CHAPTER 15 (TINTIN POV) 6 YEARS LATER Naglalaba si Tintin sa sapa nang marinig niyang tinawag siya ni Ate Liza. Ito ang babaeng nag alaga sa kaniya hanggang sa magisinh siya. "Tintin!" Sigaw ni ate Liza sa kaniya. Tumayo siya mula sa batong inuupuan niya. "Bakit ho, Ate Liza?" Sigaw niya pabalik. Nasa tabing ilog lamang kasi ang bahay nila. May mga idalawang metro ang layo nito mula sa bahay papuntang ilog. "Hindi ka pa ba tapos riyan? Kakain na tayo!" Sigaw pa ni Ate Liza. "Kaunti na lang Ate, aanlawan ko na ito!" Sigaw niya rin at pinagpatuloy ang ginagawa. Nang matapos sa paglalaba ay umuwi na si Tintin daldala ang pinaglabada niyang damit. Pagdating niya sa bahay nila ay agad niya itong isinampay. "Halika na! Nagugutom na ako!" Reklamo ni Ate Liza na kinatawa niya lang. Simula noong mapadpad siya rito sa probinsya ay nakasanayan na niya na laging sabay kung kumain. Bago man ang lahat para kay Tintin ngunit pinagpasalamat niya parin na kilala pa rin ni
CHAPTER 16 (TIN-TIN POV) -SORRY FOR TYPOS AND GRAMMATICALLY ERROR! HAPPY READING! SORRY SA DELAY, NAGING BUSY AKO THIS PAST FEW WEEKS! "Mag-iingat ka roon baby huh?" Paalala ni Tintin sa anak niya. Kahit mahirap ang kalaygayan ni Tintin ngayon ay pilit niyang sinisikap na makapag-aral ang anak niya. Dahil kahit wala man siyang alam, ang mahalaga ay ang anak niya ay nakapag-aral. Iyon ang pinakamahalagang bagay para sa kaniya. "Oo Mama!" Sagot ni Harris na nakangiti. "Harry! Let's go!" Liza called him. Agad namang yumakap si Harris sa ina. "Goodbye Mama, mag-iingat ka po rin dito ah?" "Yes baby!" Maligayang sabi ni Tintin pagkatapos bumitaw sa yakap ng anak. Hinalikan niya ito sa pisngi. "Let's go na po, Tata Nangnang!" Sigaw pa ni Harris kay Liza. Nakangiting sinundan ng tingin ni Tintin si Ate Liza at Harris. Gustuhin niya mang siya ang maghatid sa paaralan ng anak niya ay hindi niya parin magawa dahil may nakatalaga siyang gawain ngayong araw. Nagpapasalamat
PROLOGUE "OH SHIT!" Napasigaw si Tintin sa sarap habang malakas na bumabayo ang kaniig niya sa kaniyang ibabaw. Walang pakundangan ang strangherong lalaking katalik habang binabayo siya ng malakas. "Oh baby!" Sigaw ng lalaki. Nagdedeliryo sa sarap si Tintin dahil sa ginagawa ng lalaki sa kaniya lalo na at may tama rin siya ng alak na mas lalong nagpawild sa p********k nilang dalawa. Halos mamaos siya sa kakasigaw sa tuwing sinsagad ng lalaki ang kahabaan nito sa loob-looban niya. Tumitirik ang mga mata niya sa sarap na nalalasap ngayon, kasama ang hindi kilalang lalaki. Nakakapit siya sa balikat nito habang malakas itong umuulos sa kaniyang ibabaw. "Ayan naaa! Bilis pa!" Sigaw ni Tintin ng bigla siyang hinala ng lalaki patalikod at hinawakan ang kaniyang buhok at walang pakundangan na pinasok nito ang matigas na alaga sa kaniyang lagusan. Malakas na ungol ang kumawala sa labi ni Tintin, pagkat baon na baon ang kahaban ng lalaki sa kaniya. Nagsimula itong bayuhin siyang muli at
Mula ng magtrabaho si Tintin sa Villaflores Company ay naging maayos na rin ang kalagayan ng ina niya ngunit kapalit naman nito ay ang kalupitan ng kaniyang boss! Isa lamang siyang employee at wala syang magawa kundi sundin ang lahat ng inuutos nito. Hindi niya alam kung may awa pa ba ang lalaki sa kaniya o talagang paborito siya nitong pahirapan. "Cyra Clementine!" Sigaw ng boss niya mula sa loob ng kaniyang office. Hindi lang malamig makitungo ang lalaki kundi heartless rin ito pagdating sa kaniya. Pumasok siya sa loob ng opisina nito. "Bakit po Sir?" Kinakabahang tanong niya. "Hindi ba at sabi ko ay ang financial report ang kukunin mo?" Sigaw nito sa kaniya kasabay ng paghampas nito ng mga papeles sa lamesa. Tama naman ang kinuha niya ah? Ang sabi nito sa kaniya kanina ay magtungo siya sa stock room at kunin ang kartong-kartong papeles roon! Kaya bakit financial report ang hinahanap nito sa kaniya? "Get that fucking papers away from my face or else!" Sigaw na
Halos hindi makatulog si Tintin sa kakaisip kung bakit bigla na lamang siyang inayang magpakasal ng Boss niya. Limang milyon kapalit ang pagpapakasal niya rito. Ngunit bakit nga ba? Bakit bigla-bigla na lamang siya nitong inaya? Ano ang dahilan? Hindi ganitong kasal ang pinangarap niya. Isang sagrado ang kasal, para lamang ito sa dalawang taong nagmamahalan kaya bakit siya papakasalan ng lalaking iyon kung wala naman itong puso para magmahal? Napabuntong hininga si Tintin, anong oras na ay hindi parin niya mapikit-pikit ang kaniyang mga mata para makatulog. Paulit-ulit niyang naaalala ang nangyari kanina sa loob ng kotse, hindi niya mawari kung bakit bigla na lamang nilantakan ng boss niya ang labi niya at ang pinagtataka pa niya ay bakit pamilyar ito sa kaniya? Tila ba kilala na ng katawan niya ang mga galaw nito kanina, kay sobra-sobra ang pagtataka at pagkakalito niya dagdag pa na inaya siya nitong magpakasal! Napa
Naglilinis si Tintin sa kwarto ng kaniyang Boss ng pumasok ito. Dali-dali niyang kinuha ang mga ginamit niya sa paglilinis upang maiwasan ang lalaki. "Stay here..." Malamig na utos nito sa kaniya kaya natigilan siya sa ginagawa. "M-may kailangan po ba kayo Sir?" Tanong ni Tintin. "Maaga ka dapat naglilinis sa kwarto ko at ipaghanda ako ng breakfast.." Walang kagana-ganang saad nito sa kaniya. "Take off my jacket..." Utos nito. Dahan-dahang lumapit si Tintin at binitawan ang mga dala-dala. Hinubad niya ang gloves na suot at lumapit sa boss niya upang hubaran ito. Dahan-dahan niyang tinanggal ang suot nitong nicktie pati ang coat nito. Sinunod niyang hubarin ang sout nitong panloob na polo. Nakatayo ang Boss niya sa kaniyang harapan habang madilim siya nitong tinitingnan na tinatanggalan niya ng bottoness ang polong suot nito. Bumaba ang kamay ni Tintin sa may tiyan ng kaniyang Boss, napapalunok siya sa tuwing sumasayad ang kaniyang k
Sa nakalipas na araw at hindi inasahan ni Tintin na mag-iisang buwan na pala siyang nanirahan sa bahay ng walang puso niyang amo. Siguro dahil na rin sa araw-araw na paninigaw at pananakit nito sa kaniya ay kinalimutan niya ang paglipas ng mga araw. Hindi inasahan na isang buwan na niyang hindi nakikita ang ina at ang kapatid niya dahil nasa poder siya ng isang halimaw at walang-awa. Hindi na rin mabilang ni Tintin kung ilang ulit siyang pinahamak ng mga kasamahan niyang katulong lalong-lalo ang sipsip na si Linda. Hindi niya maintindihan kung bakit ganoon na lamang ang pagkamuhi ng ibang katulong sa kaniya gayong hindi naman niya ito kilala? "Magaling-magaling!" Pumapalakpak ang sipsip na si Linda ng lumapit ito sa kaniya. Hindi niya pinansin ito at pinagpatuloy ang pagtatanggal ng mga damo sa gilid ng hardin. Nakasanayan na gawin ito ni Tintin noon, noong maayos pa ang kalagayan ng kaniyang ina. Ang ina niya ang nagturo sa kaniya sa mga gawing bahay kahit pa may mga katulong nam
Nagising si Tintin na naamoy ang matapang na gamot na kumakalat sa paligid. Minulat niya ang mga mata at puting kesame ang bumungad sa kaniya. "Gising kana Tintin!" Si Manang Lordes ang unang narinig niyang nagsalita. Pumikit-pikit pa si Tintin dahil hindi pa na-aabsorb ng kaniyang mga mata ang maliwanag na silaw gaking sa bintana na kinaroroonan niya ngayon. "Nasaan ako Manang?" Nagtatakang tanong ni Tintin sa matanda. Ang naalala niya ay iniwan siya sa labas ni Lachlan at hinayaang mabasa ng ulan doon. "Nasa hospital ka Tintin. Kagabi ka pa hindi nagigising kaya nag-alala na ako! Mabuti at nagising kana ngayon!" Puno ng pag-alalang sambit ni Manang Lordes sa dalagang kaharap niya. Naantig ang puso ni Tintin sa matanda. Simula ng iwan sila ng kanilang ama at nagkasakit ang kaniyang ina ay hindi na niya naramdaman na nay taong nag-aalala sa kalagayan niya maliban na lamang sa kapatid niyang si di Deo. Saglit na natulala si Tintin. Hindi niya maintindihan kung bakit ganito