Nang marinig ang tanong ni Khate, tinago ni Henry ang kanyang ngiti at seryosong sinabi: "Pinagsisikapan naming lutasin ang problemang ito Doc, mahirap po talagang maayos ng mabilisan pero umuusad."Kumunot ang noo ni Khate at tumingin sa kanya, naghihintay sa susunod niyang sasabihin."Kamakailan lang, nakipag-ugnayan ako sa isang supplier ng mga halamang gamot. Napag-usapan na namin ang pangmatagalang kooperasyon. Kulang na lang ang pagpirma ng kontrata nito. Napagkasunduan na din namin ang oras ng pagpirma ay bukas ng hapon.”“Ang dahilan kung bakit hindi ito naging maayos noon ay dahil sa ang institute ay nasa yugto ng konstruksyon noong una. Maraming komplikado at maliliit na bagay ang kailangang harapin, at hindi pa matatag ang mga tauhan.”“At sa panahong ito lamang ito naging matatag. Bukod pa rito, ang mga halamang gamot sa Haicheng ay halos monopolyo ng malalaking negosyante ng mga halamang gamot, at ang supply ay hindi sapat sa demand.”“Dagdag pa rito, mga baguhan pa laman
Kumunot ang noo ni Anthony, at isang bumakas ang pagka inis sa mga nasilayan ng kanyang mga mata.Mali ba ang kanyang nakita? Mali ba ang panahon at pagkakataon?Ayos lang naman kung nangyari ito isang beses o dalawang beses, sapagkat baka namalik mata lang siya, ngunit sa dalawang magkasunod na araw, at nakita niya ang pigurang iyon sa iba’t ibang lugar. Mukhang hindi na normal ito!At ang problema lang ay ang pigurang iyon ay kumikislap lamang sa kanyang mga mata, at pagkatapos ay nawawalan din nang bakas.Hindi mapigilan ni Anthony ang pagngisi, naiiling niya ang kanyang ulo at binawi ang kanyang tingin.Siguro nga ay nababaliw na siya, kaya’t patuloy niyang iniisip ang babaeng iyon!“Sir, ang kliyente ay matagal nang naghihintay sa inyong pagdating, hindi pa ba tayo papasok?”Matagal nang naghihintay si Gilbert, at nang hindi niya nakitang ihakbang ng kanyang master ang kanyang mga paa, maingat niyang tinanong.Pumikit si Anthony, inayos ang kanyang emosyon, at kalmadong sumagot,
“Pasensya na po talaga, okay ka lang ba?”Nakita ni Khate na ang taong kaharap niya ay lasing, kaya’t naging alerto siya at humingi ulit ng paumanhin, ngunit mula sa kanyang saloobin “mas mabuting humingi ng tawad kaysa naman magkaroon ng maraming gulo.” Sa sandaling natapos niyang magsalita, biglang tumawa nang masama ang taong nasa harap niya, at medyo pabagu-bago ang kanyang boses, “Magandang dalaga… malalaman mo naman kung okay lang ako o hindi, kung sasamahan mo akong uminom! Kung ipa pagpapasya mong ako ay maging masaya ay sasamahan mo ako, at kung hindi naman ay guguluhin kita ngayon!”Bahagyang kumunot ang noo ni Khate, alam niyang ang taong nasa harap niya ay halatang lasing na at wala na sa tamang pag iisip, kaya’t hindi na sana niya balak pang pansinin ito, ibinaba niya ang kanyang ulo at sinubukang iwasan ito.Habang papalapit siya sa lasing, muling umalingawngaw ang boses ng lasing, “Huwag kang umalis, magandang dalaga! Mayaman ako, kaya kong bayaran ang lahat nang gust
Walang laman ang silid. Pagkapasok ni Anthony, isinara niya ang pinto. Saglit na pinakinggan ang tahimik na silid at ang tanging na maririnig ay ang tunog ng paghinga ng bawat isa. Tumingin si Khate sa paligid, at nakaramdam ng panganib nang walang dahilan, at nagpumiglas nang marahas. “Ano ba ang gusto mong gawin? Bitawan mo ako!” Sa mga sumunod na segundo, siya ay idiniin siya sa sulok ng pader nang walang kahirap-hirap ng lalaki. Halos magkadikit na ang kanilang mga katawan. Ang mainit na hininga ng lalaki ay ibinuga sa kanyang tainga. Agad tumigil sa pagpupumiglas ni Khate, nakasandal siya sa pader, matigas na itinuwid ang kanyang katawan, at hindi sinasadyang binagalan ang kanyang paghinga. Sa layo ng agwat nito, mas lalo pa itong bumabagal, at sa kanyang pagkakadiin ay maaari na siyang mahawakan ng taong nasa harap niya. Kinagat ni Khate ang kanyang labi dahil sa biglang pagkakagulo ng kanyang isip. Kahit gaano katagal na ang nakalipas, ang panggigipit na ibinigay sa k
Nasakop ng mainit na labi ng lalaki ang kanyang mga labi, at nagsalubong ang kanilang mga hininga.Nablangko ang isip ni Khate.Hindi niya inaasahan na gagawin ito ni Anthony sa kanya!Ang kamay ng lalaki ay nanginginig sa kanyang baba at pinipilit na pinapanganga siya.Biglang nagising sa katotohanan si Khate at nagpumiglas nang walang pakialam, “Anthony, pakawalan mo ako!”“Nababaliw ka na ba? Pribadong silid ito! Pwede pumasok ang kahit sino anytime!”Biglang kumalas si Anthony nang kaunti dahil sa kanyang pagpupumiglas pero hinawakan pa rin niya bewang ni Khate palapit sa kanya. Kahit na tumigil ito bahagya, inilapat pa rin niya ulit ang kanyang mga labi at hinila ang kanyang ibabang labi, “So ano? Hindi ba sinabi mong babayaran mo ako? Gusto kong bayaran mo ako nang isang beses, natatakot ka ba sa kabayarang hihingin ko?”Tumayo nang bahagya si Khate at ang mga mata ay mariing nakatitig sa lalaki na nasa harapan niya, nagpumiglas siya nang maalala ang karanasan noong gabing iyon
Pagkalabas ni Khate sa pribadong silid, wala na siyang alam na mapupuntahan, kaya kailangan niyang magtago sa hagdanan.Sumandal siya sa pader, humihingal nang malakas, pagod na pagod siya sa kakatakbo palayo kay Anthony. Sa pagkakasandal niya agad niya itaas ang kanyang kamay para hawakan ang kanyang mga labi na hinalikan at nasaktan. Parang naiwan pa rin ang temperatura ng lalaki sa kanyang mga labi.Pagkalipas ng ilang minuto, ibinaba ni Khate ang kanyang mga mata, napagtanto na siya nagkukunwari lang sa kanyang sarili.Sa loob ng maraming taon, akala niya ay wala na siyang nararamdaman kay Anthony, ngunit hindi niya inaasahan na isang pagkikita lang ay madaling magulo ang kanyang puso.Pagkaraan ng ilang sandali, nang maging matatag na ang kanyang emosyon, bumalik si Khate sa pribadong silid.Ang mga empleyado sa loob ay abala pa rin, at bahagya lamang silang nagpigil nang makita siyang pumasok.Tumingin si Henry sa kanya at nakita na parang nasa ibang estado na siya kaysa noon
Sumunod ito sa ama, lumapit at inilahad ni Katerine ang kanyang nasaktang kamay upang ipakita sa kanya.Nakita ang mga galos sa kanyang kamay, bahagyang kumunot ang noo ni Anthony, "Paano nangyari ito? Bina-bully ka ba ng ibang bata?"Natigilan si Katerine sandali, at pagkatapos ay mariing umiling.Hindi ka binu-bully?Naguluhan si Anthony, "Kung himdi ka nabully, ano pala ang nangyari?"Muling kinuha ni Katerine ang paintbrush at nagsulat ng ilang letra sa maliit na notebook stroke by stroke. Pagkatapos magsulat "wala, hindi ko po alam”, bahagya niyang ikiling ang kanyang ulo nang hindi sigurado.Masyadong mahirap isulat ang salitang ito.Kapag nakakita siya ng salitang hindi niya alam kung paano isulat, karaniwan niyang idadagdag ang salitang wala at di ko alam.Ngunit hindi niya madalas isulat ang mga salitang ito, kaya hindi niya alam kung tama ang pagkakaintindi niya."Nahulog ka ba sa school?"Nakita ni Anthony ang katagang “opo” na isinulat niya at tinanong siya para kumpirmahi
Pagkatapos umakyat ng dalawang maliit na bata, unti-unting nawala ang ngiti sa mukha ni Khate."May problema ba bess? Ano ang iniisip mo?"Pinatay ni Kyrrine ang TV at lumapit sa kaibigan para magpakita ng pag-aalala.Nag-atubili si Khate sandali, at iniiwasan ang pangunahing punto ngunit naisip niyang si Kyrrine lang ang kanyang kakampi, kung kaya ikinuwento niya ang mga pangyayari sa gabing iyon, "Ngayon lang, habang ako ay nasa Dragon Emperor’s Tower, doon namin naisipan kumain ng hapunan, nakita ko si Anthony."Bukod kay Kyrrine, wala siyang ibang mapagsabihan tungkol sa nangyari anim na taon na ang nakalilipas.Nang marinig nito, natigilan si Kyrrine sandali, at hindi mapigilang humikab, "Anong klaseng masamang kapalaran ito para sa inyo... Ang laki ng lungsod na ito, at pinagtagpo pa rin kayo, iniisip ko na kung hindi ninyo pagpapasyahan na hanapin ang isa't isa, ang posibilidad na magkita ay halos zero."Ibinaba ni Khate ang kanyang mga mata, hindi alam ang iniisip niya."Kaya,
Marahil dahil sa nangyaring pagkalungkot nina Miggy at Mikey, hindi na nagpakita si Anthony sa mga sumunod na araw, pero madalas pa rin siyang magpadala ng mga mensahe upang itanong ang kalagayan ni Katerine.Dahil sa nangyaring insidente, mas naging maingat si Khate kay Anthony. Nang makita niyang hindi ito dumating, lihim siyang nakakahinga ng maluwag.Matapos matanggap ang mga mensahe nito, napansin niyang wala itong kinalaman kay Miggy at Mikey, kaya't isa-isa niyang sinagot ang mga ito.Ngunit madalas magpadala ng mensahe si Anthony, na nagpapakita na talagang nag-aalala siya kay Katerine.Dahil sobrang malasakit niya sa anak, hindi man lang siya nagpunta para makita ito sa mga nakaraang araw at iniwan ang batang babae sa bahay ni Khate. Hindi naiintindihan ni Khate kung anong iniisip ni Anthony. Ganun ba siya katiwala sa kanya?Medyo nalito si Khate.Pero mabuti na lang at madaling mahalin si Katerine. Cute at delicate ang itsura ng batang babae, at napakabait at malambing pa ng
Iniisip ni Anthony na galit si Khate dahil hindi masaya ang mga bata. Bilang paghingi ng tawad, sumang-ayon siya, "Hindi ko talaga ito alam dati, pero ngayon ay alam ko na. Huwag ka na sanang mag-alala, hindi ko na babanggitin ang mga bagay na iyon sa kanilang harapan."Tiningnan ni Khate ang tatlong maliliit na bata na tahimik lang na naglalaro ng Lego, at pagkatapos ay naisip kung paano binanggit ni Anthony ang tungkol sa kanilang ama ng hindi niya ito alam. Natakot siya at wala nang masabi kay Anthony. Agad niyang iniutos sa kanya na umalis, "Medyo late na Anthony, dapat ay bumalik ka na. Pwede mo bang tulungan akong kunin ang mga bata ngayon?"Nag-atubili si Anthony ng sandali, tumango, at umalis.Sa daan pabalik, naramdaman niyang barado ang nararamdaman ng kanyang puso, ngunit hindi niya mahanap ang dahilan.Pagdating sa bahay, inalis ni Anthony ang kanyang kurbata nang medyo may pakainis at naupo sa sopa nang ilang sandali, ngunit hindi pa rin siya kumportable.Pagkalipas ng il
Sa gilid, gusto na sanang magsalita ni Mikey, pero tumahimik na lang siya nang marinig ang sinabi ng kanyang kapatid. Halos nakalimutan niyang masama nga pala si Daddy at hindi niya dapat ito pagtuunan ng pansin!Nakita ni Anthony na mukhang hindi masaya ang dalawang maliliit na bata, kaya medyo napataas ang kanyang kilay, alam niyang hindi tamang tanong ang kanyang naitanong, kaya't nag-sorry siya, "Pasensya na, hindi ko naman intensyon na pag-usapan ang mga malulungkot na bagay."Pagkatapos niyang sabihin iyon, hindi niya alam kung anong sasabihin para aliwin sila. Binuksan niya ang bibig pero walang lumabas na salita.Nagbaba ng ulo si Miggy at nagkunwaring seryosong kumakain, "Hindi,okay lang po yun, sanay na po kami."Panandalian, ang atmospera sa mesa ay naging medyo malungkot.Matapos kumain nang tahimik, hindi na nakatiis si Mikey. Tumingin siya kay Anthony na may mga matang namumula, "Uncle, gusto mo ba ng mga bata?"Nang makita ni Anthony ang itsura ng maliit na bata, hindi
Si Mikey ay sadyang gutom na talaga, at nang banggitin ang pagkain, agad niyang iniwas ang kanyang atensyon mula sa disenyo ng restaurant, at nagsimulang magbilang gamit ang kanyang mga daliri, "Gusto kong kumain ng sweet and sour na spare ribs, steamed fish, mga hita ng manok... 'Yung mga iyon ang paborito namin ng kuya ko!"Nang marinig ito, tumingin si Anthony kay Miggy na tahimik na nakaupo sa tabi niya.Ayaw sumagot ni Miggy, ngunit nang marinig niyang sinabi iyon ni Mikey, wala na siyang magawa kundi tumango nalang ng tahimik.Inorder ni Anthony ang mga pagkain batay sa mga paborito ng tatlong maliliit na bata, at hindi alam kung anong sasabihin sa kanila. Kaya't pansamantalang naging tahimik ang kanilang mesa.Nang dumating na ang mga pagkain, partikular na pinakiusapan ni Anthony ang waiter na ilagay ang dalawang ulam sa harap ng mga bata.Nagpasalamat si Miggy nang may distansya at magalang, "Salamat po uncle.""Walang anuman." Tumango si Anthony nang walang masyadong emosyon
Tumingin si Khate sa tawag na na-puto, nag-atubili sandali, at inilagay ang telepono para magpatuloy sa pananaliksik. Kebally lang na ang kanyang pananaliksik ay nangangailangan ng ilang oras, at maganda kung makakapunta si Anthony....Sa maliit na playground ng kindergarten, tatlong maliliit na bata ang nakaupo ng magkatabi sa mga bangko na may mga bag sa kanilang mga likod. Sanay na sina Miggy at Mikey na makalimutan sila ng kanilang mommy kapag abala ito sa trabaho. Nakaupo sila ng tuwid at paminsang tumitingin sa itaas para makipag-chat kay Teacher Ann.Si Katerine ay nakapagitna sa dalawa. Medyo nag-aalala siya sa simula, pero nang makita niyang ganoon ang mga kapatid, unti-unting nahatak ang kanyang atensyon sa kanila. Itinaas niya ang kanyang maliit na mukha at nakikinig ng mabuti sa pag-uusap ng mga kapatid, na masaya niyang pinapakinggan.Kahit nang dumating si Anthony, wala ni isa sa kanila ang nakapansin.Tumingin si Anthony sa tatlong maliliit na bata na nakaupo sa isang
Habang pinapanood ni Joshua ang sasakyan ni Khate na umaalis, pumasok na siya sa villa.Nakita niyang nakaupo si Mina sa sofa, umiinom ng tsaa, at may nakalagay na expression ng pagkabigla sa mukha. Nang makita siyang pumasok, iniangat lang nito ang mga mata at pagkatapos ay agad na iniwasan ang tingin.Nakita ni Joshua ang itsura ng kanyang kapatid, kaya't tumaas ang tono ng kanyang boses, "Tingnan mo nga ang itsura mo Mina! Paano ka naman nadismaya ni Dr. Khate? Bakit tuwing makikita mo siya, laging may pang-uuyam sa kanya? Siya ang nagpagaling kay Lolo! Hindi ka ba nag-iisip!"Nagtaas ng kilay si Mina at tiningnan ang kanyang kapatid na may hindi pagkakasunduan, "Benefactor? Hindi naman siya nagkulang sa atin. Tumulong lang siya nang kinakailangan. Hindi tayo nagbigay ng labis sa kanya. Pati nga ikaw, bakit parang hindi mo siya makausap ng maayos? Nakikita mo na ba ang mga palusot na ginagawa niya?"Habang nagsasalita siya, nagtanong din siya, "Kuya, parang ikaw pa ang napapaamo ng
Hindi naitago ni Khate ang kanyang saloobin at hindi natuloy ang pasasalamat na sana'y sasabihin niya.Si Joshua ay natigilan din, pagkatapos ay nakasimangot na tumingin kay kanyang kapatid, at sinaway ito ng may malamig na tinig, "Mina, anong kabastusan na naman ba ang lumalabas sa bibig mo?"Tumagilid si Mina at halatang walang pakialam na nagsalita, "Walang halong kabastusan ang sinasabi ko sayo kuya, sinasabi ko lang ang katotohanan. Sa ilang tao, malinaw naman na nakipaghiwalay siya kay Kuya Anthony noon. Ah, at by the way, umalis pa nga sila ng walang paalam. Ngayon, may mukha pa silang maghabol kay Kuya Anthony. Hindi ba nila alam na si Ate Cassandra na ang kasama ni Kuya Anthony? Hindi ko talaga alam kung ano ang kaibahan ng ganitong asal sa pagiging kabit?"Tumingin siya kay Khate ng may pang-uuyam.Talaga lang hindi niya matanggap ang babae na ito.Kahit na nagpapagaling siya sa Lolo nito, hindi pa rin niya ito ginugusto! Bagamat hindi binanggit ang mga pangalan, malinaw na
Kinabukasan ng umaga, hindi dumating si Anthony, kaya si Khate na lang ang naghatid sa tatlong bata sa kindergarten.Si Teacher Ann ay naghihintay sa may pintuan. Nang makita niyang mag-isa si Khate, bahagya siyang nagulat. "Ms. Khate, bakit mag-isa lang po kayo ngayon?"Nang marinig ito, hindi maiwasan ni Khate na mabigla.Noong nakaraang dalawang araw, palaging kasama niya si Anthony sa paghahatid sa mga bata. Hindi niya inakala na mapapansin ito ng guro at tatanungin pa siya tungkol dito.Mukhang medyo malapit nga sila ni Anthony ngayong mga nakaraang araw.Saglit na hindi alam ni Khate kung paano sasagot.Ngunit bago pa siya makapagsalita, kinuha na ni Katerine ang kanyang maliit na notebook at sumulat sa loob nito: "Nakikitira ako sa bahay ni Auntie ngayon!"Ipinakita ng munting bata ang kanyang notebook at masayang ngumiti.Naalala ni Teacher Ann na parang matamlay si Katerine nitong mga nakaraang araw. Ngayon, kitang-kita ang kasiyahan sa kanyang mukha, kaya hindi napigilan ni
Pagkaalis ni Amalia mula sa bahay ni Khate, habang pauwi siya, naisip niyang tawagan si Cassandra.Sa kabilang linya, nakita ni Cassandra ang tawag ni Amalia nang maaga pa lamang at naguluhan siya ng kaunti."Cassandra, nakausap ko na si Anthony. Sinabi mo noon na gusto niyang kanselahin ang kasal ninyo, pero hindi na niya ito babanggitin muli sa hinaharap." Bagama’t ito ay sariling desisyon lamang ni Amalia, hindi naman tumanggi ang kanyang anak, kaya’t diretso niyang sinabi ito kay Cassandra.Nang marinig ito, tuwang-tuwa si Cassandra. "Totoo po ba ‘yan, Auntie?"Pagkatapos noon, kunwari siyang nagpakita ng lungkot at nagtanong, "Pero paano naman si Khate? Mukhang malapit na ulit ang loob nila ni Anthony, at gusto rin siya ni Katerine..."Nang marinig ang pangalan ni Khate, bumigat ang tono ni Amalia. "Huwag mo siyang alalahanin. Ikaw lang ang magiging asawa ni Anthony sa hinaharap! Bukod pa rito, bata pa si Katerine, wala pa siyang nauunawaan tungkol sa mga bagay na ganyan, kaya k