Si Khate ay wala nang alam sa mga nangyari sa kindergarten.Pagkatapos niyang umalis sa kindergarten, pumunta na siya agad sa facility upang mag-report sa research institute na itinayo ng kanyang guro sa China.Pagpasok pa lang niya sa institute, nakita niya ang isang gwapo at eleganteng lalaking nakasuot ng malinis na shirt at pantalon, papalapit sa kanya."Khate, welcome back. Masaya akong makatrabaho ka ulit."Tumayo si Henry sa harap niya at inilahad ang kamay sa kanya pagpapakita ng pag-galang Tumango si Khate nang bahagya, inilahad ang kamay upang makipagkamay sa kanya, at pagkatapos ay mabilis itong kinuha at inilagay sa bulsa ng kanyang palda.Dati, nakasama na rin niya si Henry, ang team ni Professor Wang sa ibang bansa at nagsagawa ng maraming pananaliksik at pag-develop ng mga makabagong gamot.Nang panahong iyon, si Henry ang nagsilbing partner nya sa facility. Pagkatapos ng lahat, nagtapos siya sa isang prestihiyosong unibersidad, at ang kanyang kakayahan ay acknowledge
Nang marinig ang tanong ni Khate, tinago ni Henry ang kanyang ngiti at seryosong sinabi: "Pinagsisikapan naming lutasin ang problemang ito Doc, mahirap po talagang maayos ng mabilisan pero umuusad."Kumunot ang noo ni Khate at tumingin sa kanya, naghihintay sa susunod niyang sasabihin."Kamakailan lang, nakipag-ugnayan ako sa isang supplier ng mga halamang gamot. Napag-usapan na namin ang pangmatagalang kooperasyon. Kulang na lang ang pagpirma ng kontrata nito. Napagkasunduan na din namin ang oras ng pagpirma ay bukas ng hapon.”“Ang dahilan kung bakit hindi ito naging maayos noon ay dahil sa ang institute ay nasa yugto ng konstruksyon noong una. Maraming komplikado at maliliit na bagay ang kailangang harapin, at hindi pa matatag ang mga tauhan.”“At sa panahong ito lamang ito naging matatag. Bukod pa rito, ang mga halamang gamot sa Haicheng ay halos monopolyo ng malalaking negosyante ng mga halamang gamot, at ang supply ay hindi sapat sa demand.”“Dagdag pa rito, mga baguhan pa laman
Kumunot ang noo ni Anthony, at isang bumakas ang pagka inis sa mga nasilayan ng kanyang mga mata.Mali ba ang kanyang nakita? Mali ba ang panahon at pagkakataon?Ayos lang naman kung nangyari ito isang beses o dalawang beses, sapagkat baka namalik mata lang siya, ngunit sa dalawang magkasunod na araw, at nakita niya ang pigurang iyon sa iba’t ibang lugar. Mukhang hindi na normal ito!At ang problema lang ay ang pigurang iyon ay kumikislap lamang sa kanyang mga mata, at pagkatapos ay nawawalan din nang bakas.Hindi mapigilan ni Anthony ang pagngisi, naiiling niya ang kanyang ulo at binawi ang kanyang tingin.Siguro nga ay nababaliw na siya, kaya’t patuloy niyang iniisip ang babaeng iyon!“Sir, ang kliyente ay matagal nang naghihintay sa inyong pagdating, hindi pa ba tayo papasok?”Matagal nang naghihintay si Gilbert, at nang hindi niya nakitang ihakbang ng kanyang master ang kanyang mga paa, maingat niyang tinanong.Pumikit si Anthony, inayos ang kanyang emosyon, at kalmadong sumagot,
“Pasensya na po talaga, okay ka lang ba?”Nakita ni Khate na ang taong kaharap niya ay lasing, kaya’t naging alerto siya at humingi ulit ng paumanhin, ngunit mula sa kanyang saloobin “mas mabuting humingi ng tawad kaysa naman magkaroon ng maraming gulo.” Sa sandaling natapos niyang magsalita, biglang tumawa nang masama ang taong nasa harap niya, at medyo pabagu-bago ang kanyang boses, “Magandang dalaga… malalaman mo naman kung okay lang ako o hindi, kung sasamahan mo akong uminom! Kung ipa pagpapasya mong ako ay maging masaya ay sasamahan mo ako, at kung hindi naman ay guguluhin kita ngayon!”Bahagyang kumunot ang noo ni Khate, alam niyang ang taong nasa harap niya ay halatang lasing na at wala na sa tamang pag iisip, kaya’t hindi na sana niya balak pang pansinin ito, ibinaba niya ang kanyang ulo at sinubukang iwasan ito.Habang papalapit siya sa lasing, muling umalingawngaw ang boses ng lasing, “Huwag kang umalis, magandang dalaga! Mayaman ako, kaya kong bayaran ang lahat nang gust
Walang laman ang silid. Pagkapasok ni Anthony, isinara niya ang pinto. Saglit na pinakinggan ang tahimik na silid at ang tanging na maririnig ay ang tunog ng paghinga ng bawat isa. Tumingin si Khate sa paligid, at nakaramdam ng panganib nang walang dahilan, at nagpumiglas nang marahas. “Ano ba ang gusto mong gawin? Bitawan mo ako!” Sa mga sumunod na segundo, siya ay idiniin siya sa sulok ng pader nang walang kahirap-hirap ng lalaki. Halos magkadikit na ang kanilang mga katawan. Ang mainit na hininga ng lalaki ay ibinuga sa kanyang tainga. Agad tumigil sa pagpupumiglas ni Khate, nakasandal siya sa pader, matigas na itinuwid ang kanyang katawan, at hindi sinasadyang binagalan ang kanyang paghinga. Sa layo ng agwat nito, mas lalo pa itong bumabagal, at sa kanyang pagkakadiin ay maaari na siyang mahawakan ng taong nasa harap niya. Kinagat ni Khate ang kanyang labi dahil sa biglang pagkakagulo ng kanyang isip. Kahit gaano katagal na ang nakalipas, ang panggigipit na ibinigay sa k
Nasakop ng mainit na labi ng lalaki ang kanyang mga labi, at nagsalubong ang kanilang mga hininga.Nablangko ang isip ni Khate.Hindi niya inaasahan na gagawin ito ni Anthony sa kanya!Ang kamay ng lalaki ay nanginginig sa kanyang baba at pinipilit na pinapanganga siya.Biglang nagising sa katotohanan si Khate at nagpumiglas nang walang pakialam, “Anthony, pakawalan mo ako!”“Nababaliw ka na ba? Pribadong silid ito! Pwede pumasok ang kahit sino anytime!”Biglang kumalas si Anthony nang kaunti dahil sa kanyang pagpupumiglas pero hinawakan pa rin niya bewang ni Khate palapit sa kanya. Kahit na tumigil ito bahagya, inilapat pa rin niya ulit ang kanyang mga labi at hinila ang kanyang ibabang labi, “So ano? Hindi ba sinabi mong babayaran mo ako? Gusto kong bayaran mo ako nang isang beses, natatakot ka ba sa kabayarang hihingin ko?”Tumayo nang bahagya si Khate at ang mga mata ay mariing nakatitig sa lalaki na nasa harapan niya, nagpumiglas siya nang maalala ang karanasan noong gabing iyon
Pagkalabas ni Khate sa pribadong silid, wala na siyang alam na mapupuntahan, kaya kailangan niyang magtago sa hagdanan.Sumandal siya sa pader, humihingal nang malakas, pagod na pagod siya sa kakatakbo palayo kay Anthony. Sa pagkakasandal niya agad niya itaas ang kanyang kamay para hawakan ang kanyang mga labi na hinalikan at nasaktan. Parang naiwan pa rin ang temperatura ng lalaki sa kanyang mga labi.Pagkalipas ng ilang minuto, ibinaba ni Khate ang kanyang mga mata, napagtanto na siya nagkukunwari lang sa kanyang sarili.Sa loob ng maraming taon, akala niya ay wala na siyang nararamdaman kay Anthony, ngunit hindi niya inaasahan na isang pagkikita lang ay madaling magulo ang kanyang puso.Pagkaraan ng ilang sandali, nang maging matatag na ang kanyang emosyon, bumalik si Khate sa pribadong silid.Ang mga empleyado sa loob ay abala pa rin, at bahagya lamang silang nagpigil nang makita siyang pumasok.Tumingin si Henry sa kanya at nakita na parang nasa ibang estado na siya kaysa noon
Sumunod ito sa ama, lumapit at inilahad ni Katerine ang kanyang nasaktang kamay upang ipakita sa kanya.Nakita ang mga galos sa kanyang kamay, bahagyang kumunot ang noo ni Anthony, "Paano nangyari ito? Bina-bully ka ba ng ibang bata?"Natigilan si Katerine sandali, at pagkatapos ay mariing umiling.Hindi ka binu-bully?Naguluhan si Anthony, "Kung himdi ka nabully, ano pala ang nangyari?"Muling kinuha ni Katerine ang paintbrush at nagsulat ng ilang letra sa maliit na notebook stroke by stroke. Pagkatapos magsulat "wala, hindi ko po alam”, bahagya niyang ikiling ang kanyang ulo nang hindi sigurado.Masyadong mahirap isulat ang salitang ito.Kapag nakakita siya ng salitang hindi niya alam kung paano isulat, karaniwan niyang idadagdag ang salitang wala at di ko alam.Ngunit hindi niya madalas isulat ang mga salitang ito, kaya hindi niya alam kung tama ang pagkakaintindi niya."Nahulog ka ba sa school?"Nakita ni Anthony ang katagang “opo” na isinulat niya at tinanong siya para kumpirmahi
Sa kalagitnaan ng engrandeng pagtitipon, habang ang karamihan ay abala sa kani-kanilang pag-uusap at kasiyahan, naramdaman ni Khate ang bigat ng mga matang nakatutok sa kanya. Sanay na siya sa mga mapanuring titig—mula sa mga taong hindi niya kilala, mula sa mga taong may pag-aalinlangan sa kanyang presensya, at mula sa isang partikular na lalaki na kahit hindi niya lingunin ay alam niyang patuloy siyang pinagmamasdan.Si Anthony.Nang hindi niya na matiis ang pakiramdam ng patuloy na pagmamasid nito, bahagya siyang bumaling sa direksyon nito. Halos hindi ito gumagalaw mula sa kinatatayuan niya, ngunit ang kanyang presensya ay tila napakabigat, animo’y isang anino mula sa nakaraan na hindi niya matakasan.Napalingon siya kay Joshua, na abala sa pakikipag-usap sa ilang mga negosyante. Nakita nitong nag-aalangan siya at agad na lumapit sa kanya. “Mukhang kailangan mo ng sariwang hangin,” bulong nito, saka marahang itinulak siya patungo sa malawak na veranda ng manor.Nang makalabas sila
Sa kabila ng malamig na hangin na dumampi sa kanyang balat, pakiramdam ni Khate ay mas mainit ang presensya ni Anthony kaysa sa anumang bagay sa paligid. Ang lalaking ito, na minsan niyang minahal at iniwasan, ay muling nasa harapan niya, nag-aalab ang tingin, tila may gustong iparating ngunit pinipigil ang sarili.Hindi siya dapat magpakain sa emosyon. Hindi na siya ang babaeng dati.Muling bumuntong-hininga si Khate at tumingin sa malayo, pilit na inililihis ang kanyang isip mula sa presensya ni Anthony. Ngunit kahit anong gawin niya, hindi niya kayang balewalain ang lalaking ito, lalo na't nasa parehong bilog sila ngayon."Alam kong may gusto kang sabihin, Anthony," mahina ngunit matigas ang kanyang tinig. "Sabihin mo na lang nang diretsahan."Malamig ang mata ni Anthony, ngunit may bahagyang pag-aalinlangan sa kanyang ekspresyon. Halata sa kanyang anyo na gusto niyang pag-usapan ang isang bagay na mas malalim kaysa sa kanilang kasalukuyang sitwasyon."Bakit ka bumalik?" muling tan
Sa kabila ng palakpakan at magalang na ngiti na ipinakita ni Khate, alam niyang hindi siya ganap na tinatanggap ng lahat sa silid. Ramdam niya ang mga mapanuring tingin, ang mga bulung-bulungan na bagama't mahina ay parang dagundong sa kanyang pandinig. Ang pamilya Zaw ay isa sa pinakamakapangyarihang pamilya sa Haicheng, at ang sino mang malapit sa kanila ay tiyak na magiging paksa ng espekulasyon at inggit.Ngunit sa kabila ng lahat, nanatili siyang kalmado. Matagal na siyang nasanay sa ganitong klaseng atensyon, lalo na nang piliin niyang maging doktor sa kabila ng maraming pagsubok na kanyang hinarap noon. Ang totoo, wala siyang kailangang ipaliwanag sa kahit sino. Hindi niya kailangan ng validation mula sa mga taong hindi naman bahagi ng kanyang buhay.Bumaling siya kay Lolo Zaw at magalang na nagpasalamat. "Maraming salamat po, Lolo Zaw. Malaking karangalan para sa akin ang makatulong sa inyo."Tumango ang matanda, halatang kuntento sa kanyang sagot. "Napakababa ng iyong loob, i
Matapos bumalik sa bulwagan, pilit na ibinalik ni Khate ang kanyang atensyon sa kasalukuyang pagdiriwang. Sa kanyang paligid, patuloy ang kasayahan—mga halakhak ng mga bisita, ang ingay ng salpukan ng mga baso sa bawat toast, at ang malamyos na tunog ng musikang nagmumula sa orkestra sa isang sulok ng silid. Ngunit kahit na napapalibutan siya ng mga taong nagka katuwaan, hindi niya maiwasang maramdaman ang lungkot na tila unti-unting gumagapang sa kanyang dibdib.Ang sinabi ni Lolo Zaw ay patuloy na umaalingawngaw sa kanyang isipan. "Kung may hindi pa kayong natatapos usapin ni Anthony, baka panahon na para tapusin iyon—kahit ano pa man ang magiging resulta."Tapos na, hindi ba? Noon pa. Matagal na.Napailing siya at pilit na ibinalik ang sarili sa kasalukuyan. Hindi niya maaaring hayaang guluhin siya ng nakaraan, lalo pa't nasa isang lugar siya kung saan maraming mata na nagmamasid lang sa kanya."Ano ang iniisip mo?"Nagulat siya sa tinig na biglang bumasag sa kanyang katahimikan. N
Matapos ang matensyon ngunit maiksing pag-uusap nila ni Anthony, bumalik si Khate sa bulwagan, pilit na itinatago ang bumabagabag sa kanyang isipan sa likod ng isang mahinahong ekspresyon. Alam niyang hindi siya dapat magpaapekto sa presensya ng lalaki, lalo pa't wala na siyang anumang koneksyon rito—o iyon ang gusto niyang paniwalaan. Ngunit kahit anong pilit niyang ibaling ang pansin sa iba, hindi niya maiwasang maramdaman ang bigat ng titig nito kanina, at ang malamig na tinig na parang hinihiwa ang kanyang puso. Sa kanyang pagbalik, napansin niyang si Joshua ay nakatayo sa isang tabi, nakapamulsa habang pinagmamasdan siya na para bang binabasa ang kanyang iniisip. Nang lumapit ito, agad siyang tinanong, may halong biro ang boses, "Mukhang mabigat ang naging pag-uusap ninyo. Anong sinabi sayo ni Anthony?" Napalingon siya sa lalaki at umiling, pilit na ginagawang kaswal ang kanyang tinig. "Wala naman. Hindi naman ito mahalaga." "Talaga?" Sumilay ang isang may pag-aalinlangang
Ang tensyon sa pagitan nina Khate at Anthony ay naging kapansin-pansin sa buong bulwagan. Kahit pa may kanya-kanyang usapan ang mga bisita, hindi maitatanggi ng maraming matang lihim na nagmamasid sa kanilang dalawa. Si Miss Zhao, na nagtanong kay Khate, ay tila nag-aalangan matapos marinig ang malamig na tanong ni Anthony. Bahagya siyang umatras ngunit pinilit panatilihin ang tikas ng kanyang postura. "Wala namang problema Anthony, ikaw naman, gusto ko lang siyang makilala nang maayos," sagot niya, na pilit ang ngiting pinapakita sa kanyang mga labi. Hindi sumagot si Anthony, ngunit ang matalim niyang titig ay sapat nang dahilan upang hindi na ito magpumilit. Luminga si Miss Zhao at biglang napansing maraming nanonood sa kanila. Ayaw niyang mapahiya, kaya bago pa tuluyang lumayo, tumingin siya kay Khate at sinabing, "Mukhang espesyal ka para kay Lolo Zaw. Sana'y manatili kang mapagkumbaba." Bagamat walang halatang pang-aasar sa kanyang tono, batid pa rin ni Khate ang pahiwatig
Ang ingay sa bulwagan ay unti-unting bumalik sa normal matapos ang pagdating nina Anthony. Bagamat maraming panauhin ang palihim na sumusulyap sa kanya, karamihan ay nagbalik na sa kani-kanilang usapan, bagamat hindi maikakaila ang tensyon na idinulot ng kanyang presensya. Sa kabila ng lahat, hindi nakaligtas kay Khate ang matalim at malamig na tingin ni Anthony bago ito tuluyang lumayo sa kanyang kinatatayuan. Para bang may gustong sabihin ang kanyang mga mata ngunit piniling itago ito sa likod ng kanyang maskara ng kaswal na kawalang-interes.Well, kagaya pa rin ng dati. Bulong ni Khate sa kanyang sarili habang inililibot ang kanyang paningin sa loob ng bulwagan.Napabuntong-hininga si Khate at ibinaling ang paningin sa matandang Zaw na tila kanina pa siya pinagmamasdan. May bahagyang aliw sa tinig nito nang sabihin, "Huwag mo nang pansinin ang lalaking iyon. Masyado siyang seryoso sa buhay niya. Kailangan niyang matutong ngumiti paminsan minsan."Isang bahagyang ngiti ang sumilay
Bago magsimula ang handaan para sa kaarawan, isinagawa ni Khate ang huling paggamot sa matanda. Mas maganda na ang kalagayan nito kumpara noon—kaya na nitong bumangon at gumalaw, bagaman hindi pa maaaring maglakad ng matagal. Matapos ibigay ang mga kailangang gamot at ipaalala ang tamang oras ng pag-inom, natapos na ang buong proseso ng gamutan.Dumating na ang araw ng piging.Matapos tapusin ang kanyang trabaho sa research institute, umuwi si Khate upang magbihis. Pinili niyang magsuot ng isang simpleng bestida, itinataas ang kanyang mahabang buhok, at naglagay ng bahagyang makeup bago tumungo sa manor ng pamilya Zaw.Pagdating niya doon, malapit nang magsimula ang selebrasyon. Sa labas, nakahilera ang mga mamahaling sasakyan, habang sa loob naman ay punong-puno ng mga panauhing pawang kilalang personalidad sa Haicheng. Bagamat minsan na siyang nanirahan sa siyudad at may ilang mukhang pamilyar, kakaunti lamang ang tunay na nakakakilala sa kanya.Sa kabila nito, nang lumitaw si Khate
Nang hapong iyon, sa loob ng Qiandu Coffee House, magkatapat na umupo sina Cassandra at Mina, pasosyal na kaupo at naghahalo ng kape at nag-uusap. Sa kanilang pag-uusap, tinalakay nila ang nalalapit na ika-70 kaarawan ng matanda."Ate Cassandra, pupunta ka rin ba sa ika-70 kaarawan ng lolo Zaw, di ba?" tanong ni Mina na may kalikutang layunin.Nalaman din ni Cassandra ang balita. Ang pamilya Zaw at pamilya Lee ay matagal nang magkaibigan, kaya natural lang na kailangan niyang magpakita ng presensya, kaya tumango siya, "Oo naman, may problema ba tayo doon?"Tanong ni Mina nang malambing, "ooohh... Sasama ba si Kuya Anthony sa'yo? Kayo naman ay isang kilalang magkasintahan sa pangkat ng pamilya na ating kinabibilangan, di ba!"Nang marinig ito, nag-atubili si Cassandra saglit. Alam niyang pupunta si Anthony, pero kung pupunta siya kasama siya, hindi pa niya ito sigurado. Sa mga nakaraang taon, kahit hindi binawi ni Anthony ang engagement, hindi rin siya nagpapakita ng pagkalapit sa kany