Novels by Blossom hues

Sa pagtataka at gulat ay halos na-estatwa si Tintin tila ba nakakita siya ng isang kahindik-hindik na krimen sa kaniyang harap. Ni hindi niya magalaw ang kaniyang mga paa o maibuka ang kaniyang bibig upang makapagsalita. Ang tibok at kaba sa kaniyang puso ay tila ba lason. May kung ano sa lalaking nasa harap niya ngayon. Hindi lang pamilyar kundi tila pakiramdam niya ay kilala niya ito o nakilala niya ito sa kung saan ngunit hindi malaman kung kelan iyon o kung ano bang lugar iyon. Sa sandaling nasulyapan niya ang mukha ng lalaking nasa harap niya ay nandilim ang kaniyang paningin. Tuluyan na siyang nalason sa kakaibang tibok ng puso niya. Images. So many images suddenly flooded her mind. There were people, people she didn't know. Hindi niya makilala sa kung sino ang mga taong nasa emahing iyon.... blurd. Iyon ang tanging description niya sa mga imaheng nagpakita sa kaniya. Sa pagpikit ng kaniyang mga mata ay nabasa niya ang gulat at pag-aalala ng lalaking kaharap niya. Iyon

CHAPTER 16 (TIN-TIN POV) -SORRY FOR TYPOS AND GRAMMATICALLY ERROR! HAPPY READING! SORRY SA DELAY, NAGING BUSY AKO THIS PAST FEW WEEKS! "Mag-iingat ka roon baby huh?" Paalala ni Tintin sa anak niya. Kahit mahirap ang kalaygayan ni Tintin ngayon ay pilit niyang sinisikap na makapag-aral ang anak niya. Dahil kahit wala man siyang alam, ang mahalaga ay ang anak niya ay nakapag-aral. Iyon ang pinakamahalagang bagay para sa kaniya. "Oo Mama!" Sagot ni Harris na nakangiti. "Harry! Let's go!" Liza called him. Agad namang yumakap si Harris sa ina. "Goodbye Mama, mag-iingat ka po rin dito ah?" "Yes baby!" Maligayang sabi ni Tintin pagkatapos bumitaw sa yakap ng anak. Hinalikan niya ito sa pisngi. "Let's go na po, Tata Nangnang!" Sigaw pa ni Harris kay Liza. Nakangiting sinundan ng tingin ni Tintin si Ate Liza at Harris. Gustuhin niya mang siya ang maghatid sa paaralan ng anak niya ay hindi niya parin magawa dahil may nakatalaga siyang gawain ngayong araw. Nagpapasalamat

CHAPTER 15 (TINTIN POV) 6 YEARS LATER Naglalaba si Tintin sa sapa nang marinig niyang tinawag siya ni Ate Liza. Ito ang babaeng nag alaga sa kaniya hanggang sa magisinh siya. "Tintin!" Sigaw ni ate Liza sa kaniya. Tumayo siya mula sa batong inuupuan niya. "Bakit ho, Ate Liza?" Sigaw niya pabalik. Nasa tabing ilog lamang kasi ang bahay nila. May mga idalawang metro ang layo nito mula sa bahay papuntang ilog. "Hindi ka pa ba tapos riyan? Kakain na tayo!" Sigaw pa ni Ate Liza. "Kaunti na lang Ate, aanlawan ko na ito!" Sigaw niya rin at pinagpatuloy ang ginagawa. Nang matapos sa paglalaba ay umuwi na si Tintin daldala ang pinaglabada niyang damit. Pagdating niya sa bahay nila ay agad niya itong isinampay. "Halika na! Nagugutom na ako!" Reklamo ni Ate Liza na kinatawa niya lang. Simula noong mapadpad siya rito sa probinsya ay nakasanayan na niya na laging sabay kung kumain. Bago man ang lahat para kay Tintin ngunit pinagpasalamat niya parin na kilala pa rin ni

Nanginginig ang kamay ni Tintin habang hawak ang tatlong pregnancy test. Tatlong beses niyang inulit ang pag-te-test para sigurado siya ngunit lahat ay positive. Hindi niya maintindihan kung ano ang mararamdaman, matutuwa ba siya dahil magkakababy na siya o mag-alala dahil sa sitwasyon niya ngayon. Ang unang-una na tanong sa isipan niya ay... matatanggap kaya ito ng asawa niya? Paano kung hindi? "Ma'am Tintin.." Agad na itinago ni Tintin ang tatlong pregnancy sa bulsa niya ngunit hindi niya na pansin ang isa na nahulog sa ilalim ng kama. Agad na lumapit si Tintin sa katulong na si Marjorie. Hindi man siya pormal na pinakilala sa mga ito bilang asawa ni Lach ay alam niyang alam na ng mga ito na siya rin ay hindi lang katulong rito. Ang mga katulong noon na inaalipusta siya ay hindi na makatingin ng deritso sa kaniya, umiiwas ito ng tingin lalo na si Linda. Ang iba naman ay yuko lang kapag dumadaan siya. "Handa na po ang sasakyan Ma'am Tintin." Sabi ni Marjorie. "Salamat, Mar

Bumaba si Tintin ng sasakyan nang makarating sila sa harap ng Villaflores Company. Masakit ang nakita ni Tintin. Pero wala siyang magagawa dahil ganon naman ang boss niya. Kailangan niya paring magtrabaho dahil baka itigil ang pagsuporta nito sa ina niya. Kung pwede lang hindi pumasok! Sighing, she face the man who brought her here. She is so grateful to have Knoxx to lean on, now. Mabuti na lang ay nakasalubong niya ito noong tumakbo siya palabas ng bahay habang umiiyak. Kahit pa nahihiya siya ay tinanggap niya parin ang tulong nito. Nangako naman ang lalaki na walang makakaalam kung nasaan siya, isang linggo niyang pinagtaguan si Lach at ang sabi ni Sir Knoxx ay para na raw baliw ang asawa niya sa kakahanap sa kaniya kaya, ngyon ay haharapin na niya ito. "What's with the sigh, Cy?" Tanong ni Knoxx ng makalabas sila ng sasakyan. He prepared calling her Cy without Lachlan around, bagay raw sa kaniya. Na hindi naman ito tinutulan ni Tintin. "Nothing. Thank you for everything

POV (TINTIN) WARNING- SPG -SORRY FOR TYPOS AND GRAMMATICALLY ERROR- Sabay na bumaba si Tintin at Lach sa parking area. Kakain raw sila sa labas iyon ang sabi ni Lach. Wala namang imik na sumama si Tintin dahil na rin hindi mawala sa isip niya na ganito ang inaasta ng lalaking kasama niya ngayon. Seriously? Because of sex lang talaga? Magbabago na siya? Hindi maaring mahulog si Tintin sa kung ano mang bitag ang nakalaan sa kaniya ngayon na ginagawa ni Lach. She will never break her walls for this man again. Inakala niya kasi noon na maayos ang lalaki pero nagkamali siya. Noong unang pinasakay siya nito sa kotse ay inawan siya nito sa gitna ng daan. Noong sumakay siya, naisip niya na baka... ahh kaya siguro ganito to, kulang lang sa aruga o pag-iintindi. But she was wrong, dahil noong nasa kalagitnaan na sila ng daan, walang kabahay-bahay o katao-tao ay bigala nalang siyang pinababa nito. Kaya ang ginawa niya ay naglakad siya pauwi! "Hey what's the problem? Kanina ka