disgusto sa akin o kahit sa iba ko pang kaklase. She's been our President since we're Grade-8. Madalas siya ang lumalapit sa akin at nais makipagkaibigan pero ako lang talaga ang mailap. Whenever she gets close to me, ako naman itong lalayo. But now, heto na ako at nakikipagngitian na sa kanya.

Matanda lang ako nang isang taon sa kanila. In fact, when I was in grade-5, nasa grade-4 sila. Nahinto lang ako ng isang taon noong grade-6 ako.

Ang gymnasium ay nandoon sa pinakadulo at malapit din doon ang Performing Arts Center.

In fact, sa gym gaganapin ang volleyball game. It also means...

"Bakit ka huminto, Arielle?" tanong ni Francine.

"W-Wala..."

Umiling iling ako at tumuloy na sa paglalakad patungo sa gym. Halos mabasag ang ear drums ko dahil sa dami ng sumisigaw. May iilan pang may hawak ng plastic bottle na ipinapalo sa railing na siyang gumagawa ng ingay.

May tinawagan sandali si Francine at dali dali rin itong ibinaba.

"Doon tayo, Arielle!" sigaw ni Francine dahil hindi na kami magkarinigan sa sobrang ingay.

"Padaan lang po kami! Excuse po!"

UAAP na ba itong nangyayari? Bakit sobrang puno naman ata? At dinaig pa ang laban ng Ateneo at La Salle, a.

Sa di kalayuan, may natatanaw akong kaklase na kumakaway. It was Tanya with her band mates at iba pa naming kabatch.

"Dito kayo, Ms. President!"

Malakas ang boses ni Karlo na siyang gitarista ng banda ni Tanya kaya nasiguro kong mga kaklase nga namin.

Pinaupo nila kami at nagtaka sila dahil siguro sa presensiya ko.

"Arielle will be our photojournalist for the meantime."

Nagsitanguan sila at nabaling ang atensiyon sa court dahil magsisimula na ang laro.

Sinuyod ko ang buong court at nakitang nakalight orange na damit ang lahat ng mga taga-PSU. May iilan pang may hawak na banner at pahabang hugis na balloons. Ang mga kabatch ko naman ay hindi nakalight orange na damit, instead, may nakataling light orange na tela sa noo as support for the Laboratory Senior High Volleyball players.

Nagsimula na akong kumuha ng litrato sa mga naglalaro pero masyado kaming malayo dahil nasa bandang itaas kami.

"Pres, baba lang ako." Matipid akong ngumiti kay Francine while pointing the camera.

She nodded her head. "Sige, Arielle. Basta, hindi ako aalis dito, a, para madali mo akong mahanap."

"Sige."

Nakipagsiksikan ako sa mga taong naroon dahil nakasalalay dito ang extra points ko. Hindi pa naman ako gaanong nagrerecite kaya kahit dito na lang ay mabawi ko.

"Excuse me po..."

Nagdiwang ang aking puso nang makarating ako sa hagdan. Mabilis akong bumaba, hindi alintana ang iba pang nakikipagsiksikan.

Nang makarating sa dulong baitang ng hagdan, pumwesto ako sa gitna, malayo sa railing. Sinamantala ko ang pagkakataong iyon upang kumuha ng litrato. It was LSHS VS. College of Arts and Humanities, the Alchemist. Sandali akong napatingin sa litratong aking kinuhanan ng mapansing pamilyar ang isang player ng LSHS.

Bumaling akong muli sa court upang kumpirmahin iyon and I was right. I saw Laden. Hindi ako makapaniwala na itinuloy niya ang paglalaro ng volleyball samantalang ako, itinigil na ang lahat lahat.

Kinagat ko ang aking labi at nagdesisyong kumuhang muli ng litrato. I was about to click the button when someone bumped into me.

Nanlaki ang aking mata dahil mahuhulog ako. Wala akong makapitan dahil malayo ako sa railing ng hagdanan.

Ipinikit ko na lamang ang aking mata at inihanda ang sarili sa kahihiyan.

Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon, isang matigas na bagay ang humawak sa aking bewang na siyang pumigil upang hindi ako tuluyang mahulog. Agad akong napamulat ng mata at bumilis ang tibok ng aking puso.

Tumama ang aking likod sa isang matigas na pader. No. It wasn't a wall. I landed on a man's chest. Hindi agad ako nakagalaw dahil sa gulat.

Pinakiramdaman ko ang aking likod at kahit may damit akong suot, I can feel his warmth.

I can even feel his hot breath on my ear!

"Be careful," paos niyang bulong sa akin.

Tumaas ang balahibo ko sa katawan dahil sa sensayong dulot ng kaniyang hininga sa aking tenga. Ang boses na 'yon at ang pabangong kailanma'y hindi ko makakalimutan.

Bumaling ako sa kanya but wrong move dahil ilang pulgada na lamang ang layo niya ng mukha niya sa akin. Unti na lang at mahahalikan ko na siya.

I looked at his gorgeous face, tila kinakabisado ito. I met his eyes, showing adoration. Sandali niya akong tinitigan hanggang sa bumaba ang kanyang mata sa aking labi. He slowly wet his lips kaya't namula ang aking pisngi.

Nararamdaman ko pa rin ang kanyang braso sa aking bewang kaya't agad akong humiwalay. Hindi ko siya matingnan sa mata dahil para akong napapaso.

Mabilis akong humiwalay.

"T-thank you..." mahina kong saad at mabilis na nag-iwas ng tingin.

Nagulat ako dahil bigla niyang hinawakan ang aking kamay at hinila sa kung saan. Heto nanaman ang biglaan niyang kilos na laging nagpapagulat sa akin.

Yumuko ako dahil sa mga taong nakatingin. I glanced at his hand on my wrist. This is the second time na nahawakan niya ng ganito ang aking kamay. Nag-init ang aking pisngi dahil sa mga naiisip at sa bulong-bulungan ng mga tao.

"Cap!" sigaw ni Harper sa di kalayuan.

Agad akong napabaling at nagulat nang mapagtantong patungo kami sa upuan ng volleyball team ng college department. All of them are wearing their jersey uniform. I saw Calvin and Oleos smirked while Casper and Harper showed their playful smile on their lips. May iba pa silang team mates na hindi pamilyar sa akin na pangitingiti rin.

Napahinto ako kaya't natigilan rin si Alanzo. Nagpabalik balik ako ng tingin sa kanya at sa kanyang kupunan.

There's no way na uupo ako katabi nila! They're all boys for Pete's sake!

"A-Anzo..." pagtawag ko sa kanya hoping na maintindihan niyang ayaw kong maupo roon at isa pa, kailangan kong kumuha ng litrato.

He smiled a little na siyang minsan ko lang makita sa kanyang mukha.

"Don't worry, Eira. They won't bite. I'm here, I got you."

Masyado akong namangha sa mga salitang binitawan niya kaya't hindi ko napansing nahila niya na ako ng tuluyan.

God, Anzo! Your damn fans are killing me with their deadly glares!

"Abraham, take care of her," utos ni Anzo sa kaibigan. Agad namang tumayo si Abran at dahan dahang lumapit sa akin. May ibinulong pa siya na hindi ko gaanong narinig.

Humarap ako kay Alanzo dahil sa pagkataranta. "S-sandali! Hindi ako pwedeng manatili rito... kailangan ko pang kum-"

Hindi ko na natapos pa ang aking sasabihin dahil agad niyang kinuha ang DSLR sa aking leeg.

"Ako na ang kukuha ng litrato.

Just sit there. Baka mapano ka pa kapag nakipagsiksikan sa napakaraming tao sa baba," seryoso niyang saad sa akin at bumaling kay Abran. May sinenyas itong hindi ko nakuha.

"I'll be going. Just sit and watch."

Mabilis niya akong tinalikuran at tumungo na sa ibaba.

"Sandal-"

For the second time, hindi nanaman ako natapos sa pagsasalita.

"Hayaan mo na lang siya, Arielle. May topak nanaman 'yon!" tawa ni Harper. Napakurap ako dahil wala namang nakakatawa sa mga nangyayari.

Dahil nanatili akong nakatayo, agad akong hinawakan ni Abran sa braso at ipinaupo sa tabi ni Harper. Ngumiti naman siya ng nakakaloko at dahan dahang lumapit sa akin.

"That guy is obsessed with you, Arielle. Kanina ka pa niya tinititigan, simula pa nong pumasok ka. Hindi ata siya nandito para manuod ng volleyball game e dahil sayo lang nakatitig. One more thing, he volunteered to take pictures dahil hindi niya makayanang nakikita kang nakikipagsiksikan. A knight in shining camera, eh?"