(Monina POV)
Hangang sa nasa harapan na kami ng sasakyan. Yun tuluyan kong ibinuga ang kailangan ibuga.
“Monina?” si Cedrick.
Na hinila niya ang kamay ko pagkatapos ko nga magsuka. Ilalapat na sana nito ang dalawa niyang daliri sa aking leeg ng…
“Cedrickkkkkkkkkk!” Isang sigaw na siyang ikinalingon namin. Si Vanessa.
Palapit sa amin na agad naman hinarang ng mga tauhan ni Cedrick. Halatang nakainom si Vanessa. Dahil ang katawan niya, kamuntik nang bumagsak kanina.
Maari naman niyang alisin yung mataas niyang high heels diba?
“Ano ba! Wag kayong harang-harang sa akin!” pagpupumilit niya. Hangang sa binitiwan ni Cedrick ang kamay ko. Ngunit hinarap ako nito sa kanya.
“Get in the car first. I need to talk to her.” Napatango na lamang ako sa kanya.
Nawalan silang dalawa…
(Cedrick POV)“Wala nang tayo Vanessa.” Yun ang sinabi ko sa kanya. Sa haba ng sinabi nito na di man lang pumasok sa tenga ko. Oo, kalmado ako sa harapan niya.Di nga kalayuan naroroon ang secretarya nito sa sasakyan.Alam ko sa loob ng dalawang linggo, gusto akong makita ni Vanessa, ngunit di ko yun hinayaan.Hinayaan ko siya na siya itong mamahala na maihatid sa huling hantungan ng anak namin. At matapos ilibing ang bata, ako itong huling pumunta sa puntod ni Adrian. Humingi ng kapatawaran dahil sa pagkukulang namin bilang magulang. Ginawa ko ang lahat, sadyang nagkaroon lang ng kunting problema.“Yun lang Cedrick?!” Napatango ako sa kanya.“Dahil sa kanya?!”Sino pa ba ang tinutukoy niya? Si Monina.“Dahil sa kanya, kaya mo tinalikuran ang nararamdaman mo sa akin! Ako itong mahal mo Cedrick! Ako! Hindi siy
(Cedrick POV)“Over my dead body Vanessa.”“Hindi! Hindi ako papaya Cedrick! Hinding-hindi! Akin ka! Akin!” Siyang kinaladkad na nga ng secretarya niya. Ipinasok ito sa sasakyan.Nilock ito sa loob.Bumalik sa harapan ko ang sekretarya niya…“Make sure na bumalik na siya sa kanyang mga magulang!” Siyang ikinayuko na bahagyang nagulat sa akin.“Wag mo akong hihintayin na ako ang gumawa ng paraan para mawala siya sa paningin ko lalong-lalo na kay Monina!”“Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko Master Cedrick.” Siyang ikinatalikod na nito at umalis ang sasakyan.Napasapo ako ng aking noo.Sana naman vanessa, di dumating yung punto na sasayangin mo ang pagkakataon na pinalampas ko ang pagbabanta mong to.I respect our son. You, as my son mother.Ngunit wala nang dahilan para pigilan pa na pumili tayo ng landas
(Monina POV)Hangang ngayon di parin ako makapaniwala na buntis ako. Huminga ako ng malalim na ikinalingon sa akin ni Rhoa.“Ang lalim ng hininga na yan.”Ngiti ang itinugon ko sa kanya. Sa ginawa ko parang nalaglag ang panga niya. Di ata makapaniwala na gusto ko munang manahimik. Manahimik na di kalungkutan ang siyang dala.Ang bilis din ng transition ng buhay ko. Dahil ata sa napakabilis na pangyayari.Tipong, kahapon ko lang nakilala si Cedrick, may mga nangyaring masama. Nilisan ng mga kapatid ko ang mundong to. Tapos, kinabukasan malalaman ko na lang na nagdadalang tao ako.“Yang ngiting yan, siguro naman di mo ako papagurin.” Napatango ako. Kailangan ko magpahinga ng maayos. Kami lang muna ng baby ko. Wag niyo na muna alamin.Kaya kahit wala pa akong balita na umuwi si Cedrick. Nahiga na ako. Napayakap sa unan. Ninamnam ang pagiging isan
(Cedrick POV)“Assemble the board of directors Mike.” Tanging inutos ko sa kanya. Siyang ikinasalubong sa akin ng malaking bintana. Sinasabing… mamaya lang umaga na.My eyes are tired.But my enthusiasm about my passion makes me awake.Inutos ko kay Butler Cheng na ihanda ulit ang pag alis ko. Since si Mike, didiretso na ng kompanya.Sa huli narito ako sa harapan ng pintuan ni Monina. Ang babaing gumising ng pagkatao ko. This world really needs me. At nagkakamali ako na ang mundo ang siyang mag-adjust na wag paki-alaman ang buhay ko.Maybe this is my life purpose. To make a little changes sa pag-ikot ng mundong ito. To save some life. Hindi yung kaselfishan ko.Monina is enough for me para kumilos.Nang pumasok ako sa silid niya. Ang ilaw na mula sa labas ang sumisinag sa loob ng silid. Sa pamagitan nito, nakikita ko ang mukha niyang tuluyan na ngang kumalma.
(Monina POV)“Nasa digmaan ngayon si Master Cedrick, kaya wag na wag mo uubusin pasensya ko.” Sa makulit nga ako. Retreat na tayo baby. Pikon na si Auntie Rhoa sa atin. “Eh? Digmaan? Naging medic ba si Cedrick?” Umismid lang ito sa akin saka inilapag ang hinihingi kong laptop. Saka nilayasan ako.Meaning nga bawal lumabas at hindi dahil sa utos ni Cedrick kundi sa nangyayari.Kung nagkaroon man ng zombie apocalypse, tapos ito lang na bahay nila ang safe? Seryosong bagay to!Hahaha. Joke lang.Nang makita ko nga sa internet ang nangyayari. Ayan Rhoa, alam ko na din. Isang pandemic.Dalawang linggo di nagpakita sa akin si Cedrick. Tumatawag lang ito minsan sa akin. Kinakamusta ang kalagayan ko. At si ako, di ko parin masabi sa kanya ang totoo kong kalagayan. Okey lang para makapag focus ito sa ginagawa nila. Kailangan sila ng mundong to.
(Monina POV)“Yung Pandemic. Okey lang din na kayo ang kumuha ng inorder ko.”“At saka bawal kayo umorder ng…”“Napa-order ako eh.”“Halos andito naman sa pamamahay ang kailangan niyo Miss. Magsabi lang kayo ng kailangan niyo.”“Hindi. Alam ko wala noon dito.”Impossible. Anong wala? Halos merong pharmacy sa pamamahay na ito. Bakit naisipan ko pa mag-order?Ahh… inisip ko pala, paano ako makakakuha ng ganoon? Sabihin kong buntis si Rhoa?Opss! Speaking of Rhoa, may nangyari sa kanila ni Secretary Lee.Kaya ba mainit ang ulo niya sa akin. Walang pasensya? Nagbubuntis din?Di yun impossible!“Kahit na miss, hindi maari.”“Okey. Madali akong kausap.”Wehhh? Kulit mo din kanina.Hahaha. Kasi ngayon may naisip ako. Si Rhoa ang gagamitin ko.
(Monina POV)Nang tumakbo palabas si Rhoa na siyang ikinasunod ko.Sh*t! Agad niyang kinuha yung telephono. Sabay harap sa akin.“Sino ang gusto mong mag balita, ako o ikaw?” Si Rhoa na nilalagay ako sa choice na alam naman nito ang masasagot ko. Pakiki-usapan ko pa nga siya na wag ito sabihin eh.(Secretary Lee POV)Naging abala kami ni Master Cedrick dahil nga sa pandemya na nangyayari sa boung mundo. Di na makapagsalita si Master Cedrick sa mga sunod-sunod na sinagawang test dahil siya ang namumuno sa pag gawa ng lunas.Di rin kami maaring lumabas ng hospital dahil yun ang protocol ngayon ng gobyerno. Maari din naman ito isawalang bahala ni Master Cedrick, ngunit alam ko na di niya matitiis na di tumulong.Good. Heto ata ang pagkataong nawala niya noon. Mabuti at bumalik na sa kanya.Habang abala sa ginagawa
(Secretary Lee POV)“At bakit umorder si Monina ng ganyan? Obvious Mike! Baka pinaghihinalaan ang sarili na nagdadalang tao siya.”“Or siguro dahil may nangyari sa atin. Gusto niyang malaman kung bakit uminit ang ulo mo.”“Mike!”“Check her. Then send me a message. Don't call me. Pupunta na kami ngayon sa conference.”“Okey. Ano na naman ba kasi ang pumapasok sa isip ng babaing yun? Tsk.”Inihanda na namin ang lugar kung saan nga gaganapin ang conference. Nagsipasok na din ang ilang official. Na-iconnect ko na din ang phone ni Master Cedrick kung nasaan ang file na binigay ng kanyang kapatid sa kanya.Nagsilingunan kami ng dumating si Master Cedrick. No shake hands since nasa kalagitnaan ng pandemic at wala naman talagang ugali si Master Cedrick na makikamay. Sa angas pa naman nito.Halata sa kanyang mukha an