(Monina POV)
Ang gaganda ng kapatid ko, lalo na si Mama.
Paano yan, magkakasama na kayong apat diyan.
Mama, ikaw na ang bahala sa kanila. Sorry kung may katigasan ang ulo nila. Pero mababait yan Mama. Mapagmahal na mga kapatid…
Naalala ko yung pinagluluto na nga nila kami ni Papa ng agahan bago umalis. Mga mapagmahal na anak…
Si Papa, kahit ganoon, niyakap nila ang katotohanan na kailangan namin alagaan si Papa. Mga batang marunong umunawa ng situation namin. Di sila humangad ng bagay na alam nila na di ko naman maiibigay.
Ma, susubukan parin namin ni Cedrick na tuklasin kung sino ang gumawa nito sa kanila. Naging biktima sila ng karahasan sa mundong ito.
Ma, yun nga. Nagpa-iwan si Papa. At Salamat po na di niyo siya pinilit.
Masaya po ako na dinalaw niyo ako sa panaginip. Sa huling pagkakataon nakita ko ang mga ngiti ng kapatid ko
(Monina POV)Hangang sa nasa harapan na kami ng sasakyan. Yun tuluyan kong ibinuga ang kailangan ibuga.“Monina?”si Cedrick.Na hinila niya ang kamay ko pagkatapos ko nga magsuka. Ilalapat na sana nito ang dalawa niyang daliri sa aking leeg ng…“Cedrickkkkkkkkkk!” Isang sigaw na siyang ikinalingon namin.Si Vanessa.Palapit sa amin na agad naman hinarang ng mga tauhan ni Cedrick. Halatang nakainom si Vanessa. Dahil ang katawan niya, kamuntik nang bumagsak kanina.Maari naman niyang alisin yung mataas niyang high heels diba?“Ano ba! Wag kayong harang-harang sa akin!” pagpupumilit niya. Hangang sa binitiwan ni Cedrick ang kamay ko. Ngunit hinarap ako nito sa kanya.“Get in the car first. I need to talk to her.” Napatango na lamang ako sa kanya.Nawalan silang dalawa…
(Cedrick POV)“Wala nang tayo Vanessa.” Yun ang sinabi ko sa kanya. Sa haba ng sinabi nito na di man lang pumasok sa tenga ko. Oo, kalmado ako sa harapan niya.Di nga kalayuan naroroon ang secretarya nito sa sasakyan.Alam ko sa loob ng dalawang linggo, gusto akong makita ni Vanessa, ngunit di ko yun hinayaan.Hinayaan ko siya na siya itong mamahala na maihatid sa huling hantungan ng anak namin. At matapos ilibing ang bata, ako itong huling pumunta sa puntod ni Adrian. Humingi ng kapatawaran dahil sa pagkukulang namin bilang magulang. Ginawa ko ang lahat, sadyang nagkaroon lang ng kunting problema.“Yun lang Cedrick?!” Napatango ako sa kanya.“Dahil sa kanya?!”Sino pa ba ang tinutukoy niya? Si Monina.“Dahil sa kanya, kaya mo tinalikuran ang nararamdaman mo sa akin! Ako itong mahal mo Cedrick! Ako! Hindi siy
(Cedrick POV)“Over my dead body Vanessa.”“Hindi! Hindi ako papaya Cedrick! Hinding-hindi! Akin ka! Akin!” Siyang kinaladkad na nga ng secretarya niya. Ipinasok ito sa sasakyan.Nilock ito sa loob.Bumalik sa harapan ko ang sekretarya niya…“Make sure na bumalik na siya sa kanyang mga magulang!” Siyang ikinayuko na bahagyang nagulat sa akin.“Wag mo akong hihintayin na ako ang gumawa ng paraan para mawala siya sa paningin ko lalong-lalo na kay Monina!”“Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko Master Cedrick.” Siyang ikinatalikod na nito at umalis ang sasakyan.Napasapo ako ng aking noo.Sana naman vanessa, di dumating yung punto na sasayangin mo ang pagkakataon na pinalampas ko ang pagbabanta mong to.I respect our son. You, as my son mother.Ngunit wala nang dahilan para pigilan pa na pumili tayo ng landas
(Monina POV)Hangang ngayon di parin ako makapaniwala na buntis ako. Huminga ako ng malalim na ikinalingon sa akin ni Rhoa.“Ang lalim ng hininga na yan.”Ngiti ang itinugon ko sa kanya. Sa ginawa ko parang nalaglag ang panga niya. Di ata makapaniwala na gusto ko munang manahimik. Manahimik na di kalungkutan ang siyang dala.Ang bilis din ng transition ng buhay ko. Dahil ata sa napakabilis na pangyayari.Tipong, kahapon ko lang nakilala si Cedrick, may mga nangyaring masama. Nilisan ng mga kapatid ko ang mundong to. Tapos, kinabukasan malalaman ko na lang na nagdadalang tao ako.“Yang ngiting yan, siguro naman di mo ako papagurin.” Napatango ako. Kailangan ko magpahinga ng maayos. Kami lang muna ng baby ko. Wag niyo na muna alamin.Kaya kahit wala pa akong balita na umuwi si Cedrick. Nahiga na ako. Napayakap sa unan. Ninamnam ang pagiging isan
(Cedrick POV)“Assemble the board of directors Mike.” Tanging inutos ko sa kanya. Siyang ikinasalubong sa akin ng malaking bintana. Sinasabing… mamaya lang umaga na.My eyes are tired.But my enthusiasm about my passion makes me awake.Inutos ko kay Butler Cheng na ihanda ulit ang pag alis ko. Since si Mike, didiretso na ng kompanya.Sa huli narito ako sa harapan ng pintuan ni Monina. Ang babaing gumising ng pagkatao ko. This world really needs me. At nagkakamali ako na ang mundo ang siyang mag-adjust na wag paki-alaman ang buhay ko.Maybe this is my life purpose. To make a little changes sa pag-ikot ng mundong ito. To save some life. Hindi yung kaselfishan ko.Monina is enough for me para kumilos.Nang pumasok ako sa silid niya. Ang ilaw na mula sa labas ang sumisinag sa loob ng silid. Sa pamagitan nito, nakikita ko ang mukha niyang tuluyan na ngang kumalma.
(Monina POV)“Nasa digmaan ngayon si Master Cedrick, kaya wag na wag mo uubusin pasensya ko.” Sa makulit nga ako. Retreat na tayo baby. Pikon na si Auntie Rhoa sa atin. “Eh? Digmaan? Naging medic ba si Cedrick?” Umismid lang ito sa akin saka inilapag ang hinihingi kong laptop. Saka nilayasan ako.Meaning nga bawal lumabas at hindi dahil sa utos ni Cedrick kundi sa nangyayari.Kung nagkaroon man ng zombie apocalypse, tapos ito lang na bahay nila ang safe? Seryosong bagay to!Hahaha. Joke lang.Nang makita ko nga sa internet ang nangyayari. Ayan Rhoa, alam ko na din. Isang pandemic.Dalawang linggo di nagpakita sa akin si Cedrick. Tumatawag lang ito minsan sa akin. Kinakamusta ang kalagayan ko. At si ako, di ko parin masabi sa kanya ang totoo kong kalagayan. Okey lang para makapag focus ito sa ginagawa nila. Kailangan sila ng mundong to.
(Monina POV)“Yung Pandemic. Okey lang din na kayo ang kumuha ng inorder ko.”“At saka bawal kayo umorder ng…”“Napa-order ako eh.”“Halos andito naman sa pamamahay ang kailangan niyo Miss. Magsabi lang kayo ng kailangan niyo.”“Hindi. Alam ko wala noon dito.”Impossible. Anong wala? Halos merong pharmacy sa pamamahay na ito. Bakit naisipan ko pa mag-order?Ahh… inisip ko pala, paano ako makakakuha ng ganoon? Sabihin kong buntis si Rhoa?Opss! Speaking of Rhoa, may nangyari sa kanila ni Secretary Lee.Kaya ba mainit ang ulo niya sa akin. Walang pasensya? Nagbubuntis din?Di yun impossible!“Kahit na miss, hindi maari.”“Okey. Madali akong kausap.”Wehhh? Kulit mo din kanina.Hahaha. Kasi ngayon may naisip ako. Si Rhoa ang gagamitin ko.
(Monina POV)Nang tumakbo palabas si Rhoa na siyang ikinasunod ko.Sh*t! Agad niyang kinuha yung telephono. Sabay harap sa akin.“Sino ang gusto mong mag balita, ako o ikaw?” Si Rhoa na nilalagay ako sa choice na alam naman nito ang masasagot ko. Pakiki-usapan ko pa nga siya na wag ito sabihin eh.(Secretary Lee POV)Naging abala kami ni Master Cedrick dahil nga sa pandemya na nangyayari sa boung mundo. Di na makapagsalita si Master Cedrick sa mga sunod-sunod na sinagawang test dahil siya ang namumuno sa pag gawa ng lunas.Di rin kami maaring lumabas ng hospital dahil yun ang protocol ngayon ng gobyerno. Maari din naman ito isawalang bahala ni Master Cedrick, ngunit alam ko na di niya matitiis na di tumulong.Good. Heto ata ang pagkataong nawala niya noon. Mabuti at bumalik na sa kanya.Habang abala sa ginagawa
(Cedrick POV's)“Is it your will thar Monica and Bianca, should be baptized in the faith of the Church, which we have all professed with you?” tanong ng pari sa amin ni Monina.Sa likuran namin ang mga ninong at ninang nito. Syempre di na mawawala ang mga kapatid namin ni Monina na nagpapaligsahan kung sino na naman ba ang magiging paboritong Uncle ng anak namin.Haist. Nang dahil sa kanila, nagiging spoiled ang mga anak ko.Monica and Bianca?Yeah, you heard it right, after several months ipinanganak na ni Monina ang dalawa naming princessa. At wag niyo na akong tatanungin kung sino ba ang nagpangalan sa kanila.“It is.” sagot namin ni Monina sa pari.“Monica and Bianca, I baptized both of you in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy spirit.”Nakangiti kami ni Monina sa isat-isa.“You were God's Work of Art.”
(Vanessa POV)Nabitiwan ko ang isang pingan, ng marinig ko nga sa aking kasamahan na buntis na naman si Monina.Limang taon na ang nakalipas. Sinusubukan ko hanapin ang kaligayahan ko, ngunit talagang nakatali ako sa kanila. Gusto ko man kalimutan na silang lahat ngunit ginugulo parin ako ng isipan ko na ako dapat ang nasa katayuan ni Monina.“Anong nangyari Vivian?” pati pangalan ko binago ko.Tinalikuran ko lamang sa akin ang nagtatanong. Hinubad ang apron, saka pinalipad ito sa manager na puputak sana ang bibig.“Vivian!” sigaw nito sa akin. At sa inis ko kinuha ko ang kutsilyo.Nagsi-abante sila. Ngumiti ako. Sa loob ng limang taon nakakamiss din pala ang manakot. Ang pagkatao ko na kaya ko din itago sa mahabang panahon.“Bruha ka talaga!” saka ko itinusok sa mesa ang kutsilyo. Ngumisi sa kanila at dumiretso sa locker room at hinablot ko lah
(Monina POV)“Can we take Daddy's share?”“At yun kung ayaw mong ma-diabetes nito ang mga anak natin.” Lapag ko ng cake niya sa harapan.“Ever since babies di pa nakatikim ng cake si Daddy.”“It's delicious Dad.”“Whatever. Wag niyo laging kinakampihan ang Mommy niyo. Traydor din yan.” Ngumiti nga ako dito na medyo nasusupend ako dahil ang tagal tikman ni Cedrick. O kahit man lang itusok yung tinidor niya.“Ang laki ng hating yan Monina.”“Di mo naman uubusin.”“Di mo na ako kilala?” ang taong ayaw magsayang ng pagkain.“Just dig it Daddy! Mom, have a treasure with it.”Yun lang napatitig ako sa pinakamakulit na si Aaron. Batang to… kakampi ng Daddy niya.“Opsss. Sorry Mommy.”“Treasure? A ring
(Monina POV)Nagdalawang isip pa si Papa. Tumango ako sa kanya sabay ngiti dito. Atleast kung kapatid ko nga si Haiden, meron akong kapatid na sasapak kay Cedrick. Pero alam ko na di naman yun mangyayari.Saka minsan okey lang bigyan ng pagkakataon na magbago ang isang tao. Nasa processo sila ng buhay nila na kailangan natin gabayan para maging isang mabuti. Dahil habang meron pa tayong hininga, sinasabi ko nga meron pa tayong pag-asa.Hinayaan ni Papa na alalayan siya ni Haiden. Lahat kami nakatitig sa kanya pwera lang sa mga babies namin ni Cedrick na ang gagaslaw. Hahaha.“Relaxs di ko papatayin ang tatay ni Monina.” napansin ata ni Haiden.”But I want to know anong ginagawa ng Daddy ko sa picture?”Naka pause ang larawan ng apat na magkakaibigan. Ibig sabihin yung isang lalaking nakaupo sa likuran ni Mama na ang aura nito parang si Haiden. Sabi nga niya, tatay niya ito.&nbs
(Haiden POV)Aither bring me a bouquet of Tulips. Such a gay, but kung galing sa kapatid ko, sure I accept it.“Uncle Haiden, Mom and Dad once said to me that you are a bad guy.”Napabuntong hininga na lamang ako. It hurt me somehow, pero totoo naman talaga yun. I hope di ko yun ginawa.“But we don't believe them. You're the best uncle than Uncle Dominic because you gave us a lot of toys.”Napangiti ako.“This bouquet of Tulips, according to our Mom. It represents rebirth and charity. Rebirth because according to our parents, you change a lot for good. Charity because you learn how to give love. And we receive a plenty of toys.”Kid, toys are nothing for me, but if it can uplift a child heart, walang halaga ng salapi ang makakatapat ng kaligayahan na nakikita sa mga mata nila.“Thank you, Uncle Haiden.”'Cause w
(Secretary Lee POV)I never thought na, nang dahil sa kanila makikilala ko din si Cedrick. Sila ang nag-recommenda sa akin bilang secretarya sa buhay nito.Tiwalang-tiwala sa mga kakayanan ko. Kahit wala ngang ibubuga ang katawan ko. Magaling lang sa putukan ng baril, pero kung sparing na, wala ako riyan.Ngumiti si Rhoa sa akin. Si Rhio na natiling nakasandal sa dingding. Wala na siyang paki-alam sa pag-sasama naming dalawa at sa huli napatunayan ko din kahit paano na kaya kong ipaglaban si Rhoa.At sa ningning ng mga mata ngayon ng boss namin at asawa nitong si Monina, nagagalak ako na meron nga akong nai-ambag para maging ganito kasaya ang pagsasama nila.Miss Monina and Master Cedrick, alam kong naging inspirasyon kayo ng mga taong nakakakilala sa inyo. Ipagpatuloy lang ninyo ang walang katapusan na pagmamahalan.Sometimes the world was on our side, Sometimes it wasn't fair
(Cedrick POV)Nang dumating ang isang sasakyan, at ang inilabas ang ama ni Monina. Agad akong lumapit at tumulong sa pag-alalay dito.Napa-mano ang anak namin sa lolo nila, at kasama na doon ang kapatid ko.Monina, ano pa ang ginagawa niyo riyan? Andito na ang tatay mo.Napatitig ako kay Mike na inilayo ang paningin sa akin. Saka napalingon na lamang ako ng may mga yapak akong narinig. Agad nagsitakbuhan ang mga anak ko dahil…“Uncle Haiden!” siyang napasenyas ako sa tauhan ko na ano ang iniisip ng asawa ko sa tatay niya at Haiden? Di ba niya alam na…Ngunit napayuko na lamang ako ng nagkatitigan silang dalawa.Napaatras dito ang ama ni Monina. Ako na mismo ang tumitig kay Haiden.Kung ano man ang binabalak ng kapatid niya sana naman hindi masira dito.Ngumisi na lamang na parang demonyo ulit si Haiden sa tatay ni Monina.Di talaga mapagsabih
(Dominic POV)After five years…Nang makalabas ako sa sasakyan ko. Sa labas pa lang ng bahay ng kapatid ko, maririnig mo na ang hagikhik ng mga pamangkin ko.Inilabas ko ang mga pasalubong ko dito. Nang may dumating na sasakyan at napangisi ako dahil sinalubong siya ng kanyang mga tauhan. Sino pa ba? Si Cedrick.“Makakatulog ka ba niyan?” Dahil halatang nagsagawa na naman ito ng magdamagang operasyon.“Kailan ka dumating?” Balik na tanong nito sa akin. Saka nailabas ko na ang mahabang kahon na isa sa mga pasalubong ko nga sa mga anak niya.At ayan sa wakas nagkusa ang mga tauhan niya na tulungan ako. Tss.“Kung ako sayo, tangapin mo na ang trabaho na maging director ng kompanya natin!”Yun napipikon siya sa akin tungkol sa bagay na yan.Ngumiti lamang ako dito.“Kaya mo na yan bro.” Tapik ko
(Rhoa POV)Nagkukubli pa ako sa likuran ng mga doctor ni Mike. Nagkunwaring nurse sa tabi nito para di ako mapansin.At ang gago nakangiti pa sa mga doctor habang ipinapaliwanag sa kanya na isang buwan siyang mabubulok dito sa hospital.“It's fine as soon na ang future bride ko ang mag-aalaga sa akin dito.” Na namalayan ko na lang nakatitig na siya sa aking mga mata. Nakilala niya ako?Nagkunwari akong snub lang siya sa sinabi nito. Saka taas kilay kong sinabi sa kanya bilang nurse nito na…“Walang future bride na maaring bumisita sayo dito.”“Dahil siya ang mag-aalaga sa akin diba Rhoa?” Inalis ko na ang face mask ko.“Bakit ako ang mag-aalaga sayo?! Kasalanan mo yan. Pasucidal effect ka.”Ngumiti siya sa akin. Baliw ang lalaking to. Kahit na ang amo nga niya terror. He can manage to smile parin. Sarap sikuhin.&n