1 - The New Beginning

“Haven Francheska Laurier!” 

Kaagad akong napatakip ng unan sa ulo ko nang marinig ko ang sigaw ni Mavie. At hindi pa ito nakuntento sa pagsisigaw niya nang tumalon-talon pa ito sa kama ko na may dalang mga takip ng kaldero, tsaka ito nag-ingay.

Napaungol ako sa inis tsaka ako napaupo sa kama at masamang tinignan ang babae, pero nakangisi lang siya at tuwang-tuwa sa panggugulo sa akin. Bakit ko nga ba siya inaya dito sa bahay ko? Naha-high blood tuloy ako sa kanya!

“Hoy! May pasok ka pa! Hindi tayo prinsesa—ay prinsesa ka nga pala ng mga Sierra kaya huwag ka na lang magtrabaho, pero pumasok ka na lang para madalhan ako ni Chef ng pagkain din! Sarap ng luto ni Chef Isaac! Pero mas masa—” 

Kaagad kong pinasok ang malinis na medyas sa bibig niya dahil sa pagiging madaldal nito. Napatakbo na ako palabas ng kwarto ko para hindi ako mabato ng kung ano ni Mavie. Nag-aalburuto na kasi ito sa ginawa ko, at tawang-tawa naman ako nang makita ang pamumula ng mukha niya.

“Haven!” tili nito tsaka ako hinabol.

Natatawa naman akong nakikipagpatintero sa kanya sa dining table, pero ang babae e lukot na lukot na ang mukha.

“Kadiri ka alam mo ba iyon?!” sigaw nito sa akin.

Tumawa naman ako tsaka napailing sa kanya. “Ang OA mo! Malinis naman ang medyas na iyon!” saad ko sa kanya tsaka lumakad sa kusina para makapagluto ng agahan.

Mamaya pa naman ang pasok ko, pero mahilig talaga si Mavie manggulo sa beauty rest ko, kaya ang ending, mukhang chanak nang pumapasok sa ospital.

“Balita ko may bagong resident doctor daw mamaya,” wika ni Mavie tsaka ito kumuha ng fresh milk sa ref at nagsalin sa kanyang baso.

“Resident doctor lang pala, big deal na ‘yon?” tanong ko sa kanya tsaka ako nagkuha ng strawberry yogurt na lagi kong kinakain tuwing umaga at gabi.

“Oo! Nag top one ‘yon sa board exam! At sa ibang bansa pa daw iyon! Grabe, ang talino niya siguro ano? Kasi napasa niya ang exam in one take.” manghang-mangha si Mavie nang sabihin iyon. 

Tumango na lang ako sa sinabi ni Mavie dahil wala naman akong pakealam sa gano’n. Makikilala ko rin naman iyon pagkadating ng ospital.

“Nga pala, ayaw mo pang sagutin si Isaac? Anim na taon na siyang nagliligaw sa’yo, Haven!” 

Natawa ako kay Mavie, dahil mukhang mas stress pa siya sa kesa sa akin tungkol sa lovelife ko.

“Arf!” napalingon kami ni Mavie sa baba at nakita namin si Kari na masayang ginagalaw ang buntot nito kaya naman ay napayuko ako para kunin siya.

“Nako, tuwang-tuwa na naman si Kari!” napailing naman si Mavie nang makitang pinapakain ko ng sausage si Kari.

Nang matapos kami ni Mavie sa pag-aayos ay kaagad din kaming lumabas ng bahay at dumiretso ito sa driver’s seat ng sasakyan ko na regalo ni Tito Elio sa akin. Sasakyan ko nga, pero siya itong nagda-drive. Hindi pa rin kasi ako marunong hanggang ngayon, at hindi ko na nanaisin pang matuto mag-drive. 

Tuwing nagpa-praktis kami ni Mavie ay laging stress ang babae sa akin. Dahil hindi ko pa rin makuha-kuha. Siguro nga hindi talaga para sa akin ang pagda-drive ng mga sasakyan. Pero marunong naman akong mag-motor, tinatamad lang akong mag-drive ngayon.

“Subukan mo ulit magsumbong kay Isaac, gigilaitin ko ‘yang leeg mo!” anas ko sa babae.

“Ahhh! Harsh mo naman bebe Haven ko! Paano hindi magsusumbong kung siya na mismo ang nagtatanong? Isa pa sinong hindi tatanggi sa free lunch ng isang sikat na Chef Isaac Reyes, aber?” pangangatwiran ng babae.

Inirapan ko ito tsaka ko kinuha ang phone ko nang mag-ring iyon. Napanguso ako nang makitang tumatawag si Isaac.

“Speaking of the devil,” wika ko tsaka napatingin kay Mavie, pero muli ko ring binalik ang tingin sa cellphone ko.

“Ayos lang, anghel ka naman daw niya,” wika ni Mavie tsaka ito tumawa ng parang baliw.

Huminga ako ng malalim bago ko sagutin ang tawag ng lalaki. “It took you 25 seconds before you answer my call, Angel!” aniya, namumula na ang tenga sa inis.

“OA! Twenty—” Isaac cut me off.

“Time is precious, baby, but you are the most precious thing in the whole world.” hirit nito kaya napahagikgik si Mavie.

Inirapan ko silang dalawa sa inis. “Precious daw, pero pinagalitan ako dahil sa letcheng 25 seconds na ‘yan. Totoo ba ha, Isaac? Huwag mo nga akong ineeme dahil alam mo namang hindi ako nadadala sa mga pick-up lines mo,” singhal ko sa lalaki.

Tumawa naman si Isaac tsaka nito inayos ang kanyang sarili. He’s wearing now his chef uniform, at mukhang nasa kitchen na rin ito.

“Bawal mag-cellphone sa kusina ah! Papagalitan ka na naman ni Nova—”

“I heard my name?” rinig ko ang boses ni Nova mula sa background at ilang beses lang ay lumitaw ito sa harapan ni Isaac tsaka niya pinihit ang tenga ng kanyang pinsan.

“Nagse-cellphone ka na naman, Isaac! Alam mo namang—wait, Haven?” natigilan ito nang mapaharap sa cellphone.

Ngumiti ako sa kanya at nag-wave kay Nova. “Hi!” bati ko.

Kaagad namang inagaw ni Nova ang cellphone ni Isaac sa kanya at kinikilig itong makita ako.

“Gaga ka girl! Bumalik ka na ng Manila! Ang dami kong ichi-chika sa’yo!” natawa naman ako sa sinabi ni Nova. 

“Ang OA mo! Kung makapagsalita ka para namang hindi tayo nagkita ng ilang taon! Girl, kakadalaw ko lang sa Manila nitong nakaraang buwan!” anak ko. Tumawa naman si Nova tsaka ito lumakad palayo kay Isaac. 

Rinig pa namin ang pagsigaw ni Isaac, pero hindi na ito pinansin ni Nova.

“May nagbabalik!” she giggled and then she smirked at my confusion.

“Nandito na po tayo, mahal kong prinsesa!” wika ni Mavie.

Natawa naman si Nova nang marinig iyon tsaka niya binati si Mavie. Magkakilala naman kasi sila dahil pinakilala ko sila sa isa’t isa, at noong una pa lang silang nagkita, aba magka-close na kaagad. Paano kaugali lang din naman ni Nova si Mavie.

Sobrang nabusy ako, dahil sa sunod-sunod ang pagdating ng mga pasyente sa emergency room. 

“Haven! Saan ka naman ba nagpupunta? May bisita ka!” natatawang saad ni Mavie tsaka nito binitbit ang mga gamot para sa pasyente niya.

Napailing na lang ako dahil kita ko ang pagkakilig sa mukha ng babae dahil kay Isaac. Sino ba naman hindi kikiligin kay Isaac? Ang gwapo nito. May lahing Italian kasi ang mama nito kaya ganito nalang ito ka gwapo. Halos pinagseselosan nga ako ng mga babaeng nurse sa ospital na ito dahil sa kanya e.

“Ano na namang ginagawa mo dito, Isaac? Busy ako, can’t you see?” I asked gently. 

Umupo ako sa station namin at nagsimulang basahin ang mga patient’s chart na naka-assign sa akin para ma-monitor ko sila at maayos ko na rin ang mga gamot nila.

“Lunch mo, I heard nags-skip ka na naman. Ang payat-payat mo na!” pagbibirong saad nito.

Inirapan ko si Isaac. “Chef, kung wala kang ibang magawa, pwede ba huwag mo akong istorbohin? Busy ang nurse!” anas ko sa kanya.

“Eh kung kumakain lang ang nurse ko, edi sana hindi nag-aabala itong chef mo para pakainin ka!” inirapan ko siya muli pero kinuha din ang lunch box na dala niya.

“Thank you, Chef. Kakain ako kapag hindi na ako busy, okay na ba?” Saad ko para tigilan na ako sa pangungulit nito.

“Okay, but I’ll visit you later sa bahay mo. Magluluto ako ng dinner para naman magkalaman ka!” asar nito sa akin.

Nahampas ko tuloy siya ng folder pero tumawa lang siya. Lumapit ito sa akin at hinalikan ako sa noo na lagi nitong ginagawa sa tuwing paalis na siya.

“Alis na ako, baka hanapin na ako ni Nova, tumakas lang ako sa trabaho,” aniya.

Napatawa ako kasi mukhang halata naman dahil nakasuot pa ito ng baker uniform. Isaac is a professional chef and a pastry chef. Kaya lahat ng luto alam niyang lutuin at nag-aalala five-star restaurant ang hapag-kainan ko kung siya na ang magluluto. Hindi ko naman siya matanggihan dahil masarap din naman siyang magluto—isa la tinatamad din akong magluto.

Isaac left at siyang pagbalik naman ni Mavie. Kilig na kilig na tinutulak ako kay Isaac. Pero iniiling ko nalang ang babae.

Isaac’s been courting me simula noong lapitan niya ako sa labas ng concert hall. Pero kaibigan lang talaga ang tingin ko sa kanya kaya hindi ko siya sinasagot. Isa pa, I’m not ready in commitment. Nakakatakot. Ayokong maranasan muli ang sakit at pighati na naranasan ko sa huling pag-ibig ko.

Pero mukhang may ibang plano ata ang diyos para sa akin.

“Incoming!” 

Kaagad kaming kumilos nang makatanggap kami ng mass traffic accident at marami daw ang pasyenteng naapektado.

Pagharap ko para sana dalhin ang mga gamit nang natigilan ako dahil sa nakita ko.

There he was. Hari Yasiel Sierra, on top of a patient’s body, trying to retrieve the patient by doing CPR.

Mas lalo akong natulala nang mapaangat ito ng tingin sa akin. He’s changed. Sobrang daming nagbago sa kanya. He looks more mature now, more manly and more attractive. And fvk that I can’t take my eyes away from him.

Nananadya ka ba, Lord? Kung kailan naka move on na ako sa lahat ng sakit ng nakaraan at ramdam ko na ang tunay na ligaya, ngayon mo po ulit guguluhin ang tahimik kong mundo?

“What are you doing, Francheska? Move!” sigaw ni Hari dahilan para gumalaw ako at lapitan siya.

Pero tila tumigil ang mundo ko, tila buumabagal ang lahat ng nasa paligid ko nang magtama ang kamay naming dalawa. And once again, I felt the sparks that I thought it’s been long gone.

Hari’s back.