4 - Pursue

Pagkatapos magluto ni Isaac ay kaagad din itong umalis at hindi na kami sinamahan sa pagkain. Nagtatanong pa si Mavie, pero hindi ko magawang masagot ang tanong niya.

What to say to her? Alam ko namang baliw na baliw si Mavie kay Isaac, pero I’m not sure if she really loves him. Kahit sino naman kasi ay kinababaliwan ng babae, gaya nalang ng pagkabaliw nito kay Sean. Lahat ata ng artista ay crush niya. Wala kasing boyfriend kaya umaa

“Hoy! Tulala ka?” sumulpot si Mavie sa harapan ko tsaka ito umupo sa tabi ko dala ang popcorn.

“Hindi naman ah, kita mong nanonood!” pagdadahilan ko. Pero totoong napatulala talaga ako.

“Bakit kaya nasa Isabela si Hari? Marami naman branch ng Sierra Hospital sa Manila ah. Meron din naman sa Cebu at sa Mindanao. Bakit dito pa sa Isabela na wala naman silang branch dito?” tanong ni Mavie na hindi ko rin naman masagot.

“Baka ikaw talaga ang pinuntahan, Ven.” wika niya pa sabay subo ng popcorn. Sa stress ko ay kumuha rin ng popcorn at napakain na rin kahit na busog na busog pa ako.

I still don’t understand Hari. It’s been a week since he’s been assigned to our ospital. Hindi naman kaalyado ng Sierra Hospital ang ospital namin, lalo na’t nasa public hospital kami.

Ilang beses din kaming nagkakabanggaan ni Hari sa E.R dahil doctor siya roon at ako naman ay nurse roon. Nakakaasar pa dahil pareho pa ang shift naming dalawa. Nagrequest ako na pang-gabi nalang ako pero hindi ako pinayagan. Kaya I have no choice but to deal with Hari.

“Iniisip mo pa rin kung bakit umuwi si Hari? Kung bakit Isabela ang pinili niya?” tanong ni Mavie. I unconsciously nodded pero kaagad ding napatigil nang maramdaman ko ang pilyong ngiti ni Mavie.

“Alam mo, Haven, bakit ayaw mo pang aminin sa sarili mo na may nararamdaman ka pa rin para sa kanya. Wala namang mawawala, hindi ba? Why don’t you give him a second chance?”

Sinamaan ko ng tingin ang babae. “Paano bibigyan e wala namang ginagawa—” napapikit ako ng mariin ng ma-realize ko ang sinabi ko. Shit. Bibig mo talaga Haven! Napaghahalataan ka tuloy!

“Iyon, inamin rin. Masyadong ka pang nagpapakipot e!”

Inirapan ko si Mavie tsaka tumayo para pumasok sa kwarto ko. Hihiga na sana ako nang tumunog ang cellphone ko.

Yari’s calling.

“Sup,” bati ko tsaka dumapa sa kama at gumulong, kaya’y napaharap na ako ngayon sa kesame.

Puno iyon ng mga light in the dark stars na kinabit ni Isaac noong bagong lipat kami ni Mavie dito.

Tatlo sana kami, ako si Mavie at si Daniella. But Ella flew to Dubai with the help of her aunt, at doon na nagtrabaho bilang nurse. Apat na taon na siyang nandoon at ikakasal na next month kaya uuwi siya sa makalawa.

“Ate Ven! Day off mo bukas, ‘di ba? Can we come? Saia, Xanthe and Hope is with me. Nalaman kasi ni Hope na nasa Isabela si Kuya Hari. Hindi nagpasabi! Nakakatambo si Kuya Hari at iyak ng iyak si Hope dito dahil sa pagsesekreto ni Kuya Hari sa kanya!”

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. “Hindi nagpasabi sa inyo? Isang linggo na si Hari dito, ah?”

“You know Kuya Hari.” ramdam kong napairap ito kaya medyo natawa ako. Narinig ko naman ang pagtawag ng pangalan niya sa background. Malamang ay nasa set ito. “Bye! I have shooting pa, but we’re coming over tomorrow! I will scold kuya Hari for Hope instead. Love you!”

The call ended before I could reply. Bakit naman uuwi ng Pinas si Hari nang hindi nagpapasabi sa pamilya nito? Baliw ba siya? Magtatampo panigurado si Dra. Hira pati si Hope.

Napatitig ako sa cellphone ko at hinanap ang social media apps, pero naalala kong matagal ko na pa lang tinanggal iyon. I haven’t used my social accounts since I decided to move here seven years ago.

Nagdadalawang isip pa ako kung magda-d******d ako, pero para saan pa? Naging tahimik narin naman ang buhay ko nang walang gano’n.

“Byiieee! Ingatan mo si Misty! Pakainin mo kun‘di ikaw ang kakainin ko!” wika ni Mavie bago ito tulyang umalis dala ang susi ng sasakyan ko.

Napasimangot ako nang maalalang kailangan kong mag grocery mamaya! Kaasar naman! Anong gagamitin ko? Ang hirap kaya mag-commute!

Naglinis muna ako ng bahay bago naligo. Pinaliguan ko na rin sina Kari at Misty at habang nagbibihis pa ay biglang may nagdoorbell.

Alam ko namang sila Yari iyon dahil sinabi na rin naman niya sa akin kagabi na dadalaw sila. Kaya hindi na ako tumingin sa intercom at binuksan na ang pintuan para sa kanila pero nagulat ako nang makita ko si Hari sa tapat ng pintuan.

Napatingin pa ako sa gilid baka kasi nandoon lang sila Yari pero wala. Are they fooling me? Anong ginagawa ni Hari dito?! And how did he found out my address?

Hari looks handsome and gorgeous with his simple white shirt, wearing his leather black jacket and pants. May dala din siyang bulaklak. Kawaguchi. Mukhang pinitas niya lang iyon.

“Don’t tell me para sa akin iyan?” tanong ko sa kanya.

“Para kanino pa ba?” asar na tanong nito sa akin.

“To Mavie? She’s living with me.” pabalang na sagot ko sa lalaki.

Napaismid ito tsaka niya binigay saakin ang bulaklak bago tuluyang pumasok sa loob.

“Hey! Hindi kita pinapapasok dito, Hari!” asik ko sa lalaki.

Inilibot niya ang tingin niya sa loob at hindi pa siya tuluyang nakakarating sa sala nang bigla siyang inabangan ni Kari.

“My baby!” sigaw ni Hari na tuwang-tuwa nang makita si Kari. Niyakap niya ang aso ko at dinilaan naman siya ni Kari.

Sinarado ko ang pintuan ng bahay ko bago ako tuluyang pumasok tsaka dumiretso sa kusina para ilagay sa vase ang dala nitong kumpol na kalachuchi.

“Paano mo nalaman ang address ko?” tanong ko sa kanya.

Hindi ko naman narinig na sumagot si Hari kaya nang mapatingin ako sa kanya ay nakita ko siyang pinagmamasdan ang pictures na nakasabit sa wall at mga nakapatong sa mga cabinet.

Mga pictures naming tatlo ni Mavie, Ella, at may iilan ding kasama namin sila Isaac, Nova at Finn. May mga pictures din akong kasama mga pinsan at kapatid niya.

Kinuha ni Hari ang picture naming dalawa ni Isaac noong nakapasa ako ng board exam. And nagulat ako nang makita ang sakit sa mga mata ni Hari.

“So, Isaac is with you all the time?” he asked. May kung anong kirot sa puso ko nang sabihin niya iyon.

I can sense he’s sad and full of regrets. “If I stayed... Will be this close, Cheska?” lumingon ito sa akin at kita ko ang sakit sa kanyang mga mata.

Kaagad akong umiwas ng tingin tsaka ako tumalikod sa kanya, kunyaring naghuhugas ng pinggan kahit na ang totoo ay kakatapos ko lang maghugas.

“Is he... Your boyfriend?”

Sasagot na sana ako nang naramdaman ko ang panunuyo ng lalamunan ko dahilan para mawalan ako ng boses saglit. Tumikhim ako tyaka ninais na kumuha ng tubig para inumin iyon pero, hindi pa ako nakakagalaw nang bigla akong yakapin ni Hari mula likuran ko.

Ramdam ko ang pagkirot ng puso ko, na para gang ilang beses itong tinataga habang ramdam na ramdam ko ang mainit na yakap ni Hari.

Napapikit ako para damhin iyon. God knows how I missed his hugs, his touch. Pero hindi ito ang tamang panahon para hayaan kong hawakan ulit ako ni Hari.

My feelings for him been resurface since the day I saw him. Ramdam na ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko nang araw na iyon, at maging ngayon habang nasa bisig ni Hari.

“Pwede ako na lang, Cheska? I’m sorry that it took me seven years to come back. Will you still accept me—no, I will pursue you, Ches.”

Humiwalay ako sa pagkakayakap ni Hari sa akin at hinarap ko siya. “Isaac is not my boyfriend.” sa sinabi ko ay parang lumiwanag ang mukha ni Hari kaya napataas ako ng kilay.

“At hindi ako handa sa relasyon-relasyon na ‘yan, Hari. Ayoko na. Kaya please, huwag mo na akong guluhin pa. I’m happy and my life’s been so peaceful.”