CHAPTER 2

Halos hindi makatulog si Tintin sa kakaisip kung bakit bigla na lamang siyang inayang magpakasal ng Boss niya. Limang milyon kapalit ang pagpapakasal niya rito. Ngunit bakit nga ba? Bakit bigla-bigla na lamang siya nitong inaya? Ano ang dahilan?

Hindi ganitong kasal ang pinangarap niya. Isang sagrado ang kasal, para lamang ito sa dalawang taong nagmamahalan kaya bakit siya papakasalan ng lalaking iyon kung wala naman itong puso para magmahal?

Napabuntong hininga si Tintin, anong oras na ay hindi parin niya mapikit-pikit ang kaniyang mga mata para makatulog. Paulit-ulit niyang naaalala ang nangyari kanina sa loob ng kotse, hindi niya mawari kung bakit bigla na lamang nilantakan ng boss niya ang labi niya at ang pinagtataka pa niya ay bakit pamilyar ito sa kaniya? Tila ba kilala na ng katawan niya ang mga galaw nito kanina, kay sobra-sobra ang pagtataka at pagkakalito niya dagdag pa na inaya siya nitong magpakasal!

Napabalikwas ng bangon si Tintin ng mag ring ang cellphone niya sa gilid ng kaniyang kama. Dinampot niya ito at walang ganang sumagot, at ganoon na lamang ang kabang naramdaman niya ng marinig ang iyak ng nag-iisa niyang kapatid.

"A-Ate..." Hikbi ni Deo sa kabilang linya.

"Deo? Bakit? Anong nangyari? Bakit ka umiiyak?"

"A-Ate S-Sorry...."

"Bakit ka nagsosorry Deo? May nangyari ba?" Nag-alalang tanong niya sa kapatid.

Ngayon lamang tumawag ang kapatid niya sa gantong oras at umiiyak pa.

"Nakabangga ako.... ate! A-Ayukong makulong! Ate sorry! Sorry! Hindi ko naman sinasadya..." Umiiyak na saad ni Tadeos sa kaniya.

Nanlaki ang mga mata ni Tintin. Tuluyan na siyang napabangon dahil sa pag-aalala.

"Anong nangyari? Bakit ka nakabangga? Nasaan ka ngayon!" Sunod-sunod na tanong niya sa kapatid.

Hindi alam ni Tintin kung ano ang unang gagawin niya. Natataranta siya! Hindi pa nakakapagtapos ang kapatid niya sa kolehiyo, tapos ito pa ang nangyari.

"Nasaan ka Deo? Sagutin mo ako nasaan ka? Pupuntahan kita!" Halos magkanda talisod si Tintin sa pagbaba sa hagdanan nila.

Pag-usapang pamilya ay sensitive talaga siya at mabilis maapektuhan kaya ganoon na lamang ang pagkalumbay at lugmok niya ng iwan sila ng kanilang ama para sa ibang babae. Nagkasakit ang kaniyang ina, dahil sa labis na lungkot at sakit ng iwan ito ng kanilang ama.... kaya hindi niya alam kung kaya niya bang mapatawad ang ama sa ginawa nito sa kanilang pamilya. Ipinasa nito sa kaniya ng hindi niya nalalaman ang responsibilidad at tungkulin nito sa kanilang pamilya.

"Nasa presinto ako ngayon, malapit sa university na pinapasukan ko..." Naiiyak parin ang kapatid niya.

Madaling araw na kaya madalang na ang jeep na dumadaan, pagod siya sa trabaho at wala pa siyang pahinga at tulog, ngunit hito imbis na magpahinga siya ay may haharapin na naman siyang suliranin. Kailan ba matatapos ang paghihirap niya?

Pagkarating niya sa presinto ay agad niyang hinanap ang kapatid. Nakayuko ito sa isang bench kung saan nakapusas sa loob ng presinto.

"Deo!" Tawag niya rito at agad naman siya nitong niyakap.

"Ate! Sorry Ate! Sorry!" Paulit-ulit na sabi ni Deo.

Umupo sila sa bench at hinagod niya ang likod ng humihikbing kapatid.

"Ano ba kasi ang nangyari Deo?" Tanong niya sa kapatid.

"Inutusan ako ni William na ipagdrive ang kotse pauwi sa bahay nila at babayaran niya raw ako ng malaking halaga... k-kaya pinatos ko..." Pag-amin ni Deo.

"Ano? Nababaliw kana ba? Bakit mo ginawa iyon? Nilagay mo sa kapahamakan ang buhay mo Deo! Ano na ang gagawin natin ngayon? Wala kang lisensya!" Nanggigil na singhal niy sa kapatid.

"Hindi ako sa highway dumaan, gumawa ako ng paraan para madala ng safe ang sasakyan ni William ngunit hindi niya sinabing walang prino ang sasakyan niya kaya ako ang inutusan niyang mag-uwi niyon sa kanila..."

Nanlilisik ang mga mata ni Tintin habang tinitingnan ang kapatid. "Deo naman! Bakit ka kasi nagpauto sa mga iyon huh? Hindi ba't sabi ko ay iwasan mo na ang mga iyon? Huh?" Nagpupuyos sa galit si Tintin, hindi dahil sa kapatid niya kundi sa mga walang hiyang kaklase nito.

"Malaking pera ang ipinangako ni William at tutulungan niya akong makakuha ng scholarship sa skwelahan kapag sinunod ko ang utos niya..." Mahinang sabi ng kapatid niya. "Inisip ko lang naman na makakatulong iyon para sa atin Ate... d-dahil alam ko.... alam kong nahihirapan ka na rin at ayaw ko ng maging pabigat pa.."

"Pabigat? Deo kahit kelan hindi ko inisip na pabigat ka sa akin! Ano nang gagawin natin ngayon huh?"

Hindi na malaman ni Tintin ang gagawin, lakad upo siya sa loob ng opisina. Kinuha na ang kapatid niya at pinasok sa silda dahil inamin talaga nitong kasalanan niya kung bakit siya nakabangga ng matanda at higit sa lahat ay wala siyang lisensya.

Malaking pera ang kailangan ni Tintin upang makapagpyansa ang kapatid niya at mabayaran ang pinsalang nagawa nito. Mabuti na lamang ay napakiusapan niya ang pamilya ng matanda at hindi na ito nagsampa pa ng kaso dahil pinaliwanag na ang nangyari.

Isa rin palang studyante roon ang apo ng matanda at schoolarship pa at kapag nagsampa sila ng kaso ay tiyak na mawawalan ng schoolarship ang apo ng matanda lalo pa't anak ng may-ari ng skwelahan na iyon ang may-ari ng kotse at hindi talaga sa kapatid niya iyon.

Pinangako na lamang ni Tintin na siya na lamang ang sasagot sa hospital bills ng matanda dahil wala naman siyang choice at iyon ang nararapat.

Sa pag-iisip ay naalala ni Tintin ang offer ng Boss niya sa kaniya na limang milyon. Agad siyang umuwi ng kanilang bahay at nagbihis. Papayag na siya sa offer ng Boss niya mailabas lamang ang kapatid niya sa kulungan.

Humihingal pa si Tintin na pumasok sa opisina ng kaniyang Boss. Wala pa naman ito kaya nilinisan niya muna ang silid ng lalaki. Hanggang sa pumasok ito na magkasalubong ang kilay.

"My schedule for today, Ms. Madrigal ." Walang ganang sabi nito sa kaniya.

Nataranta pa siyang kinuha ang files at binasa ang schedule ng Boss niya.

"By, 10:30 you have a business meeting at Alvatera Company, by 12pm lunch with your friend Knoxx Alejandrius Del Fuego..."

"That's it?"

"Y-Yes sir...."

Maya-maya ay may kumatok sa pintuan.

"Come in.." Sabi ng Boss niya

Pumasok ang isang binata na may dala-dalang attach case... Sa tingin niya ay isa itong attorney.

"Mr. Villaflores ..." Bati ng lalaki sa Boss niya. Bago bumaling ang mga mata ng lalaki sa kaniya. "And you... good morning gorgeous lady.."

Napayuko na lamang si Tintin. Hindi niya talaga maiwasan ang mga ganitong pangyayari kaya lagi siyang napapagalitan ng kaniyang Boss.

"Attorney, Morenio....." Matigas na tawag ng Boss niya na agad namang lumapit ang lalaki.

"Did you bring what I asked from you?" Nakataas ang kilay ng Boss niya na tanong nito sa kausap habang nakaupo sa swivel chair.

Tumalima si Tintin at nagtimpla ng kape para sa sa dalawang lalaki. Inilapag niya sa harap ng mga ito ang dalawang tasang mainit na kape.

Tatalikod na sana siya ng tawagin siya ng Boss niya. "Stay here.." Sabi nito.

"Sign this." Walang paligoy-ligoy na utos ng kaniyang Boss.

Agad niyang binasa ang nakasulat sa papel. Alam niya kung ano ito, at isa itong marriage contract. Napalunok siya.

"S-Sir.... h-hindi.." Halos hindi niya matapos-tapos ang sasabihin dahil sa kaba. Gusto niya, iyon ang totoo dahil nangagailangan siya ngunit kailangan niya munang makasigurado.

"What? Hindi ba't sinabi ko na sa iyo ito kagabi?" Nakataas ang kilay na sabi ng Boss niya.

"P-Pero–" Hindi siya natapos dahil pinutol nito ang pagsasalita niya.

"Fine! 10 Milyon! And sign that fucking document!" Binagsak ng kaniyang Boss ang isang papel na naglalaman ng sampung milyon sa harap niya.

Napalunok siya at napatingin sa lalaking nasa tabi niya na isa pala talagang attorney. Nanginginig ang kamay niya na hinawakan ang ballpen at pumirma. Para sa kapatid niya bahala na! Halos napapikit siya habang sinusulat ang kaniyang pangalan at lagda.

Hindi man ito ang pinangarap niya na kasal ay siguro ito na nga ang nakatadhana sa kaniya. Wala siyang ibang pagpipilian sa ngayon, dahil alam niyang nangagailangan siya.

"Attorney, Morenio... please be out of my office now..." Malamig na utos ng kaniyang Boss sa attorney. Nagmamadaling kinuha ni Attorney Morenio ang mga papeles at lumabas na.

"Let's go..." Wala na namang pakundangan na hinala siya ng kaniyang Boss palabas ng office nito at kinaladkad kos palabas ng building.

"From now on, you will be living with me as my wife..."

Napatingin siya sa Boss niya...

"S-Sir..."

"You heard me Cyra. Bring your fucking clothes in my house and live with me there. Iyon naman dapat dahil asawa kita hindi ba?"

Hindi nakaimik si Tintin. Mukhang tuluyan na niyang napasok ang pugad ng lion kung saan kakainin siya ng buhay.

Tumigil ang sasakyan ng kaniyang Boss sa harap ng kanilang bahay. Nilingon niya ang Boss niya at napalunok ng marami.

"P-Pwede bang s-sa prisento muna tayo..." Nag-aalinlangan na sabi niya.

"Inuutusan mo ba ako?" Galit na singhal nito sa kaniya kaya natahimik siya. "At ano ang gagawin mo sa prisento?"

"N-Nasa prisento kasi ngayon ang kapatid ko at kailangan niyang nagpyansa para makalabas siya."

"From now on, hindi mo na siya pwedeng makita even your mother... and about the case of your brother it's all clear already.... I'm going to continue to pay the bills of your mother and support your brother's financial expenses, but promise that you will never see them..."

Napalingon siya.. "W-Why?"

"Are you questioning my decision?" Taas na kilay na tanong nito. Hindi na lang umimik si Tintin.

"From now on, you will be my secretary slash maid..."

"I-I am your w-wife..."

"In papers miss Madrigal..."

Hindi na nakipagtalo pa si Tintin. Tuluyan na siyang lihim na umiyak. Tiyak na magtatampo ang kapatid niya at ang ina niya kapag hindi siya magpapakita sa mga ito ngunit wala siyang ibang choice dahil palaki na ng palaki ang utang niya sa Boss niya.

Kung ito lang ang paraan, titiisin na lamang niya.

Pagkarating nila sa bahay ay agad siyang pinakilala sa mga kasambahay na makakasama niyang palagi. Sa maids quarter din siya pinatuloy ng kaniyang Boss na ngayon ay asawa na niya.

"Ano nga ang pangalan mo hija?" Tanong ng isang babaeng siguro ay nasa 30 o mahigit pa ang edad. Ito siguro ang mayordoma ng napakalaking bahay na ito.

Lahat ng ari-arian ng bahay ay moderno wala kang makikitang makaluma, at may mga ginto pang nakaukit sa mga dingding ng paligid.

"Ah Tintin na lang po manang?"

"Manang Lordes..."

"Tintin na lang po Manang Lordes..." Nakangiting sambit niya ulit.

"Halika Tintin ituturo ko sa iyo ang mga dapat mong gawin."

Tipid siyang ngumiti sa matanda at sumunod rito. Siya ang maghahanda ng breakfast at ang maglilinis sa silid ng kaniyang Boss. Inilibot siya ni Manang Lordes sa loob ng mansyon ni Lach. Malaki nga ang bahay ni Lach ngunit wala naman siyang nararamdamang kasiyahan sa loob.

Pagkatapos nilang maglibot ay pumasok nang muli si Tintin sa kaniyang kwarto. Lihim siyang napaiyak sa kalagayan niya ngayon na hindi niya matakas-takasan man lang. Dalawang taon siyang sekretarya ni Lach at ngayon ay katulong slash asawa. Hindi maintindihan kung bakit ganito ang lalaki gayong wala naman siyang kasalanan rito.

Nagsuklay si Tintin ng kaniyang mahabang buhok. Kulay green ang kaniyang mga mata sa tuwing nasisinagan ng ilaw minsan ay kulay gray kapag madilim naman. Ito siguro ang dahilan kung bakit paulit-ulit siyang nilalapitan ng mga bastos at walang galang na nga lalaki na siyang dahilan kung bakit napapagalitan at pinaparusahan siya ng kaniyang amo.

Nagkatulugan ni Tintin ang umiyak, hindi niya alam kung makakatakas pa siya sa lunggang pinasok niya.

BLOSSOMHUE💙